Onrust in je lijf door het wikken en wegen over persoonlijke vragen en gevoel.

Een tijdje geleden nam een Japanse gast van het gezondheidsresort in Chiang Mai waar ik tot een paar jaar geleden werkte ineens weer contact met me op. Destijds had ze tijdens een yoga retraite op het resort de ochtendmeditatie klassen van mij gevolgd en had ze aantal persoonlijke sessies talent coaching met mij geboekt.
Ze kampte al meer dan twee jaar, of eigenlijk al veel en veel langer zo bleek tijdens ons gesprek, met een persoonlijk vraagstuk en kwam er moeilijk uit.
 
Ze voelde steeds sterker dat ze stappen moest gaan zetten omdat ze, zo ze me zei, anders in haar ogen misschien de rest van haar leven bleef hangen in iets dat ze totaal niet wilde en eigenlijk ook nooit echt had gewild. Ze vond dat ‘tijdverspilling van haar leven’ zo noemde ze het.
 
Al heel vaak waren gesprekken met mij tijdens onze sessies in Chiang Mai bij haar teruggekomen en ook haar persoonlijke aantekeningen die ze toen gemaakt had begonnen meer en meer voor haar te leven en begonnen ze nu steeds beter te begrijpen. In de nacht kwamen de gesprekken voor haar regelmatig terug en dat alles zorgde ervoor dat ze met me over haar vraagstuk wilde praten om advies te krijgen.
 
Ik gaf haar aan dat ik haar niet aan enig antwoord kon helpen of advies kon geven hoe haar vraagstuk op te lossen. Wel met het, zoals ze al eerder met me ervaren had, in haarzelf vinden van antwoorden en mogelijke oplossingen.
 
En zo gingen we samen wederom aan de slag. Online dit keer. Iets dat voor mij minder dan second best voelt maar het was niet anders.
Ik vond overigens mijn eigen aantekeningen van onze sessies ook weer terug en kon me haar situatie van toen weer snel herinneren.
 
Waar ze tussen onze online sessies achter kwam was dat ze in een spagaat zat tussen vragen die uit haar persoonlijkheid kwamen en vragen die veel dieper lagen.
Die vragen uit haar persoonlijkheid waren over het algemeen gestoeld op ratio, ego en ook over wat anderen er allemaal van zagen en vonden. Ze lagen aan de oppervlakte en popte keer op keer snel op.
De veel diepere vragen waren als het ware de schat binnen haarzelf. Een schat die ze eigenlijk nooit had gekend, ontdekt of aangeboord.
Letterlijk zei ze me dat ze het voelde als een soort van stem die steeds harder binnen haarzelf ging roepen. Het maakte haar onrustig, en ongelukkig.
 
Als life- & talentencoach ben ik dat wikken en wegen over persoonlijke vraagstukken in het leven van mensen al heel vaak tegengekomen. Mijn overtuiging is dat niemand op deze aarde hier ‘zomaar’ rond loopt. Iedereen heeft of kan tenminste een bijdrage leveren met zijn of haar unieke set aan talenten. En, goed beschouwd, op een eenvoudige manier zijn of haar missie vervullen en daarmee een gelukkig leven te leiden. Plechtige woorden, ik weet het en toch is dit misschien wel de eenvoudigste manier om het uit te leggen.
 
Het is niet meer dan normaal dat je, al zeker als je jong bent, gewoon lekker leeft en je niet al te veel druk maakt over van alles en nog wat er om je heen gebeurt. Voor de meeste mensen zo rond hun veertigste, ook heel normaal, ga je je diepere vragen stellen. Een groot deel van je leven zit er immers dan op en je gaat je langzaam meer focussen op dat wat er nog meer voor je in het vat zit of zou kunnen zitten. En dan, zo ook met mijn Japanse gast, komen andere en diepere vragen boven.
 
Die hele natuurlijke vragen die uit de persoonlijkheid komen kunnen inderdaad meer en meer worden overschaduwd door die stem vanuit jezelf. Op dat moment ga je bezig met zielsvragen. Soms een schatkist vol met overigens ook zo vele antwoorden, oplossingen en ideeën.
 
En dat wikken en wegen, die persoonlijke onrust, komt dan ook heel vaak door een soort van strijd met jezelf tussen het wat meer loskomen van de ratio, zelfs een beetje van je ego, en dat wat anderen er mogelijk allemaal van zouden kunnen denken, én het luisteren naar dat diepere in jezelf. Feitelijk naar dat wat je écht van binnenuit (zielsgraag) zou willen.
 
Regelmatig gaat dat wat je van binnenuit écht zou willen, direct gepaard met een antwoord vanuit je persoonlijkheid dat dat allemaal niet kan door of vanwege ..…. Vul maar in.
Aangeleerde, aangeprate en gemakshalve geaccepteerde afweer strategieën om vooral niet naar die innerlijke stem te luisteren. Er feitelijk regelmatig juist dwars tegen in te gaan. Overigens zonder dat je dat op het eerste gezicht in de gaten hebt. Onze marketing, (sociale)media en door beelden gestuurde maatschappij helpter ook graag nog een handje aan mee. Je zou immers maar eens afwijken van dat wat de meute volgt en gelooft…
En geloof me, uit de praktijkvoorbeelden van mensen waarmee ik heb mogen werken…, dat niet luisteren naar dat stemmetje diep vanbinnen, kan uiteindelijk aardig ziek maken en heeft niet alleen negatieve invloed op jezelf maar ook op je omgeving.
 
Natuurlijk is er wat lef voor nodig (of zoals bij mijn gast) een steeds harder roepende stem, om zaken om te draaien en de overhand te geven aan het luisteren naar vragen en creatieve oplossingen vanuit de schatkist van het zielsniveau.
 
Drie weken geleden stuurde ze me een mailtje met dat ze gigantisch blij was dat ze aan die roepstem had toegegeven en nu dat pad volgde. Alles was eigenlijk op zijn plaats gevallen en alle obstakels die ze voor zich had gezien bleken gigantisch te zijn meegevallen. En haar omgeving? Sommigen konden het niet geloven maar namen hun petje voor haar af omdat ze zagen dat ze weer straalde.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

 

Geen gasrekening meer

Ja, je leest het goed. En om het nog beter te zeggen; Al ruim tien jaar geen gasrekening meer. Alleen een maandelijkse electriciteit rekening. 

Als ik lees wat er in Europa en in de wereld over gas allemaal te doen is en hoe de prijzen exponentieel de pan uit zwingen dan prijs ik me gelukkig om hier in Thailand te wonen. We krijgen hier nooit een gasrekening. Er is geen gasnet en woningen hoeven ook niet verwarmd te worden. 

En als je met gas wilt koken dan koop je flessengas. En ook dat hebben we al meer dan tien jaar niet. Hoewel we dat in onze buitenkeuken die we gepland hebben om bij de bouw van ons nieuwe huis ook te realiseren, voorzien hebben. 

En ja, ook hier stijgen de prijzen van werkelijk alles in vliegende vaart. Waar in de wereld niet? Door zakkenvullers wordt er stevig misbruik (of handig gebruik) gemaakt van allerhande crisissen die er in de wereld plaats vinden. Het zal allemaal wel aan de oorlog tussen Rusland en Oekraine liggen, aan de droogte of wat dan ook. Wordt wakker. Als voorbeelden? De grootste aardolie maatschappij, waar ik overigens ooit in Saoedi Arabie voor gewerkt heb, maakt in drie maanden tijd nog eens 90% extra winst.  En ook supermarkten doen het lang niet slecht zo hoorde ik. Minder verkopen maar toch grotere winst. Dat is nog eens slim managen.  

Als ik terug kijk naar de tijd dat ik in Nederland woonde dan werd je bedolven over allerhande slim bedachte toeslagen en belastingen. En het is in tien jaar tijd alleen maar erger geworden. 

Als wij hier de rekening van ons electriciteits gebruik elke maand krijgen is dat gewoon een bedrag per kilowattuur (bijna 10 Eurocent) en 7% belasting (BTW) en daarmee af. Zo'n dertig euro per maand inclusief het gebruik van onze aircons en de pompinstallatie voor onze eigen watervoorziening. En ook geen verschillende aanbieders. Gewoon de provinciale electriciteits maatschappij (in alle provincies hier dezelfde). 

Geen vastrecht voor een aansluiting, capaciteitstarief, meettarief, energiebelasting, opslag duurzame energie, transport kosten, of wat al niet meer verzonnen is. En dat geldt niet alleen voor electriciteit. Ook bijvoorbeeld de gemeentelijke belastingen, het waterbedrijf en waterschappen, de laatste met hun watersysteemheffing, zuiveringsheffing en verontreinigingsheffing) er aardig raad mee. 

Ik moest er weer even aan terug denken toen ik gisterenmiddag onder onze electra meter op de betonpaal buiten, vierhonderd meter van ons huis vandaan, op de scooter de rekening weer ophaalde. Het is eigenlijk altijd met een glimlach. Nog steeds de ouderwetse meteropnemer hier op de bromfiets met een digitaal apparaat, een soort van reader, om zijn nek. Vandaag kunnen we online binnen een maand weer betalen. We doen het altijd maar gelijk dan ben je er maar weer vanaf. 

Nee, lang niet alles is hier allemaal beter. Zeker niet. En eigenlijk mag, kun, en moet je ook helemaal niet vergelijken. 

En toch, eerlijk is eerlijk, is het best wel lekker om al jaren geen gasrekening (en overigens ook geen aanslagen van OZB en waterschapslasten) meer te krijgen. Verhoudingsgewijze is dat met een inflatie van ook hier rond de tien procent toch weer een beetje een meevaller. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

 

Snel genezen

Nog voordat we onze tweede hond erbij uitkozen hadden we al afgesproken dat het een teefje moest zijn. Dat zou wat gemakkelijker kunnen zijn met onze vriend die inmiddels al bijna tien jaar bij ons is. Inderdaad, hij is regelmatig aardig jaloers omdat hij nu aandacht moet delen maar stapje bij stapje went het. Hij krijgt met alles als eerste aandacht en dat blijft zo. 

Wat we ook afspraken was dat ook de nieuwe hond gecastreerd/gesteriliseerd zou worden. In Thailand wemelt het werkelijk van de (straat) honden en de levensomstandigheden zijn vaak erbarmelijk. Mensen hebben en/of besteden er niet of nauwelijks geld en aandacht voor om zo'n ingreep te laten uitvoeren. Onze, overigens ook gewone Thaise (royal ;)) hond Cupid moest er dus aan geloven. 

Na wat wikken en wegen besloten we om die ingreep voor haar tijdens onze vakantie in Mae Rim te doen. Dat gaf mij ook wat meer tijd en rust om het ontwerp en constructiewerk voor ons huis waarmee we in november binnen ons bouwproces willen gaan starten voor te bereiden. In totaal moest dat toch een pakket van 24 bouw en constructietekeningen voor de gemeente worden. Kortom, we moesten toch thuisblijven. 

Hier naar de dierenarts van Kadhow die ruim negen jaar geleden ook bij hem de ingreep gedaan had. Kadhow kan de arts wel opvreten. Letterlijk inderdaad. Hij is geen vriendjes meer. Voor Cupid was dat vorige week anders. Ze sprong blij, speels en vrij door zijn praktijk. Wat wil je voor een puppy van net vijf maanden?

Om negen uur brengen, om half vier weer ophalen. We bleven er bij totdat ze door de narcoze sliep. 

Iets voor half vier waren we terug. Operatie geslaagd. Ontstekingsremmers en pijnbestrijders mee samen met wat wondverzorgingsmiddelen en afgelopen woensdag terug om de hechten er uit te halen. 

De dokter gaf aan dat ze na een dag of drie weer zou spelen en rennen zoals 'vanouds'. Nou, die voorspelling kwam niet uit. 

Cupid is met haar lange poten een soort van springveer en de narcose was nog niet uitgewerkt of het springen en in het bos samen met Kadhow hollen ging helemaal niet als vanouds door. Ze springt en holt, zo lijkt het in ieder geval, nog hoger en harder dan voor haar operatie. 

En wat die kap op de foto betreft, die heeft ze twee nachten en in totaal nog geen uur overdag gedragen na het regelmatig schoonmaken van de wond. 

Die ingreep zit er gelukkig voor haar en voor ons op. Afgelopen woensdagmiddag mochten de hechtingen er bij haar weer uit. En natuurlijk gaat na het verwijderen van de hechten het genezingsproces nog even door. Zeker voor een teefje is het geen kleine ingreep. 

Natuurlijk is het in relatie tot de 'hondenstand' in Thailand een druppel op een gloeiende plaat. En toch, voor nog geen veertig euro voor alles bij elkaar, geen verder gedoe in ieder geval meer voor dit dier. Ze houdt nog steeds genoeg echte vrienden, die niet alleen voor een one night stand komen ;).

Super snel genezen. Het kan ook niet anders. Jong en gezond.  

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Een aantal andere ‘geheimen’ voor een langer, gezond en gelukkig leven.

In mijn blog van vorige week vertelde ik al dat we tijdens onze ‘vakantie’ hier in Chiang Mai altijd veel vrienden en kennissen bezoeken en over de vloer krijgen. Heel vaak ook gaan we er met hen voor een lunch of een diner op uit. En dat gebeurde dus ook de afgelopen weken diverse keren.
 
Met twee alleenstaande dames die hier een stuk verderop wonen en die we al lang kennen gingen we voor een lunch naar een gezellig restaurantje. Ze trekken er regelmatig met de auto samen op uit. Onlangs nog voor een vakantie van twee maanden naar het zuiden van Thailand, zo’n 900 km hier vandaan. Ze nemen er dan zo’n drie dagen de tijd voor om vooral ook van de reis te genieten.
 
Eén van die twee dames is inmiddels al 88 jaar en leeft met veel plezier van dag naar dag zo vertelde ze ons tijdens de lunch. Zo’n lunch met zalige gesprekken en veel plezier met elkaar op een gezellige plek waar iedereen met veel positieve energie en goeie herinneringen na afloop weer van vertrekt. Hoe anders dan met mensen om je heen die energie van je wegzuigen. Met Phatsamon sprak ik er nog lang over na.
 
De ontmoeting met die twee gaf me weer eens een fris inzicht over een langer gezond en gelukkig leven.
Net als ieder ander mens hebben ook deze twee super diepe dalen gekend. Die hoorde ik jaren geleden al van hen. En toch…
 
Natuurlijk moet je een beetje ‘geluk’ hebben met je gezondheid maar als ik zo luisterde naar de oudste van het stel dan heb je zelf weldegelijk een enorme invloed op je leven en je levensverwachting. Het draait immers zeker ook om je levensstijl. Geen eye-opener, niets nieuws, want dat weet eigenlijk iedereen ook al lang. Blijven bewegen is er daar als voorbeeld slechts één van. Ze vertelde dat nadat ze ’s ochtends vroeg was opgestaan ze eerst een wandeling om de grote vijver op het park waar ze wonen ging maken. Gelijk ook even de eenden een beetje voeren en genieten als er weer jongen waren. Ook twee keer per dag een stukje zwemmen in het zwembad daar doet haar goed zo merkte ik.
En ook humor en optimisme, ook weer geen nieuwe eye-openers, zijn haar ook niet vreemd. Maar er waren nog wat extra dingen.
 
Wij vroegen ons af waarom we na afloop van deze lunch allemaal met zoveel energie weer naar huis toe gingen. En dat was wél weer een nieuw (of hernieuwd) inzicht.

Tijdens ons samenzijn was er geen enkel gezeur over iets en ook geen enkele achterklep, geroddel over iets of iemand. Het kwam op een natuurlijke manier ook helemaal niet eens in een van ons vieren op. Het hoorde er niet bij en het paste ook gewoonweg niet.

We genoten van samen zijn en weer eens even bijkletsen over waar we me bezig zijn en over wat we misschien in de nabije toekomst nog graag zouden willen doen. Niet te vaak terug kijken en zeker ook niet te ver vooruit. En je vrijheid niet opgeven door je aan allerhande materiele zaken te binden. Die geven immers meestal maar heel tijdelijk plezier. 

Leven zonder al te veel verwachtingen zei Phatsamon me. Alles wat je dan aan positiefs op je bordje krijgt voelt als een bijzondere verrassing. En die soms diepe dalen in je leven heb je nodig om de toppen in je leven sneller te zien, er meer van te genieten en ze extra te waarderen. 

Vier uitspraken van de dames die we van de lunch mee namen:  ‘Ik ben heel tevreden en geniet van alles. Je moet niets, je mag.’, ‘Natuurlijk kan het zo voorbij zijn. Daarom leef ik bewust met de dag.’, ‘Dus zo verder!’
 
Het was van Phatsamon en mij achteraf slechts een ontdekking na die heerlijke lunch. Zoveel mensen leven van roddels, zeuren en klagen. Het lijkt wel of ze ervan genieten. Weg er mee was van die twee dames de onuitgesproken boodschap. 

Gevoelig zijn voor het leven, voor dingen, voor personen, zonder iets uit te sluiten. Rijkdom bestaat eigenlijk uit, in vriendschap genieten van de kleine dingen en de natuur, mensen ontmoeten en met hun tijd te delen. Dat maakt het leven zinvol met waardevolle dingen. 

Zomaar even een mooie les tijdens en na een zalige lunch.

Een langer, gezond en gelukkig leven heeft niet alleen te maken met levensstijl maar zeker weten ook met levenshouding.  

 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com