Zelf-ontdekking en verdieping. Vogels als voorbeeld.

Zachtjes tikt de regen op het zolderraam? Hier niet.
Al het glas dat we in onze bouw in Thailand verwerken is warmte werend zwart/grijs getint. Net zoals haast alle ruiten in auto’s dat hier zijn. En dat getinte glas dat spiegelt. Bij ons tikken dan ook meestal niet regendruppels maar vogels dagelijks met hun snavels op de ramen.
 
Er zijn er een aantal zelfs dol op de zijramen en buitenspiegels van de geparkeerde truck op ons bouwterrein. Uren achtereen en ongeacht de hoge temperatuur spelen ze een soort van “Spiegeltje, spiegeltje, aan de wand…”.
 

Tijdens ons ontbijt en regelmatig ook nog tijdens de lunch slaan we die vogels gade. Die dieren moeten toch ook aan een soort van ADHD leiden met hun overschot aan energie. Al die tijd maar fladderen, snavel tikken en gluren voor dat spiegelende glas.
 
Het lijkt op een onophoudelijke zelf ontdekking. We hebben het er regelmatig over dat ze misschien wel gek zijn op zichzelf. En waarom ook niet? Niets mis mee als het niet doorslaat in een voortdurend adoreren en de rest van de wereld vergeten.
 
In mijn praktijk met het werken met gasten die hun talenten en levensmissie (hun uniekheid) willen ontdekken, kom ik regelmatig tegen dat ze op een weg zijn beland die anderen voor hen hebben uitgestippeld.
Zonder het vaak zelf te weten zijn ze zichzelf met hun uniekheid uit het oog verloren. Hun leven is verworden tot het verdienen van geld door het doen van activiteiten die ze eigenlijk helemaal niet leuk (meer) vinden. En dat alles om door te gaan met het verdienen van geld door het doen van dingen die ze helemaal niet leuk meer vinden en feitelijk niet bij hun passen. Pure levenstijd verspilling in mijn ogen. Ze blijven erin hangen. Klagen vaak troef terwijl het feitelijk, de les van die vogels, op de spiegel tikken is om wakker te worden en jezelf eens diep in je ogen te kijken. Je ogen zijn immers de spiegels van je ziel. Stop met het wijzen naar anderen. Heb het lef om op jezelf te vertrouwen, naar je ziel te luisteren, soms dingen af te sluiten en te veranderen. Verandering is immers (uiteindelijk) persoonlijke groei.
 
Je hebt al lang alles in huis wat je nodig hebt. Je hoeft er feitelijk niet eens voor te leren. Je hoeft ook je energie niet te verspillen om te zijn zoals die ander waarvan je slechts denkt dat hij of zij het veel beter heeft dan jij. Die ander loopt immers al op deze wereld rond en dat plekje is dus al ingenomen. En daarnaast, geloof me, vertrouw niet op al die mooie verhalen van dat meer dan geweldige leven en hun (armoede) rijkdom van ze op Facebook.
 
Wees blij en tevreden met jezelf en werk met die set aan talenten die je al vanaf je geboorte hebt meegekregen. 

Een spiegel? Een fantastisch instrument in zelfontdekking en verdieping als je er de tijd voor neemt om er in te durven kijken en naar die diepere reflectie te luisteren en te handelen. Dat voelt misschien soms even in eerste instantie wat onwennig maar maakt uiteindelijk pas echt rijk. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Lekker in mijn vel door “Blijven bewegen”, pindakaas en meer.

Afgelopen week vertelde mijn oudste zus me dat ze na haar hartinfarct nu hartrevalidatie kreeg en zich een stuk beter voelde. Ik had nog nooit van hartrevalidatie gehoord en ze legde me uit wat het was. Na haar uitleg vatte ze de behandeling samen met; “Pa zou zeggen, in beweging blijven.”
 
“Blijven bewegen” en “Een gezonde geest in een gezond lichaam” waren en zijn nog steeds gevleugelde uitspraken van hem. Zijn? Jawel, omdat ik ze nog steeds regelmatig in mijn hoofd hoor nagalmen.
 
Ons lichaam is de tijdelijke tempel van onze ziel zo leert het Boeddhisme. En voor die tempel moet je dus ook gewoon goed zorgen. En dat doe je niet door de hele dag te hangen. Makkelijk praten voor mij die vaak in de weer is met zijn ADHD-bevrediging. Geen pilletjes voor nodig voor mij. Gewoon lekker bezig blijven. Op dit moment is dat wat pittig met temperaturen hier overdag van rond de veertig graden Celsius maar goed.
 
Die “blijven bewegen” en “een gezonde geest in een gezond lichaam” uitspraken van mijn pa, samen met een totaal andere levensstijl dan die ik in Nederland had aangeleerd, zorgen ervoor dat ik super lekker in mijn vel zit. En volgens mij, hoewel mijn hele leven lang metertjes aangeven dat ik wat hoge bloeddruk heb, ben en voel ik mij tot op de dag van vandaag gezond. Een bewijs daarvan vind ik bijvoorbeeld in de schrammen en builen die ik in onze bouw soms oploop. Veiligheidsschoenen, heupgordels, brillen en handschoenen dekken niet alle ‘onveiligheid’ af. Shit can happen. Ik verbaas me erover hoe vlug mijn lichaam van een ‘beschadiging’ heelt. Weinig, of maar heel kort, pleisters of een verbandje nodig. Afkloppen natuurlijk want "een ongeluk blijft in een klein hoekje zitten". En ook spierpijn, ondanks best zwaar lichamelijk werk, blijft goed achterwege. En ja, je bent geen twintig meer... Dat voel ik ook. 

 
Laatst vroeg een vriend in Nederland tijdens een Skypegesprek wat ik dan zoal at en hoe mijn dag er uit zag. Dat is een aardig lang verhaal dat ik hier voor de lengte van dit blog niet helemaal ga delen.
Mijn eet- en drink patroon is in ieder geval anders dan toen ik nog in Nederland woonde en werkte en, we nemen er onze tijd voor.
Elke ochtend door mijn vriendin vers gemaakte gember/citroen thee met paars/blauwe bloemetjes (zo noem ik ze altijd maar) bijvoorbeeld.
Geen dag zonder veel fruit uit onze eigen tuin of van de lokale markt. Mango’s, druiven, watermeloenen, appels, een soort van peren, allerhande soorten bananen, sinaasappeltjes, papaja’s, kiwi’s, frambozen en noem maar op. Soms samen met yoghurt.
Aardappelen zijn ingeruild door allerhande kleuren en smaken rijst. Groenten meest uit eigen tuin.
Kip, vlees en vis die, jawel, bij het grillen of bakken in de pan, hun oorspronkelijke vorm en afmeting behouden en niet krimpen. Het loopt en zwemt hier in onze landelijke omgeving ook allemaal vrijelijk rond en het hoeft niet binnen een paar weken te ‘ploffen’ tijdens de groei om de economie zo snel mogelijk te spekken.
En… niet te vergeten elke dag die boterham(men) met pindakaas. Vanaf de paplepel gaat die traditie nu ook al bijna vijfenzestig jaar dagelijks met me mee.
 
Bewegen en die geest? Mijn dag start al jaren inmiddels rond zes uur op onze veranda of in het labyrint met dagelijks een uur yoga en meditatie en daarna met hond Kadhow het bos in. Geen geslenter met de hond aan een lijn. Gewoon lekker doorstappen. En Kadhow legt denk ik, met zijn gehol en gesnuffel overal, drie tot vier keer de afstand af die ik loop. Ook gezond. En ja, ook hij wordt grijzer maar hij doet het, met bijna tien jaar, nog steeds super goed.
 
Geen ‘sociale’ media, niet actief het nieuws volgen, geen stress en geen SMART projecten, geen ‘deadlines’. Het is af als het af is. Voldoende lekkere slaap. Rusten als je wilt rusten (of door de hitte gewoon even niet door kan) en, niet te vergeten, van elkaar genieten. 

En of het met die geest van mij ooit goed komt? Ik leef er mijn hele leven al mee en moet er vaak erg door lachen. Ook goed voor een 'je lekker voelen' leerde mijn moeder me.
 
Die uitspraken van mijn vader? Inderdaad, die werken om lekker in je vel te zitten! Eigenlijk een soort van Zwitserleven gevoel als ik het allemaal nu zo eens opschrijf. Ik bof en ook dat is goed om me te realiseren. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

 

De wereld is nog steeds ook prachtig

De emails die ik via Captijn Insight en mijn privé email adres krijg lees ik meestal alleen op maandag en donderdag morgen. 

En wat de reden is of waarom het gebeurt weet ik niet maar voormalige gasten van het wellness resort waar ik in Chiang Mai ruim vijf jaar werkte nemen steeds vaker contact met me op. Zondag na een afspraak via Skype een lang gesprek met een gast uit Singapore. Mail uit Engeland en maandagmorgen uit Hongkong. En als klap op de vuurpijl deze week, vanmiddag hier een verzoek voor een partner programma. Dat laatste komt wat te vroeg. Het is allemaal super leuk en het voelt ook heel goed. We hopen, als ons bouwproces afgerond is, naast vrienden ook gasten hier te kunnen ontvangen en ontmoeten. Wellicht is reizen dan ook weer wat gemakkelijker. 

Met de gast uit Hongkong heb ik al tien jaar contact. Afgelopen maandagmorgen schreef ze me dus weer en stuurde ze me de foto bij dit blog van een zonsondergang die ze daar op 1 maart jl. fotografeerde toen ze rond zes uur een wandeling met haar twee kinderen maakte. 

Ze schreef me; "Omdat ik weet dat je op maandag je emails checkt stuur ik je deze foto van de zonsondergang. Gewoon om te laten zien dat de wereld ook nog steeds prachtig is."

Met alles wat er in de wereld gebeurt en alle aandacht die dat krijgt lijkt het inderdaad dat de wereld meer dan ziek is en wordt je humeur continue aardig vergalt. In een gesprek hierover met mijn partner merkte ze op dat ik een denkfout maakte. Niet de wereld is ziek maar steeds meer mensen die er op leven zijn of worden het. De 'IK-cultuur" overheerst en het nieuws, daar ga ik weer, legt de focus op dingen die niet goed gaan. 

De pandemie lijkt eindelijk op zijn retour omdat het inmiddels op het nieuws wordt overschaduwd door nieuwe ellende en nood in Oost-Europa. Waar is dat overigens niet in de wereld? Ook in ons buurland Myanmar bijvoorbeeld is nog steeds heel veel ellende aan de hand. Je hoort er niet al te veel meer over omdat het ver van ons bed is, oud nieuws, en toch...

Inderdaad. Mensen zijn meer en meer ziek. Velen zijn het, helaas voor de prachtige wereld, ongeneeslijk. Wat mensen elkaar en bijvoorbeeld ook dieren en de natuur aan doen is meer dan onvoorstelbaar en verwoestend.

Vanmorgen stuurde ik een afbeelding van de voorpagina van het Algemeen Dagblad van exact 75 jaar geleden naar een Nederlandse vriend die vandaag in Thailand die geboortedag viert. Toen ik een paar fragmenten uit die krant zag kwam in me op dat het slechts het veranderen van de namen van een aantal mensen en landen is om het verhaal het nieuws van vandaag te maken. Ellende. Het is helaas van alle tijden. Al van voor onze jaartelling begon. Nog veel verder, 543 jaar voor die jaartelling begon (de start van de boeddhistische jaartelling) al. En nog veel verder daarvoor. En het zal ook altijd zo blijven. Niets nieuws onder de zon zou je kunnen zeggen en toch... 

Met al onze ('sociale') media is alles dichterbij gekomen en krijgen we informatie (die waar of verzonnen is) steeds sneller en meer op ons bordje. Afgelopen week las ik dat uit onderzoek blijkt dat sommige jongeren al tot 80 uur per week besteden aan sociale media. Het favoriete Gamen en de moderne on-line studie niet inbegrepen. Sta er eens bij stil. Een week telt 168 uren! Geen wonder dat je zegt dat je het erg druk hebt met 'rijk' gevulde dagen en weinig tijd hebt voor iets anders. 

Je zou je toch kunnen afvragen hoe 'sociaal' dit allemaal is en of dit nog sociale kwaliteit (diepere verbinding) van interacties tussen mensen oplevert. Het is een verslaafde beïnvloeding door een overkill aan informatie die je geest in de continue modus van 'op hol zijn' houdt. Of je er, de paar uurtjes die per week over blijven, lekker op slaapt vraag ik me ook nog eens af. 

De focus uitsluitend op die ongeneselijk zieke mensen en wat ze allemaal met de wereld doen blijven richten, waar we continue toe worden aangezet, maakt somber, depressief en ook weer ziek. Je geeft die lieden zelfs juist nog meer aandacht als beloning en opent voor jezelf een negatieve energie spiraal. Een draaikolk waarin je terecht komt die je energie opslurpt omdat je probeert er uit te komen, weer beter te worden. Het voelt als in drijfzand terecht te zijn gekomen. Er is hoop tot je opgeeft, je je er bij neerlegt, zij iemand me eens. Hoe dan?

Het is geen rad voor je ogen draaien door de ellende die in de wereld gebeurt niet meer te zien. Je weet immers dat die er is. Het is een jezelf voeden met ook de energie van al dat moois wat er voor jou en voor mij is. 

Focus op 'het licht' in plaats van op de duisternis om ons heen. Duisternis bestaat immers simpelweg niet in het licht. Mijn voormalige gast, Hilsue Wong (met dank voor de foto van de zonsondergang in Hongkong), geeft het in die korte mail met die 'simpele' foto pakkend aan. En dat licht dat vind je in enorm veel dingen. Een kwestie van houding en aandacht op al dat moois dat er voor je is. Verbinding met zaken en mensen in je leven die er daadwerkelijk in positieve zin toe doen. In geven en in mogen nemen. 

Volgens mij hebben veel mensen juist dat nodig om van hun aangeleerde en aangeprate 'ziekte' af te komen en weer eens wat meer te gaan stralen zoals de zon op die foto die ik kreeg. Jouw goede humeur en positieve energie doen er in de wereld toe. Het helpt jezelf en de mensen om je heen met hun gezondheid.  

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Een nieuwe 'Wij-generatie' is wellicht in de maak. Werk aan de winkel voor ouders.

Afgelopen zondag las ik twee quotes van Mahatma Gandhi:
 

“Every home is a university and the parents are the teachers.”

 

&

 

“If we want to reach real peace in this world, start with educating children.”

 

Er kwam van alles in me op en het resoneerde met een bericht dat ik van vriend Marcel Dassen onlangs toegestuurd heb gekregen en een gesprek met de Roemeense Cristina. Ze is de dochter van een goeie vriend van me in Roemenië, die me vertelde over de angst en, ja daar komt hij, ook de hoop waar ze daar vlak bij de grens met Oekraïne momenteel mee leven. 
 
Beelden van de ‘zogenaamde’ Coronarellen in Nederland en ook elders in de wereld kwamen op mijn netvlies terug. 'Zogenaamde' tussen aanhalingstekens, want die beelden en acties hadden helemaal niets met Corona demonstraties te maken maar met relschoppen, leedvermaak, molesteren en terreur.
En helaas, over het algemeen door jeugd en veelal gedreven door de ‘sociale’ media.
 
Voor mij heeft die Gandhi met deze quotes gelijk. Als je ze in samenhang bekijkt dan zegt het immers iets over de ouders. Die kinderen of jeugd weten vaak niet beter. Ze hebben oprechte interesse, aandacht en goed voorbeeld tijdens hun opvoeding gemist. Iets waarmee ik niet zeg dat dus alles maar de schuld van de ouders is maar het levert weldegelijk een basis in de periode waarin een kind het meeste wordt gevormd.
 
Ik heb er al eens eerder over geschreven. Ik herinner me nog de ‘kinderdump’ (het kinderdagverblijf) waar ik een tijd lang vlakbij woonde. Kinderen werden er haast letterlijk gedumpt uit de auto’s waarin hun gehaaste vader of moeder zat. Die waren immers alweer vol van stress door hun overvolle agenda’s.
En vijf minuten voor het sluiten van datzelfde dagverblijf een stoet van auto’s die nog net optijd waren met vaak nog meer gestreste ouders die hun kind kwamen oppikken en snel verder gingen naar sportschool, muziekschool, zwemmen, tennis of wat dan ook. De kinderen om rustig te blijven een i-phone in de hand zodat ze een spelletje konden spelen of een cartoon konden kijken op de achterbank van de auto.
 
In de stroom van de economische groei en uiterlijk vertoon moeten we mee. Werken, werken, werken. Hoge lasten en vette schulden. En natuurlijk is de periode van, zeker jonge, kinderen er een die bol staat van activiteiten. Juist ook wat carrière betreft. Het is allemaal moeilijk te managen en iedereen geeft er zijn of haar eigen draai aan. Vaak ten koste van die aandacht (en dus tijd) voor elkaar. Vaak ook gemiste kansen omdat het juist zo’n mooie tijd van de groei en ontwikkeling van kinderen is om wat bewuster mee te maken.
 
Het draagt bij aan vereenzaming en marketing speelt daar geweldig op in. Je moet vooral dingen hebben (kopen) om gelukkig te zijn en te kunnen blijven. Op de standaard YouTube hier in Thailand kun je geen muziek meer achter elkaar afspelen zonder interruptie van een of andere gillende reclame tussendoor. We hebben de ‘Generatie-Ik’ laten gebeuren en plukken er nu de ‘vruchten’ van.
 
Graag, en met toestemming van Marcel, deel ik een aantal fragmenten uit zijn bericht over zijn gedachten over de ‘Generatie-Wij’ in relatie tot de huidige ‘Generatie-Ik”.
 

‘Wij’ maakten vanaf onze jeugd al deel uit van een vriendengroep. Er bij horen was belangrijk en solidariteit kregen we met de paplepel naar binnen. Voor lange tenen of een kort lontje was geen plaats. Niet zeuren, maar je handen uit de mouwen steken en elkaar helpen waar je kon. Samen als jongeren buiten op een muurtje zitten en lol met elkaar hebben zonder iets te mollen. Even boos zijn en het daarna weer goed maken, zonder dreigen of wraak nemen. Nee, je had elkaar nodig en we corrigeerden elkaar waar nodig.

 

We spraken elkaar aan en we werden aangesproken en keken niet de andere kant op, omdat we er samen sterker door werden. We hadden van jongs af aan nog respect voor en luisterden naar autoriteiten omdat dit in het belang was voor de gemeenschap waar we deel van uitmaakten. Met elkaar praten, elkaar aankijken en echt contact maken was altijd iets heel normaals voor ons.

 

We demonstreerden vreedzaam voor vrede en heel wat vreedzame protesten veranderden de wereld in positieve zin. Er kwam een einde aan de koude oorlog en de muur viel die het westen met het oosten verdeelde. Er was Live Aid en Nelson kwam vrij. Het ging om hogere doelen en niet om eigen belang.

 

We zouden vroeger niet meer bijkomen van het lachen als we toen iemand zagen voorbijlopen, starend op een schermpje. In de trein of bus met een koptelefoon op of hardop bellen in een restaurant of café. Foto’s van jezelf maken en die ook nog aan iedereen laten zien. “Hé joh, waar heb jij last van?” Zouden we roepen en “Doe es effe normaal!” Het was voor ons ondenkbaar om urenlang op een scherm te turen zonder te bewegen.

 

Het is normaal dat tijden veranderen maar er is door ‘Generatie-Ik’ nog veel te leren en te ontdekken over belangrijke waarden als: gelijkheid, saamhorigheid en vrijheid.

Jij hoort er al lang bij. Je hebt het niet nodig om te benadrukken dat je zo anders bent. We zijn allemaal mensen en daarom gelijkwaardig.

Met geweld en vandalisme maak je vijanden. Met solidariteit en hulpvaardigheid laat je pas ballen zien en doe jij er toe. Daarop kan je bouwen en word je gezien.

Daar waar egoïsme begint ga je over de schreef. Door jezelf als middelpunt te zien, bedreig je de vrijheid.

 

Er is helaas een kleine minderheid die het verpest voor de meerderheid. Leer weer om met elkaar te praten en elkaar aan te kijken. Dat draagt bij aan gelijkheid, saamhorigheid en waarderen we weer met elkaar wat vrijheid echt inhoudt.”

 
Voor mij past het perfect in de Gandhi quotes. Er is veel te leren en wie weet kunnen opa’s en oma’s vanuit hun ervaring daar nog wel heel veel bij helpen.  Jammer en triest als, in sommige gevallen die ik ken, de banden door ouders bewust voor hun ‘ik-generatie kinderen in wording’ met opa's en oma's verbroken zijn. Die 'WIJ' boodschap komt nooit over en Karma levert die ouders uiteindelijk dezelfde tegenreactie op.
 
Terug naar de dochter van mijn Roemeense vriend. Er is hoop!
Cristina deelde met mij de angst die er ook in Roemenië ervaren wordt door de situatie die in haar buurland gaande is.
Ze vertelde ook dat ondanks alle ellende er ook heel veel goeds zichtbaar werd. De Roemenen hadden hun deuren geopend voor de vluchtelingen en boden zonder problemen aan hun buren een bed, eten, drinken en een dak aan. Saamhorigheid, gelijkheid en een samen streven, hopen en bidden om vrijheid. Er heerste weer een ‘Wij-gevoel” en dat was geweldig om te voelen.
 
En dat meer “Wij” ken ik ook terug door alle gedoe dat er rond de pandemie was en is. Mensen trekken naar elkaar toe. Met uitsluitend ”Ik” overleef je immers niet. Het is geen deel van de en je natuur. Laat staan dat je ooit echt geluk leert kennen.  
 
Wie weet dat die waarden die Marcel in zijn bericht noemt toch langzaam en meer en meer een rol gaan spelen. Goed om in de thuisuniversiteiten door de leraren (ouders) met hun kinderen daarover te praten en met ze te delen. Slechts een beetje aandacht en je kunt niet jong genoeg beginnen. En in de praktijk is bewezen dat als je moet lesgeven, iets aan anderen over moet brengen, je zelf nog het meeste leert.
 
Die nieuwe “Wij creatie” kan dan dus nog wel eens veel sneller gaan dan je denkt want ook de ouders steken er nog wat van op.
 
Iets waar ik erg op hoop.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com