Een
paar weken geleden ontmoette ik in mijn werk een man uit Amerika. Hij vertelde
me dat zijn zoon en dochter beiden een universitaire opleiding hadden afgerond.
Hij was er trots op. Zijn gevoel was alleen inmiddels erg dubbel daarover. Zijn
twee kinderen worstelde met veel problemen in hun leven. Naar zijn idee waren
ze, ondanks hun goede opleiding niet voorbereid op het leven van hun leven.
"Nu
ze een paar jaar aan het werk zijn hebben ze allebei ontdekt dat ze in een system
functioneren. Ze hebben in een specifieke richting kennis opgebouwd om dat
systeem te dienen maar hebben geen enkele levensles opgedaan. Ze hebben zo veel
jaren gestudeerd maar tijdens die studies hebben ze niet geleerd hoe ze met het
leven moeten omgaan. Het belangrijkste in het leven is om er wat van te maken.
School bereidt je niet op het leven voor. Er zijn voorbereide richtingen die je
kunt kiezen maar meestal dienen die niet alle talenten die in individuele
kinderen aanwezig zijn.
Ouders,
voor zover ze al levenservaring hebben, zijn minder dan ooit beschikbaar om hun
kinderen levenslessen bij te brengen. Ze zijn te druk met het verdienen van het
geld dat ze nodig hebben om hun gekozen levensstijl te bekostigen. Een stijl
waarvan ze denken dat het ze het meeste geluk oplevert. Op zeer jonge leeftijd
gaan kinderen al naar de kinderopvang. Er is geen of onvoldoende tijd voor
kinderen om zich in het leven te ontwikkelen. De ‘Straat Universiteit’, als de
plek om levenslessen te leren, verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. Het school systeem draait om lees, herinner en herhaal. Digitale ‘baby sitters’ en ‘au-pairs’ houden kinderen bezig zodat ze hun ouders
zo min mogelijk in hun digitale ritme verstoren. Maar levenservaring opdoen…?
Basis vaardigheden om te overleven en veilig te blijven zijn in de meeste
schoolsystemen niet aanwezig. Steeds minder veerkracht, om zich te kunnen
aanpassen aan dat wat leven heet, is aanwezig.”
Toen ik
naar zijn verhaal luisterde herkende ik er veel in. In mijn beleving zijn
scholen voor het merendeel in onze zogenaamde geciviliseerde wereld bezig kinderen
voor te bereiden om het systeem te dienen. Soms denk ik zelfs wel eens dat we
niet meer zijn dan ons Burgerservicenummer om geld in het laadje van dat
systeem te kruien. En natuurlijk, als je deel uit maakt van een groep dan moet
je op een nette manier je bijdrage aan de groep leveren. Maar waar leer je
levens vaardigheden en kun je al je talenten ontwikkelen. Ik denk dat deze
Amerikaanse gast niet helemaal de plank mis sloeg met zijn verhaal.
Scouting is in Thailand deel van het basis les programma.
Thailand geeft een manier hoe scholen weldegelijk
meer op het leven kunt inspelen. Ze hebben Scouting als verplicht onderdeel in
het lesprogramma. Het is er voor jongens en meisjes ongeacht religie en
afkomst. Scouting op school staat zowel bij de Thaise overheid als de bevolking
hoog in het vaandel. Zelfs de leden van de Koninklijke familie zijn hooggeplaatste
en zeer betrokken leden. Koning Bhumibol (Rama IX), is de hoofd Scout en
beschermheer. Onder zijn beschermheerschap is scouting in Thailand gefloreerd.
Scouting ontwikkelt steeds meer programma die inspelen op de wensen van de jeugd
en van het land zelf.
Scholen in Thailand mogen zelf hun reguliere Scout dag
van de week kiezen. De studenten komen dan in hun scout uniform naar school. Na
het ochtendprotocol is er dan inspectie. In de dag komen de scouts als groep of
troep of als jaargroep bijeen. Ze leren door praktijk oefeningen en van
theorie.
Al de activiteiten zijn gericht op weerbaarheid van het individu
en dienstbaarheid aan de samenleving. Gekoppeld aan de fundamenten van
scouting. Ze vormen een uitdaging voor een goede fysieke conditie, opbouw van
sociale vaardigheden en een goed moraal. Scouting levert de studenten een basis
om goede burgers te worden die verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf, voor
hun familie en voor de samenleving.
Omdat Scouting vast en verplicht onderdeel van het
schoolprogramma is, moeten de studenten aan het eind van ieder semester examen
doen.
Thaise
Scouts nemen ook deel aan een grote variƫteit van opleidingsactiviteiten die gericht
zijn op de ontwikkeling van het land en in relatie tot openbare dienstverlening.
Het helpen van het opruimen van openbare ruimtes, eerste hulp bij ongelukken,
optreden als verkeersregelaar, ondersteuning bij rampen, en natuur en milieu.
Thaise
Scouting heeft veel publiciteit gekregen vanwege zijn indrukwekkende werk
tijdens noodsituaties zoals het optreden als ambulance- en eerste hulp teams,
het helpen van de brandweer en het assisteren bij overstromingen.
Ik ben
blij dat mijn kinderen een aantal jaren ook op scouting hebben gezeten. Trots
ben ik op de mensen die hun tijd en energie stoppen in het begeleiden van deze
groepen jeugd. Ik denk noodzakelijk om het steeds grotere gat te overbruggen in
het niet of onvoldoende leren hoe te (over) leven in het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten