Aanraken en ook aanraken maar ‘Niet aanraken’

In 2016 schreef ik al een blog over aanraken ("De kracht van aanraken. Ontmoet juwelen van levendigheid en energie in je bestaan ​​.."). Op dit moment doe ik een cursus om gecertificeerd Tantra instructeur te worden. En die cursus geeft aanraken ook weer veel aandacht en brengt nog meer inzicht voor me.

Er valt veel te ontdekken op het gebied van aanraken. Fysieke aspecten en sensaties van het voelen van verschillen in temperatuur, structuur, grootte, zachtheid, et cetera. Maar er is veel meer. De diepere betekenis door de energetische sensatie. De verbinding of stroom van levensenergie uitwisseling.

Eigenlijk werken al onze zintuigen met aanraken. Alle informatie die samenkomt wordt in onze geest omgevormd tot een emotie en daarmee met de kwaliteit van verbinding met anderen en de wereld om ons heen.

Door deze cursus nu te volgen, werd me opnieuw duidelijk dat er verschillende manieren zijn om aan te raken. Echte verbinding en een vorm van ‘niet aanraken’ tijdens aanraken. En je kunt er niet over liegen omdat mensen (vooral vrouwen) die vorm voelen.

Je hoeft bijvoorbeeld maar in een winkelstraat of langs het strand te lopen en de uitstraling te zien (en zelfs te voelen) van mensen die hand in hand lopen. Een jong (of al meer op leeftijd) verliefd stel of mensen die elkaars hand vasthouden maar helemaal niet meer in elkaar geïnteresseerd zijn. Een soort doodgelopen weg vasthouden. Aanraken maar niet meer aan-raken.

Tijdens mijn cursus acteren, vele jaren terug, hebben we meer dan honderd manieren geleerd om ‘Ja’ te zeggen. Bij rond vijf daarvan zeg je eigenlijk 'nee'. Het is gewoon de manier waarop je ‘ja’ zegt.

En met aanraken is het hetzelfde, maar… je kunt hier iemand niet mee voor de gek houden, zelfs niet als je denkt dat je er een professional in bent. Het is niet alleen de manier waarop je aanraakt. De levensenergie die betrokken is bij het aanraken, maakt het verschil. Het laat intuïtief en volkomen juist zien of de uitgedrukte acties van het aanraken van de andere persoon de juiste zijn of alleen maar nep. Iets dat trouwens veel zegt over de persoon met wie je verbinding probeert te maken.

En misschien zijn vrouwen er gevoeliger voor dan mannen, zoals mijn Tantra-cursus vertelt. Maar mannen, het is gewoon de natuur, hebben dit ook of kunnen zich ontwikkelen (en vergeet de dieren niet die er misschien het meest gevoelig voor zijn). Je voelt (ervaart) het verschil tussen echte verbinding en onwerkelijke (doodlopende) verbinding. Ook in de kunst van het liefhebben.

Enkele laatste woorden.

In Azië leef ik in een cultuur die niet echt gewend is aan aanraking. En op dit moment ontstaat door dat wereldwijde virus een ‘afstand maatschappij’. Ook niet echt aantrekkelijk in de kunst van het aanraken.

Mensen denken dat techniek en allerlei soorten sociale media ons verbonden zullen houden. Deels valt dat niet te ontkennen. Wat we moeten begrijpen is dat die levensenergie stroom niet meer wordt overgebracht. De kwaliteit van die echte, diepe en hoogwaardige persoonlijke verbinding is daardoor vele malen minder en zal verder verloren gaan. De kwaliteit van vriendschappen en relaties wordt gewoonweg verder op het spel gezet zonder dat we er erg in hebben en onze kwetsbaarheid neemt verder toe.

Bewustwording, juiste bedoelingen, tijd voor elkaar zonder verstoringen, focus, ontspannen zijn en aanraken zijn elementen die echt helpen om banden en relaties sterker te maken.

Misschien kan Tantra helpen.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Een echtscheiding ritueel. Prima idee.

Op YouTube zag ik pas de film “Just Breath”. Ik dacht een thriller maar dat pakte anders uit. Een echt pakkend thema dat me heel erg aansprak in relatie tot echtscheidingsproblematiek.

De film neemt je mee in de gedrag- en opvoeding problemen van een dochter uit een gebroken gezin. De focus ligt op haar en eigenlijk, op het eind van de film wordt dat letterlijk gezegd, ligt dat helemaal niet aan haar maar aan haar ouders.

Reden waarom het me zo aansprak was dat ook wij (mijn ex vrouw en ik), vanuit liefde, twee fantastische kids op deze wereld hebben mogen en kunnen zetten. Wereldburgers zijn het inmiddels. Onze liefdesverhouding sloeg om in haat en ook deze film laat zien hoe dat er uit ziet. Communicatie niet meer mogelijk door een diepgeworteld en door twee partijen gevoed verleden. Kinderen die, zeker als een van de ouders weer verliefd wordt op iemand anders, en in het geval van de film het stel zelfs weer in verwachting zijn, het spoor een beetje bijster raken.

Is het eigenlijk niet meer dan normaal dat kinderen de weg een beetje kwijtraken. En het gemakkelijkste is om dan naar hen te wijzen terwijl die vinger feitelijk naar pa en ma moeten wijzen.

Een meer dan verstandige nieuwe partner, in de film, die er ondanks alle moeilijkheden weg mee weet. Petje af en veel van te leren (ook nog steeds door mij). Wat een verstandige en veerkrachtige lieve vrouw.

Haar idee om te gaan voor een echtscheidingsritueel is pakkend en doeltreffend. Kinderen moeten weten dat ze uit liefde zijn geboren en in het hele proces, hoe jong ze soms ook zijn, weldegelijk een stem hebben en mee tellen.

OSHO zei het al. Je mag elkaar bedanken voor de tijd samen omdat je voor elkaar deuren geopend hebt die je alleen nooit had kunnen openen. Liefde kent geen begin of eind. Als je weet lief te hebben dan weet je ook hoe je relatie te beëindigen. Dat is niet in woede of haat, niet uit wrok, niet vanuit een klaagzang over de ander, maar uit enorme dankbaarheid, met grote liefde, met dankbaarheid in het hart.

“Just Breath” een goeie spiegel met heel veel lessen voor als je in een proces van scheiding bent of als je zo’n proces achter de rug hebt. En dat echtscheiding ritueel op het eind van de film… helemaal zo gek nog niet als afsluiting en ook om je kinderen te laten weten dat er ooit liefde was tussen elkaar en de scheiding niet bedoeld was om je kinderen verdriet aan te doen maar juist om weer vrijheid in voortdurende liefde toe te laten.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Geen tijd om te werken. Waar haalde ik ooit die tijd vandaan?

Pasgeleden merkte ik op dat ik me niet kan voorstellen waar ik ooit de tijd om te werken vandaan gehaald heb. Dagen, weken en maanden vliegen me werkelijk voorbij.

In het verleden waren werkweken van ruim zestig uur niet meer dan normaal voor me. Totale waanzin als ik er nu op terug kijk. Het gezegde en de vraag; “Leef je om te werken of werk je om te leven?” sloeg voor mij totaal door naar dat leven om te werken. Ik had het alleen zelf niet in de gaten.

En als ik er in financiële zin, als ‘baas’ van de organisatie, naar terug kijk dan denk ik dat er veel van mijn staf per werkuur met meer salaris naar huis gingen dan ik. Die hielden zich keurig aan de 36-uur per week en hielden er meestal ook nog een goed privé en gezinsleven op na.

En met de tong op je schoenen door tot je pensioengerechtigde leeftijd? Ik lach er inmiddels om. En ja dat is financieel flink inleveren. En toch, tot nu toe in ieder geval, in goede gezondheid, het roer dat leven (in plaats van werken) heet aardig kunnen omgooien.

Ruim acht jaar leef ik inmiddels zonder werkschema en agenda. Ik besteed zelfs al jaren geen tijd meer aan sociale media. Tijd te over zou je denken. Nou… niet dus. Inderdaad geen stress maar toch steeds weer goed gevulde dagen met dingen die ik over het algemeen nog steeds (of wederom) superleuk vind om te doen. We doen waar de dag voor uitnodigt en zijn inmiddels aardig flexibel. We hebben de tijd. Een dag niets doen… nog steeds niet gevonden. 

En dat gezegde met die vraag… Die is volledig van de baan. Ik leef niet meer om te werken. Ik werk niet meer om te leven. Ik Leef. Iets waar ik super dankbaar voor ben dat ik dit zo kan.

Een inzicht achteraf is dat ik mezelf en mijn gezin te veel beroofd heb van tijd waar het leven echt om gaat. Top om dat inzicht, nog niet veel te laat, te kunnen beleven.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

'Ongeval' met gevaarlijke stoffen. Geen enkele paniek. Door een iets andere aanpak?

Afgelopen maandag moesten we voor de verlenging van het rijbewijs van mijn vriendin naar de stad. Dat kan eigenlijk alleen over de snelweg.

Na een paar minuten rijden zagen we wat oranje verkeerskegels op de weg om een beetje naar rechts te gaan (we rijden in Thailand links). Er stond een grote groene benzine truck op de vluchtstrook geparkeerd en daar moesten we een beetje om heen. En toen we dichterbij kwamen zagen we nog een brandstof truck. Ik schat van tenminste zo’n 24.000 liter. Een ander kleurtje en die lag op zijn kant in de berm. Poederblussertje er naast en twee man waren aan het overpompen. Er was met het sturen kennelijk in de vroege morgen iets mis gegaan. Een betonnen hoogspanningspaal was als een lucifershoutje geknapt maar de kabels niet gebroken. Ik stopte voorbij het ongeval om een foto te maken en sprak met een van de mensen die aan het overpompen was. Het zou tot ongeveer middernacht duren vertelde hij want de gekantelde vrachtwagen was vol met benzine.

Politie was, een klein stukje verderop, bezig met dagelijks werk. Snelheidscontrole met een checkpoint. Wij mochten door.

Vanuit mijn vorige job miste ik bij dit ongeval het verkeersinfarct, tientallen kilometers file, veel brandweer, schuim, evacuatie, een zogenaamde Grootschalige Regionale Incidentbestrijding Procedure. Etc.. De bedrijven eromheen bleven ook gewoon doorwerken. Er was nauwelijks aandacht voor dit incident. Het verkeer op de snelweg raasde gewoon door en ik was de enige kortstondige toeschouwer.  

Toen we door het checkpoint waren vertelde ik mijn vriendin over hoe anders het er in mijn vorige werk aan toe ging. Ik heb er al vaker over geschreven dat ik, achteraf, vind dat we met onze veiligheidsregels en ons optreden soms volledig waren doorgeschoten. Ik vraag me nu zelfs soms af of we zaken haast niet onveiliger maakte. 

De volgende ochtend was de truck weg. Geen vuiltje meer aan de lucht.

Wat beter is? Daar gaat dit blog niet over. Gewoon een andere aanpak die kennelijk ook werkt 😉.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com