Geen internet, geen blog

Beste lezer, 

Wij krijgen een nieuwe internet aansluiting. Helaas is er geen fiber optic cable aanwezig in verband met vertraagde levering uit China. 

Zodra we weer in de lucht zijn zien jullie mijn blogs weer. 

Frans

Nieuw! Een Powerbank relatie.

Soms is het moeilijk om met je tijd mee te gaan. De praktijk helpt je een handje. 

Vorige week vrijdag ging ik samen met hond Kadhow, voor een Thaise lunch naar Mountain View Restaurant. Een plek op ongeveer vier kilometer bij mij in Mae Rim vandaan. Ik was er al weken niet meer geweest. 

Ik was niet alleen. Er was nog een Thaise man en een Thais echtpaar van ongeveer 40 jaar oud. Ik denk tenminste dat het een echtpaar was want ze hadden eenzelfde ring om hun vinger. Aan hun nette kleding te zien zaken mensen. De manleek wat nerveus en kon zijn voeten niet stilhouden. Het blijft een beetje een tik van me om mensen, vanuit mijn toneelopleiding, te observeren. Misschien niet netjes maar het gebeurt bij mij nou eenmaal. Mijn kids en mijn vriendin weten erover mee te praten. Vaak begint er in mijn hoofd een film af te spelen over wat voor mensen ik bij me heb zitten.  Gek om te zeggen misschien maar ik weet haast zeker dat ik er met die film niet heel veel naast zit. Mijn kids liggen soms krom van het lachen in ieder geval en dat maakt alles aardig luchtig. 

Voor mij was het een bijzonder stel. Bijzonder omdat ze niet communiceerden. Niet verbaal, niet non-verbaal. Ja, ze bestelden eten en daarna was het stil. Ze waren, ieder voor zich, volledig ingenomen door hun mobiel. En niet eventjes maar hun hele verblijf in het restaurant. En of ze daadwerkelijk geproefd, laat staan, genoten hebben van het lekkers dat ze besteld hadden vraag ik me af. 

Mijn gedachten namen een vrije loop. Hoezo relatie? Heb je elkaar op die leeftijd dan al helemaal niets meer te zeggen? Is even afschakelen en investeren in elkaar geen aantrekkelijkere optie meer?  Wat bindt of verbindt dit stel?

Een gedichtje van Toon Hermans schoot me door mijn hoofd. Het begint met de zin: "Je hebt iemand nodig, stil en oprecht...'.

En toen ik daaraan dacht, pas toen zag ik het. De Powerbank die op tafel lag. Die verbond. Dat was nodig en je hoefde maar stil te zijn. Twee USB-kabeltjes in het apparaat zowel een van zijn als een van haar mobiel. Een vorm van extra batterij relatie voor als de energie in je relatie op is. Kijk, dat kan dus ook. 

Een grijns op mijn gezicht. Ik had weer wat geleerd. Eigenlijk is het zo gemakkelijk om met je tijd mee te gaan. Je hoeft maar om je heen te kijken en je te verbazen...

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Economische groei en vooruitgang of ronduit afbraak?

Ik merk op dat het aantal betonwagens op de wegen hier een beetje aan het afnemen is. Was voor jaren  1 op de drie vrachtauto’s een betonwagen nu is dat misschien een op vier. Er is wat stagnatie in de economie hier. En toch, bouwen gaat gestaag door en niet alleen hier in Thailand. We gaan immers allemaal door voor vooruitgang.

Niet alleen in de bouw maar ook in de techniek wordt ‘vooruitgang en groei’ geboekt als je de verhalen en media mag geloven. Iets is steeds sneller oud en moet vervangen worden om er ‘nog bij te kunnen blijven horen’ Ik zou echt niet weten hoe mijn opa’s en oma’s zouden gaan overleven als ze terug zouden komen in deze moderne en digitale tijd.

Als kind hoorde en zag ik verhalen dat we in de toekomst in een soort van maanmannetjespakken zouden gaan rondlopen. Met het nieuws van de laatste maanden over griepvirussen lijkt het waarheid. En laten we serieus blijven die voorspelde mode is het niet echt geworden hoewel er weldegelijk flarden waarheid van zijn gebleken.

De Amerikaanse president predikt dat we Mars gaan bezoeken. Ook weer een pittige investering. En zullen we niet eerst dan eens op de maan gaan wonen? (Grapje).

Economie kent vette en magere jaren. Maar of alles bij elkaar genomen het ook altijd werkelijk duurzame vooruitgang en opbouw is? Ik vraag het me meer en meer af.

Op de korte termijn bevredigt het door marketing gekweekte consumenten verlangens. Lange termijn denken, dat betekent de toekomst voor de volgende generatie, lijkt in mijn ogen ver weg. Het draait allemaal om (geld) nu of nu dat geld, en “IK” en wat later komt zal zich vast wel redden. Misschien helemaal geen gekke redenering omdat het immers tot nu toe in alle eeuwen zo is gegaan.

Wat we misschien uit het oog verliezen is dat groei en ontwikkeling niet meer als een gestage rechte opgaande lijnen verlopen maar exponentieel zijn geworden en volkomen, ik geloof zelfs ongecontroleerd, uit de hand aan het lopen zijn.

Alsof het allemaal vandaag nog moet. We hebben haast en er is geen tijd te verliezen lijkt wel. Het is goed voor ons (of voor de ander zijn of haar portemonnee). Misschien raakt immers de tijd (en toekomst) wel op zo lijkt het soms wel.

Maar echt vooruitgang?

De natuur houdt ons de spiegel voor maar we weigeren erin te kijken. Record na record (in negatieve zin) wordt gebroken. En niet alleen de natuur wordt er ziek van. Ook mensen worden meer en meer ziek en eenzaam. Persoonlijke leningen zijn niet meer aan te slepen (je kunt immers toch niet achter blijven om er bij te blijven horen).

We leven op een economische luchtbel. Woningen staan (althans hier en op dit moment) leeg en toeristen blijven weg…

Mijn vriendin zei me laatst dat de natuur uiteindelijk de winnaar zal zijn. Ik denk dat ze gelijk heeft en dat al die zogenaamde groei en vooruitgang meer en meer slachtoffers en afbraak zal hebben gebracht dan we liefhadden…

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com