Plezier en kennis school. Dat belooft nog eens wat voor een waardevolle toekomst.

Het overkwam me de afgelopen week twee keer. Ik ken nog steeds mijn eigen omgeving niet.

Twee keer had ik iets nodig en ik wilde daarvoor naar de stad. Kennissen van me vertelden me dat ik het ook hier vlakbij in de buurt kon krijgen. En inderdaad. Dat was ook zo. Ik had de bedrijven waar ik naar op zoek was hier nog nooit eerder, in de bijna acht jaar dat ik hier nu woon, gezien.

En hetzelfde gebeurde met een school hier vlakbij. Ineens zag ik dat gebouw hier vlakbij en werd ik aangetrokken door de naam. Misschien omdat het ook hier winter is en de bladen van veel bomen zijn.

“Pleasure and knowledge School” (Plezier en Kennis School). Kijk, dat is nog eens iets anders.

Al eerder schreef ik over kennis, intelligentie en wijsheid en deze naam, die naar ik mag hopen de aanpak van de school omschrijft, resoneerde bij me.

Inderdaad moet je best een beetje een gen hebben voor intelligentie maar opleiding die je met name kennis bij brengt draagt aan intelligentie een stevig steentje bij. Kennis zegt overigens nog niets over wijsheid. Er is een verschil in kennis en wijsheid. Ik heb veel mensen tijdens de opleidingen die ik ooit mocht volgen en ook in werksituaties gekend die enorm intelligent waren. Vaak op een specifiek terrein. Soms vond ik ze overigens wat eenzaam op school en in de maatschappij.

Het waren niet de mensen waar je met vragen die uit je hart komen als vanzelfsprekend naar toe zou gaan. Dat waren de mensen die wijsheid bezaten. Ieder mens heeft wijsheid met zijn of haar geboorte meegekregen. Een soort van geschenk gekoppeld aan je talenten. In hoeverre je je vrij voelt om die innerlijke wijsheid te delen heeft in mijn beleving heel veel te maken met dat andere woord dat op de gevel van die school pronkt “Plezier”.

Plezier zegt voor mij iets over luchtigheid, verbinding, energie, kennis in de praktijk brengen, open staan, zaken ruimer zien en er lol aan beleven. Een fantastische basis om op een speelse manier wijsheid zich te laten openbaren.

Als deze school haar naam waar maakt dan kan het niet anders dan dat daar toppertjes vanaf komen. Mensen die niet alles allemaal zo zwaar maken of serieus nemen. Die een stevige basis voor mensenkennis hebben meegekregen en die de kennis van hun talenten hebben kunnen ontwikkelen. Mensen die dingen laten stromen en vanuit de praktijkervaringen opdoen die waardevol voor anderen kunnen zijn.

Van die mensen waar je als je ergens, vanuit je hart, mee zit natuurlijk en zonder drempel te hoeven overwinnen naar toe gaat. Omdat je weet dat ze naar je luisteren, ze je situatie voor een groot deel kunnen invoelen en niet direct met een advies voor je klaar staan. Ze houden jouw innerlijke wijsheid, vanuit hun innerlijke wijsheid, een spiegel voor van waaruit je zelf kunt kiezen.

Wat een school! Een kweekvijver voor een waardevolle toekomst. Er zouden er meer van moeten zijn.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Van een burn-out kom je nooit meer af. De zwakke plek blijft.

Half januari werd ik benaderd door de Barneveldse Krant. Ik heb in de jaren negentig ruim 8 jaar in Barneveld gewoond en gewerkt. Het was een superleuk interview voor de rubriek ‘De groeten uit’ dat bijna twee uur duurde en in hun weekendbijlage van 25 januari verscheen.

Een moment van terugblikken en vooruitkijken vanuit het nu was het. En dan lees je je historie en na dat lezen gaan er dan toch weer heel veel dingen door je heen.

Eén ding dat naderhand weer boven kwam is dat, wat artsen me al hadden verteld, ik nooit van mijn burn-out verschijnselen af zou raken. En nu, tien jaar verder, kan ik dat volledig beamen. Die zwakke plek blijft en je hoeft het bij wijze van spreken maar aan te raken en gelijk komt het gevoel van toen, vreselijke moeheid en lusteloosheid en ook een vorm van hoofdpijn of griepgevoel achter mijn ogen terug. Het voelt alsof alle energie ineens mijn lijf uit stroomt en ik kan er nauwelijks iets aan doen.

Nu heb ik de afgelopen jaren aardig geleerd om er mee om te gaan en om toch weer snel te herstellen maar toch… het overkomt me toch nog steeds af en toe en ik kan dan maar beter stoppen met dat waar ik mee bezig was omdat er letterlijk niets uit mijn handen komt.

Mijn zwakke plek is mijn allergie. Eigenlijk moet ik zeggen mijn twee allergieën. Vanaf mijn 16 jaar heb ik werkelijk iedere specialist, homeopaat, apotheek, huisarts, acupuncturist of meer gezien in relatie tot mijn pollenallergie (hooikoorts).

De andere allergie die eigenlijk pas voor mij goed zichtbaar werd nadat een gigantische burn-out in 2010 werd vastgesteld is mijn sensitiviteit voor energie. Noem het gerust negatieve-energie allergie.

Ik loop er werkelijk op leeg.

Wat je je daarbij moet voorstellen?

Om eens iets te noemen. Omgevingsenergie (letterlijk de resonantie van de energie van de omgeving waar ik ben), klagende en zeurende mensen, tegenwerking, het ontbreken van een gunfactor, toezeggingen die niet worden nageleefd (nalatigheid), financiële verplichtingen niet nakomen, politieke en bestuurlijke spelletjes, roddel en achterklap, (on)eerlijkheid, misbruikt worden, macht, en zo kan ik nog wel even door gaan.

En het maffe van alles is misschien nog wel dat nu ik ouder ben en al aardig wat ervaringen achter de rug heb ik steeds sneller en ook vaker de patronen doorzie die er onder liggen (niets is nieuw en ook niets blijft eeuwig verborgen). Dat heeft een voordeel om eerder te kunnen anticiperen. Het nadeel is dat ik er sneller en vaker al in een beginfase mee wordt geconfronteerd.

En hoe ga je om met een allergie? Je moet goed begrijpen dat een allergie een oorzaak en een effect heeft. Te lang ben ik bezig geweest met effect bestrijding. Dat lijkt leuk maar vreet energie (en die heb ik dan juist niet dus dat hakt er lekker in). Een pilletje tegen de hoofdpijn? Niet mijn ding. Beter iets dat structureel helpt.

Het is beter om aan die oorzaak te werken (voor zover dat natuurlijk kan en in je eigen vermogen ligt). En jawel, daarmee zonder je je weeldegelijk af van dat wat er om je heen gebeurt. Jammer, maar het draait (niet egoïstisch) om mijn gezondheid.

Dat interview maakte voor mij nog weer eens heel helder wat ik aan die bronbestrijding inmiddels al gedaan heb. En eigenlijk is dat ook gelijk het antwoord op vragen die ik regelmatig krijg waarom ik ‘anders’ leef. Het is voor mijn eigen bescherming.

Om ook hiervan eens wat te noemen.

Nieuws op tv en in kranten volg ik al jaren niet meer. En natuurlijk krijg ik toch nog steeds wat flarden mee. Maar al het nieuws is voor mij al in letterlijke zin oud en het is voor 95% negatief. Ik kan er ook niets mee. ‘Sociale’ media is voor mij voor een groot deel fake en als ik hoor hoe ‘sociaal’ het is en het gedrag van mensen er mee om me heen zie dan kweekt het geen, voor mij echte, verbinding tussen mensen maar juist afstand. Daarnaast is het een continue verslavende stoorzender in dat wat je eigenlijk wilt of moet doen. Mijn vriendengroep wordt steeds kleiner en mijn verjaardagskalender (ik heb hem nog op papier want ik heb geen i-Phone of tablet) steeds leger. En ja dat ligt ook aan mij natuurlijk. Mensen of groepen waar ik ooit bij hoorde waar ik nooit meer iets van hoor die gaan van die kalender of contactlijst af. En jawel hoor, natuurlijk reageer ik als ik een bericht krijg. En groepen, ook hier, die me meer energie kosten dan dat ik terugkrijg daar stap ik uit. Het is zoals met pollen. Ik kan er beter bij uit de buurt blijven in het seizoen.

Mijn mail gemiddeld twee keer per week lezen. Dagelijks yoga en meditatie. En misschien wel het beste van alles. Meer ‘Nee’ zeggen. Wie is er eigenlijk de manager over mijn leven? Ja, voor mij is er één Grote Baas en daarna mag ik toch de manager over dat leven dat ik gekregen heb zijn. Mijn talenten inzetten en delen daar waar het mij in goeie gezondheid houdt.

Maakt dat eenzaam? Ik vind het nogal meevallen omdat ik van die dingen die me energie opleveren, en dat zijn er velen, intens geniet.

En nog steeds vergeet ik het af en toe en zit ik toch weer met dat burn-out gevoel. Weer een les om beter te luisteren naar en eerder te reageren op die eerste signalen van mijn lichaam. 

Wat ik doe, en wat soms niet begrepen wordt, is dus zelfbescherming om er het beste voor mezelf en daarmee voor diegenen die me dierbaar zijn en/of die mij goed kunnen gebruiken te zijn.

Van een burn-out kom je nooit meer af…

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

De intelligentie van de mens neemt af. Ja, mijn zus heeft gelijk. Rozenschaarste in Nederland? Een soort van 1 april marketing grap om nog meer te verdienen aan het fenomeen Valentijnsdag?

Op 11 februari zag ik op nu.nl een vreselijk bericht. Nederland heeft, net nu, te kampen met Rozenschaarste. Het lijkt alsof iedereen er verdrietig om is. 

Het bericht zegt dat door de rozenschaarste bloemboeketten van rozen of die rozen bevatten duurder uit zullen pakken dan jaren tevoor. 

Ik herinner me nog de aardappelcrisis in Nederland. Prijzen van aardappelen en van een zak frites stegen gestaag vanwege een gebrek aan aardappelen. De prijzen van destijds zijn, toen de oogst al lang weer was aangetrokken, nooit meer op het niveau van destijds terug gekomen. 

Dit vreselijke bericht komt bij mij over als een soort van 1 april marketing grap. Nederland met een rozengebrek? En nog wel, pardoes, vlak voor Valentijnsdag? Het is toch werkelijk om the 'huilen'. Inderdaad, tranen van het lachen van ongeloof. Mijn zus heeft voor mij gelijk met haar opmerking at de intelligentie van de mens steeds meer lijkt af te nemen. 

Nou op zoek dus naar andere (goedkopere) bloemen of gewoon iets anders of niets. 
Dat hele Valentijnsdag gedoe is toch immers ook slechts alleen gericht op marketing? 

Mijn vriendin dus geen rozen dit jaar. Ze kreeg een (sorry voor tweedehands) truck voor de bouw. Waar rozenschaarste al niet goed voor was...

En overigens, hier geen schaarste aan rozen. Op de markt vandaag wederom die fantastische bossen in verschillende kleuren of in een mix. Lange rechte stelen en elke bloem in een beschermend netje. En vandaag zelfs met een papier er om met hartjes. De prijs zoals elke week 60 Eurocent voor 10 rozen die ondanks de temperatuur hier toch een week lang prachtig staan.  


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: 
http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: 
https://pyramidhousethailand.blogspot.com

De gigantische invloed van ouders en leraren in je leven

Onlangs las ik weer eens in het boekje “The Pocket, Thich Nhat Hanh”. Ik sloeg het open bij zijn les over minderwaardigheid.

Ieder kind wordt open en onbevangen om te leren geboren. En vanaf die geboorte begint eigenlijk al gelijk het ‘ont-leren’ en het richting geven aan cultuur, gebruiken en gewoonten, meningen, vaak ook geloof en noem maar op.

Waar leer je om een goede ouder te zijn? Zeker weten dat er boekjes over zijn. Of je het daaruit werkelijk leert? Wie heeft de juiste kennis in pacht? En… wat is goed voor jou? Meestal is het toch een kopiëren, of het juist bewust proberen om niet te kopiëren, van dat wat je in je eigen jeugd hebt mee gekregen. Of liever gezegd doorgeven van dat wat je daarin aanstond en soms zelfs de allergie doorgeven van dat wat je niet zinde.

Laten we er voor het gemak (?) even van uit gaan dat de intenties van alle ouders om kinderen op te voeden goed is. Je wilt het beste en misschien wel beter voor je kinderen. Hetzelfde geldt in mijn beleving voor datzelfde gemak ook voor leraren (of het zou tenminste in mijn beleving zo moeten zijn). Je wilt kennis delen en overbrengen om anderen verder te brengen in hun levensontwikkeling. En met leraren bedoel ik dan de mensen die daadwerkelijk dit verantwoordelijke vak beoefenen en ook de ‘leraren’ die in je leven je voorbeelden of idolen zijn.

Thich Nhat Hanh schrijft: “De grond van het bewustzijn van een kind is nog steeds erg jong, nog steeds erg fris.” En met die jong- en fris-heid ook enorm vatbaar. 

In de ontmoeting hier tijdens mijn werk in Thailand met mensen uit veel verschillende culturen heb ik ervaren wat een enorm effect uitspraken van ouders en leraren in de jonge jaren van deze mensen een effect hebben gehad op het ontwikkelen van een minderwaardigheidsgevoel. Die woorden van kritiek, vaak in boosheid of uit irritatie in situaties van stress en soms helaas ook opzettelijk gezegd, waren de kiemen voor het aankweken van hun minderwaardigheidscomplex.

En gek genoeg, als je in hun verhalen tijdens de ontmoetingen terugging dan kwam je in een soort van vicieuze cirkel terecht. Vanuit een vorm van allergie tegen dat wat er ooit tegen hen aan negatiefs gezegd of gedaan was, lag alweer de kiem klaar voor het doorgeven aan hun kinderen. 

En ook ik heb wel eens in een bui van kwaadheid iets negatiefs tegen mijn kids gezegd. Ook opvoeden doe je in mijn beleving, ook al is je intentie geweldig, met vallen en opstaan en fouten maken (en ze ook zien) hoort erbij. Gelukkig kon dat later altijd weer recht gezet worden.

Een verantwoordelijke taak, opvoeder en/of leraar zijn.

Een ding staat voor mij vast. Ieder mens is uniek en anders en heeft geen minder, maar juist een méér-waarde. Het is maar vanuit welke invalshoek je het bekijkt. En die uniekheid uit zich in talenten die gestimuleerd zouden moeten worden, uit welke cultuur, religie, of groep je ook komt. Dat is iets anders dan kinderen op een vernietigende wijze aan te spreken op dat wat jou niet zint.

Wie weet helpt het om stap voor stap die negatieve vicieuze cirkels te doorbreken.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com