vrijdag 25 december 2015

School bereidt je niet voor op het leven. Thaise scholen hebben een andere aanpak.

Een paar weken geleden ontmoette ik in mijn werk een man uit Amerika. Hij vertelde me dat zijn zoon en dochter beiden een universitaire opleiding hadden afgerond. Hij was er trots op. Zijn gevoel was alleen inmiddels erg dubbel daarover. Zijn twee kinderen worstelde met veel problemen in hun leven. Naar zijn idee waren ze, ondanks hun goede opleiding niet voorbereid op het leven van hun leven. 

"Nu ze een paar jaar aan het werk zijn hebben ze allebei ontdekt dat ze in een system functioneren. Ze hebben in een specifieke richting kennis opgebouwd om dat systeem te dienen maar hebben geen enkele levensles opgedaan. Ze hebben zo veel jaren gestudeerd maar tijdens die studies hebben ze niet geleerd hoe ze met het leven moeten omgaan. Het belangrijkste in het leven is om er wat van te maken. School bereidt je niet op het leven voor. Er zijn voorbereide richtingen die je kunt kiezen maar meestal dienen die niet alle talenten die in individuele kinderen aanwezig zijn.

Ouders, voor zover ze al levenservaring hebben, zijn minder dan ooit beschikbaar om hun kinderen levenslessen bij te brengen. Ze zijn te druk met het verdienen van het geld dat ze nodig hebben om hun gekozen levensstijl te bekostigen. Een stijl waarvan ze denken dat het ze het meeste geluk oplevert. Op zeer jonge leeftijd gaan kinderen al naar de kinderopvang. Er is geen of onvoldoende tijd voor kinderen om zich in het leven te ontwikkelen. De ‘Straat Universiteit’, als de plek om levenslessen te leren, verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. Het school systeem draait om lees, herinner en herhaal. Digitale ‘baby sitters’ en ‘au-pairs’ houden kinderen bezig zodat ze hun ouders zo min mogelijk in hun digitale ritme verstoren. Maar levenservaring opdoen…? Basis vaardigheden om te overleven en veilig te blijven zijn in de meeste schoolsystemen niet aanwezig. Steeds minder veerkracht, om zich te kunnen aanpassen aan dat wat leven heet, is aanwezig.”

Toen ik naar zijn verhaal luisterde herkende ik er veel in. In mijn beleving zijn scholen voor het merendeel in onze zogenaamde geciviliseerde wereld bezig kinderen voor te bereiden om het systeem te dienen. Soms denk ik zelfs wel eens dat we niet meer zijn dan ons Burgerservicenummer om geld in het laadje van dat systeem te kruien. En natuurlijk, als je deel uit maakt van een groep dan moet je op een nette manier je bijdrage aan de groep leveren. Maar waar leer je levens vaardigheden en kun je al je talenten ontwikkelen. Ik denk dat deze Amerikaanse gast niet helemaal de plank mis sloeg met zijn verhaal.  

Scouting is in Thailand deel van het basis les programma.  
Thailand geeft een manier hoe scholen weldegelijk meer op het leven kunt inspelen. Ze hebben Scouting als verplicht onderdeel in het lesprogramma. Het is er voor jongens en meisjes ongeacht religie en afkomst. Scouting op school staat zowel bij de Thaise overheid als de bevolking hoog in het vaandel. Zelfs de leden van de Koninklijke familie zijn hooggeplaatste en zeer betrokken leden. Koning Bhumibol (Rama IX), is de hoofd Scout en beschermheer. Onder zijn beschermheerschap is scouting in Thailand gefloreerd. Scouting ontwikkelt steeds meer programma die inspelen op de wensen van de jeugd en van het land zelf.

Scholen in Thailand mogen zelf hun reguliere Scout dag van de week kiezen. De studenten komen dan in hun scout uniform naar school. Na het ochtendprotocol is er dan inspectie. In de dag komen de scouts als groep of troep of als jaargroep bijeen. Ze leren door praktijk oefeningen en van theorie.
Al de activiteiten zijn gericht op weerbaarheid van het individu en dienstbaarheid aan de samenleving. Gekoppeld aan de fundamenten van scouting. Ze vormen een uitdaging voor een goede fysieke conditie, opbouw van sociale vaardigheden en een goed moraal. Scouting levert de studenten een basis om goede burgers te worden die verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf, voor hun familie en voor de samenleving.

Omdat Scouting vast en verplicht onderdeel van het schoolprogramma is, moeten de studenten aan het eind van ieder semester examen doen.

Thaise Scouts nemen ook deel aan een grote variëteit van opleidingsactiviteiten die gericht zijn op de ontwikkeling van het land en in relatie tot openbare dienstverlening. Het helpen van het opruimen van openbare ruimtes, eerste hulp bij ongelukken, optreden als verkeersregelaar, ondersteuning bij rampen, en natuur en milieu.

Thaise Scouting heeft veel publiciteit gekregen vanwege zijn indrukwekkende werk tijdens noodsituaties zoals het optreden als ambulance- en eerste hulp teams, het helpen van de brandweer en het assisteren bij overstromingen.

Ik ben blij dat mijn kinderen een aantal jaren ook op scouting hebben gezeten. Trots ben ik op de mensen die hun tijd en energie stoppen in het begeleiden van deze groepen jeugd. Ik denk noodzakelijk om het steeds grotere gat te overbruggen in het niet of onvoldoende leren hoe te (over) leven in het leven


Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 18 december 2015

De profielfoto's staan weer op 'normaal'. Als je je vijanden vermoordt verandert de wereld.

Op de avond van 13 november 2015, waren er een serie gecoördineerde terroristische aanslagen in Parijs en haar noordelijke voorstad Saint-Denis. De terroristen doodde130 mensen. Er waren 368 gewonden. Zeven terroristen kwamen bij de aanslagen ook om. Wikipedia meldt dat de aanslagen de meest dodelijke in Frankrijk waren sinds de tweede Wereld oorlog, en de meest dodelijke in de Europese Unie sinds de trein aanslagen in Madrid in 2004.

Mensen over de hele wereld reageerde geschokt. Is dit de wereld waarin we leven? Wat betekent dit voor onze vrijheid? Veel debat en dialoog over dit thema. Moeten we doorgaan met onszelf beveiligen om ons nog vrij te voelen?
Heel veel uitingen van afgunst en gedachtensteun richting Frankrijk en Parijs om ons medeleven te betuigen. Om te laten zien dat we schouder aan schouder staan in de strijd tegen terrorisme. Een van die uitingen was het veranderen van onze profielfoto op de sociale media. Door deze uiting gaven we aan wat we in ieder geval niet willen. De meeste foto’s staan al weer op ‘normaal’. Het heeft de wereld niet veranderd en de wereld draait door. En toch... De wereld heeft weldegelijk een verandering nodig. Maar…

De wereld kan zelf helemaal niet veranderen. Alleen wij kunnen het verschil maken. Wij kunnen de wereld veranderen door ons gedrag, onze opstelling en houding, onze acties. Iedere actie drukt een stempel. Probeer hier bij iedere actie eens iets bewuster van te zijn.

Het draait om het doen van goede dingen. In alle religies en levenswijzen is dit de basis. Mensen maken er alleen een rommeltje van door de invulling en hun uitleg die ze er aan geven.


Er wordt je niets meer, en ook niets minder, gevraagd dan slechts JEZELF te zijn. Om al jouw unieke talenten te leven en te delen. Slechts jouw missie te vervullen om daardoor optimaal met elkaar vooruit te komen in de SAMEN-leving. 

Door jezelf te zijn draag je het meest optimale bij. Je positie in de maatschappij maakt daarbij helemaal niet uit. 

We kunnen de hele wereld niet op onze schouders nemen. Dat wordt ook door niemand aan ons gevraagd. We kunnen alleen maar klein beginnen. In en met onszelf, in ons gezin, in onze leef en werk omgeving. Van daaruit kan en zal die verandering verder vorm en inhoud krijgen. Als het niet eens mogelijk is om die verandering in onszelf of nabij tot stand te brengen… hoe kunnen we dan in vredesnaam de wereld veranderen.

Keer op keer, bij iedere ramp, aanslag, of wat dan ook onze profielfoto aanpassen geeft weldegelijk iets aan. Veranderen we er ook iets door of mee?

Maak het verschil!
Er is niets mis met het vermoorden van je innerlijke vijanden. Je haat, je ongeduld, je jaloezie, je hebzucht, je kortzichtigheid van het bestaan van uitsluitend jouw waarheid, je drang naar nog beter zijn dan je al lang bent, etc.. Met dat type vermoorden veranderen we de wereld meer dan we misschien denken. Wees jezelf, leef en deel je talenten. Niets meer en niets minder. 

Alleen als we zelf en samen het goede voorbeeld geven in deze vooral ook prachtige wereld, kunnen we die wereld veranderen en mooier maken. Goed voor onszelf, voor onze omgeving en voor de mensen die na ons komen.

Misschien een aardige gedachte tijdens de ‘licht’ dagen die Kerstmis heten.

Een goede kerst, wellicht de start van nog iets veel mooiers, gewenst.



Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 11 december 2015

Meer levensenergie? Verbind je levensritme.

Er bestaat een lied met de titel: The rhythm of life: Het refrein van dit lied is;

"For the rhythm of life is a powerful beat,
puts a tingle in your fingers and a tingle in your feet!
Rhythm on the inside, rhythm on the street,
and the rhythm of life is a powerful beat!" 

Heb je er ooit bij stil gestaan dat we met ons levensritme over het algemeen precies tegen het ritme van de natuur in gaan. We laten daardoor heel veel vrij beschikbare energie in de seizoenen voor onszelf liggen.

We zijn ons niet bewust van dit tegen de stroom van energie op zwemmen en proberen het hele jaar door te bloeien. Dat is niet eens mogelijk en kost zeeën van energie. Eigenlijk putten we onszelf, zonder er überhaupt erg in te hebben, uit.

Je kunt alleen maar vrij bloeien als je vooraf ook voldoende tijd hebt genomen om op te laden en los te laten. Leef jij je leven in verbinding met de ritmes die de natuur je aanbiedt? Als je het ritme van de natuur, de seizoenen, meer begrijpt en bij dat vrije aanbod jouw levensritme aan sluit, maak je voor jezelf leven stukken gemakkelijker en energie rijker. Wees je bewust en maak gebruik van de natuurlijke periodes van bloei en die van loslaten en rust.

Het Boeddhisme leert dat er een voortdurende cirkel van (door)leven is (Dhama cirkel). Deze cyclus toont dat er een voortdurend opkomen, blinken en verzinken in alles is. Daaronder een altijd aanwezige en ondersteunende energiestroom van willen groeien.

In diezelfde periode kunnen we ook het ritme van onze seizoenen vinden. Lente (en het eerste gedeelte van de zomer) als opkomen, zomer (en het eerste deel van de herfst) als blinken en het tweede deel van de herfst en de winter als verzinken. En elk seizoen heeft ook weer de vier seizoenen in zich. Zo kennen we de lenteperiode van de lente, de zomerperiode van de lente, de herfstperiode van de lente en de winterperiode van de lente. Om door te stromen in de lenteperiode van de zomer, enz..

In de zomer zijn de dagen lang en de nachten kort. In het Boeddhisme is de dag - met name de zon – verbonden met de kleur goud. De hoogst energetische kleur. Goud is verbonden met ‘aktie’.
In de winter zijn de dagen kort en de nachten lang. De nacht – met name de maan - is in het Boeddhisme gekoppeld aan de kleur zilver. Zilver is verbonden met loslaten, rust en het opbouwen van innerlijke wijsheid.

Hoe vreemd is het dan als we ons eigen gedrag en levensritme bekijken. We rennen ons leven en noemen dat nog steeds leven. Als het vrije aanbod van energie in de natuur hoog is, de zomerperiode, dan nemen we vrij om te rusten. In de winter werken we langere dagen en eten over het algemeen meer en energierijker voedsel. De climax in productiviteit leggen we meestal in de maand december. Alsof de wereld dan vergaat. Alles moet op het laatste moment worden geregeld en af. December is bedoeld een maand van rust en voorbereiding te zijn en niet een maand van stress.

Eind november was hier een grote groep met gasten uit Hongkong. Ze brachten hun eigen yoga docente mee.
Toen ik bij toeval haar drukke jaar schema aan trof stond daarop: 5 december [naam van de docente] neem ik vrije tijd om in contact met de natuur te zijn… 27 december is het tijd om met alles te stoppen en even terug te keren naar de kern van het leven.”.

Toen ik haar er naar vroeg vertelde ze me dat ze dit eigenlijk al heel veel jaar achtereen deed om in contact met de natuur en haar gezondheid te blijven. Om op te laden in verbinding met het seizoen.

Het einde van de herfst is het gemakkelijkste moment om los te laten. Doordat een boom, zonder enige moeite, de bladeren laat vallen geeft het aan de takken ruimte voor nieuw leven. Je kunt het zien als de kans geven voor nieuwe creatieve ideeën, oude vriendschappen laten vallen om nieuwe vriendschappen te laten ontstaan etc.. Je geeft ruimte voor veranderingen en daarmee sta je op een natuurlijke manier groei toe. 
Eind december, (de winterperiode van de winter) was het echt de tijd om te stoppen om zich bewust weer te verbinden met dat - de kern - waar het leven om draait. Een natuurlijke beweging in verbinding met de natuur.

Je voelt je het hele jaar door energieker en vrijer als je jouw levensritme koppelt aan de levensritme van de seizoenen. Een eenvoudige en gezonde beslissing.


Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 4 december 2015

Waar heb je geleerd adem te halen? Je bron van leven. Leef langer, begin adem te halen!

Is het niet vreemd om bij deze vraag stil te staan? Heb je er ooit bij stil gestaan? Je haalt 'gewoon' adem. Meestal ben je je er "uberhaupt niet van bewust. Je hebt het ook nooit geleerd. Zonder er erg in te hebben is het je basis 'oorzaak' van leven. Als je geboren wordt dan begin je er mee. Als je dood gaat dan blaas je als laatste je adem uit.

Adem halen is de bron van je leven. Ooit bij stil gestaan? Heel veel studies tonen je aan dat je ongeveer drie weken zonder eten kunt, ongeveer een week zonder water maar slechts twee tot drie minuten zonder lucht (zuurstof). Goed om eens een keer stil te staan bij je ademhaling. Verzorg je die periodiek net zoals je je lichaam verzorgt? Waar heb je ooit geleerd om adem te halen en hoe dat te doen? Wat spiegelt je ademhalingspatroon je? Wat zegt het? Kun je leren om (weer) adem te halen? 

Neem eens wat tijd om je gewaar te worden van hoe jij ademt. Waar je ademhaling plaats vindt. Hoe lucht door je mond of neus je luchtpijp instroomt en je longen aan raakt. Je middenrif beweegt. Let er eens bewust op. Je hebt eigenlijk geen idee van hoe dit je hele leven lang al gebeurt. Observeer het, je kunt het niet veranderen. De interactie van de basis elementen waarvan we eigenlijk geen idee hebben van hoe die dingen gebeuren. Ze gebeuren gewoon. Een continue golfbeweging van innemen en laten gaan. Tot nu toe je hele leven lang al. 

Ik ben al drie keer in mijn leven op de 'eerste hulp'  van het ziekenhuis geweest met een vermeende hartaanval. Ik had het (gelukkig) mis (Ik vertrouw dat ik nog iets meer in dit leven te brengen heb). Het enige dat er gebeurde was mijn fysieke confrontatie met een verkeerd ademhaling patroon. Overigens signalen die je, vroeg genoeg, serieus zou kunnen nemen om veranderingen aan te brengen in je levens- en werk omstandigheden en situatie. Ik had er een ongeluk voor nodig om me wakker te maken. 

Mijn achtergrond is die van Master in Crisis and Disaster Management. Wat ik nooit leerde was hoe op een juiste manier adem te halen. Wel leerde ik om mijn management team leden, als het op cruciale beslissingen aan kwam, te observeren op hun ademhaling. 
Wetenschappelijk bewezen is dat:
# Als mensen ongeveer 4 – 6 keer per minuut ademhalen, je er van uit mag gaan dat ze kalm zijn en weten wat ze doen.
# Als ze tussen de 7 – 15 keer per minuut ademhalen dan zijn ze onrustig maar kunnen ze nog steeds bewust zijn van dat wat ze doen. 
# Halen ze tussen de 16 – 20 keer per minuut adem dan zijn ze niet alleen onrustig maar ook niet meer in staat om de juiste beslissingen te nemen. 
# Meer dan 20 keer ademhalen per minuut geeft aan dat ze onkontroleerbaar zijn. Hun stress niveau is te hoog en ze zijn niet meer in staat om nog juiste beslissingen te kunnen nemen. 

Tijdelijke stress is geen probleem. In sommige situaties kan het zelfs gezond zijn. Langdurige stress daarentegen is 'killing'. Je meer bewust zijn van je ademhaling kan je redden. Laad je tijdig op en/of verander je levensstijl. 

Ademhalingsoefeningen in meditatie en yoga kunnen je helpen om je opnieuw te verbinden met je basis bron van leven. Daar is niets moeilijks aan. Meer dan genoeg ademhalings- / pranayama oefeningen kun je op Youtube vinden. 

Een paar weken geleden vroeg een internationale student me om hulpmiddelen om zijn angst om in het openbaar te spreken te overwinnen. Ademhalingsoefeningen hielpen hem. Gewoon als 'school voorbeeld' . 

Wees je meer bewust van je ademhaling en verbind je er mee. Ontdek hoe je je ademhaling zinvol kunt gebruiken om gezonder en meer betrokken je leven te leven. Gebruik je ademhalingspatroon als een spiegel voor jezelf om te kijken of je wel betrokken bent bij de dingen die je doet of die je moet gaan doen. Gebruik het tijdig als signaal om je levens / werk (stijl) te veranderen. 

Je meer bewust zijn van ademen. Jouw leven is het meer dan waard. 


Frans Captijn
www.captijninsight.com




vrijdag 27 november 2015

Genoeg. Sleutel tot meer geluk.

Voordat in een bioscoop hier in Thailand de hoofdfilm begint is er altijd aandacht en respect voor de koning. De laatste keer dat ik naar de film ging was er niet alleen het koningslied – vergezeld van foto’s van de koning die worden vertoond – waarbij iedere bezoeker om de koning te eren gaat staan. Dit keer was er meer. Vlak voor die standaard ceremonie was er een boodschap van de koning waarin hij de bezoekers aanspoorde om gelukkig te zijn met genoeg.

Na de film sprak ik er met een aantal Engels sprekende Thai over. Een fijn gesprek dat ik graag in mijn weekblog met je wil delen.

De dialoog ging over dat woord ‘genoeg’. Ze vonden dat gelukkig zijn met genoeg een wijze uitspraak van de koning was. Heel veel van onze zorgen en ons gepieker komt doordat we denken dat we nooit genoeg hebben. Mensen laten vaak alleen maar hun buitenkant zien om aan de wereld om hen heen hun geluk te tonen. In realiteit zijn ze dat helemaal niet.
Waarom heb je een (te) groot huis nodig, een (te) luxe en dure auto, enz.. In de meeste gevallen is het alleen maar uiterlijk vertoon. Maar als je een omheining rond je huis en tuin nodig hebt, camera’s die je ‘bezit’ in de gaten houden… ben je dan echt gelukkig? En als je lijfwachten nodig hebt om je te beschermen, ben je dan echt gelukkig? Als je een anti-diefstal systeem op je exclusieve auto moet zetten ben je dan echt gelukkig? Als je de nieuwste versie digitale mobiel hebt ben je dan echt gelukkig? En zo ja, voor hoe lang? Er is altijd meer en beter. Je komt nooit tot een eind.

Laat genoeg eens genoeg zijn! Meestal laat je de wereld om je heen juist zien dat je feitelijk helemaal niet gelukkig van binnen bent. Als je dieper kijkt zal je eigenlijk heel vaak ontdekken dat echt geluk in mensen ontbreekt. Mensen zijn vaak in oorlog met zichzelf en zijn bang dat ongeluk aan hun buitenwereld te tonen of het met de buitenwereld te delen. Ze omhullen zich slechts met een uiterlijke sluier van geluk.  

De maand december is in veel landen een land van vieren en herdenken. Kerst, oud- en nieuw, etc..
Ik herinner me nog als ik in die periode in winkels of supermarkten mijn boodschappen ging doen. Mensen liepen met karrevrachten vol spullen naar de kassa’s. Soms kwam het in mij op dat het een vorm van bunkeren was. Alsof de wereld zou vergaan. Na afloop van die feesten werd heel, maar dan ook heel veel weg gegooid. De opmerkingen van de gemeente reiniging uit die periode staan me nog vers in het geheugen.

Langdurig geluk heeft niets te doen met tijdelijke zaken. Genoeg hebben, tevreden zijn met genoeg, is de tijd nemen om niet meer te hollen naar meer. Tijd hebben om te genieten van dat wat er al lang is en er blij mee te zijn.

Gewoon een gesprek na een film in Thailand na een paar woorden van de konink.

Misschien iets om ook eens bij stil te staan.


Frans Captijn
www.captijninsight.com


vrijdag 20 november 2015

De wereld is ziek en schitterend


Er zijn altijd twee kanten. Er is licht en donker in alles. De wereld in niet alleen maar pluizig en blauw. Er is niet alleen maar liefde en licht.

Keer op keer krijgen we signalen dat het alleen mensen waren en nog steeds zijn die van de wereld regelmatig een puinhoop maken. Een zieke plek of misschien beter gezegd een verziekte plek.

Keer op keer krijgen we signalen om maar weer eens even stil te staan om ons af te vragen waar het leven allemaal eigenlijk echt om draait. Voor een korte tijd tonen we dan respect naar het leven of naar slachtoffers. We vragen bijvoorbeeld om voor slachtoffers en achterblijvers te bidden. Of we laten de wereld zien dat we de boodschap weer hebben ontvangen en veranderen onze profiel foto op de sociale media of 'branden' een virtuele kaars, om onze ‘steun’ aan een land of aan stedelingen te tonen.
Gewoon en alleen maar…voor even. Daarna springen we weer in onze rat-race voertuigen op naar… het volgende signaal? We noemen het veerkracht. Eigenlijk zegt het dat we niet veel leren en keer op keer in ons oude patroon terug vallen.

Wat doen we met deze terugkerende signalen? Veranderen we er echt iets door in ons leven?

Vandaag ben ik op de kop af 3½ jaar in het buitenland. Ik leef in een andere cultuur, op een totaal andere manier dan voorheen. Nee hoor, niet romantischer of beter, gewoon anders. De tijd die ik inmiddels in het buitenland vertoef – ontdekken, studeren en verbinding hebben met mensen uit de hele wereld – heeft me meer dan ooit bewust gemaakt van het feit dat we ‘leven’ (acteren) in een voor en om ons heen gecreëerd systeem.

Ik vraag me steeds vaker af of we ons daarvan niet bewust zijn. Ontwaak uit de schijnwereld waarin we leven. We zijn poppetjes aan touwtjes in een systeem. Een systeem van macht, dat angst en haat schept. Een systeem gedreven door emotie strategieën (emotie is nieuws). Een systeem dat vooral negatieve dingen benadrukt (wanneer heb je voor het laatst iets positiefs in het nieuws voor volwassenen over de wereld om je heen gehoord of gezien?). Een systeem waarin landen zich vooral met elkaar willen bemoeien en alles van elkaar zo vroeg mogelijk willen weten. Een systeem waarin we steeds minder oprechte verbinding met elkaar hebben, privacy verloren hebben en waar het steeds meer lijkt te gaan om ‘IK’.
Een systeem vol met list en bedrog verbloemd en ingepakt door show, manipulatie, propaganda, mooi uiterlijk vertoon en marketing. Een systeem van corruptie.
Een systeem waarin het eigenlijk meer en meer alleen nog maar draait om geld. Het voortdurende virus dat de wereld blijft besmetten. De nieuwszender CNN bijvoorbeeld, laat het ons ook gewoon zien. Hoe schokkend ook de beelden van een ramp, een ooggetuige verslag, of wat dan ook… onder in beeld staan op de dagen dat de beursen open zijn de gegevens van de financiële en aandelen markten.

Het is heel erg gemakkelijk om deze, door mensen gecreerde, sluier van ziekte te zien. Je hoeft de kranten maar open te slaan, het nieuws te horen of te zien, je nog iets meer te verbinden met de ‘sociale’ media en het internet. Maar het is enkel en alleen één kant van de zelfde medaille.

Eigenlijk is de wereld een schitterende plaats. Zie die kant gewoon eens.
Alles dat je aandacht geeft groeit. Er is zwart en wit in alles. En JIJ bent de enige die het verschil kan maken in hoe je tegen de wereld aan kijkt. Dat wil niet zeggen dat je niet hoeft te weten wat er speelt. Wees je bewust van zowel zwart als wit. Geef je aandacht aan wit en ondersteun zwart niet of zo min mogelijk.

Maak jezelf beschikbaar voor het leven en het leven maakt zich beschikbaar voor jou. Wees je bewust van je ‘gewoonte energie’ die je steeds maar weer vooruit duwt op ons rennen en de oorlog in en met onszelf. Onze zorgen en spijt over het verleden, en/of onze angst voor dingen die ons mogelijk in de toekomst kunnen gebeuren. Begin je de kunst van vaker stilstaan, te rusten, te vieren en je meer bewust te zijn van positieve dingen om je heen, meer eigen te maken.

Je bent vrij om van de vele wonderen van het leven die hier en nu voor je beschikbaar zijn te genieten. De blauwe lucht, prachtige continue veranderende bomen, geweldige gezichten van ontdekkende kinderen, bloemen, vogels, enz.. Je hoeft je er alleen maar voor open te stellen.

Verbind je met en geef meer aandacht aan de positieve lichte en schitterende kanten van het leven. Alles dat je aandacht geeft groeit. Je zal een wereld ontdekken die veel en veel mooier is dan je ooit dacht. Goed voor jezelf, goed voor de wereld om je heen. Wat een schittende wereld! 


I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world.

I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world.

The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people going by
I see friends shaking hands saying how do you do
But they're really saying I love you.

I hear baby's cry, and I watched them grow
They'll learn much more than I'll ever know
And I think to myself what a wonderful world.
Yes, I think to myself what a wonderful world.

Louis Armstrong


Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 13 november 2015

Ontevredenheid, een betere uitleg van piekeren

Boeddha is geen God. Hij is een grote leermeester. Boeddhisten tonen hun respect voor hun leraar en vereren hem. Boeddha was een ‘ gewoon’ mens. Een mens zoals jij en ik. Een man die zijn thuis, zelfs zijn vrouw en jonge zoon, verliet om te kiezen voor dakloosheid. Hij bevrijdde zich zelf om de wereld om hem heen te dienen met zijn onderricht en manier van leven, gericht op het stoppen van piekeren en lijden.

Het Boeddhisme draait niet om speciaal zijn. Het gaat om gewoon zijn. De Boeddha gaf ons een hele hoop richtlijnen, eigenlijk geen echte harde regels, om ons te helpen om ons piekeren en lijden te stoppen of tenminste te verminderen. Als je die richtlijnen volgt dan is er geen piekeren en lijden. Het onderricht van de Boeddha is een vrije keuze. Eigenlijk is zijn grootste les; ‘Ontdek het zelf vanuit de achtergronden die ik je geef‘. De onderliggende gedachte van de grote oren die je op afbeeldingen van de Boeddha ziet maken verbinding met; ‘Geloof mij niet, vind het zelf uit maar sta dan wel open, wees je bewust.’

We gebruiken het woord piekeren en lijden veel in relatie tot het Boeddhisme. Als je je meer in het Boeddhisme verdiept dan vind je eigenlijk vanuit het Sanskrit, een woord dat veel meer verbinding heeft met het onderricht van de Boeddha. In de meeste situaties is het beter om het woord; ‘Ontevredenheid’ te lezen of te gebruiken. Zeker in de Westerse wereld een woord dat gemakkelijker is te vatten in relatie tot de leer van Boeddha.

We ervaren dat we eigenlijk nooit echt gelukkig zijn en als we dat zijn is het meestal maar van korte duur. De brandstof van onze ontevredenheid zijn onze verlangens en onze haat gevoelens. En natuurlijk is het niet verkeerd om verlangens te hebben. Ze zijn tot op zekere hoogte niet meer dan normaal en ook gezond.
Zaken veranderen als ze ons negatief gaan beïnvloeden, ons beschadigen of ons zelfs gaan vergiftigen en door dit proces ook de wereld om ons heen besmetten en ziek maken. Het Boeddhisme leert ons om er slim(mer) mee om te gaan en ons bewust te zijn van onze verlangens. Om alert te zijn.

Laat je verlangens je dienen. Niet van buiten, de wereld van hebzucht en nooit genoeg, maar juist bij je van binnen om je gezond te houden, je beter te kunnen ontwikkelen. Om (meer) compassie te tonen en wijsheid op te bouwen. Om meer blijvend plezier te hebben en open te zijn in en voor de wereld om je heen. Een blijvende manier van lang geluk. Meer tevredenheid.


Frans Captijn
www.captijninsight.com


vrijdag 6 november 2015

Ben je écht 'impossible', 'onmogelijk'?

Soms zakt de moed mensen in de schoenen. Het lukt met niemand en het lukt ook nooit. Niet in vriendschappen, niet in relaties, niet in werk. Vanuit hun hele omgeving voelen ze dat ze onmogelijk zijn. Dat gevoel slijt in als een geloof en het geloven wordt steeds meer de negatieve gedachte van waaruit nieuwe zaken worden aan gegaan. En dan breekt de negatieve spiraal aan. 

Wij kunnen anderen verdriet doen en andere mensen en onze omgeving kan ons verdriet doen. Er gebeurt veel in ons leven dat ons kan beschadigen. Zelfs de keuzes die anderen voor ons ooit maakten of die we zelf ooit maakten en waar we nu nog steeds last van hebben. Je kunt geraakt zijn door wat anderen je hebben aangedaan. 

Maar mensen zijn mensen en maken fouten. Misschien stonden ze bij hun beslissingen over jou - of in relatie tot jou - onder stress en kreeg je scherpe kritiek. En als jouw hart op dat moment open stond dan kun je daar, nog steeds, heel veel last van hebben. 

Meestal is er eigenlijk geen kwade opzet in het spel. Is het niet de bedoeling om je persoonlijk te raken. Mensen zijn feilbaar, handelen soms overhaast en maken fouten.  
Het is heel gemakkelijk om jezelf in zo'n situatie verongelijkt neer te zetten met een opstelling en houding van: ' Dit gebeurt mij dus altijd...', 'Iedereen is tegen mij...'.

Mensen zijn niet onmogelijk. Impossible kun je zien als 'I am possible', 'Ik ben mogelijk'. Geloof het niet, vertrouw er op. En als je jezelf al niet meer vertrouwt wie kun je dan nog vertrouwen?
Als je het vanuit jou innerlijke kracht, jouw vertrouwen, bekijkt kun je misschien denken: 'Ze proberen een succes van mij te maken'. We zijn, gelukkig, niet altijd perfect. 

Ieder mens is uniek en heeft een missie. En soms moet je leren dat de omgeving waarin je probeert die missie inhoud te geven niet de juiste voor jou is. Dat betekent dan nog steeds niet dan je onmogelijk bent. 

Net als een plant heeft ook ieder mens, vanuit zijn of haar persoonlijke eigenschappen, de juiste hoeveelheid zonlicht, de juiste voedingsbodem, de juiste hoeveelheid water, voldoende ruimte en aandacht (inclusief een gunfactor) nodig om optimaal te kunnen groeien en periodiek te kunnen bloeien. Dat maakt van de plant niet een onmogelijkheid maar vraagt iets van de omgevingsfactoren. 

Verander je geloof in 'onmoggelijk' zijn en vertrouw op: " I am possible!"


Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 30 oktober 2015

Leven als een afgevuurde kogel...


Mijn buurman was een paar weken ziek en kon zijn bed niet uit. Elke dag zocht ik hem even op en hadden we over allerhande onderwerpen gesprekken. Eerlijk is eerlijk, hele fijne gesprekken. Je leert mensen anders kennen.

Op een dag zei hij tegen me: “Frans, een van mijn leermeesters vertelde me ooit; Toen we jong waren lagen we in het gras en konden we het haast zien groeien. Met ons leven nu, zo gigantisch snel als een afgevuurde kogel, zijn we ons niet eens meer bewust dat we leven. Alles gaat sneller en sneller, we denken dat het leven sneller gaat. Maar tijd verandert niet. Eeuwen lang zijn 24 uur nog steeds 24 uur en geen minuut langer of korter. We denken dat we meer doen maar leven minder. Feitelijk zijn wij het zelf die leven niet meer respecteren. We gunnen ons de tijd niet meer om ons bewust te zijn van de vele wonderen van het leven voor ons.”

Het bericht bleef door mijn hoofd spoken. Toen ik de volgende morgen boven op de heuvel hier de meditatie & yoga sala (een overdekte open ruimte) voor de gasten klaar maakte nam ik even tijd om van het magnifieke uitzicht te genieten met de continue veranderende indrukwekkende witte wolken. Het maakt me blij om hier bijna elke dag van de week en op deze manier mijn dag te kunnen en mogen beginnen. Me gewaar te zijn van de geluiden van de natuur. Nachtgeluiden die wegebben, ochtendgeluiden die het begin van een nieuwe dag van de natuur en in het dorp aankondigen. Kort daarna de zon die opkomt. Voor mij iedere keer weer een bewust moment om dankbaar te zijn voor een nieuwe dag om te leven.

Soms begin ik mijn internationale klas met een compassie oefening die ik van de Dalai Lama heb. Met in gedachten de ‘les’ van de leermeester van mijn buurman kwam de eerste zin van die oefening direct in me op die zegt:

“Vandaag ben ik gelukkig dat ik wakker mocht worden, ik leef, ik heb een kostbaar leven en ik ben niet van plan om dat te verspillen…

Wie ben ik om er over ‘te oordelen’ dat we ons leven verspillen? Rennen we onze levensweg zo langzamerhand niet eens meer en zijn we ons niet steeds minder bewust van de dingen die we ooit gedaan hebben of doen? Rennen we niet van het ene doel – zonder te vieren dat we daar ooit zijn aangekomen - naar een volgend lonkend doel? Zonder de tijd te nemen om eens stil te staan en weer op te laden? Verbonden moeten zijn met alles en iedereen? Het zijn allemaal tekens dat we bang zijn om thuis te komen. Thuis in onszelf, niet het leven te leven zoals het er voor ons is, zoals het feitelijk voor ons bedoeld is.

Geef eens aandacht aan dat idee van het verspillen van je levenstijd. Misschien denk je dat je met al de ondersteunende middelen die we tegenwoordig beschikbaar hebben meer op een dag kunt doen. En op een zekere manier is dat natuurlijk ook zo. Maar is meer doen ook meer LEVEN? Wees je er van bewust dat je altijd een vrije keuze hebt in dat wat je wel of niet wilt doen. Er bestaat geen generaal excuus voor. Verspil je leven niet. Neem je tijd en wees je bewust van het te leven. Er liggen stapels wonderen voor je klaar. Je hoeft je alleen maar bewust te zijn van het groeien van het gras, de wolken die veranderen (wanneer was het voor het laatst dat je er bewust naar keek?), vogels die hun lied zingen, een klein kind dat ontdekt en ontwikkelt…

Je bewust zijn van dit soort kleine dingen kan een stap voorwaarts zijn in bewuster LEVEN in plaats van als een afgeschoten kogel je leven niet te respecteren...


Frans Captijn
www.captijninsight.com


vrijdag 23 oktober 2015

Word wat rustiger in je hoofd. Verminder slapeloosheid.

Kun je me helpen mijn gedachtenstroom te stoppen?

Een aantal keren per maand krijg ik deze vraag van gasten. Meestal na de vroege ochtend bijeenkomst komen ze naar me toe en voelen ze zich vrij om een op een deze vraag aan me te stellen. Ze zijn zich meer dan ooit bewust van hun gedachten die in hun hoofd dag en nacht als een aap heen en weer blijven springen en denken dat ze hun gedachtestroom niet meer kunnen temperen. En eigenlijk is het super dat ze zich dat beginnen te realiseren. Het is de eerste stap om hun ‘probleem’ op te lossen. Ze geven hun denken aandacht. Als je het op de keper beschouwt eigenlijk het hart van alles wat we doen.

Altijd is mijn antwoord; “Ja, dat kan ik (niet).
Het is een rare gedachte om mij te vragen om - opeenvolgende - gedachten te laten stoppen. Het is ook niet eens mogelijk en… wees er blij om. Als je auto rijdt en het licht voor je springt ineens op ‘rood’ dan is het volgens mij toch echt beter om er even over te denken om te stoppen. Om eerlijk te zijn heb je dus ook niet eens de mogelijkheid om het denken te stoppen. Probeer het niet. Je zult er nooit in slagen.

Je gedachten hebben op zijn minst met twee - ik noem het voor het gemak maar – stromingen te maken.
De eerste ondersteunt je handelen. De diepere basis van al deze gedachten hebben te maken met de oer gedachten en vragen; “Hoe overleef ik?” en “Hoe blijf ik veilig?”. Niet verkeerd als je wil blijven leven volgens mij.
De andere heeft veel meer te maken met je welzijn, je welbevinden. Heel vaak, zo niet altijd, verbonden met ervaringen uit je verleden en met je verlangens. Met de door jezelf ontwikkelde ‘levens-stijl’, de manier waarop je gewend bent met situaties om te gaan en er op te reageren. En daar gaan we. We beginnen onze eigen verhalen om dingen die er zijn of nog moeten gaan komen te ontwikkelen. We voegen van alles toe of halen juist dingen weg en laten op een creatieve wijze allerhande verhalen ontstaan die helemaal niet eens waar zijn laat staan dat ze ooit zullen uitkomen. We gaan oordelen en veroordelen en we proberen een toekomst te creëren waarin we denken dat meer geluk op ons ligt te wachten. Of, we willen niet weer met verdriet of pijn worden geconfronteerd en ontwikkelen in onze geest allerhande plannen “A”, “B”, “C”, “C+”, etc., daarvoor. We noemen het piekeren en soms zelfs lijden.

De gasten vragen me dan meestal een iets andere en aangepaste vraag: “Kun je me helpen om mijn piekeren te stoppen?” En weer is mijn antwoord; “Ja, dat kan ik (niet)!”

Wees blij dat je niet om je denken heen kunt. Maar wees je ook bewust dat piekeren slechts een optie is. Het is JOUW keuze om perceptie en bij-geloof op te bouwen. En ja, natuurlijk weet ook ik dat dat heel gemakkelijk gezegd is. En het lijkt ook ‘slechts’ gemakkelijke praat omdat je er helemaal niet aan gewend bent om met jouw manier van piekeren om te gaan. Dat piekeren, die stem in je hoofd, beheerst je leven en het enige dat je doet is er naar luisteren. Je ondersteunt daarmee de vicieuze cirkel waarin je wederom krijgt wat je al eerder kreeg.

Sta een stil bij de gigantische hoeveelheid energie die je al in je leven verbruikt hebt, al de nachten die je niet kon slapen, door al die gedachten en nachtmerries aan beelden en situaties die… achteraf gezien… nooit kwamen. Vraag jezelf dan ook eens af; “Helpt al dat piekeren me?. Hoe ondersteunt het mij in het oplossen van problemen of ongewenste situaties?”
Denken kan je helpen bij creatieve ‘out of the box’ oplossingen. Piekeren maakt dingen alleen maar erger en maken je bang voor het nemen van welk besluit dan ook. Piekeren brengt haast standaard negativiteit in, laat energy uit je wegstromen en ondersteunt een niet te stoppen nieuwe stroom van vragen als; “waarom?” en “Als?”. Je bouwt er niet bestaande wolkenkrabbers mee op vol van angst, boosheid, veroordelingen en kramp in je lichaam en hoofd.

Is er een oplossing? “Stop ermee!”. Jij bent niet je piekerende gedachten. Jij bent de enige die aandacht blijft geven aan dat piekeren en daarmee je eigen vuur aanwakkert. Terwijl je in feite weet dat je er jezelf absoluut niet mee helpt, het zeeën van energie van je vreet en je futloos maakt. Je helpt er jezelf niet mee en daardoor laat je ook de wereld om je heen min of meer een beetje in de kou staan.

Het Boeddhisme biedt een helpende hand die Equanimity, balans, wordt genoemd. Een eenvoudige manier om het vechten met jezelf te stoppen of op zijn minst te verminderen. Toen ik er voor het eerst over hoorde en er een uitleg over kreeg moest ik er vreselijk om lachen. En toch… probeer het. Serieus verbaas je. Gewoon om met je te delen.

Vraag jezelf af:
# Kun je de situatie waarover je piekert NU, op dit moment veranderen?
Als het antwoord Ja is, stop dan met piekeren en verander de situatie nu.
Is het antwoord Nee, ga dan naar de volgende vraag
# Kun je de situatie waarover je nu piekert veranderen als de situatie op termijn zich daar voor leent?
Als het antwoord Ja is, stop dan nu met piekeren, wacht tot dat moment of begin de dingen om dat moment te laten plaatsvinden te organiseren.
Is het antwoord nog steeds Nee? Lees dan verder.
# Als je de situatie niet nu en ook niet in de toekomst kunt veranderen dan blijven er twee zaken over:
De eerste is volledige acceptatie. Dat betekent dat je dus nu niet meer piekert en ook jezelf en anderen niet meer nu en ook nooit meer in de toekomst met je piekeren vergiftigt. Je komt er nooit meer op terug.
Kun je het niet volledig accepteren? Zoek dan een andere omgeving, relatie, werkkring, of wat dan ook waar je niet meer om dit fenomeen hoeft te piekeren. Weet wel dat ook in die situatie weer nieuwe zaken die je niet welgevallig kunnen zijn kunnen optreden of al zijn.
Nog steeds geen oplossing?
# Vertrouw dan op je veerkracht. Die vertoont zich op een gegeven moment. Stop met het jezelf pijn en verdriet doen. Ontwikkel liefde voor jezelf op een eenvoudige manier.
Denk hier eens aan: Jij bent degene die de hele dag met jezelf om gaat. 24 Uur per dag voor de rest van je leven. Waarom dan niet eerst eens een relatie met jezelf aan gaan? Behandel jezelf eens als de nieuwe liefde van je leven. Zeg eens tegen jezelf “Ik hou van je”. Geef jezelf eens een compliment, wees aardig tegen jezelf, sta jezelf toe om te stralen en blij te zijn. JIJ bent het waard!

Vertrouw jezelf. Dit betekent niet dat je maar op je lauweren moet gaan rusten. Maar stop er eens mee jezelf te veroordelen of te bezeren met al je negatieve gedachten. Probeer het niet, DOE het. Open je hart, straal, denk ‘out of the box’ en wees je er van bewust dat alle antwoorden op al jouw vragen en problemen al lang in jezelf liggen opgeslagen. Het is verspilling van tijd, energie en moeite om in je buitenwereld op zoek te gaan. Je leven kan niet verkeerd gaan.

Word wat rustiger in je hoofd. Stop je slapeloosheid. Ga door met denken maar stop met piekeren.

Ja, JIJ kunt dat!


Frans Captijn
www.captijninsight.com



vrijdag 16 oktober 2015

Volg je eigen weg in plaats van die voorgesteld door je ouders of anderen…

Onlangs had ik een jonge Chinese vrouw van 29 jaar in een van mijn klassen. Aan nieuwe gasten introduceer ik me altijd kort en na die introductie wilde zij ook iets van haar levensverhaal kwijt.

Gepassioneerd vertelde ze dat ze haar eerste baan had opgegeven en een tijdje geleden een klein Chinees restaurant in China gestart was. Ze deed daarin alles in haar eentje. Ze was gespecialiseerd in organische rauwe voeding. Ze was in haar jonge leven geconfronteerd met een ernstige inwendige ziekte. Gezonde en rauwe plantaardige voeding had haar geholpen die ziekte te overwinnen. Die ervaring had bij haar iets los gemaakt en ze had naar die roep geluisterd. Dat verdiende in financiële zin minder maar ze voelde zich er op en top bij (en dat straalde ze ook aardig uit). Met haar talenten zoals kok, schoonmaker, herbergier, genezeres, etc., hielp ze nu ook anderen. Overigens zeer tot ongenoegen van haar ouders en een heel aantal goede vrienden, zo voegde ze aan haar verhaal toe.

Naderhand vertelde ze me dat haar ouders haar er op hadden gewezen dat het, net als haar andere vrienden van school, beter was als ze getrouwd was geweest en al een aantal jaren een kind had. Het was ronduit ‘dom’ dat ze haar vorige baan met aanzien, die zij ook voor haar in gedachten hadden en waarop ze trots waren, had opgegeven. Ze had moeten kiezen voor een toekomst in plaats van zich over te geven aan dit, aan deze bevlieging.
Bijna elke dag gingen haar ouders naar de supermarkt en kwamen dan langs haar restaurant. Als ze in de buurt kwamen staken ze letterlijk de straat over om er met een grote boog omheen te lopen. Ze wilden er niet mee geconfronteerd worden, voor de omgeving niet mee geïdentificeerd worden. Gewoonweg helemaal niets mee te maken hebben. Hun dochter maakte hen niet gelukkig.

Ze was hier een week om voor haarzelf de balans eens op te maken en om nog meer te leren van het werken met ‘raw food’ om het menu in haar restaurant te kunnen uitbreiden.

Het verhaal raakte me en ik vroeg er op door. Ze had haar ouders aangegeven dat ze niet als een soort acteur haar leven wilde leiden. Dat zou voor haarzelf lijden zijn. Aan de buitenkant tonen dat je blij bent en vanbinnen voelen dat je huilt. Dat kon de bedoeling van haar leven niet zijn.
Ze wilde zijn wie ze is en doen wat ze in haar gevoel te doen heeft. En dat dat betekende dat ze andere mensen op dit moment misschien heel erg teleur stelde vond ze heel erg verdrietig maar het was voor haar ook een motivatie. Een motivatie? Hoezo een motivatie vroeg ik haar.

Natuurlijk was ze er niet op uit om haar ouders met en in haar keuze pijn te doen gaf ze me als antwoord. Haar ouders hadden haar immers het leven geschonken. En ze wist ook dat het beeld en de visie van haar ouders ook alleen maar was ingegeven vanuit de beste intenties. En toch… Hoewel de uitgangspunten, met voor zowel haar ouders als haar zelf als basis iedereen gelukkig willen zien, misschien het zelfde waren is de uitkomst gewoonweg toch anders.
Ook haar ouders stonden onder sterke (cultuur) invloed van de beelden en het respect van anderen. Hun idee maakte haar echter absoluut niet gelukkig. Er in mee gaan maakte haar zogenaamd vrolijk en stralend aan de buitenkant maar van binnen zou het een huilen zijn. Uiteindelijk zou het haar weer ziek maken.

Wat haar motiveerde was om, door het volgen van haar eigen weg, anderen gezond en blij te maken. Andere mensen die wellicht ooit aan haar ouders zouden zeggen wat een goede dochter ze hebben. Dat zou ze een ander beeld geven en daarmee zou het verschil in denken nu uiteindelijk volledig verdwijnen…

Wat een kracht in deze vrouw… Moet je dan nog gaan om een week balans op te maken of ben je volledig in balans?

Laat je niet verleiden om te doen wat anderen (ondanks de allerbeste bedoelingen) voor jou in petto hebben als je voelt dat dit ‘jouw weg’ niet is. Je eigen weg volgen maakt allereerst jouzelf gelukkig, daarna diegenen die op jouw unieke talenten en kwaliteiten zitten te wachten en daarmee… maak je die (dierbare) mensen die het anders voor jou voorstelden of met je voor hadden uiteindelijk wellicht meer blij dan nu voorstelbaar.


Frans Captijn
www.captijninsight.com


vrijdag 9 oktober 2015

Zweverig? Kom op. Wat meditatie voor je kan betekenen.

Een van mijn gasten uit Australië, waarmee ik nog steeds contact heb, stelde me vorige week de vraag: “Wat betekent meditatie eigenlijk?”. Ze wilde van mij een uitleg hebben om die in haar klas en tijdens haar studie te kunnen gebruiken. En het zal wel wederom geen toeval zijn dat een paar gasten uit Singapore en Maleisië me vroegen of ik mijn toespraakjes en uitleg aan het begin van de les niet online had.

Laat ik beginnen te zeggen dat ik de wijsheid niet in pacht heb. Nu ik hier zo’n drie en een half jaar ben heb ik er wel een bepaalde filosofie over die ik graag deel. Wie weet heb jij er ook iets aan en in  mijn missie is ‘groeien door te delen’ een stevig fundament.

Voor mij betekent meditatie ‘er zijn’, ‘beschikbaar zijn’. Op de eerste plaats is het de kunst van stil te willen en kunnen staan. Dat betekent niet dat je moet proberen om te stoppen met denken, dat lukt je sowieso niet en je hebt niet ergens een toevallig schakelaartje in jezelf zitten om je gedachtestroom uit te schakelen. De kunst van stoppen in meditatie betekent dat je het jezelf gunt om ‘IK-tijd’ te nemen. Een cadeautje aan jezelf. Daar is niets egoïstisch aan. Als je immers niet eerst voldoende aandacht aan jezelf geeft om goed in je vel te zitten, dan kun je er ook niet optimaal voor anderen zijn.
Als je voor jezelf dus geen tijd kunt vinden (of beter gezegd neemt) om iets aan meditatie te doen, dan neem je jezelf een persoonlijk geschenk af. Meditatie ‘kost geen tijd’. Als je er een tijdje achtereen mee aan de gang bent zal je ervaren dat het juist uiteindelijk tijd (verbinding, balans, rust, een betere gezondheid en creatieve ideeën) oplevert. Meer dan je ooit gedacht had en voor mogelijk had gehouden.

En stop met de gedachte dat meditatie dan standaard betekent dat je er voor moet stilzitten, lopen, liggen of staan. Dat zijn inderdaad enkele posities waaraan technieken gekoppeld kunnen worden. Tuinieren of bijvoorbeeld afwassen kun je ook zien als meditatie, mits je je er volledig op concentreert. Een boek lezen of bijvoorbeeld televisie kijken is dat overigens dan weer niet. Die zaken helpen je juist om te vluchten voor jezelf in een andere wereld. Meditatie is thuis komen. Thuis komen in en met jezelf. En voor heel veel mensen voelt dat in het begin niet prettig of zelfs confronterend. Vaak kampen we met een innerlijke strijd en willen we de confrontatie daarmee niet aan…

Met meditatie geef je je geest aandacht. Een van de pijlers in een holistische gezondheidsbenadering. Je kunt meditatie zien als ‘medicatie voor de geest’. Een behandelmethode om op te ruimen, te ordenen en plaats te maken. Om je bewust te worden en/of te bewaken wat er je hoofd binnen komt.
Je kunt je geest zien als je tuin en, meestal, is het een puinhoop in die tuin. Een dumpplaats van dingen uit het verleden, zorgen in relatie tot de toekomst, wensen en verlangens, en heel veel zaken om over te piekeren. Het is allerminst georganiseerd. Dagelijks besteed je tijd om je lichaam te wassen, wellicht om fit te blijven, maar aan je eigenlijke besturingssysteem – je geest – besteed je nauwelijks aandacht. Als je je auto wekelijks in de was zet en weer laat glimmen, dan ziet dat er voor de buitenwereld heel mooi uit maar over de conditie van de auto zelf zegt het bitter weinig. Het helpt je niet om veiliger van A naar B te komen. Je geest heeft allereerst regulier en duurzaam onderhoud nodig, de accu tijd om op te laden. Meditatie is een methode om je daarbij te helpen. Je kunt meditatie zien als een zorgzame tuinman en bewaker.

Meditatie betekent loslaten om te verbinden. ‘Er zijn’, ‘beschikbaar zijn’ op twee manieren.
Het helpt je om je te verbinden en je volledig bewust te zijn van het hier & nu. Het helpt je om tot rust te komen en te ontspannen. De eerste stap in de kunst van het stoppen. Ademhaling- en ontspanningsoefeningen kunnen je daarbij helpen. Ze dienen om je er op voor te bereiden dat jij de spil bent in de ervaringswereld om je heen. Daarbij maak je gebruik van je vijf primaire zintuigen en eventueel later ook van je zogenaamde ‘zesde zintuig’ (energetische connectie / ether). Je beoefent bijvoorbeeld de kunst van het luisteren met de oren van een musicus, kijken met de ogen van een kunstenaar / kunstschilder, ruiken met de neus van een kok, etc.. Het is de kunst van het zonder te oordelen observeren van je buitenwereld in het hier & nu.

Denk er aan dat je een afspraak met je leven hebt. Het enige moment dat je leven kunt aanraken is hier & nu. Als je het moment van het hier & nu mist, dan mis je je afspraak met het leven. Heel veel mensen zijn zich hier helemaal niet eens van bewust. Zonder het zelf in de gaten te hebben verstaan ze de kunst van het rennen of misschien beter gezegd het hollen. Ze leven alsof er nooit een einde aan zal komen en gaan dood terwijl ze eigenlijk nooit hebben geleefd. Ze hebben nooit de kunst van het stilstaan en het vieren van hun al bereikte successen ontdekt. Ze zijn altijd op zoek naar geluk waarvan ze denken dat dat ergens in de toekomst op ze ligt te wachten. Zich niet bewust dat ze er feitelijk al lang bovenop staan… Het is nu beschikbaar. Je hoeft er maar voor stil te staan en aandacht aan te geven.

De andere manier om beschikbaar te zijn, ‘te zijn’ is een beschikbaar zijn voor jezelf. Jezelf toelaten. We noemen het innerlijke verdieping en inzicht. Je concentreert je daarbij op jezelf en beoefent de kunst van het bewust ademhalen en de verbinding met jezelf. Je laat je - al dan niet storende -  omgeving voor een periode voor dat wat hij is om je te richten op je gevoel. Je verbindt je steeds op een dieper niveau met je innerlijke stem. Sommige mensen noemen het intuïtie, sommigen inzicht, anderen innerlijke wijsheid, maar de meesten de verbinding met de innerlijke stem.

En als je er even voor gaat zitten dan kun je die innerlijke stem ontdekken en herkennen. Misschien heb je er nog nooit bij stil gestaan maar het mooie van die innerlijke stem is dat dit helemaal niet JOUW innerlijke stem is of stemmen zijn. Het zijn de stemmen van je ouders, voorouders, relaties, leraren in je leven, die vanuit hun beste intenties voor en met jou, jou hebben bij gebracht wat voor jou de beste manier van leven is. Maar, met alle respect, wie zijn zij om dat te bepalen voor jou? Je moet jouw eigen beslissingen in je leven maken, je hebt jouw unieke set aan (latente) talenten en gaven in handen om op jouw manier met de wereld om je heen te delen. Je missie waar te maken op jouw manier.
De betekenis van deze inzicht en innerlijke verdieping meditatie is dan ook om je te verbinden met je innerlijke bron. En als je water uit een bron schept zal je zien dat er steeds meer water, creatieve ideeën uit jezelf, boven komt. Die innerlijke bron noemen we ‘stilte’. En stilte is niet het afwezig zijn of het ontbreken van iets maar het aanwezig zijn van alles.

Meditatie is voor jezelf de tijd nemen om het unieke wezen dat je bent te ontdekken en te openen voor alle antwoorden op levensvragen die al lang in jezelf aanwezig zijn om jouw missie te kunnen vervullen. Er is geen piekeren voor nodig. Het dient je om in verbinding te blijven met het enige doel dat het leven kent en dat is… te LEVEN.

Zweverig? Kom op. Veel mensen die me nog van 'vroeger' kennen denken dat ik na mijn vorige functie als algemeen directeur een beetje verdwaald ben. In werkelijkheid ben ik meer verbonden dan ooit tevoren. Een ervaring die ik nooit meer kwijt raak. 

Wil je meer weten? Voel je vrij om het te vragen of neem ‘gewoon’ een keer deel aan een van onze mooie en speelse programma’s in het noorden van Thailand.


Frans Captijn
www.captijninsight.com