vrijdag 29 april 2016

Terug naar de basis. Oog in oog met de wortels van (on)geluk.

Anderhalve week geleden, op een vrije dag, reed ik op mijn scooter hoog de bergen hier in. Groen, schone lucht en wat aangenamere temperaturen voor deze tijd van het jaar hier. Het laatste stuk weg van mijn bijna twee uur durende trip was haast onbegaanbaar. Ik kwam uit in een klein, voor de toeristen industrie onbekend, berg dorpje. Ik parkeerde mijn scooter en liep er rond terwijl ik op mijn manier contact te leggen met de bewoners, interesse te tonen in dat wat ze deden en ze te groeten. En dat lukte. Ik kreeg verbinding.

Ik besloot om gebruik te maken van de mogelijkheid om voor een korte periode dit dorpsleven eens mee te maken en kreeg het aanbod om me meer als tijdelijk ‘deel van de gemeenschap’ zo te kleden. Dat leek eerst meer op een geintje maar al snel voelde dat eigenlijk veel beter. En fantastische ervaring om je met de basis van dat wat leven heet eens te verbinden. Echte verbinding tussen mensen, geen mobieltjes, eigenlijk leven deze mensen hun basis behoeften zoals in Maslows piramide worden beschreven en voelden gelukkig. Voor mij een fijne energie zonder zorgen, gevoel van onveiligheid en stress. Het is misschien moeilijk te omschrijven wat het gevoel van geluk is maar voor mij was het dat.
Op de terugweg naar huis reed ik door het centrum van het drukke en toeristische Chiang Mai, het voelde totaal anders.

Het nam even tijd nadat ik weer thuis was om dat wat ik ervaren had tot me te laten doordringen. Ik vroeg me eigenlijk af wie er nu meer gelukkig was? Waar draait echt geluk om?

Ik denk dat we gehersenspoeld zijn om ons in beginsel ongelukkig te voelen en gedoemd om te falen. Er wordt ons voorgehouden om continue te investeren om wat geluk te vinden en te houden. Dagelijks gaan we, niet eens bewust van de verstoring die dat brengt in ons geluksgevoel, om met hoe we zijn geprogrammeerd. Overtuigingen en wortels die door onze ouders, grootouders, cultuur, traditie, maatschappelijke omgeving en de voortdurende schreeuwende marketing industrie ons zijn ingeprent. We hebben er nauwelijks weet van. Open je ogen!

Die overtuigingen kloppen niet. Ze zijn geen realiteit of feiten. Ze zijn uitsluitend jouw realiteit en jouw feiten waaraan je spiegelt. Ze zijn verbonden met angst, schuldgevoel, verwachtingen, ambitie, zorgen en zo voort. Ze blokkeren je van duurzaam gelukkig te zijn. De grootste verstoringen om gelukkig te zijn, zijn je voortdurende verlangens, ‘behoeften’ en misschien nog wel het meeste onze gehechtheid aan dingen of personen. We richten onze aandacht altijd op dingen de we nog niet bezitten en denken dat het bezit daarvan ons (nog) gelukkig maakt. Je bent je er niet eens van bewust dat je boven op je eigen geluk staat. En omdat je er op staat en nog niet eens de moeite neemt om naar beneden te kijken, zie je het niet.

We zijn getraind om onszelf de schuld te geven en geven nooit de schuld aan hoe we zijn geprogrammeerd. Ik denk dat de meeste mensen nog niet eens beseffen hoe ongelukkig ze feitelijk zijn. Ze ontdekken het pas als het te laat is en zijn dan niet of nauwelijks nog in staat om er iets aan te veranderen.
Wat je ongelukkig maakt is niet de wereld om je heen of de situatie waarin je zit maar je gedachten. Het hele programma dat voor je (en niet door je) ontwikkeld is in je hoofd. Dit programma dwingt je als het ware om altijd meer te willen hebben en krijgen of om de situatie om je heen te veranderen zodat die voor jou acceptabel is en je je gelukkiger voelt. Als je daar niet in slaagt voel je je ellendig. Maar het is een onrealistische gedachte om te denken dat je de wereld om je heen kunt veranderen of aanpassen aan jouw overtuigingen. Sta open en wees nieuwsgierig om dezelfde wereld op een andere manier te ontdekken en je waarheid te vergroten.

Een gehechtheid is geen feit. Het is een emotionele staat van vasthouden. De overtuiging handhaven dat zonder dat speciale ding of die speciale persoon of personen je niet gelukkig kunt zijn. Het is een geloof, een fantasie in je hoofd, aangeleerd door onze programmering. Als het verlangen is vervuld geeft het ons een kort moment plezier en ook angst (in relatie tot personen vaak jaloezie) om het weer te verliezen.

De dorpsgemeenschap waar ik een tijdje in mocht integreren had niet zo bar veel om zich aan te hechten of om te verlangen. Het draaide om gezin en familie, een dak boven hun hoofd, gemeenschap ondersteuning om zelf ondersteunend te zijn in voeding en water en verbinding. Basis behoeften.
Mijn vraag wie er nu eigenlijk meer gelukkig zou zijn kan ik nog steeds niet beantwoorden. In veel opzichten denk ik dat zij met kop en schouders boven mij/ons uit steken. De be-leving was fantastisch en heeft me een grotere ‘waarheid’ opgeleverd.

Gehechtheid kan en zal nooit overleven. Geniet van de dingen en van personen in je leven. Houd je vrijheid in stand om te groeien en te bloeien en respecteer die zelfde vrijheid in je vriendschappen of relatie. Weiger te geloven dat je niet gelukkig kunt zijn zonder hen.

De wortels van (on)geluk zitten in onze overtuigingen, gehechtheid en in ons vast willen blijven houden…



Frans Captijn

vrijdag 22 april 2016

Het managen van verwachtingen. Maak geen compromis met jezelf om je omgeving te behagen.

Voor de derde keer in nog geen week tijd kreeg ik gasten op mijn pad die aan het piekeren waren over de vraag; “Hoe kan ik een compromis met mezelf sluiten om op een manier te leven zodat ik voldoe aan de verwachtingen van mijn ouders of mijn omgeving over mij?” De vraag maakt me een beetje verdrietig omdat ik voel dat er een beperking in zit. Het is dan ook een uitnodiging om er deze week mijn blog aan te wijden omdat ik zeker weet dat meer vrouwen en mannen met het zelfde issue kampen. Misschien geeft het hen wat of een ander inzicht. Wellicht een iets langer blog dan gewoonlijk maar ik hoop voldoende interessante stof die boeit.

Ik ben zelf ouder, ik heb ouders – en hoewel ze fysiek niet meer om me heen zijn – wil en zal ik ze altijd respecteren en eren. Ze hebben me het leven immers geschonken. Maar betekent dit dat ik in mijn leven, of dat mijn kinderen in relatie tot mij, een compromis moet maken in het leven dat ik wil of feitelijk misschien wel moet kiezen om gelukkig te zijn?

Laten we er eerst op vertrouwen dat onze ouders en onze omgeving vanuit de beste intenties het beste voor ons willen. De innerlijke stemmen in je hoofd die je tijdens het piekeren hoort zijn geen stemmen van jou. Het zijn de stemmen van je ouders, grootouders, meesters in je leven, vrienden, relaties, etc.. Stemmen waarvan je denkt dat ze je intuïtie zijn, je innerlijke wijsheid. Maar dat zijn ze niet. Ze wijzen je er op dat je feitelijk een innerlijke strijd of misschien wel een oorlog tussen je ziel en je gedachten aan het voeren bent.

Jij wilt jouw manier van leven leven en daarvoor de keuzes maken die je op de beste manier helpen bij je groei, bloei en ontwikkeling. Zonder er wellicht zelf erg in te hebben ben je eigenlijk op speurtocht om het beste dat je te bieden hebt boven tafel te krijgen. En hoewel je eigenlijk al lang de pubertijd voorbij bent blijkt dat je er nog steeds middenin zit. Je bent een beetje in opstand met jezelf en het kind in de ziel geeft signalen af om te ontdekken – en daarmee gelukkig te zijn – wie en wat je werkelijk bent. Maar… jij wilt met jouw keuzes mensen die je dierbaar zijn en verwachtingen van je hebben geen pijn doen dus … denk je dat als jouw weg niet past in dat verwachtingspatroon in een compromis de oplossing ligt.

Wees je er van bewust dat je van een andere generatie bent dan je ouders en meestal ook van diegenen in de wereld om je heen die hun verwachtingen over jou koesteren. Sta er eens bij stil dat cultuur, de waarde die wordt toegekend aan de naam van de familie en religie grote impact hebben op ‘geaccepteerde’ leefwijzen en verdienste. Maar het leven gaat door, de wereld verandert en mensen hebben zich aan te passen aan de continue veranderende situatie om te overleven. Een situatie die we groei noemen (ook al zie je dat lang niet op het moment zelf als groei). Er is geen weg terug. Als je alles het zelfde wilt houden ben je met een reeds verloren strijd bezig. Feitelijk accepteren mensen die niet willen veranderen geen groei.

Status en positie, ik weet het van en met mijn ouders, kunnen een grote rol spelen in de vrijheid die mensen hebben om een leven te kiezen dat ze feitelijk willen leven. Ik denk dat dat eigenlijk in elke cultuur zo is. Ik zie het hier met kinderen op de internationale scholen in de buurt. Voor ouders is het zo fantastisch om goede vorderingen van hun kinderen in hun leven te vertellen waar ze trots op zijn. Het zijn altijd die positieve verhalen die naar buiten komen en natuurlijk is het geweldig om die te delen. Maar die positieve ontwikkelingen hoeven niet de eigenlijke onderliggende drijfveren en waarden van het kind in het verdere leven te verhinderen. Te vaak blijkt het leven een mooie show. Een stralende rijke lach als uiterlijk vertoon op de sociale media maar diep van binnen arm.
Status en positie hebben te maken met uiterlijk vertoon en tonen niet, als ze daartoe al ooit in staat waren, of iemand echt gelukkig, goed in zijn of haar vel zit en of er verbinding is met de betekenis van leven. Het zijn wereldse zielloze gevoelens uitgevonden door onze samenleving en cultuur om ons zogenaamd productiever en controleerbaar te maken.

Een compromis met jezelf in relatie tot de verwachtingen van anderen maken bestaat dan ook niet. Als je er voor kiest dan kies je er voor om je ouders en/of omgeving en ook jezelf niet optimaal blij te maken. Er is helemaal niets mis met eerst op komen en te zorgen voor jezelf. Niets egoïstisch aan. Als je niet eerst voor jezelf zorgt (en daarmee bedoel ik niet in materiele zin) dan kun je er ook niet optimaal voor een ander zijn.

Ouders moeten accepteren dat hun kinderen niet hun kinderen zijn. Ze komen uit hen voort maar ze zijn niet van hen. Je kunt onderdak geven aan hun persoonlijkheid maar niet aan hun ziel (een gezegde van Khalil Gibran dat ik ongeveer zes jaar geleden pas goed begon te begrijpen). Als je niet eerst begint met van jezelf te houden en werkt aan je eigen geluk, hoe kun je dan ooit die energie vanuit jezelf delen en optimale betekenis geven aan dat wat je hier te doen staat.

Natuurlijk heb ook jij niet de intentie om je ouders of de wereld om je heen te beschadigen. Met een compromis in het leven van je leven zoeken maak je eigenlijk alle ‘partijen’ uiteindelijk niet gelukkig. Je creëert er alleen maar meer ‘slachtoffers’ mee door niet helder en duidelijk naar jezelf te zijn.

Als je voor een verandering van of een keuze in je leven zit, sta je voor een drempel die je over moet. Je staat voor een verandering. Niet over die drempel heen stappen zal je steeds meer gaan tegenstaan. Zelfs op de lange duur zoveel pijn gaan doen dat je er fysiek ziek van wordt. Er over heen stappen is mee gaan met de stroom van jouw persoonlijk noodzakelijke verandering.

Je start met je persoonlijke reis van de held en jawel, ‘vrienden’ en familie zullen je met je keuzes misschien (nog) niet begrijpen. Het heeft met respect van hen naar jou te maken om de deur altijd voor je open te houden als er onvoorwaardelijke liefde in het spel is. Als de deur dicht gaat (voor altijd maar hopelijk tijdelijk) is dat een triest besluit maar nog steeds hun besluit en alleen jouw keuze om invulling aan jouw manier van leven te geven. En wederom, je hebt niet de intentie om hen daarmee te beschadigen.

Als mensen besluiten niet meer met je bevriend te willen zijn door jouw levenskeuzes of je niet meer willen steunen in die keuze dan kun je dat zien als een uitdaging.
Allereerst om niet te lang te proberen die vriendschap vast te houden. Accepteer de emotie maar ga er je zelf niet mee pijnigen. Accepteer dat het beter is om los te laten en te bedanken voor dat wat je aan elkaar gehad hebt. Laat los en creëer ruimte om nieuwe dingen die op je liggen te wachten (maar die je nu nog niet ziet) te kunnen ontvangen of te laten ontstaan.
Het tweede, laat het een uitdaging zijn om te bewijzen dat jouw keuze van leven niet alleen jezelf maar ook de wereld om je heen zielsgeluk brengt. Wees het voorbeeld, breng verandering, wees verandering. Deel wat je te delen hebt omdat de wereld er op wacht (maar misschien ben je nog niet op de juiste fysieke plek). Op termijn zal je zien dat jouw keuze daardoor zelf de mensen die andere verwachtingen voor je in gedachten hadden blij maakt.

Wat is succes voor jou, wat is succes voor de wereld om je heen? Geluk.
Je bent een mens die vrij is om zijn of haar taak te vervullen. Luister naar je innerlijke bron. Verbind je met stilte. Volg je weg. Je leven kan niet verkeerd gaan. Er is niets te managen alleen te leven.


Frans Captijn




vrijdag 15 april 2016

Vertrouwen en Respect. Een koud kunstje.

Begin april wilde ik een paar uurtjes aan de rand van ons zwembad lezen. Het lukte me niet. Daar waar het hier eigenlijk altijd aardig rustig is waren er nu 6 Amerikanen (drie mannen en drie vrouwen) in het zwembad. Kennelijk collega’s en managers binnen een zelfde bedrijf. Ze werken aan een project en waren de leiders van ieder een eigen team. Eén van de zes bleek de project manager te zijn.

Het gesprek was vooral erg luid. In mijn beleving luisterde er niemand. Duidelijk kon je zien dat slechts twee of drie woorden van de een, het denken in gang zette bij de anderen om er gelijk met iets aanvullends of beters overheen te komen. Onrust en onderlinge strijd. Geen enkele dialoog maar uitsluitend debat over wie er gelijk had. Op zoek naar de winnaar die overigens die middag na een paar uur nog steeds niet in beeld kwam. Ik ben opgestapt en naar mijn huis terug gelopen en zelfs daar hoorde je de verheven stemmen schallen over het water. Ze bleven nog een tijdje alleen en met z’n zessen over…

Het team moet me gaan vertrouwen en respecteren...???
Een van de teamleiders gaf aan dat hij geen vertrouwen en respect van zijn teamleden kreeg. Het was een worsteling voor hem en hij vroeg zijn collega’s om advies en raad om het zo nodig eventueel af te dwingen. Het leek wel een toneelstukje te worden van oplossingen die in managementboekjes te vinden zijn. De ene ‘oplossing’ nog mooier dan de andere en als ze niet werkten dan lag het aan de teamleden zelf dus dan moest je daar wat aan doen. Ene Bianca in zijn team bijvoorbeeld had nog nooit enig respect en vertrouwen getoond in welke teamleider van de organisatie dan ook. Het lag dus niet aan de teamleider maar aan de negatieve grondhouding van Bianca. Het was beter als zij het bedrijf zou verlaten maar hoe doe je dat zo snel mogelijk en tegen de geringste kosten? En zo ging het maar door. Een echte en gevoelsmatige oplossing die zou werken kwam bij mij in ieder geval niet binnen. En… wie ben ik natuurlijk?

Vertrouwen en respect?. Een koud kunstje. Dat krijg je!
Soms wordt wel gezegd dat je dat moet verdienen. En ik ben het met dat gezegde maar ten dele eens. Als je het moet verdienen dan moet je er aan werken. Vertrouwen en respect hebben daar niet mee te maken. Het draait om de energie die mensen uitzenden en waarmee ze andere mensen aantrekken en enthousiasmeren en het voorbeeld dat ze geven. Je hoeft maar vanuit puurheid te zijn wie je bent en te doen wat je doet. Daaraan hoef je dus niet te werken met allerhande trucs.
Je geeft het voorbeeld en voelt je niet betrokken maar je bent betrokken en beschikbaar. Met het wel en wee van het project en met het welzijn en de groei van het team. Het geheel heeft betekenis en daarin kan en mag iedereen groeien door zijn of haar unieke bijdrage te leveren. Die meerwaarde is groter dan de som van de individuele delen. Narcistisch en dominant gedrag passen daar niet in en draaien de nek om van dat wat “teamgeest” heet.
Ooit over nagedacht wat respect eigenlijk betekent? Het Engels praat over "re" (steeds opnieuw) "spect" (kijken, en in dit kader naar het goede dat iemand anders doet). 

Als je vertrouwen moet opbouwen dan kun je je afvragen wanneer dat vertrouwen dan 100% is. En als het nooit 100% is maar bijvoorbeeld uiteindelijk maar 98% zou worden, hoe dat dan ook maar meetbaar zou zijn, dan is het vertrouwen nog steeds helemaal 0. Met vertrouwen draait het om alles of niets. Het is er of het is er niet. En als het vertrouwen in medewerkers of in hun bazen, of in het algemeen in een relatie, geschaad is… dan is het vertrouwen dus weg. Er zit niets tussenin.

Dat wil niet zeggen dat je het altijd met elkaar eens hoeft te zijn. Ook als de baas, die baas moet kunnen en mogen zijn (juist vanuit dat vertrouwen) een andere beslissing neemt dan gedacht of persoonlijk gewenst dan nog hoeft het vertrouwen absoluut niet beschadigd te zijn. Het draait om de verbinding en de uitleg die er (over het algemeen vooraf) aan gekoppeld wordt.

Respect toon je aan een ander. En als dat respect oprecht is, en dus geen show in het spel van netwerken om ‘vriendjes’ te worden, dan draait het primair om drie zaken. Respect tegenover zijn/haar wijsheid (dat meer is dan kennis), zijn/haar compassie (mee voelen en beschikbaar zijn) en zijn/haar puurheid (van gedachten en handelen) van de persoon.

Naar de groep Amerikanen toe… zie dat maar eens op te bouwen of zelfs af te dwingen…
Toon door jezelf te zijn dat je dat krijgt. Krijg je het niet… dan ligt het meestal niet aan de ander en misschien ook nog niet eens aan jezelf maar aan de ‘klik’. Het proberen af te dwingen is alvast een handtekening zetten onder je eigen ontslag. Misschien in zo’n situatie beter voor jezelf als ook voor het team. 


Frans Captijn

www.captijninsight.com

vrijdag 8 april 2016

Word lid van de “Betekenis Economie”. De opbrengst? Groter, duurzamer en veel waardevoller.

Getriggerd door een televisieprogramma van de VPRO afgelopen week schrijf ik dit weekblog. 

Eind 2009, op dat moment onder de naam Villa-Asia, ben ik gestart met het organiseren van werk- en retraite-programma’s. Ik ben daarin katalysator in het laten ontstaan van rust & inzicht voor het verkrijgen van een hoger niveau van welzijn, betekenis en nieuwe langdurige flow. Dit om individuele deelnemers, koppels, groepen en organisaties gelukkiger en met bezieling te laten leven of te laten werken vanuit (latente) innerlijke kracht. 

Door hun nieuwe energie te delen ontstaat daaruit in mijn beleving stap voor stap een betere wereld met minder ellende. Met die programma’s ga ik in Thailand door. Ik denk dat de aanpak tegenwoordig helemaal zou passen in de aanpak van de organisatie “Actions for Happiness”. We zijn samen goed op weg.

De economische crisis heeft, volgens mij, zeker ook iets goeds opgeleverd. Meer en meer mensen, bedrijven en organisaties zijn gaan ontdekken dat ‘winst’ meer is dan uitsluitend iets dat met geld te maken heeft. Winst wordt meer en meer verbonden met welzijn, importantie, waardevolle bijdrage en maatschappelijke betekenis. Gelukkig een groeiend thema binnen de huidige nieuwe Millennium generatie. Eindelijk een nieuwe koers die ingeslagen wordt omdat de gedachte dat financiële rijkdom gelukkiger maakt op losse schroeven staat. Eigenlijk wordt het steeds meer een oude en belachelijke gedachte.

Denk en doe anders. Waar het écht en dieper om draait is om dat wat zich bevindt in jouw onderwater profiel en dat waar de wereld op zit te wachten. De zaken dieper dan dat wat tot nu toe altijd zichtbaar op tafel lag. Het gaat meer en meer om dat wat er onder zit. Die zaken die jou van binnen inspireren en waarmee je de wereld van buiten dient. 

Als je meer bezield in je werk bent, met jouw uniekheid weet bij te dragen, te delen en op een natuurlijke manier te groeien, voel je je veel en veel beter in je vel. Als je betekenis aan de dingen die je doet geeft zal dit mensen om je heen prikkelen, stimuleren, aanspreken en verbinden door jouw unieke bijdrage. Feitelijk bouw je mee aan duurzame maatschappelijke betekenis. Die dingen die je doet krijgen een echte waardevolle impact in en op je omgeving.

Betekenis Economie draait meer en meer om het thema; “Hoe kunnen we de kwaliteit en het nut van ons leven samen verbeteren?” (maatschappelijk waardevoller maken) en niet alleen over financiële groei of krimp.

Duurzaam succes komt niet door meer geld het komt voort uit geluk. Maatschappelijke betekenis draagt er aan bij dat mensen en organisaties duurzaam en langdurig waardevoller zijn. De kentering van welvaart denken naar welzijn be-leven. Economische waarde blijkt namelijk hand in hand te gaan met het ervaren van geluk. Iets dat tot op heden nog niet in veel leerboeken te vinden is. 

Maak je leven en werk belang-rijker. Maak ook het verschil en sluit je aan bij de groep mensen en organisaties die meer en meer willen bijdragen aan een mooiere en gelukkigere wereld.

Wordt ook lid van de “Betekenis economie” en maak het verschil.
Je bent het waard en de wereld wacht al heel erg lang op je.

Wil je meer weten over één van de individuele programma's die wij in relatie tot dit thema periodiek in Thailand aanbieden? Klik dan hier



Frans Captijn



vrijdag 1 april 2016

Meer energie en lekkerder in je vel? Kom twee keer thuis.

Deze week werkte ik met een Amerikaans stel dat vijf jaar in Shanghai werkte en woonde. Mensen met een jong kind en met passie. Ze zijn in voor een transitie omdat hun manier van leven en hun levensstijl hen niet meer past. Ze gaan terug naar een plek in Amerika, een kleine stad met een mooie beek in de natuur waar toeristen, meest Amerikanen, naar toe komen om weer even op te laden en op adem te komen. Ze voelden zich niet langer meer thuis.

Wat is dat eigenlijk dat “thuis” voelen?
Eigenlijk is het het meest gemakkelijk te organiseren en we zijn ons daar nauwelijks van bewust.

De omgeving waarin je je bevindt, je biotoop, is zonder dat je er erg in hebt een gigantische energie bron of energie slurper. Iedere persoon heeft zijn of haar eigen specifieke biotoop. Kleur, gebruik van materialen, ruimte, ontwerp, licht, lucht, temperatuur, geur, misschien zelfs kunst zijn elementen die die specifieke biotoop vormen.

Als je geen invloed op je omgeving hebt, op bijvoorbeeld je werkplek of de wachtkamer in een ziekenhuis, kan het je een minder gemakkelijk gevoel geven. En hier begint het.
Als ik over mezelf praat is de eerste keer dat ik me écht thuis voelde een ervaring toen ik een huis in Vietnam binnen ging. In mijn beleving had ik er eerder gewoond. Ik schreef er al eens op 5 juni 2015 een blog over.

Als je je niet comfortabel voelt op de plek waar je leeft en werkt kan het je gewoonweg ziek maken. En, laat je generale excuses achterwegen, het is veel gemakkelijker dan je denkt om daar verandering in te brengen. Je hoeft maar een paar elementen te veranderen (bijvoorbeeld de lampen van wit licht te veranderen in warm-wit licht) om een meer stimulerende atmosfeer (energie) om je heen te creëren. Een atmosfeer waarin je je meer op je gemak voelt en meer en beter presteert. En natuurlijk weet ook ik dat dat moeilijk voor jou te realiseren is in de wachtkamer van een ziekenhuis. Voordeel is dat je daar dan ook meestal niet al te lang verblijft.

Maar er is een ander element waaraan gewerkt moet worden om lekker in je vel te zitten. Feitelijk is het de basis om je ‘thuis’ te voelen. Een soort ‘vóór-thuis’ gevoel. En meestal hebben we ook voor dat gevoel geen aandacht. We hollen er altijd voor weg omdat we bang zijn om écht thuis te komen. Het is het thuis komen en prettig voelen in en met onszelf.

Voel jij je lekker met jezelf? Jij bent immers degene die 24 uur met jezelf doorbrengt en optrekt. Ken je jezelf? Ken je die stille plek in jezelf waar je op en top jezelf kunt zijn en je lekker voelt?
En wederom, dat is gemakkelijk te vinden. Er is soms slechts één ding dat belemmerend werkt. Om die plek te vinden, dat thuis komen in jezelf aan te raken, moet je de oorlog die zich soms in jezelf afspeelt onder ogen zien. De oorlog tussen je (hart) gevoel en je verstand.

Thuis zijn in jezelf. Denk eens aan een zwerver. Een zwerver, zonder een feitelijke bestemming te hebben, bereikt elke dag weer een bestemming. Een plaats om te overleven en om veilig te zijn. En als hij of zij zichzelf niet vertrouwt, niet weet om in zichzelf thuis te zijn, dan is overleven geen enkele optie. Gelukkig hebben heel veel mensen iets van een zwerver als talent in zich.

Wil jij (weer) lekker in je vel zitten met meer energie? Voel je dan eerst thuis in en met jezelf (misschien kan bijvoorbeeld meditatie je daar een beetje bij helpen). Verbind je met jezelf, laat al die verlangens die je door de buitenwereld worden aangepraat om gelukkiger te worden eens los. Je kunt jezelf niet in de buitenwereld vol van show en veroordelingen vinden. Vind jezelf, wees jezelf (vanbinnen én van buiten). Doe je op je werk niet als een andere persoonlijkheid voor dan thuis.

Verander jezelf. Creëer je eigen specifieke comfort zone, je biotoop, van buiten en begin van binnen.

Frans Captijn