vrijdag 27 maart 2015

De zekerheid en onrust van de zwerver

Ik ben op dit moment met een persoonlijke verdiepingsslag bezig. Dat gaat niet zonder slag of stoot kan ik je zeggen. Het leven blijft een ontdekkingsreis met onverwachte wendingen zoals je die ervaart tijdens het lopen van een labyrint. En terwijl ik dit type speelt op de achtergrond via internet een CD van Celine Dion & de Bee Gees met de titel “Immortality” (onsterfelijkheid) en vliegt mijn uil door de kamer, gevolgd door de ogen van mijn - toch voor de zekerheid maar even aangelijnde - hond.

“And I must follow on the road that lies ahead”, “Fulfil your destiny”, “I make my journey through eternity”. Mooie en sprekende zinnen uit de tekst van de song die zeker voor mij nu iets diepers aanraken. Wat ik eigenlijk diep van binnen wel eens wil is wat meer zekerheid, meer helderheid. Misschien meer rust?

Ik bestudeer een boek “What life could mean to you” van de Weense psycholoog Alfred Adler (1870 – 1937). Wat een wijsheid en diepgang. Nog steeds, super knap, helemaal toegesneden juist ook op de tegenwoordige tijd.
In dat boek stuit ik op een tekstfragment waarin klip en klaar staat:
“Onze interesse in het leven komt voornamelijk van onze onzekerheid.”
Zo heb ik er eigenlijk nog niet vaak tegenaan gekeken. Adler schijft dat als we alles al zeker zouden weten er geen discussies of ontdekkingen meer zouden zijn. Het leven kan zo gewoonweg niet in elkaar zitten. De wetenschap zou tot een eind komen. Kunst en religie, die ons een ideaal om ons op te richten kunnen geven, zou geen enkele waarde meer hebben.
Het is ons geluk dat uitdagingen in het leven onuitputtelijk zijn. Het streven van de mens houdt nooit op en we kunnen altijd nieuwe problemen (uit)vinden, zoals we ook nieuwe mogelijkheden voor samenwerking en het leveren van een bijdrage om weer tot een oplossing te komen kunnen creëren. Aldus Adler.
Eigenlijk staat hier in mijn ogen; “Wees er nu maar van overtuigd dat het gewoon nooit rustig wordt. Onzekerheid blijft en is ook helemaal niet op te lossen.”

Toen dit tot me door drong kwam er een glimlach op mijn gezicht en dacht ik terug aan een jonge vrouw die ik hier een jaartje geleden mocht ontmoeten. Ze ging de eerste dagen van haar programma helemaal voor ‘zekerheid’ in haar leven. Ze had stevig gestudeerd en nu was voor haar de tijd aangekomen van zekerheden, tot de zekerheid van een ‘vaste aanstelling’ in haar werk aan toe. Ze kwam er achter dat haar grootste zekerheid was om te vertrouwen op zichzelf.

In haar ‘levensboom’ kwam, op een wel heel bijzondere manier overigens, haar talent van ‘de zwerver’ boven drijven. Ze was zich er in eerste instantie niet van bewust. Het was een fantastisch moment en veel puzzelstukjes vielen er door op hun plek. Toen ze het programma verliet en in de taxi stapte werd haar zwerver nog eens heel duidelijk bevestigd. Met grote letters stond op haar rugzak “Zwerver sport”. Een zwerver heeft eigenlijk overal zijn of haar thuis en vindt altijd wel iets bruikbaars waardoor hij weer verder kan.

Maar hoe zit dat dan met mij? Kippenvel levert het me op. Na het typen van de ervaring hierboven ben ik even op snor ben gegaan maar mijn eigen levensboom die ik jaren geleden, tijdens mijn opleiding tot talentcoach, heb ontdekt. Ook ik heb die zwerver in mijn boom en wel op het zogenaamde groeipunt. En dat is nu juist de plek waar nog enorm veel over mezelf te ontdekken is waarmee ik verder kan groeien en de wereld om me heen verder van kan laten profiteren. Hoezo ‘fulfil your destiny’ en ‘I must follow on the road that lies ahead’?

Volgens mij heeft Adler gelijk. Onzekerheid maakt het leven hartstikke interessant. En toch…
Ik moet er meer op vertrouwen dat de zwerver op zijn pad, zeker weten, hele bruikbare en verrassende dingen tegen komt. En als ik terug kijk op mijn leven tot nu toe dan heeft die zwerver al aardig wat gebracht, zeker ook mijn onrust die er gewoon bij hoort omdat het de trigger is om nieuwe ontdekkingen - in en buiten mezelf- aan te gaan.


Frans Captijn  

vrijdag 20 maart 2015

Tantra… ervaar de juwelen van nieuwe levensenergie

Een paar jaar geleden werd een van onze gasten erg emotioneel toen hij, op blote voeten, in zacht gras bij ons een loopoefening deed. Thuis mocht hij niet zonder schoenen in huis lopen. Zonder er vooraf überhaupt over nagedacht te hebben, bleek het lopen op de grasmat niet alleen een bijzonder gevoel te zijn. Het vulde zijn hele wezen.
Hij voelde zich helemaal vrij door een verhoogd bewustzijn toen het gras zijn voeten, en zijn voeten het gras masseerde. Verbinding met de aarde. Het was een besef van de verbinding tussen lichaam, geest en ziel. Een andere energie.

Op dat moment had hij bewust gekozen voor een Villa-Asia programma om zijn leven als het ware een beetje op te schudden. Een persoonlijke ‘pit-stop’. Een afslag die hij nog maar weinig had genomen en waarbij hij een stapje over de grenzen van zijn eigen bekende comfort zone thuis zette. Een uitnodiging om aan persoonlijk meesterschap te werken en zijn ware potentieel verder te ontdekken en in de praktijk te brengen.
En zonder het ook maar te weten of te anticiperen op deze mogelijke ervaring, werd zijn onderbewustzijn direct wakker om zijn bewustzijn een ‘wake-up call’ te geven. Een diep gelukkig gevoel van gewoonweg bestaan, het leven weer eens opzuigen.
Thuis besprak hij zijn ervaringen, veranderde de situatie en voelde zich veel meer verbonden / geaard en prettiger in zijn vel. Waar een onverwachte plezierige ervaring niet toe in staat kan zijn…

De meeste mensen leven in zo’n sneltreinvaart dat de kwaliteit van hun bewust ‘zijn’ steeds verder is uitgehold. Invloeden binnen en buiten onszelf - verantwoordelijk voor een veranderde lifestyle, ‘bescherm’ mechanismen, afdek lagen en pantsers – maken het nog erger. Niet eens meer bewust dat we als een soort Russische Matroesjka pop rond lopen. En hoewel we in deze afdekking of “kleding” de vrijheid van privacy en veiligheid denken te vinden, werken deze beschermingsmechanismen meestal als harnas of ketting waaraan we vanbinnen vast zitten. We raken afgesloten van de mogelijkheid om onze diepste innerlijke verlangens nog te kunnen horen.

Hoe leven weer op te zuigen? Die vraag brengt me bij Tantra. En alsjeblieft, als je de moeite neemt om dit blog te lezen, zie Tantra dan even anders, verder en waardevoller dan de stereotype “opvatting” dat Tantra alleen maar over seks gaat. Boeddhistische tantra heeft meestal ook helemaal niets met seksuele praktijken te maken. Ze vormen een verheven weg tot het bereiken van zogenaamde verlichting door het ontdekken van je eigen en unieke identiteit. Tantra biedt dus veel meer en andere lagen/opties waarvan wij er enkele gebruiken in onze internationale en ‘met de kleding aan’ Tantra reis / workshop die we in Noord Thailand organiseren.

Het woord Tantra komt van de van origine Sanskriet woorden Tanoti (wat “vergroten”, “verbreden” betekent) en Travati (wat “loslaten”, “bevrijden” betekent). Het houdt in dat je vrijer kunt zijn door je bewuster verbonden te zijn van beleving, een hogere kwaliteit van betrokkenheid en contact.

Het is een avontuurlijke reis van een opnieuw ontdekken van de (diepere) werking van je zintuigen, van je energie, en van de daaraan gekoppelde sensaties, zoals ze feitelijk altijd al bedoeld waren. Je stapt op het pad van geprogrammeerd denken naar een caleidoscoop van nieuwe manifestaties van intuïtief voelen. Een ontwaken van je zintuigen (en wat ze teweeg kunnen brengen) en energie. Een vervlechting van de energie van vele niveaus van bewustzijn van gewoon tot zeer intens. Een (spiritueel) pad om lichaam, geest en ziel verbinding te integreren.
Deze verkenning aan gaan kan een openbaring zijn die je (opnieuw) Leven met een hoofdletter “L” zou kunnen noemen. Een dieper gevoel van het daadwerkelijk leven van je bestaan.

Er zijn nog steeds manieren om écht te verbinden in een wereld die helaas meer en meer verbinding verliest. Je hoeft maar een pit-stop te nemen en zelf de eerste stap te zetten. Tantra is een van de manieren om een vrij leven in verbinding aan te gaan.

Voorbij gaan aan het harnas van het bekende, toestaan wat mogelijk is, onbevreesd een veld van oneindige mogelijkheden betreden… Dat gaat voorbij aan het wat het hoofd kan bevatten. Het hoofd (de mind) is veelal gericht op problemen en het op lossen daarvan. Ploeteren, nadenken en allerlei ingewikkeldheden.

Als je de moed hebt om daaraan voorbij te gaan en mee te surfen op nieuwe vrije en lichte levensenergie… dan komt er nieuw leven in de brouwerij. 

In verbinding met alles wat er mogelijk is regent het juwelen.




vrijdag 13 maart 2015

Het roer écht 180° om gooien…

Bijschrift toevoegen
“Ik trek het niet meer… Ik heb nog nooit zo’n slechte productie gehad. Ik kap er mee, het roer gaat nu definitief om.” Woorden van een televisie regisseur die ik een tijdje geleden hier in de buurt trof en waarmee ik kort mocht werken.

Een internationale televisieploeg was hier in de buurt bezig met de opnamen voor een productie. Kratten met spullen van de geluid technicus van het team, volgeplakt met stickers uit heel veel verschillende landen trokken mijn aandacht, maakte me nieuwsgierig, en zo kwam ik met die regisseur aan de praat.
Ooit bezocht ik met en voor mijn dochter eens een open dag bij de NHTV Hoge school in Breda. We deden er de opleiding “International Media and Entertainment Management” en “International Game Architecture and Design” aan.  Ik werd waarlijk aangezogen door het podium, de schijnwerpers, het camerawerk, etc. van de eerste opleiding. Mijn dochter moest er helemaal niets van hebben. Zij koos meer voor de ‘game en design’ kant. Het zou me overigens niets verbazen als ze, met haar avontuurlijke gids talent en met haar tot nu toe fantastische resultaten in haar studie “Oriëntaalse talen”, toch ooit nog eens in relatie tot die eerste wereld terecht komt. Media voor mij? Ik zeg er “Yes” tegen. Misschien ooit nog eens in een volgend leven.

Maar terug naar die televisie producent. Hij zat al meer dan twintig jaar in het vak en had heel veel van de wereld gezien en volgens mij ook gevoeld. Zijn werk was het om producties te maken en op tv te brengen als een vorm van ‘entertainment management’. Hij hield hordes mensen bezig en van de straat die in zijn ogen, of ze nu wel of niet een relatie hadden, eigenlijk heel vaak enorm eenzaam zijn. Ze gebruiken onbewust de televisie als contactpunt met de wereld om hun heen. Maar zelfs de aandacht van zijn producties op tv werd steeds meer weg getrokken door de digitale verbindingsmiddelen die zelfs tijdens het televisiekijken zorgen voor verstoring.

Waar hij tegenaan liep was niet zijn vak op zich maar de desinteresse en het niet meer verbonden zijn van zijn, steeds per productie wisselende, crew. Er werd, ondanks al die communicatiemiddelen die mensen hadden, hun achtergrond en opleiding, totaal niet meer gecommuniceerd. Dingen werden verkeerd begrepen, gevoel voor een productie en daarmee kwaliteit verdween steeds meer naar de achtergrond. Producties maken was steeds meer verworden tot een vorm van ‘producties produceren om te produceren’. Scherm vullen, emotie tonen en de gunst van de kijker winnen. Het artistieke en speelse ging er voor hem steeds meer af. De bezieling was verdwenen. Betrokkenheid was ver te zoeken en ieder ging meer en meer voor zijn of haar eigen gelijk. Iets dat in zijn ogen helemaal niet eens bestond.
En de productie waar hij nu aan werkte was letterlijk de druppel voor hem. Miscommunicatie, slechte organisatie, een ruziënde sfeer en mensen die bij de minste geringste aanwijzing gelijk boven op de kast zaten.

Na het horen van mijn verhaal tijdens een sessie met hem en de ommezwaai die ik in mijn leven maakte kon hij de zin waarmee ik dit weekblog begin niet meer voor hem houden. Dit was zijn laatste trip en samen met zijn vrouw thuis had hij eigenlijk al min of meer de beslissing al genomen. Ze kenden elkaars kwaliteiten en ze lonkten naar een nieuw en ander leven op een andere plek in de wereld. Een soort motto van; Waarom zou je de dingen in je leven blijven doen die je niet meer leuk vindt om daarmee geld te verdienen zodat je door kunt gaan met de dingen die je niet leuk vindt? Het maakte hem bijna echt ziek en hij had geen zin om zijn verdiende geld uit te gaan geven aan ziekenhuizen om hem weer beter te maken. Liever koos hij nu voor zichzelf.

Een paar dagen geleden hoorde ik weer even iets van hem. Hij had inmiddels in een ander werelddeel, waar hij ooit een fantastische productie had gemaakt, een huis gekocht. Hij had de trossen gelost, gooide zijn roer écht om en ging een nieuw leven tegemoet. Vol vertrouwen in zichzelf en onder het mom van je kunt beter spijt hebben over de dingen in je leven die je gedaan hebt dan achteraf spijt te krijgen dat je ze niet hebt gedaan…

Frans Captijn


vrijdag 6 maart 2015

Het geluk van de stap voorwaarts

Drie weken geleden volgde ik in de stad een korte verdiepingscursus over de Thaise cultuur. Het blijft voor mij nog steeds een voortdurende openbaring vanuit de achtergronden en cultuur van waaruit ik zelf ben opgevoed.

Diep geworteld is de hang naar vrijheid. Thailand als land (Siam) is eigenlijk ook nog nooit echt ´overheerst´ geweest. De hang naar vrijheid zit in iedere persoon waarbij er een hartsverbinding naar anderen is van waaruit er een ‘er voor de ander zijn’ is.

De Thai hebben een hang naar de zoektocht naar geluk en de bescherming tegen ongeluk. Er heerst en hoop angst voor bovennatuurlijke krachten en zwarte magie. Veel mensen dragen, vaak hele waardevolle, amuletten om hun nek die ze het gevoel geven dat ze beschermd worden tegen slechte invloeden. Een invloed overigens vanuit Cambodja en niet vanuit Thailand zelf. En zelfs bij een crematie ceremonie worden lootjes voor de loterij verkocht. Je kunt immers niet weten of juist op die plek, waar veel mensen en geesten aanwezig zijn je juist geluk ten deel valt.

De Thai hebben iets met het in hun ogen ‘geluksgetal’ 9. Ik herinner me nog dat, toen ik vorig jaar mijn nummerplaat voor mijn nieuwe scooter na 6 weken ging op halen, de vrouw die me de nummerplaat overhandigde haast helemaal stond te shaken. Er zaten 2 negens in en dat moest toch wel aardig wat geluk voor mij inhouden. Ik ga er gewoon maar van uit.
Voor enorm veel geld worden hier nummerplaten van auto’s verhandeld. Geluk wordt, zo lijkt het tenminste,  als het ware gekocht. Hoe meer negens hoe beter. En als er dan geen negen in het nummer zelf zit dan is het inmiddels van mij een hobby op de combinatie van getallen te zoeken die tenminste één negen kan vormen. Het lukt bijna altijd.

De 9 spreek je in het Thai uit als ‘Gaow’. En dat woord betekent niet alleen het getal negen maar ook ‘een stap voorwaarts’ op je levensweg. Het wordt hier als een geluk gezien als je weer een stap voorwaarts mag zetten. Je ontwikkelt je dan immers en je ziel kan verder in wijsheid en ervaring groeien.

En stappen zetten is vaak niet gemakkelijk. Mijn zoon bijvoorbeeld moet morgen afscheid nemen van één van zijn huisdieren omdat hij met zijn vriendin wil gaan verhuizen. En dit huisdier, een wurgslang van bijna drie meter inmiddels, past daar niet in. En dan is het kiezen voor het één of het ander. Hij heeft inmiddels een andere eigenaar gevonden waarvan hij weet dat de zorg voor het dier goed wordt overgenomen en toch is het ‘loslaten’ (aardig woord trouwens in relatie tot een wurgslang) geen gemakkelijke opgave. En toch doet hij het om stappen voorwaarts te zetten en daarmee de deur te openen voor, naar ook ik hoop, geluk. Zeker weten een nieuw groeien in ervaring en wijsheid.

Bij de uitleg die ik over het geluksgetal 9 kreeg dacht ik ook aan mezelf. Soms zijn stappen voorwaarts zetten, of ze nu gewild of ongewild zijn, helemaal niet gemakkelijk en tast je in onzekerheid. En toch reken ik daarbij, en niet alleen voor mezelf, dat die stappen als je er naderhand op terug kijkt gelukkiger gemaakt hebben.


Frans Captijn