vrijdag 26 januari 2018

Communicatie is seks (ervaringen uit het werken met Tantra)

Elke maandagavond begeleid ik hier op het “The Pavana Chiang Mai Resort” een Tantra introductie workshop. De meeste gasten hebben geen of weinig idee van wat Tantra inhoudt. Als ze er al iets van weten is het dat het alles te maken heeft met seks. En door dat veel te beperkte beeld lijken ze vaak eerst wat verlegen om zich in te schrijven voor die workshop en er meer over te weten te komen. 
Een drempelverlager is het als meer gasten die avond willen komen. Een soort van ‘samen sterk’ en daarmee voelt het op het eerste gezicht wat meer comfortabel. Meestal al na een minuut is het ijs gebroken en voelen ze zich helemaal op hun gemak, betrokken bij het thema, nieuwsgierig, en ook vrij om aan oefeningen mee te doen.

Tantra heeft alles te maken met een holistische benadering en beleving van je lichaam, je geest en je ziel samen. En daar waar als basis meditatie gericht is op het trainen van je geest, is de meditatie in relatie tot roze Tantra juist niet gericht op die geest (die altijd voor je problemen zorgt). De focus ligt bij die meditatie op het hart. Vergeet het idee dat Tantra gaat over het leren van allerhande technieken. Tibetaanse boeddhistische Tantra heeft te maken met het openen en volgen van je hart. Van ongeremd gevoel. Geen enkele techniek. Geen show. Niet dienen. En geloof het of niet, er is helemaal geen seksuele daad voor nodig om gevoelens van geluk te laten ontstaan en een veel rijkere ervaring van intimiteit te beleven.

Roze Tantra? Ja. Een combinatie van wit (meer de spirituele individuele manier om een voortdurend hoger gevoel van geluk te creëren) en de rode vorm (die primair sensueel en seksueel van aard is en die je over het algemeen ervaart in samenwerking met een partner. Geslacht spelt daarbij overigens geen rol.

Die eerste verlegenheid om deel te nemen aan de introductieklas / workshop zegt eigenlijk al veel. Verlegenheid heeft te maken met hoe jij ooit bent geprogrammeerd. Met ervaringen uit het verleden en met allerlei culturele invloeden en aannames, geloofsystemen etc., die ons probeerden te overtuigen dat het verkeerd is en soms zelfs gevaarlijk om aandacht te schenken aan dat volledige unieke potentieel van je lichaam, je geest en je ziel. En nog steeds wordt Tantra in culturen en geloofsovertuigingen soms verbannen. Het woord 'seks' nodigt tegenwoordig nog steeds uit om nieuwsgierig te zijn (koren op de molen van marketing), een donkere privéplek te vinden om je ermee te verbinden, of om het van jezelf weg te duwen en soms zelfs een schuldgevoel te creëren.

Hoe is het mogelijk dat een woord zo’n invloed kan hebben? Heb je ooit de tijd genomen om eens dieper de betekenis van het word seks te onderzoeken? Er is zoveel meer te ontdekken. Communicatie bijvoorbeeld is seks.

Seks is energie, misschien kun je overigens beter zeggen ‘levensenergie’. Seksuele energie en levensenergie zijn precies hetzelfde. En Tantra is de heilige benadering om die levensenergie die in je ligt opgeslagen (Kundalini), vrij te maken en uit te breiden om een diep en oprecht gevoel van geluk te krijgen. En dat alles door je geest leeg te maken, de focus op geslachtsorganen te verlaten en je te verbinden met, te luisteren naar, en te reageren op, (ware) liefde. Om in contact te komen met en ervaring op te doen in het met elkaar verweven van levenskrachtenergie.

Het met en in elkaar vervlechting van energie en er stroming mee krijgen is alleen mogelijk als er een verschil in polariteit is. In Tantra spreken we meestal over de vrouwelijke en mannelijke polen. Als je vanuit de Tantrische benadering over communicatie praat dan wordt luisteren als passief, vrouwelijk, aangeduid. Spreken daarentegen juist als mannelijk (en dat heeft niets met geslacht te maken). Spreken is een penetratie van jou en je bent er ontvankelijk voor. Tussen een spreker en een luisteraar vindt dan ook een vorm van geslachtsgemeenschap plaats omdat de spreker je met zijn of haar woorden probeert te penetreren en de luisteraar juist in de ontvangstpositie zit (in een over en weer proces). En als je slechts toont dat je luistert maar dat eigenlijk niet doet (je gebruikt de tijd die de ander spreekt slechts om je eigen verhaal op te maken), ... dan is er geen echte communicatie dus geen verbinding en dus ook geen seks.

Communicatie gebeurt alleen als een partij de penetrerende houding inneemt en de andere partij de ontvangende houding. Zo niet dan is er geen communicatie. Waar negatief en positief elkaar ontmoeten, is er seks. Waar polariteiten elkaar ontmoeten, tegenstellingen elkaar ontmoeten, is het seks.
Het krijgen van dit wellicht andere of bredere begrip van seks, geeft seks een bredere en diepere betekenis. Niet (alleen) de seks-daad maar juist een veel sterker het meer omarmen van het verschijnen en onderhouden van intimiteit.

En op deze manier gaat Tantra over al het leven - de manier waarop je eet, de manier waarop je je lichaam behandelt, de manier waarop je mediteert, de manier waarop je relaties hebt met vrienden en familie, de manier waarop je contact maakt met je intieme partner en ook hoe andere wezens jouw levensenergie ervaren.

Met dit in je achterhoofd zou je me nu dus kunnen zeggen dat als communicatie op deze manier al betekent dat je seks hebt, dat het leven bestaat uit seks. Dus al die gasten van de workshop met dat eerste beperkte begrip dat Tantra uitsluitend en alleen om seks draait hadden dus gelijk? 
Als je er zo naar kijkt dan is die conclusie helemaal waar. Het enige is dat ze na de workshop een veel breder inzicht en begrip hadden en zich comfortabel met hun volledige potentieel konden verbinden. De eerste natuurlijke stappen op dit pad te zetten en de eerste natuurlijke ervaringen op te doen. 

Een pad, zonder zichzelf te trainen in kunstjes of technieken, te gaan bewandelen om die (geprogrammeerde) geest leeg te maken en er afstand van te nemen. Levenskracht-energie te absorberen en (hogere) niveaus van geluksgevoel te bereiken.

Frans Captijn

www.captijninsight.com 
captijninsight@gmail.com

vrijdag 19 januari 2018

Ouder worden en de nieuwe dimensie van intimiteit. De zinvolle diepere ontdekkingsreis naar (meer) geluk in je huidige of nieuwe relatie.

Ik herinner me nog vanuit mijn vorige werk dat er mensen waren die op het eind van hun loopbaan de PIZ-cursus gingen volgen. Pensioen In Zicht. Een van de onderdelen van die cursus was om je partner weer te leren kennen. De koers en situatie van jullie relatie - de onderlinge band, intimiteit en communicatie daar in - samen eens tegen het licht te houden. Hoe wil je daarin investeren of daarmee verder gaan in die nieuwe situatie?

Je hoeft helemaal nog niet zou oud of met pensioen te zijn om, als je eerlijk tegenover jezelf en je partner bent, samen te weten dat de intimiteit en sensualiteit in je relatie eigenlijk al lang een tijdje met de VUT (Vervroegde Uit Treding) is. Dat er nog weinig te vertellen en van elkaar te leren is. Dat de fut er een beetje uit is.

Dat wat wellicht eens zo vurig begon staat inmiddels op een aardig laag of tenminste stukken lager pitje. De uitdaging is minder, je kent elkaar (denk je) en wat is er nog voor nieuws te ontdekken. Die sociale media op je mobiel bijvoorbeeld, je club of televisie, is veel aantrekkelijker en ondertussen blijf je toch vooral zo druk met van alles. Weinig tijd, en een lagere behoefte, om nog veel op dat gebied te investeren in elkaar, in jullie onderlinge relatie.

Dat is niet alleen meer dan jammer. Het is ook nog eens een gemiste kans voor een betere gezondheid en een gelukkiger en energieker leven. Ook jullie tijd raakt immers op. Laat je dat geluk en die energie (die overigens niets kost) als los zand tussen je vingers weg lopen?
Met niet daarin investeren doe je jezelf, je partner en de wereld om je heen veel en veel te kort. Dat is althans iets waar ik achter ben gekomen uit ervaringen met gasten hier en door verdere verdieping en studie.

Dat wat eens vanuit een vurig verlangen - en vaak met veel spannende seks en lust omgeven - begon is inmiddels zo gewoon geworden dat de behoefte daaraan, althans tenminste met de partner die je hebt, stukken minder is geworden. Het avontuur is er wel zo’n beetje af. Het draait wellicht nog even om die ‘prestatie’ om daar dan maar weer even vanaf te zijn en daarna (meestal voor de mannen) snel slapen. Of het dan nog daadwerkelijk bevrediging van jezelf en van elkaar mag heten vragen we ons niet eens meer af. Laat staan dat we ons iets afvragen over de kwaliteit daarvan. We weten het antwoord al lang maar houden dat antwoord vooral maar voor onszelf waarbij we denken dat die ander dat niet in de gaten heeft. Een soort van selfie met die mooie glimlach. Zo’n glimlach die gelijk nadat die selfie is genomen weer in de koelkast belandt.

Waar ik door het werken met gasten hier inmiddels achter ben is dat mensen zichzelf (lichaam, geest/gedachten en ziel) niet eens kennen laat staan elkaar. Dat het avontuur, dat romantische begin, dan misschien wel in jouw hoofd over kan zijn maar dat je nog niet eens beseft dat je slechts de eerste stappen op je eigen en jullie gezamenlijke relatie expeditie hebt gezet. Er is nog een lange weg, als je daar open voor staat, te gaan. Een expeditie in de ontdekkingen van intimiteit, sensualiteit, vrijheid, levensenergie, blijheid en geluk. Een nieuwe dimensie.

En die expeditie is een andere dan die je tot nu toe hebt ervaren. Dat wat je tot nu toe ervaren hebt is nog maar een voorspel geweest. Je laat al die gedachten in je hoofd en die primaire aandacht op je seksorganen (eindelijk) eens los. Eigenlijk maken je geest en die organen inmiddels meer kapot dan je lief was.

Je richt je op een veel diepere verbinding via je hart en ziel met je partner. Een diepere manier van het ervaren van onderling contact en communicatie. Een die is gericht op verbinding en begrepen worden. Op verbindende energie. Een dieper elkaar leren kennen. Met geestelijk en lichamelijk voelen. Zowel letterlijk als figuurlijk een andere communicatie en sensatie. Een sensatie van innerlijke energie opwekken, van diepere aandacht voor en interesse in elkaar. Niet alleen in de late uren maar een prikkelende energieke sensatie van willen geven en nemen gedurende de hele dag. 

Een ontdekking allereerst van jezelf en nadien samen met je partner. Langdurige beleving van energie flow, intimiteit, sensualiteit en vooral... van een kalm aan ervaren. De tijd voor elkaar nemen. Ben je die tijd of zijn jullie die tijd immers niet waard?
En wat die ‘daad’ betreft? Daar draait het niet meer om. De aandacht ligt daar namelijk helemaal niet meer op en als het er van komt dan is dat niet meer dan natuurlijk en ook helemaal prima. Het draait om een (opnieuw) en veel intensere beleven van liefhebben dan ooit te voren. Van een ervaring van jezelf en de ander dieper leren kennen, naar het leren begrijpen waar liefhebben van jezelf en die ander om gaat (en waar het eigenlijk diep van binnen altijd al om ging). De drie vormen van intimiteit, - lichamelijk, emotioneel en spiritueel -, niet alleen weer ontdekken maar dieper gaan leven.

En nogmaals, geloof nu niet dat je daar daadwerkelijk al zo oud voor hoeft te zijn. Dat kan zo zijn en vaak is dat ‘lage pitje’ al veel eerder. Ook in een nog jonge of nieuwe relatie, ongeacht je leeftijd, merk ik hier dat zo’n expeditie een hechtere, diepere, verbinding en flow geeft. Zeker weten zijn die ontdekkingen fantastische ervaringen en verdiepingen. En dat voel je niet alleen zelf of samen met je partner maar dat straal je in alle richtingen naar je omgeving toe uit.

En het allermooiste is dat je het allemaal al lang in je hebt. Het is letterlijk een ervaring van ont-dekken. De deksel er van af halen en die waardevolle schat in jezelf vrij maken om intensiever te genieten van Leven en Liefhebben. En soms heb je daar, van je partner wellicht, een duwtje voor in je rug nodig.

Geweldig om de energie op te mogen en kunnen pikken van mensen die dat hier in een intensief acht-daags programma ontdekken en ervaren. Die speelse nieuwe verdieping in en met zichzelf en met elkaar.

Wil je reageren, heb je hier vragen over of wil je vertrouwelijk iets met me delen? Mail dan naar captijninsight@gmail.com.

Frans Captijn

www.captijninsight.com 
captijninsight@gmail.com

vrijdag 12 januari 2018

Gedachten over mijn volgende ouders. "We hebben geen opleidingssysteem nodig ... hey leraren laat kinderen met rust."

De laatste week van het jaar nam ik wat extra tijd om na te denken over mijn leven. Wat heb ik daarin al geleerd en, vanuit het idee dat net zoals bij iedereen je tijd op raakt, over wat er nog te leren en te delen valt in de rest van dit leven.

Ik dacht zelfs na over mijn volgende leven. Al heel vaak heb ik in mijn blogs mijn idee gedeeld dat leven nooit stopt. Ja, je verlaat je lijf omdat het je niet langer van dienst kan zijn in je groeiproces. De verdere ontwikkeling van je ziel. Zonder verandering immers geen groei zijn. Voor mij is het een steeds rijkere gedachte dat als je tijd daar is je er op kunt vertrouwen dat je ziel zichzelf bevrijdt van die tijdelijke structuur (jouw lichaam) om weer stappen vooruit te zetten. Voor mij is het niet eens meer mijn geloof. Het gaat veel dieper in een vertrouwen. Misschien voor veel mensen een vreemde gedachte. Maar dit is niet waar mijn blog deze week over gaat.

Ik zat te denken aan wat voor soort volgende ouders ik in dat nieuwe leven zou wil hebben en waar ik opnieuw geboren zou moeten worden. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben meer dan dankbaar, blij en trots op mijn huidige ouders. Hoewel die fysiek niet meer op deze wereld rondlopen, ontmoet ik ze dagelijks.
Nou, veel van jullie zullen misschien denken... “Die Frans is meer en meer de weg kwijt. Hoe kon die man ooit manager van een organisatie zijn?” En nee, ik was bij die gedachten niet onder invloed van alcohol (ik drink geen alcohol meer) of drugs en droomde niet ;). Ik voel me meer dan verbonden met leven en dat is voor mij wat rijker geworden met nieuwe gedachten en inzichten.

Ik leef hier in Thailand een totaal ander leven en levensstijl dan ik eerder in Nederland leefde. En in mijn rol als CEO ontdekte ik dat ik al dat ik ‘anders’ was. Geen andere baksteen in de muur. En het aanbod hebben om verdere stappen vooruit te zettten? Ik ga er graag mee door. Super blij dat mijn twee kids kinderen ook ontdekken en al veel ontdekt hebben dat je meer uit je leven kunt halen door juist niet ook de volgende baksteen in de muur te zijn. Geen ‘huisje, boompje, beestje’.

Ja, we hebben te dealen met allerlei systemen in elk land, in elke cultuur, in elke religie. En zonder enkele regels zal het heel moeilijk zijn om samen te leven in dat dorp dat ik ‘de wereld’ noem. Maar is het altijd nodig om al die systemen te volgen? Zijn we niet nog steeds 'vrije' mensen om onze eigen keuzes te maken? We nemen veel en veel zonder slag of stoot maar aan of praten na want andere ons zeggen. Je moet bijvoorbeeld doorwerken tot een bepaalde leeftijd. Waar staat dat? Wie maakt het je wijs? Heb je daarin niet een vrije keuze? Droom je je leven of volg je je droom?

Toen ik nadacht over wat voor volgende ouders ik zou willen vinden, kwam gelijk een stel als voorbeeld in mijn hoofd op dat ik hier leerde kennen. Een Thaise vrouw, een man uit Groot-Brittannië en hun zoon. Eigenlijk is dit koppel voor mij meer dan speciaal. Ik vind ze heel, heel bijzonder. Uniek en anders. Geen andere of zelfde stenen in die muur.
En ik denk niet dat er veel koppels in de wereld zijn die net als zij liefde leven, het leven Leven, hun eigen weg gaan en waar mogelijk geen systemen volgen. Ze voelen zich thuis in het dorp 'Wereld' waar ze samen zijn als een familie. Vrijheid in verbondenheid. Ze bieden hun zoon en zichzelf de 'Street University of Life' aan. Ze doen wat ze kunnen om hun kind niet de vaste systemen te laten volgen, maar juist levenservaringen te krijgen.

Tot nu toe - en ik denk dat hij al 8 jaar oud is - , gaat hij bijvoorbeeld niet naar school. Op een speelse manier leert hij van culturen, hij spreekt en schrijft verschillende talen, hij is meer dan slim (leeft zijn innerlijke wijsheid) en krijgt de steun van zijn ouders om te zijn wie hij is en om het leven ‘gewoon’ volledig te onderzoeken in hoe en wat het is. Een ziel met liefhebbende en inspirerende ouders die niet willen dat hij door systemen waardevolle en mooie dingen afleert die allemaal in deze jongen zijn opgeslagen. Geweldig om te zien. Soms laten deze ouders echt zien dat ze het lef hebben om bestaande systemen te 'verslaan'.

Heb je ooit stil gestaan bij de gedachte dat wetenschap de ontwikkeling van kennis is en wijsheid de ontwikkeling van leren van het Leven? Deze mensen gaan voor dat laatste en laten hun zoon zien wat dat voor stimulans in zelfontplooing kan zijn.

En toen dit stel in mijn hoofd als ‘voorbeeld volgende ouders’ op kwam, kreeg ik het idee om ze eens in Mexico te schrijven. Ze een compliment te geven en mijn op het eerste gezicht misschien wat rare verhaal met ze te delen. Zo’n koppel in mijn volgende leven graag als nieuwe ouders te hebben. Ik kreeg een prachtige e-mail van ze terug. Graag deel ik een gedeelte van die mail waarin ze met me delen waarom hun zoon niet naar school gaat:

"De massa geeft (naam van de jongen) spontaan complimenten over zijn kijk op het leven en zijn scherpte en wil altijd dat we zijn school aan hen aanbevelen !!! ... Ah geen school zeggen we als antwoord. De leraren moeten van hem leren zeggen we dan... Velen zien het als een grapje, terwijl anderen zo geconditioneerd zijn om bij het systeem te horen, verslaafd aan de nieuwe energie in de samenleving en ons op hun beurt proberen een lezing te geven over wat wij als ouders zouden moeten doen !!! ... alsof dat voor hen werkte ... niet dus.
Zijn kennis is niet geleend van scholen, het is van binnen of 'in' (intrinsiek, intelligentie en intuïtie).

Om een eerlijk te zijn is zijn bestaan tot nu toe zo prachtig samengevallen dat het al een hele lange tijd (naam van de jongen) weg van deze conditionering heeft kunnen houden ... En alweer zijn wij daar dankbaar voor.
Zoals Pink Floyd zingt... nog een steen in de muur ... we hebben geen opleiding nodig ... hey leraren laat kinderen met rust. '

Volgens mij zijn de meeste ouders niet in staat, niet bereid of durven ze het niet aan om die vrijheid voor hun kind of kinderen te bieden die ze laat verkennen wie ze daadwerkelijk zijn (en dat zit hem niet in een prive school bijvoorbeeld). Ik ben inmiddels gelukkig al ongeveer 10 jaar heel bewust bezig met de voortdurende verdere ontdekkingsreis over waar mijn leven echt over gaat. Draai de bakstenen van lessen, ervaringen en zelfs gedachten eens om. Voor mezelf en voor vele anderen heb ik mijn steen inmiddels uit die muur gehaald. En als ik eerlijk ben dan zat hij eigenlijk ook al heel erg lang daarvoor aardig los.

Ik ontdekte dat er zoveel meer 'in' mij is en dat er nog steeds veel en veel meer in mezelf te ontdekken en te delen valt. Mezelf zijn. Zoveel mogelijk vrij van systemen. Me al ver op weg voelen om weer aangeleerde dingen uit systemen af te leren.

Dit soort multiculturele ouders die ware liefde leven en voortdurend de waarde van het leven verkennen. Waar 'thuis' de betekenis heeft ‘ergens samen zijn in het dorp dat Wereld heet’. Die het lef hebben om zichzelf en mijzelf weg te houden of te bevrijden, voor zover ik het zelf nog niet kan, vanuit welk systeem dan ook. Niet bang voor wat de wereld over hen denkt. Die vanuit hun liefde voor mij handelen en bijdragen en me helpen in een voortdurend gevoel van geluk. Die mij de mogelijkheid bieden om mezelf nog dieper te leren kennen en mijn specifieke schatten (zoals ieder ander die ook heeft), die uniekheid, met de wereld om mij heen te delen. Die mijn innerlijke wijsheid stimuleren om tot bloei te komen. Die me beschermen tegen mensen die me nog niet begrijpen. Die me vertrouwen en in me geloven. Die mij absoluut niet helpen om een volgende gelijke baksteen in de muur te zijn. Die zijn verbonden met het leven en, wie weet, werken in jobs waarin ze bewust en betrokken zijn in zaken die ons gezin energie opleveren en periodieke verandering van leefomgevingen met zich mee brengen.
Waarom? De meeste bedrijven houden zich met onbewuste markten bezig ... hoe onbewuster het product, hoe meer financieel succes ... is de gedachte. Vanuit een omgekeerde filosofie betekent het hoe minder duurzame geluk en blijheid.
Ik hoop dat die volgende ouders me echte rijkdom laten zien en aanbieden. Een rijkdom die geld op geen enkele manier kan bieden... Een gezond leven, levensstijl en me stimuleren in die unieke bijdrage die ik kan leveren. In het ondersteunen van mijn intelligentie en intuïtie om te groeien in liefde, in het trouw blijven aan mezelf en in het delen van mijn uniekheid.

Misschien brengt dit weer een gezonde rimpel in de vijver ...



Frans Captijn

www.captijninsight.com 


captijninsight@gmail.com

vrijdag 5 januari 2018

Ga dit jaar niet je best doen om te proberen om je leven of levensstijl te veranderen. Doe het!

Dit jaar ontving ik veel digitale kerst- en nieuwjaarswensen en ook e-mails. Ik werkte rond de kerst met een kleine groep fijne gasten. Die wensen, mails en het werken met mijn gasten gaven mij meer dan ooit het besef dat veel mensen weten en ervaren dat ze hun leven niet echt LEVEN. Ze vervullen vooral verwachtingspatronen waarvan ze denken dat andere mensen of familie die van hen hebben. Zijn zichzelf eigenlijk al lang niet meer. Ze ervaren dat ze in een soort vicieuze cirkel zitten. Een leven leiden dat ze eigenlijk niet langer zouden willen leven, maar geld verdienen en verwachtingen blijven vervullen, zodat ze door blijven gaan met een leven dat ze feitelijk niet langer meer zouden willen. Is dat niet een beetje raar?

En ze weten ook nog eens wat ze feitelijk zouden moeten veranderen en wat hen echt gezonder en gelukkiger zou maken. Meteen nadat ze me dit hadden geschreven of verteld, eigenlijk nadat ze hun eigen verhaal voor ogen zagen, volgde er de mededeling dat het zo verschrikkelijk moeilijk is om hun leven of levensstijl te veranderen. Maar, zo was de boodschap aan mij, ze gingen in het nieuwe jaar proberen hun best te doen om er verandering in aan te brengen.
Ik weet nu al zeker dat ze er niet in zullen slagen. Ze blijven in hun vicieuze cirkel. En daarmee dienen ze feitelijk niet zichzelf en ook de wereld om hen heen niet op de beste manier.

Waarom stellen we dingen waarvan we intuïtief weten dat ze van het grootste belang voor onszelf zijn steeds maar weer uit tot later? Is het niet raar dat je enerzijds weet dat je een ongezond leven of ongezonde levensstijl hebt en dat het anderzijds zo moeilijk is om dat te veranderen, en jezelf (slechts) voor neemt om een verandering maar eens te gaan proberen? Verzin je dan niet voor jezelf een algemeen excuus om ontevreden over je leven te blijven? Je kunt het niet eens meer een goed voornemen noemen. Het is gewoon een lachertje. Er is maar één persoon nodig om je leven te veranderen. JIJ!

Kijk eens goed naar of misschien nog wel beter in jezelf. Waar ben je op dit moment in je leven? Wat zijn je prioriteiten tot nu toe en wat ga je doen met de tijd die je nog hebt? Ben je echt ‘op zijn best’? Moet je blijven zoals je nu bent? En zo ja, van wie? Wie denk je (uitsluitend overigens zelf) dat je met deze ontevredenheid dient?

In het Westen worden we van 's morgens vroeg tot' s avonds laat ingenomen door eindeloze activiteit. We nemen niet veel tijd om na te denken over de basisoorzaken van ons (on)geluk, piekeren of lijden. We nemen ons voor om juist nog meer te doen of nog meer te zorgen. Daardoor zal dat gevoel van ontevredenheid wel vervagen. Een soort weglopen voor jezelf. Angst om de confrontatie met jezelf aan te gaan. De waarheid is immers dat velen van ons zich in de steek gelaten voelen en meer en meer gefrustreerd raken door onze huidige en hedendaagse levensstijl. Een mobieltje of tablet lost het juist niet op. 

Er zijn maar heel weinig mensen die als ze eerlijk tegenover zichzelf zijn zouden zeggen dat er niets de moeite van het verbeteren in hun leven, of op de manier waarop ze de wereld om zich heen ervaren, is. Sommige mensen denken echter dat hun persoonlijke zwakte en de tegenstrijdige emoties iets rijks zijn dat bijdraagt aan de 'volheid' van hun leven. Ze zijn van mening dat hun manier van leven 'normaal' of 'natuurlijk' is en dat het allemaal gaat om het accepteren van de 'menselijke natuur'.

Ben je bereid om te veranderen? Heb je het lef om te veranderen? Het gaan proberen om je best te doen om dat proces dit jaar slechts een kans te geven brengt je, garandeer ik je, niet verder. Stop daar maar mee. Ga door met piekeren, lijden, ontwikkel nog meer onvrede of ... verander het eindelijk eens. Doe het!

Van een van mijn vrienden, een van mijn vroegere docenten, kreeg ik een verhaal toegestuurd dat je mogelijk kan helpen om de verandering te maken om je leven op jouw gewenste manier te gaan LEVEN. En ja, misschien op het eerste gezicht en voor een korte tijd zal dat best effe moeilijk zijn. Een proces immers vaak van los laten. Daarna ben je trots op jezelf, voel je je vrij, beter. En niet alleen zal jij je er uiteindelijk beter door voelen. De wereld om je heen ‘dien’ je ook vele malen beter. Als je verandering niet accepteert of aan gaat, zal je niet groeien.

Die vriend stuurde me een verhaal van Bronnie Ware, een Australische verpleegster die vele jaren werkte in de palliatieve zorg. Ze zorgde voor patiënten in de laatste 12 weken van hun leven. Als persoonlijke getuige en uit vele gesprekken met hen heeft ze hun top vijf van zaken waarover ze spijt in hun leven hadden opgesteld:
  1. Als ik terug kijk op mijn leven dan zou ik willen dat ik de moed had gehad om een leven te leven dat meer voor en van mijzelf was, niet het leven dat anderen van mij verwachtten.
  2. Ik zou willen dat ik niet zo hard had gewerkt.
  3. Ik zou willen dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
  4. Ik zou willen dat ik contact met mijn vrienden had gehouden.
  5. Ik zou willen dat ik meer gekozen had voor mijn eigen geluk.
Wat is jouw grootste ‘spijt’ tot nu toe, en wat ga je doen om dat te veranderen of te bereiken voordat je sterft?

Doe niet je best en ga niet langer wachten om te proberen om het te veranderen of te bereiken. Doe het! En wellicht doe het nu. 



Frans Captijn

www.captijninsight.com 
captijninsight@gmail.com