vrijdag 28 juli 2017

Het verhaal van de kersenbloesem boom. Spiegel voor een evenwichtige levensstijl met een missie.

Introductie:
De Boeddha was geïnspireerd door de natuur. Veel van zijn lessen kennen hun oorsprong in het de tijd nemen om te leren van de natuur en die natuur als spiegel voor te houden voor je eigen leven. In ons jachtige bestaan raken we steeds verder van de natuur verwijderd. Onze tegenwoordige ‘verbinding’ en ‘identiteit’ is voor de meeste mensen nog slechts de (digitale) techniek. Je kunt de technologie niet fetisjeren. Het is slechts een apparaat, een stuk gereedschap, geen leven. De echte verbinding vind je pas in de “off-line” stand.
Wat is er van de natuur te leren? Wat is er van het beeld van een boom te leren waardoor het je leven en je levensstijl meer in balans zou kunnen brengen en je jezelf met jouw doel in het leven kunt verbinden?

Dit verhaal dat ik af en toe tijdens mijn vroege ochtend meditatie lessen gebruik is slechts bedoeld om wat inzichten te delen. Je kunt het gewoon een keer lezen of het als middel gebruiken tijdens je eigen meditatie of in een groep.

In dit verhaal maak ik gebruik van het beeld van een kersenbloesem boom (die ook wel levensboom wordt genoemd). Je kunt ook een andere boom als beeld gebruiken die je nieuwsgierigheid op roept of die je aantrekt.

In Japan symboliseert kersenbloesem onder andere ook de tijdelijkheid van het leven, dat een belangrijk thema in het boeddhisme is (alles is tijdelijk en alles kan slechts door verbinding met elkaar bestaan). De kersenbloesemboom is bekend om zijn korte maar briljante bloei, een natuurlijk proces dat ons leven metaforisch beschrijft.

De pracht, broosheid en vergankelijkheid van het leven
Verbonden aan de boeddhistische thema's van sterfte, mindfulness en leven in het hier en nu, zijn kersenbloesems een tijdloze metafoor voor ons bestaan. De bloeitijd is krachtig, glorierijk en bedwelmend, maar tragisch kortstondig - een visuele herinnering dat ook ons leven kortstondig is.

Waarom verbazen wij ons niet wat meer met een zelfde soort passie en plezier over onze eigen tijd die voorbij gaat en op raakt? Waarom verwaarlozen we ons leven zo als we weten dat het op elk moment zomaar kan stoppen? Of verwonderen we ons niet meer over allerhande eenvoudige mooie dingen overal om ons heen zoals wellicht: onze familie, vrienden, de glimlach van een vreemde, de lach van kinderen, nieuwe smaken op onze bord of de geur van groen gras?
Het is al de hoogste tijd. Kersenbloesems herinneren ons daar aan, om aandacht te verleggen en om aan die eenvoudige en mooie dingen meer aandacht te besteden.

In het kort:
De Japanners gebruiken het korte leven van een kersenbloesem voordat het door de wind en regen verspreid wordt om de levenscyclus te symboliseren en ze gebruiken het als een herinnering om schoonheid te vieren. De Boeddhist beschouwt de opening van een kersenbloesem als een symbool van wijsheid, omdat het voor hen zo is dat de geest in de verlichting bloeit. Zij beschouwen ook de kersenbloesem als een herinnering om bewust in het hier en nu te leven voordat het/dit leven (weer) verdwijnt.

Ps. In relatie tot meditatie:
# (Staand) Als je onderstaand verhaal als meditatie wilt gebruiken dan kun je dat staand doen in de natuur, in je tuin of bijvoorbeeld op je balkon en verbind je je met een willekeurige boom, ver weg of dichtbij, die je aandacht trekt.
# (Zittend). Als je dit verhaal om te mediteren als verhaal wil gebruiken maar op de plek waar je bent is geen natuur beschikbaar, zoek dan een plek waar je ongestoord en rustig voor een korte periode kunt zitten en ontspannen. Visualiseer dan een boom.

Het verhaal van de (kersenbloesem) boom

Ik nodig je uit om je te verbinden met een boom in de natuur of, als er op dit moment geen natuur voor jou ter beschikking staat, om je een kersenbloesemboom in een landschap voor te stellen.

Het eerste dat je kunt opmerken is dat een boom helemaal niets hoeft te doen om aantrekkelijk te zijn. De boom is gewoon alleen maar beschikbaar in het landschap. Hij/zij wordt niet afgeleid of trekt zich niets aan van andere bomen, dieren, planten, woningen of fabrieken om de boom heen of van mensen. Ongestoord door wat de omgeving al dan niet wel zou kunnen denken over hem. Zonder enige moeite staat de boom er slechts. In rust, adem te halen, zijn uniekheid te tonen. Flexibel, verbonden met de aarde, zich niet verstoppen als er een storm komt, als het gaat regenen of als de bakkende zon de boom in de greep neemt. Gewoon alles accepteren. Niets anders willen of proberen te zijn dan slechts die unieke boom. Uniekheid in schoonheid te tonen. Jawel schoonheid, deze boom trekt jou immers niet zomaar aan.

Een boom toont ons de voortdurende cyclus van leven. Het voortdurende proces van groei en vernieuwing, zelfs tijdens veroudering. Hij toont ons hoe we gewoon onszelf kunnen zijn en hoe we geaard kunnen blijven. Hij toont ons wat er (slechts) nodig is. Zoals water, aarde, meststoffen en mineralen en lucht. Het is de spiegel van het natuurlijke proces van geven en nemen en van loslaten. Het toont ons dat zelfs als het vele levenscycli en seizoenen leeft er uiteindelijk toch ook een eind aan komt. De boom nodigt ons uit om kennis te maken met de seizoenen van een levensjaar en ook de seizoenen van ons leven in natuurlijk evenwicht. De boom respecteert en volgt de natuur.

Leef jij in harmonie en in verbinding met de seizoenen van je leven? Herken je de schoonheid van alle seizoenen? Veel mensen leven tegenover gesteld. Ze volgen de natuurlijke processen niet (wat ziek kan maken). Hun ritme staat haaks op het ritme dat de natuur ons aanbiedt.

De winter is bijvoorbeeld een tijd om op te laden, om te rusten, om je weer te verbinden met de bron van leven. Om je balans op te maken en plannen te maken voor je toekomst van de vier nieuwe seizoenen die al voor je liggen te wachten. De zomer is de periode om te stralen en om in optimale conditie te zijn.

Als je over je leven nadenkt, hoe leef jij dan eigenlijk? Heel vaak, en zonder er zelf erg in te hebben, leven we tegenovergesteld. In de zomerperiode is er meer licht van de zon. Meer energie. We gaan naar het strand om te rusten. In de winter is er meer duisternis, langere nachten, een natuurlijk aanbod (en roep) om juist meer te rusten.
Wij gebruiken ons elektrisch licht om het lichter te maken zodat we langer door kunnen werken en proppen ons vaak vol met energierijk voedsel. In de kerst periode en zo tegen het eind van het jaar beleven(?) we de climax en zijn we juist drukker dan ooit. Alsof de wereld vergaat en er geen nieuw jaar meer komt.

De winter is juist de tijd om op te laden, te rusten, je te verbinden met jezelf en de bronnen van leven. Om wijsheid te laten ontstaan.

In de lente helpt de nieuwe sapstroom de boom stap voor stap te ontwaken om weer een stap verder te zetten in groei, de nieuwe jaarcyclus. De knoppen van de bladeren, die al vanaf de herfst diverse maanden liggen te wachten, ontvouwen hun zachte, lentegroene bladeren. En met dit proces ontstaan de eerste bloesems. Ze openen zich om de juiste insecten aan te trekken die helpen om het juiste zaad en de juiste vruchten te laten ontstaan. Het creëren van de nieuwe generatie.
En na een paar weken vallen de bloesem blaadjes. Ze dwarrelen met de wind mee en vallen op de grond. De eerste ronde van terug geven. Meststoffen voor die nieuwe generatie.

In de zomer worden de bladeren donkerder van kleur. Ze worden volwassen. Sterker en harder. De boom is sterk en optimaal in staat om adem te halen (het proces van de fotosynthese). Het teruggeven van zuurstof voor mensen en dieren om te kunnen ademhalen, om te kunnen leven.

Als we dit op ons eigen leven projecteren en eens op ons laten inwerken, dan kunnen we ons een aantal dingen afvragen.
Allereerst kun je jezelf de vraag stellen waarom wij voortdurend optimaal willen stralen en schijnen. Het is helemaal niet mogelijk om altijd te stralen en optimaal te zijn. Het is marketing dat je wijs maakt dat dat met behulp van middeltjes wel lukt en dat je voor altijd jong kunt blijven. Wat je feitelijk doet is je lichaam geweld aan doen om mooier te lijken en je hebt nog niet eens in de gaten dat de wereld om je heen fijntjes de energie op pikt dat je jezelf en anderen voor de gek houdt. Je respecteert de seizoenen van je eigen leven niet. Je bent niet trouw aan de en je eigen natuur.
Het tweede wat je jezelf kunt afvragen is; “Wat geef ik eigenlijk terug aan de wereld om me heen? Neem ik alleen maar? Gebruik ik alleen maar? Wat geef ik? ”

In de herfst verandert ieder blad in een bloem. De oogst tijd in de herfst kun je als breed beschouwen. Tijd om terug te geven en om los te laten.
Allereerst toont een boom ons tijdens dit seizoen dat er een moeiteloze manier van loslaten die zonder pijn en verdriet gepaard gaat. Ruimte creëren voor iets nieuws om te kunnen ontstaan. Verandering accepteren. Noodzakelijk om te kunnen groeien. Als je geen verandering wilt of kunt accepteren zal je ook niet groeien. Moeiteloos en op exact het juiste natuurlijke moment laat een boom blad voor blad los. Soms een beetje geholpen door de wind. De bladeren zijn weer mest voor de aarde. Voedingsbodem voor de nieuwe generatie om de eerste van mogelijk heel veel levenscycli te starten.

De boom laat vruchten en zaden los. Vruchten, de oogst om te eten of om in veelvoud te vermenigvuldigen zodat (nieuw) leven gegarandeerd door kan gaan. In de natuur is het nogal bepalend voor dat vermenigvuldigingsproces waar het zaad neer valt en wat daar dan het resultaat van wordt. Valt het op rotsen, op steen of in vruchtbare grond op een ultieme plek. Reden dan ook waarom een boom over het algemeen veel vruchten heeft.

En opnieuw kunnen wij onszelf afvragen wat onze oogst is, hoe wij terug geven. Dragen we echt en oprecht zorg voor de generatie die na ons komt? En anders dan dat de natuur maar moet afwachten waar het zaad terecht komt, hebben wij het vermogen om gericht met onze oogst, onze talenten, onze uniekheid om te gaan. Zijn we ons daarvan bewust en willen we dat ook doen? Bewust delen om te kunnen (laten) groeien?

Zijn we nog verbonden met dat wat de natuur ons voor doet? Het is slechts even stil staan, van verbinden, van even de tijd nemen, onszelf beter leren begrijpen en van spiegelen.
Als een boom te zijn en de natuur te volgen…
In evenwicht en met een missie. 


Frans Captijn

www.captijninsight.com 
captijninsight@gmail.com



vrijdag 21 juli 2017

De juiste leefomgeving. De verbinding en de geriefelijkheid van paradijselijk dorps leven ervaren.

Tijdens een privé retraite programma werkte ik met een vrouw uit Rusland. Samen met haar familie was ze, door het werk van haar man, gestationeerd in een wereld stad.

De eerste ochtend van haar programma vertelde ze me twee keer welke fantastische herinneringen uit haar jeugd boven kwamen toen we door ons dorp hier in Thailand liepen. Ze kwam uit een Russisch dorp vlak tegen de Japanse grens dat ongeveer twee duizend zielen telde. Ons dorp is nog veel kleiner. Ze noemde de plek hier het ‘paradijs’. Het maakte haar blij en ze keek met verlangen terug op de tijd dat zij zo leefde.

En zij is niet de enige. Inmiddels heb ik de naam ‘paradijs’ als spontane reactie van mijn gasten hier al heel vaak gehoord. Heel veel mensen die hier naar onze ‘een loket bestemming voor gezond leven’ komen noemen het zo. Ze genieten en houden er van en hebben toch allemaal een excuus om zelf niet op een totaal gezonde plek te wonen. Niet in de juiste levensomgeving om optimaal te kunnen groeien en leven.
Tijdens haar opleiding Oriëntaalse talen moest mijn dochter een periode op een universiteit in Peking studeren. De verontreinigde lucht maakte haar ziek en ze kon er niet blijven. Haast iedereen die er woont en werkt is op jacht naar geld. Ziekmakend of niet, het geld lonkt en hoewel zelfs kleine appartementen super duur zijn gaan ze door met hun ziekmakende leefstijl en leefomgeving om… uiteindelijk hun verdiende geld te besteden om weer gezond te worden en te ontdekken wat gezond leven eigenlijk in houdt. Tot die tijd blijven ze geloven dat alleen geld ze gelukkig maakt. Ze moeten gewoon door rennen in de ongezonde situatie waarin ze leven.

Wat een verschil ons paradijs.
Iedereen kent me hier, iedereen zegt me gedacht en wil met me omgaan. Het voelt als thuis zijn, nee het is mijn thuis. Niet omdat iedereen alles van me zou willen weten maar omdat je heel normaal met de andere dorpsbewoners mee doet. Niets verheven aan. Koeien die soms de weg blokkeren. Geen files. Geluid van de natuur dat je nog kunt horen.
Je moet je zelf aanpassen en je levensgewoonten en leefstijl gewoon wat aanpassen. Je ego wat laten varen. Ik ben het die deze cultuur moet respecteren en niet andersom. En… tot dusverre maakt en houdt het me gezond. Mensen willen zich met je verbinden.

Zelfs de buschauffeur van de schoolbus, die elke ochtend de kinderen uit ons dorp op haalt om ze naar de school in ons buurdorp te brengen, toetert elke ochtend en de kinderen zwaaien als ik ze tegen kom als ik de hond op de scooter uit laat. De kinderen achterin de auto schreeuwen luid in het Engels ‘Goeie morgen’ en ‘prettige dag’!

Ik ben de kale buitenlander met de Thaise tempel hond op de Tricity scooter, die in witte kleren met onze gasten door het dorp loopt en iedereen kent me inmiddels. Ik heb zelfs een USB stich met Engelstalige karaoke nummers die ik kan zingen tijdens de Thaise dorpsfeest avonden waar ik inmiddels gewend ben om ook op te treden. Het is zo normaal, het is heel gewoon. Geen stress, niet beter willen zijn, niets extra’s willen, gewoon mee doen en leven.

Hoe anders wat dat in mijn vorige leven in dit leven en op de plekken waar ik eerder gewoond en gewerkt heb. Er was een handje vol mensen die je gedag zeiden. En als je zelf het initiatief nam om een onbekende goeie morgen te zeggen dan werd je niet aangekeken of werd je aangekeken met een soort vijandige blik van ‘heb je wat van me nodig’. Je moest soms zelfs uitkijken want echt gewenst was het meestal niet. Ieder voor zich en God voor ons allen…

In ons inmiddels als gewoon ervaren hol leven zijn we meer en meer de weg kwijt. We missen de echte interactie.We volgen dat wat we denken dat andere mensen van ons denken. We volgen de massa, de meute, onze omgeving, onze economie, de verwachtingen van anderen. We geloven in marketing die ons slechts tijdelijk plezier of geluk aanbeveelt.

Blij en dankbaar om in ‘mijn’ dorp te kunnen en mogen wonen. Inderdaad, veel mensen (ik ben er één van) noemen het het paradijs en… voor mij is dat het ook.

Denk eens na over je leefomgeving (woon en werk omgeving). Helpt het je optimaal in leven? Denk niet in bedreigingen en generale excuses maar in kansen. Gezondheid is immers toch ook voor jou nummer 1?


Frans Captijn

www.captijninsight.com 
captijninsight@gmail.com

vrijdag 14 juli 2017

Moeilijke beslissingen in of over je leven? Je staat er niet alleen voor. Raadpleeg je leermeesters!


Al drie weken geen blog. Gewoon omdat ik er de tijd nier voor vrij kon maken om een blog te schrijven. Onverwacht kreeg ik hier in Thailand mijn twee kinderen 'op visite' voor mijn verjaardag en... het is hier ook nog eens druk met fijne gasten. 

Vandaag een nieuw blog over de kracht en het gemak van het raadplegen van Leermeesters in je leven. 

Leermeesters

De stemmen van anderen mogen altijd in ‘ons huis’ verblijven, maar ze mogen het niet overnemen.
Jij woont daar en het is jouw stem die daar luid en duidelijk mag klinken.
Dat is de stem waarop je kunt vertrouwen, die weet wat het beste voor je is,
die je levensritme begrijpt en je bestemming kent.

(Patty Harpenau)


Ieder mens kent wel zijn persoonlijke leermeesters. Een heel klein ‘select’ gezelschap dat het beste met je voor heeft en die je als geen ander vertrouwt. Mensen die je alleen al daarom op een natuurlijk voetstuk plaatst. Hoewel ze misschien al zijn overleden of niet persoonlijk bij je in de buurt zijn, kun je toch met hen in dialoog. Vragen voorleggen of, vanuit je ervaringen met je leermeester(s), zijn of haar antwoord in een bepaalde kwestie schatten of misschien zelfs letterlijk in je geest horen.

Hoewel ze, zoals de zinnen hiervoor van Patty Harpenau aangeven, het niet mogen overnemen van ons persoonlijke willen, kunnen ze je bij allerhande vragen oprecht helpen. Dat kun je misschien zweverig noemen en als dat zo is dan maak je er gewoon geen gebruik van. Gemiste kans wil ik daar dan wel bij zeggen. Jouw leermeester is onbevooroordeeld, oprecht uit op het beste voor je en kent je in veel gevallen beter dan je broekzak. Op leermeesters kun en mag je bouwen en vertrouwen.

Kamp je op dit moment met een moeilijk vraagstuk in of over je leven? Is het moeilijk om een antwoord te krijgen, een richting te vinden of om een methode te krijgen hoe je met een situatie (beter) om kunt gaan? Graag bied ik je een oefening aan.

Hier, op deze plaats waar je nu bent, wil ik je vragen om even rustig je tijd te nemen om je leermeesters te vinden en je met jouw leermeesters te verbinden. Ik nodig je uit om de volgend instructies te volgen.

  • Wie zijn jouw (al dan niet reeds overleden) leermeester? (Noem ze bij naam en schrijf hun namen op).
  • Zoek een stille plek en zonder je even af van verstoringen. Als je wilt, kunt je een kaars aansteken als een uitnodiging voor jouw leermeesters om even met jou samen te zijn en met je op te trekken.
  • Nodig je leermeesters uit voor een bijeenkomst, een dialoog, met jou waarbij jij zelf de voorzittersrol vervult.
  • Maak aan hen duidelijk wat er op dit moment in jouw leven speelt en wat het voor jou juist zo moeilijk maakt om een oplossing te vinden of een beslissing te nemen.
  • Leg je vraagstuk nu op tafel en vraag om raad.
  • Na een korte periode van stilte, om iedereen de gelegenheid te geven om zich in jouw vraagstuk wat beter te kunnen verdiepen, kijk je jouw leermeesters stuk voor stuk in hun ogen en nodig je ze uit om te reageren of te reflecteren.
  • Luister goed (soms zal het even kunnen duren voordat hun reactie komt).
  • Maak nu, nadat je alle reacties gehoord hebt, je eigen gedachten (opnieuw) op om tot een beslissing te komen. Let wel je neemt nog steeds jouw EIGEN beslissing. De stemmen die je immers hoorden waren niet jouw stemmen maar de stemmen van je leermeesters. Wees niet verlegen om verandering te accepteren. Als je geen verandering accepteert, accepteert je geen groei.
Weet dat leermeester, als geen ander om jou geven en het beste met je voor hebben. Ze willen graag gids voor je zijn.


Frans Captijn

www.captijninsight.com