vrijdag 26 augustus 2016

Jaloezie. De parasiet die relaties en geluk kan vermoorden. Open je poort en leef vrij!

De meest fundamentele voorwaarde voor geluk is vrijheid, zo leert het boeddhisme. Vrijheid van de mentale vormen van woede, wanhoop, jaloezie en misleiding. Ze worden ook wel beschreven als mentaal vergif of als de eerste symptomen van geestesziekte (wat overigens nog niet wil zeggen dat het geestesziekte is).
Zolang dit gif in ons bivakkeert kan er geen geluk/welzijn (gemoedsrust) zijn.

Jaloezie is een parasiet die irritatie, afstand, haat en gevangenschap veroorzaakt. Als je dieper kijkt naar dit ‘mentale gif', dan kun je ontdekken dat dat tenminste met twee verschillende verschijnselen te maken heeft: met hebzucht en met een zich vastklampen. En hebzucht en vastklampen hebben op hun beurt altijd een relatie met materiële zaken, met omstandigheden of met relaties. Het een kan er niet zijn zonder de verbinding met het andere.

Hebzucht kun je zien als een buitensporige verlangen naar rijkdom, status / sociale positie of macht. Iemand zou graag iets hebben, dat iemand anders al heeft, maar het is moeilijk voor hem / haar om het te krijgen. Meestal heeft deze 'honger' te maken met materiële zaken of met het idee van een betere situatie (die we slechts van de buiten kant zien) waarin iemand anders zich bevindt. Vaak kun je achteraf ervaren dat iemand die ‘rijk’ lijkt wel eens straat arm kan zijn. Wat is immers rijkdom, status en macht? Nan Huai Chin: ‘Berooid verlaten we deze wereld, zonder lintjes, zonder titels, zonder succes, zonder mislukking’.

De Dhammakaya Foundation (Bangkok) Paperback: “Handleiding van de vrede” zegt over rijkdom:
"Kijk nooit op je eigen rijkdom neer" Dit kan betekenen dat je tevreden kunt zijn met bijvoorbeeld je ouders, je echtgenoot en je kinderen, met ons werk of iemands nationaliteit. Zelfs als er in jouw beleving iets fout aan zou zijn, is het noodzakelijk om de 'trots' te ontwikkelen voor die ‘rijkdom’ (let op: geen arrogante trots), dat maakt het de moeite waard om geleidelijk aan de nodige verbeteringen aan te brengen - in plaats van te pogen om het probleem op te lossen door van iemand anders iets weg te nemen (partner, werk, etc.). Als mensen tevreden met iets zijn, hebben ze de neiging om er vooruitgang mee te boeken - omdat tevredenheid, goed begrepen, aanmoedigt om werk te maken van dat waarmee we in contact komen. Je moet accepteren hoe je bent en gebruik maken van dat wat je hebt om het allerbeste uit jezelf naar boven te laten komen.

Als mensen zich al zelfverzekerd en tevreden voelen met de dingen die ze hebben of de situatie waarin ze zich bevinden, willen sommigen daar stevig aan vastklampen. Feitelijk proberen ze mogelijke verandering niet toe te staan. Jaloezie heeft in deze situatie alles te maken met het bewaken en zo nodig afslaan van alle mogelijke ‘aanvallen’ die, alleen in hun gedachten en soms als gevolg van ervaringen uit het verleden, hun positieve gevoel of emotie zou kunnen verpesten. Er is een voortdurend bewust- en alert zijn van mogelijke 'indringers'.

Iemand die jaloers is, lijdt in ieder geval aan gevoelens / emoties van onzekerheid, gebrek aan (zelf)vertrouwen, bezorgdheid en angst. Hij / zij zet zichzelf in een gevangeniscel van woede, haat, tekort, hulpeloosheid en antipathie. Een opstelling en houding waarin openheid, geïnteresseerd, gelukkig, positief, vreedzaam, liefdevol, sterk en relaxed zijn, nauwelijks nog een kans krijgt. Een gevangenschap veroorzaakt door zijn/haar eigen mentale gif en dus niet het ervaren van vrijheid en volledig geluk.

Jaloezie vergiftigt helaas niet alleen de persoon die jaloers is. De mentale symptomen besmetten en vervuilen ook relaties met anderen. Die besmetting kan uiteindelijk ‘dodelijk’ voor die relatie zijn. Daarmee wordt dan ook op een ‘natuurlijke manier’ het tegenovergestelde bereikt van dat wat de persoon die jaloers is juist niet wil. Jaloezie verwordt tot een soort persoonlijk masochisme. Jezelf pijn doen met ontevredenheid en door de fantasieën die je in je hoofd toe laat.
Detective gedrag van een van de partners ten opzichte van de andere - het altijd alert en wakker zijn en het geven van aandacht aan mogelijke 'indringers' – tonen geen vertrouwen in het hebben of het kunnen of willen opbouwen van een onvoorwaardelijke liefdesrelatie.

De natuurlijke reactie van de andere partner is om manieren te vinden om de jaloerse partner tevreden te stellen. Er ontstaat een voor hem/haar onnatuurlijk gedrag van alertheid om situaties die jaloezie bij de ander zouden kunnen opwekken niet te laten ontstaan. En dat gedrag valt dan weer op als zijnde ‘verdacht’. Feitelijk wordt de situatie hierdoor alleen maar erger.

Inmiddels lijden er dan al tenminste twee mensen aan een gebrek aan vrijheid en een gebrek aan geluk, door 'iets' dat in verreweg de meeste gevallen alleen slechts in het hoofd van een van hen is bedacht.

Jaloezie schept afstand en is een parasiet die de band in een relatie of in een liefdesleven langzaam weg vreet. Mensen die van elkaar houden (of hielden) kunnen zich enorm door dit proces benadeeld voelen.

Is er een oplossing?
Wat hierboven beschreven is handelt over het algemeen over de gevolgen van jaloezie. Wil je er iets aan doen dan moet je beginnen bij de oorzaak, bij de bron.
Het is kiezen voor een manier van werken aan die bron (waar komt de jaloezie vandaan? Wat levert het je op (of wat verlies je er mee?), van oefenen en het creëren van zelfvertrouwen. Een stap voor stap leren om je emoties te managen totdat je gewend bent aan die nieuwe manier ( een van vertrouwen, openheid, tolerantie en vrijgevigheid) en het een gedrag is geworden van tevredenheid en vertrouwen in en met jezelf.  
Vergelijk jezelf niet met anderen. Vergelijk je huidige relatie niet met eerdere ervaringen die je mogelijk hebt gehad. Vertrouw jezelf en de ander (totdat het tegendeel zou blijken maar op voorhand) en geef elkaar mogelijkheden. Gebruik je fantasie en inlevingsvermogen om jezelf beter in plaats van slechter te voelen. Stop met het spelen van de detective in je relatie. Wees mindful, sta open voor het je bewust zijn van dat wat er speelt. Geef je volledige aandacht aan de liefde in je relatie die je hebt (alles wat je aandacht geeft groeit). Geef bewust liefde aan jezelf (jij bent de gene die 24 uur met jezelf op trekt). Open je poort! Laat zaken stromen. Laat elkaar vrij in wie en hoe je bent en in hoe je doet om je uniekheid met elkaar en de wereld om je heen optimaal te kunnen delen. Wees compleet. Waardeer en accepteer verschillen in karakters en soms in culturen en religies en vertrouw op jullie verbinding met elkaar. Daarmee versterk je je onderlinge band in plaats van dat je hem laat slopen.
Mindfulness bevat de energie van inzicht. Inzicht kun je zien als verlichting. Om dingen en situaties lichter, vrijer te maken, dus dingen (weer) te laten stromen.

Thich Nhat Hanh: "Inzicht is de bevrijdende factor. Het is wat ons bevrijdt en ruimte schept om transformaties te laten gebeuren."

Jaloezie kan je gemoedsrust en je relatie verpesten; het kan ook een signaal zijn om je te laten inzien dat het tijd is om je opstelling en houding, je gedrag te veranderen. In plaats van jaloezie toe te staan om je relatie met een ander te ruineren kun je er ook voor kiezen om het signaal te gebruiken om jezelf beter te begrijpen.
Als je daarentegen te maken krijgt met de jaloezie van anderen, geef dan duidelijke je grenzen aan en bescherm jezelf om vooral jezelf te blijven.

Een laatste, mogelijk trieste, stap is de laatste stap van equanimity (in balans blijven en stoppen met piekeren of lijden).
Als je de situatie waarin je met een ander zit niet kunt of wilt accepteren… vind een nieuwe situatie en wees je er daarbij wel van bewust dat je mogelijk ook daar nieuwe situaties waarin je je aan kunt irriteren tegen kunt komen.

Open je poort. Voel je (samen) vrij. Wees gelukkig en tevreden met dat wat je hebt. Leef de uniekheid die je bent.

Frans Captijn

www.captijninsight.com


vrijdag 19 augustus 2016

Vergeven. Inzichten om lang te leven. Is er eigenlijk wel iets te vergeven?

Ik nodig onze internationale gasten elke ochtend uit om vragen te stellen over de Thaise cultuur, het boeddhisme en/of over dingen die ze in het/hun leven bezig houden. Onafhankelijk van elkaar heb ik de afgelopen weken vragen gekregen over het thema ‘Vergeven’. Daarover vragen geeft eigenlijk al aan dat het mensen bezig houdt. Het is een voortdurende stoorfactor in hun leven of in het leven van dierbaren. Een oproep om wat inzichten te delen die ik inmiddels hierover vanuit mijn werk hier, het bezoeken van lessen aan de boeddhistische universiteit in Chiang Mai en vanuit mijn eigen culturele achtergrond heb opgedaan.

Inzicht = Verlichting.
Zie dat niet direct als iets spiritueels dat je afhoudt om verder te lezen. Verlichting is een manier om letterlijk gewicht van je schouders af te laten glijden, je lichter te voelen, vrijere, los te laten en ruimte te creëren om nieuwe dingen te laten ontstaan die al lang voor je klaar liggen om te kunnen veranderen. Om weer stroming in je leven te krijgen.

De betekenis van het woord ‘vergeven’ kun je zien als ‘een nieuwe kans geven’. Dat is duidelijk iets anders dan ‘een tweede kans geven’. Als je uitsluitend een tweede kans geeft heb je in gedachten al de voorwaarden waaraan de uitkomst in de toekomst moet voldoen gemaakt. De vrijheid in de nieuwe uitkomst is daarmee feitelijk al weg. De uitkomst die ontstaat moet van harte door jou of door de ander kunnen worden geaccepteerd.

Vergeven heeft alles te maken met een (in jouw beleving of in de beleving van iemand anders)
verkeerd doen’ - iets dat je is aangedaan - in het verleden en je nu en mogelijk in de toekomst (nog steeds) dwars zit. Feitelijk wil je die verstoring niet langer meer en het dient je allerminst.

In het boeddhisme is ‘vergeven’ geen groot thema. Ik zal proberen daar wat uitleg over te geven.  
Allereerst is vergeven een manier van ‘geven’ waar je in letterlijk – fysieke - zin geen enkele moeite voor hoeft te doen. Het boeddhisme leert dat vergeving zich alleen in je hoofd af speelt. En het mooie is dat zodra het idee van vergeving al in je gedachten op komt de mogelijke verdienste (er iets goeds tegenover zetten, een offer brengen om te kunnen loslaten en verder te groeien) eigenlijk al in je hoofd is opgekomen.

Zelfs als je niet de minste fysieke inspanning hebt geleverd, ben je er al in geslaagd om verlichting ‘te verdienen’ door het geven van vergeving (Abhãyadãna). Zelfs met het geven van een glimlach aan anderen in plaats van je wenkbrauwen te fronsen of de ander een afkeurende blik te gunnen draag je al bij aan de oplossing en een stuk persoonlijke verlichting.

Geven is mildheid, vriendelijkheid, tonen. Dit betekent; 'Het van harte opofferen van je eigen 'bezittingen' - of loslaten van jouw standpunten / waarheid (dat immers niet meer dan een deel van de waarheid is) met de intentie om de verbinding met anderen (weer) te herstellen. Feitelijk om (weer) voor anderen beschikbaar te zijn om te kunnen helpen daar waar anderen het slechter hebben dan jijzelf.
Als je niet ‘van ganser harte’ kunt geven dan kan dat niet ‘geven om te vergeven’ worden genoemd. Het is dus breder dan het equivalent woord 'Caritas' in de Christelijke cultuur dat meestal beperkt is tot het geven van financiële middelen of goederen aan armen en zieken.

Hier wordt het woord intentie voor het eerst in relatie tot dit onderwerp geïntroduceerd.

Dat roept het tweede op. De vraag vanuit de boeddhistische filosofie blijft; Is er echt iets te vergeven? Vaak kun je ontdekken dat gedachten over het ‘kwaad’ dat er door jou of naar jou toe is gebeurd je maar in hun grip blijven houden omdat je niet de moeite neemt om dieper te kijken. Het verhaal van destijds vervorm je (maak je soms groter en vererger je) meestal ook nog eens omdat je er maar in blijft hangen. Je komt niet uit je vicieuze denk cirkel.

Het boeddhisme kent het zogenaamde Edele Achtvoudige Pad. Eén van de dingen daarin om gelukkig te zijn en te blijven heet de 'juiste intentie'.

Vergeving heeft iets te maken met dat wat er in het verleden is gebeurd en, in jouw beleving of de beleving van een ander, is mis gegaan. Op dit moment echter mag je er toch vanuit gaan dat je over dat moment en de omstandigheden waaronder het fout is gegaan in het verleden meer kennis, begrip, ervaringswijsheid en meer achtergronden hebt gekregen. Je hebt dus zondermeer hier en nu veel meer inzicht in de situatie van toen (als je het verhaal nog steeds kunt zien als dat wat er destijds écht mis is gegaan. Gebeurd is zonder het groter/erger te maken). Je zou zelfs kunnen proberen om zonder oordeel die situatie nog eens te onderzoeken of te beschouwen zodat je dat wat verkeerd is gegaan beter kunt begrijpen

Vanuit dat inzicht kun je je zelf af vragen of het daadwerkelijk op dat moment jouw bedoeling was - of de bedoeling van de ander naar jou toe was - om die persoon of situatie te beschadigen. Met andere woorden, door dieper en zonder oordeel nog eens naar die situatie van toen te kijken kun je je afvragen of de onderliggende intentie echt was om jezelf of anderen pijn te doen.

Er is een prachtige geleide meditatie / Dhama lezing die zegt:
"Wij kunnen schade veroorzaken en andere mensen kunnen ons pijn doen. Er is veel in het leven dat ons pijn doet. Je kunt je soms gekwetst voelen door wat andere mensen je hebben aangedaan. Maar mensen zijn mensen, zij maken fouten, kunnen soms onder stress staan, ze zeggen ze een scherp woord. En wanneer jouw hart daarvoor open staat… dan kan het je raken.
Maar meestal is er geen echte boosheid, niets persoonlijks bedoeld, in dat wat er wordt of is geuit. Het is niet zo dat mensen perfect of volmaakt zijn. In verschillende situaties wordt haastig gehandeld en worden fouten gemaakt. Het is dan wel echt heel gemakkelijk om jezelf vanuit een verongelijkte houding voor te houden; 'Dit overkomt mij ook altijd...', ‘iedereen is tegen mij…’.
Misschien kun je, op een andere manier dan waaraan je tot nu toe ooit gedacht hebt, jezelf voor houden… ‘Ze proberen een succes van me te maken’. Wij zijn zelf immers ook niet altijd perfect.

Soms moeten we ons openstellen voor vergeving. Meditatie bijvoorbeeld kan ons helpen in wat het betekent. Het leert ons dat we ons niet droevig hoeven te voelen en geen gevoelens van wraak hoeven te koesteren als dingen zich tegen ons lijken te keren.

Als we eerlijk tegenover onszelf zijn weten we al lang dat eigenlijk iedereen vanuit zijn of haar beste bedoelingen en vanuit bezieling verbinding wil. Soms wordt dat niet getoond of pakt dat verkeerd uit. Sommige mensen zijnhelaas zo het contact met mededogen, liefde en wijsheid, kwijt dat ze voortdurend, en vaak ook nog zonder dat ze het op dat moment echt zelf in de gaten hebben, dingen doen die anderen kwetsen. Dat kan misschien wel tragisch zijn, maar we moeten als we dat merken daardoor niet de moed verliezen We moeten begrijpen dat er mensen zijn die hopeloos verward zijn en nog moeten leren dat de manier van leven is om niet vast te houden aan verlangens en naar de buitenwereld toe juist vriendelijkheid te ontwikkelen.

Ons dit te herinneren stelt ons in staat om onzelfzuchtig te leven, leef voor het welzijn van anderen door dat te doen wat geluk en harmonie bevordert."

Vaak ervaren we in ons hoofd malaise in relatie tot onze behoefte om al dan niet te vergeven of om vergeving te krijgen. Als we dieper kijken kunnen we ontdekken dat andere mensen meestal helemaal niet de intentie hadden om ons pijn te doen. Wat is er dus te vergeven? Je creëert vaak je eigen lijden doordat je geen zicht hebt op een vicieuze cirkel die je vaak zelf hebt laten ontstaan. Het krijgen en delen van deze inzichten en ideeën kan zaken oplossen waardoor je jezelf lichter en vrijer voelt. Gewoon een makkelijke manier om van harte "Sorry" te zeggen.

Het boeddhisme leert ons dat de vrucht van vergeven een lang (er) leven is. Je gedachten vergiftigen immers niet langer meer jezelf en je omgeving. In de praktijk drukken Thaise mensen dat uit met een in mijn beleving fantastisch mooie symboliek. Ze verlengen de levensduur van gevangen dieren (bijvoorbeeld door het vrij laten van levende vis die voor consumptie op de markt wordt aangeboden door ze vrij te laten in een rivier of stroom (zie foto) of kopen dieren vlak voor de slacht op om ze nog een tijdje een langer leven in een rijstveld of weiland te gunnen).

Probeer eerst eens meer begrip te krijgen van de ware onderliggende intenties van dat moment waarop dingen verkeerd gingen. Als je ontdekt dat de intentie er helemaal niet was om anderen te beschadigen… waar pieker je dan nog langer over? Maak dingen, zonder te oordelen, helder in je hoofd om het juiste begrip te krijgen. Deel het met juiste communicatie (met de beste intentie en vanuit je hart) en voel de bevrijding. De vruchten? Lang leven.

Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 12 augustus 2016

Eis gesprek op! Voorbereidingen om de kunst van conversatie weer te herstellen.

We zijn de kunst van conversatie zo langzamerhand kwijt. Zonder er erg in te hebben ont-leert technologie onze gespreksvaardigheden. Regelmatig brengt ze zelfs schade toe aan persoonlijke interacties. Sommige mensen zijn zelfs bang voor een face-to face gesprek.

Een paar maanden geleden kocht en bestudeerde ik het boek "De kunst van communicatie" van Thich Nhat Hanh.  Kort geleden las ik een artikel van de socioloog Sherry Turkle. Ze bestudeerde 20 jaar de impact van technologie op de manier waarop wij ons als individu of als groep gedragen. Dat artikel bracht me op het idee om de eerste stap naar een herstel van de kunst van communicatie te delen. Misschien is die stap wel om gesprek weer terug te eisen. De meeste mensen zijn wellicht niet eens meer voorbereid om de kunst van communicatie te begrijpen.

Een persoonlijk ‘face-to face’ gesprek is het meest menselijke en geciviliseerde dat we in een relatie tot elkaar ter beschikking hebben. Je kunt het zien als daar waar empathie geboren is, waar de intimiteit van afkomstig is. Echte communicatie heeft alles te maken met oogcontact, het horen van de toon van de stem van een ander, het beschouwen van de bewegingen van het lichaam, het waarnemen van aanwezigheid / energie. Het is dat waar we leren over en van anderen en over elkaar.

Hedendaagse communicatietechnologieën zijn meer en meer verworden tot een verslaving, een soort drug. We denken dat we niet meer zonder kunnen leven. Ze geven ons het idee dat we nooit meer alleen hoeven zijn, dat we ons nooit meer hoeven te vervelen, dat we onze aandacht op dat kunnen richten wat we op ieder moment maar willen (tot soms vluchten voor dat wat we niet willen of voor onszelf aan toe), en dat we kunnen multi-tasken. Misschien is dat laatste nog wel het meest verleidelijke van allemaal.

Jezelf een moment van ‘verveling’ gunnen is cruciaal voor menselijke interactie en niet alleen voor dat. Het is ook van fundamenteel belang voor je hersenen. Deze periodes worden door onze hersenen gebruikt om ‘op adem’  te komen, om tot rust te komen en om de geest te zuiveren/te ordenen. Een voortdurende hoge stimulatie die bijvoorbeeld telefoons alleen al geven – zelfs op je nachtkastje - is zelfs medisch gezien risicovol.

Je hoeft helemaal niet anti-technologie te zijn. De roep is alleen om (meer) PRO face-to-face gesprek te zijn. Een kwestie van je er wat meer van bewust zijn dat onze technische ondersteunende middelen, zoals smartphones, dodelijk zijn voor een echt en kwalitatief hoogwaardig gesprek.

Een persoonlijk face-to-face gesprek:
1. Verhoogt de kwaliteit van dat waar je over praat
2. Verhoogt de empathische verbinding die mensen naar elkaar toe voelen
3. Toont een over en weer respect naar elkaar

Leef wat meer in harmonie met je mobiele telefoon. Hoe?
De foto rechts geeft aan hoe je dat in ieder geval niet doet. 
Creëer 'onschendbare plekken' - zoals de keuken, de eetkamer, de auto - die 'mobiel-vrij' en uitsluitend ‘gereserveerd’ zijn voor echt gesprek. Breng mobieltjes niet mee (en leg ze ook niet op tafel) tijdens ontbijt, lunch en diner. Maak maaltijden een moment waarbij je, naast bewuster genieten van dat wat je proeft, er bent om te luisteren en gehoord te worden.

Laat die menselijke momenten weer toe. Accepteer dat het leven niet een continue voedingsstroom van digitale informatie is. Leer weer te genieten van het tempo van conversatie. Voor empathie, voor verbinding met de gemeenschap, voor creativiteit.

Sta je open om gesprek weer terug te krijgen? Doe het gewoon!
Organiseer (meer) ruimte voor face-to-face gesprek in je dagelijks leven.

Neem daarna de volgende stap om de kunst van echte conversatie te herstellen en die vorm van communicatie (meer) te leven. Laat je verrassen door de verbinding die het je brengt. Je empathisch vermogen, introspectie, creativiteit, en intimiteit zullen zeker groeien.

(Met dank voor de inzichten uit het artikel van Sherry Turkle)


Frans Captijn
www.captijninsight.com






vrijdag 5 augustus 2016

De vroege moed van een jonge arts om te stoppen om haar missie te vinden en te volgen

Afgelopen maandagmiddag, net toen ik een van mijn lessen aan het voorbereiden was, kwam er een college van me van onze marketingafdeling bij me aan huis met een jonge Thaise dame. Ze had van mijn activiteiten en recensies van gasten hier gehoord en was geïnteresseerd in mijn achtergrond en de manier waarop ik mijn lessen en programma’s uitvoerde. Mogelijk om in de toekomst samen te werken en omdat ze met een persoonlijke zoektocht bezig was.

Tijdens het gesprek dat we voerden kwam ik er achter dat ze voor arts had gestudeerd. Ze had drie jaar in die professie gewerkt. In die periode was ze achter gekomen dat ze haar missie er niet mee vervulde. Ze begreep dat ze de dingen die ze geleerd had meer in de praktijk moest brengen. Haar werkomgeving spiegelde haar, in deze eerste periode van haar loopbaan, dat ze voor haar doen in een soort routinematige manier met mensen aan de slag was. Niet haar doel in het leven. Ze besloot met haar werk te stoppen.

Het nemen van ontslag, inmiddels drie maanden geleden, gaf haar een stop moment. Een pauze om balans op te maken en uit te zoeken wat ze nu eigenlijk werkelijk in haar leven wilde. Geloof het of niet, ze sprak zelfs met ons (mijn dochter Carlien en ik) over wat ze graag als vervolgstappen in haar volgende leven zou willen doen (voor mij een super ervaring om te mogen horen, het maakte me wederom dankbaar voor het mogen leven in deze fantastische cultuur).  

Gezondheid, en haar studie en werk in deze richting, was absoluut geen verspilde tijd en moeite geweest. Het had haar geholpen om te ervaren wat ze niet echt wilde. Het had haar een stap dichter bij haar verlangens, voldoening en missie (in dit leven) gebracht. Ze was op dit moment, in haar beleving, nog niet in staat om de wereld in voldoende mate te dienen. Iets knaagde er aan haar waardoor ze nog niet volledig tot bloei kwam. Gezondheid in algemene zin was een prima keuze maar niet op de manier die ze als arts tot nu toe had ervaren. Ze wilde van zichzelf meer aanbieden en delen. Ze dacht er over om een nieuwe technologie, misschien zelfs een technisch hulpmiddel, te ontwikkelen om meer mensen minder te laten lijden en hun gezondheid en conditie voor een langere periode beter op peil te houden.

Met gezondheidszorg bezig zijn is holistisch aan de slag zijn. Lichaam, geest, emotie, omgeving en zelfs een spirituele component in een persoonlijke balans. Ze was naar India geweest om bekende plekken te bezoeken die de Buddha in zijn leven had aan gedaan. Ze nam kennis van boeddhistische filosofie en benadering hoe je mensen kon helpen om lijden te verlichten. Ze was geïnspireerd om mensen in deze tijd vanuit die zelfde intentie en achtergronden te helpen. Ze voelde zich bezield om die aanpak te vertalen op een manier die voor de huidige generaties meer tastbaar was.

Het voelde voor ons heel goed om met haar face-to-face deze conversatie te hebben en samen te delen en te groeien. Een zekere trots overviel me dat er mensen op mijn pad komen die het lef hebben om niet door te gaan met dingen te doen die ze eigenlijk niet liggen om geld te verdienen waardoor ze door moeten gaan met dingen doen die ze niet liggen. Deze jong dame had de moed om te luisteren naar haar bestemming. Om te stoppen, trots op zichzelf te zijn, op zichzelf te vertrouwen, terug te kijken slechts om te leren en er wijzer van te worden en moedige stappen voorwaarts te zetten om met de uniekheid van haar persoonlijkheid en aanpak te dienen. Iets waarmee ze zich zelf en de wereld om haar heen stukken blijer gaat maken.

Stop met het vinden van zondebokken en het maken van generale excuses die je helpen geloven dat het volgen van deze weg voor jou niet mogelijk is. Het zijn slecht de trucjes in je hoofd. Vertrouw op jezelf. Vind en volg het meesterschap in jezelf. Wees je eigen leven meester. Leef je missie, dat is geen moeilijke opdracht en geeft je zeker energie en flow, en beïnvloed op een positieve manier zowel jezelf als je omgeving door jouw uniekheid te zijn.

Frans Captijn


www.captijninsight.com