vrijdag 27 november 2015

Genoeg. Sleutel tot meer geluk.

Voordat in een bioscoop hier in Thailand de hoofdfilm begint is er altijd aandacht en respect voor de koning. De laatste keer dat ik naar de film ging was er niet alleen het koningslied – vergezeld van foto’s van de koning die worden vertoond – waarbij iedere bezoeker om de koning te eren gaat staan. Dit keer was er meer. Vlak voor die standaard ceremonie was er een boodschap van de koning waarin hij de bezoekers aanspoorde om gelukkig te zijn met genoeg.

Na de film sprak ik er met een aantal Engels sprekende Thai over. Een fijn gesprek dat ik graag in mijn weekblog met je wil delen.

De dialoog ging over dat woord ‘genoeg’. Ze vonden dat gelukkig zijn met genoeg een wijze uitspraak van de koning was. Heel veel van onze zorgen en ons gepieker komt doordat we denken dat we nooit genoeg hebben. Mensen laten vaak alleen maar hun buitenkant zien om aan de wereld om hen heen hun geluk te tonen. In realiteit zijn ze dat helemaal niet.
Waarom heb je een (te) groot huis nodig, een (te) luxe en dure auto, enz.. In de meeste gevallen is het alleen maar uiterlijk vertoon. Maar als je een omheining rond je huis en tuin nodig hebt, camera’s die je ‘bezit’ in de gaten houden… ben je dan echt gelukkig? En als je lijfwachten nodig hebt om je te beschermen, ben je dan echt gelukkig? Als je een anti-diefstal systeem op je exclusieve auto moet zetten ben je dan echt gelukkig? Als je de nieuwste versie digitale mobiel hebt ben je dan echt gelukkig? En zo ja, voor hoe lang? Er is altijd meer en beter. Je komt nooit tot een eind.

Laat genoeg eens genoeg zijn! Meestal laat je de wereld om je heen juist zien dat je feitelijk helemaal niet gelukkig van binnen bent. Als je dieper kijkt zal je eigenlijk heel vaak ontdekken dat echt geluk in mensen ontbreekt. Mensen zijn vaak in oorlog met zichzelf en zijn bang dat ongeluk aan hun buitenwereld te tonen of het met de buitenwereld te delen. Ze omhullen zich slechts met een uiterlijke sluier van geluk.  

De maand december is in veel landen een land van vieren en herdenken. Kerst, oud- en nieuw, etc..
Ik herinner me nog als ik in die periode in winkels of supermarkten mijn boodschappen ging doen. Mensen liepen met karrevrachten vol spullen naar de kassa’s. Soms kwam het in mij op dat het een vorm van bunkeren was. Alsof de wereld zou vergaan. Na afloop van die feesten werd heel, maar dan ook heel veel weg gegooid. De opmerkingen van de gemeente reiniging uit die periode staan me nog vers in het geheugen.

Langdurig geluk heeft niets te doen met tijdelijke zaken. Genoeg hebben, tevreden zijn met genoeg, is de tijd nemen om niet meer te hollen naar meer. Tijd hebben om te genieten van dat wat er al lang is en er blij mee te zijn.

Gewoon een gesprek na een film in Thailand na een paar woorden van de konink.

Misschien iets om ook eens bij stil te staan.


Frans Captijn
www.captijninsight.com


vrijdag 20 november 2015

De wereld is ziek en schitterend


Er zijn altijd twee kanten. Er is licht en donker in alles. De wereld in niet alleen maar pluizig en blauw. Er is niet alleen maar liefde en licht.

Keer op keer krijgen we signalen dat het alleen mensen waren en nog steeds zijn die van de wereld regelmatig een puinhoop maken. Een zieke plek of misschien beter gezegd een verziekte plek.

Keer op keer krijgen we signalen om maar weer eens even stil te staan om ons af te vragen waar het leven allemaal eigenlijk echt om draait. Voor een korte tijd tonen we dan respect naar het leven of naar slachtoffers. We vragen bijvoorbeeld om voor slachtoffers en achterblijvers te bidden. Of we laten de wereld zien dat we de boodschap weer hebben ontvangen en veranderen onze profiel foto op de sociale media of 'branden' een virtuele kaars, om onze ‘steun’ aan een land of aan stedelingen te tonen.
Gewoon en alleen maar…voor even. Daarna springen we weer in onze rat-race voertuigen op naar… het volgende signaal? We noemen het veerkracht. Eigenlijk zegt het dat we niet veel leren en keer op keer in ons oude patroon terug vallen.

Wat doen we met deze terugkerende signalen? Veranderen we er echt iets door in ons leven?

Vandaag ben ik op de kop af 3½ jaar in het buitenland. Ik leef in een andere cultuur, op een totaal andere manier dan voorheen. Nee hoor, niet romantischer of beter, gewoon anders. De tijd die ik inmiddels in het buitenland vertoef – ontdekken, studeren en verbinding hebben met mensen uit de hele wereld – heeft me meer dan ooit bewust gemaakt van het feit dat we ‘leven’ (acteren) in een voor en om ons heen gecreëerd systeem.

Ik vraag me steeds vaker af of we ons daarvan niet bewust zijn. Ontwaak uit de schijnwereld waarin we leven. We zijn poppetjes aan touwtjes in een systeem. Een systeem van macht, dat angst en haat schept. Een systeem gedreven door emotie strategieën (emotie is nieuws). Een systeem dat vooral negatieve dingen benadrukt (wanneer heb je voor het laatst iets positiefs in het nieuws voor volwassenen over de wereld om je heen gehoord of gezien?). Een systeem waarin landen zich vooral met elkaar willen bemoeien en alles van elkaar zo vroeg mogelijk willen weten. Een systeem waarin we steeds minder oprechte verbinding met elkaar hebben, privacy verloren hebben en waar het steeds meer lijkt te gaan om ‘IK’.
Een systeem vol met list en bedrog verbloemd en ingepakt door show, manipulatie, propaganda, mooi uiterlijk vertoon en marketing. Een systeem van corruptie.
Een systeem waarin het eigenlijk meer en meer alleen nog maar draait om geld. Het voortdurende virus dat de wereld blijft besmetten. De nieuwszender CNN bijvoorbeeld, laat het ons ook gewoon zien. Hoe schokkend ook de beelden van een ramp, een ooggetuige verslag, of wat dan ook… onder in beeld staan op de dagen dat de beursen open zijn de gegevens van de financiële en aandelen markten.

Het is heel erg gemakkelijk om deze, door mensen gecreerde, sluier van ziekte te zien. Je hoeft de kranten maar open te slaan, het nieuws te horen of te zien, je nog iets meer te verbinden met de ‘sociale’ media en het internet. Maar het is enkel en alleen één kant van de zelfde medaille.

Eigenlijk is de wereld een schitterende plaats. Zie die kant gewoon eens.
Alles dat je aandacht geeft groeit. Er is zwart en wit in alles. En JIJ bent de enige die het verschil kan maken in hoe je tegen de wereld aan kijkt. Dat wil niet zeggen dat je niet hoeft te weten wat er speelt. Wees je bewust van zowel zwart als wit. Geef je aandacht aan wit en ondersteun zwart niet of zo min mogelijk.

Maak jezelf beschikbaar voor het leven en het leven maakt zich beschikbaar voor jou. Wees je bewust van je ‘gewoonte energie’ die je steeds maar weer vooruit duwt op ons rennen en de oorlog in en met onszelf. Onze zorgen en spijt over het verleden, en/of onze angst voor dingen die ons mogelijk in de toekomst kunnen gebeuren. Begin je de kunst van vaker stilstaan, te rusten, te vieren en je meer bewust te zijn van positieve dingen om je heen, meer eigen te maken.

Je bent vrij om van de vele wonderen van het leven die hier en nu voor je beschikbaar zijn te genieten. De blauwe lucht, prachtige continue veranderende bomen, geweldige gezichten van ontdekkende kinderen, bloemen, vogels, enz.. Je hoeft je er alleen maar voor open te stellen.

Verbind je met en geef meer aandacht aan de positieve lichte en schitterende kanten van het leven. Alles dat je aandacht geeft groeit. Je zal een wereld ontdekken die veel en veel mooier is dan je ooit dacht. Goed voor jezelf, goed voor de wereld om je heen. Wat een schittende wereld! 


I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world.

I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world.

The colors of the rainbow so pretty in the sky
Are also on the faces of people going by
I see friends shaking hands saying how do you do
But they're really saying I love you.

I hear baby's cry, and I watched them grow
They'll learn much more than I'll ever know
And I think to myself what a wonderful world.
Yes, I think to myself what a wonderful world.

Louis Armstrong


Frans Captijn
www.captijninsight.com

vrijdag 13 november 2015

Ontevredenheid, een betere uitleg van piekeren

Boeddha is geen God. Hij is een grote leermeester. Boeddhisten tonen hun respect voor hun leraar en vereren hem. Boeddha was een ‘ gewoon’ mens. Een mens zoals jij en ik. Een man die zijn thuis, zelfs zijn vrouw en jonge zoon, verliet om te kiezen voor dakloosheid. Hij bevrijdde zich zelf om de wereld om hem heen te dienen met zijn onderricht en manier van leven, gericht op het stoppen van piekeren en lijden.

Het Boeddhisme draait niet om speciaal zijn. Het gaat om gewoon zijn. De Boeddha gaf ons een hele hoop richtlijnen, eigenlijk geen echte harde regels, om ons te helpen om ons piekeren en lijden te stoppen of tenminste te verminderen. Als je die richtlijnen volgt dan is er geen piekeren en lijden. Het onderricht van de Boeddha is een vrije keuze. Eigenlijk is zijn grootste les; ‘Ontdek het zelf vanuit de achtergronden die ik je geef‘. De onderliggende gedachte van de grote oren die je op afbeeldingen van de Boeddha ziet maken verbinding met; ‘Geloof mij niet, vind het zelf uit maar sta dan wel open, wees je bewust.’

We gebruiken het woord piekeren en lijden veel in relatie tot het Boeddhisme. Als je je meer in het Boeddhisme verdiept dan vind je eigenlijk vanuit het Sanskrit, een woord dat veel meer verbinding heeft met het onderricht van de Boeddha. In de meeste situaties is het beter om het woord; ‘Ontevredenheid’ te lezen of te gebruiken. Zeker in de Westerse wereld een woord dat gemakkelijker is te vatten in relatie tot de leer van Boeddha.

We ervaren dat we eigenlijk nooit echt gelukkig zijn en als we dat zijn is het meestal maar van korte duur. De brandstof van onze ontevredenheid zijn onze verlangens en onze haat gevoelens. En natuurlijk is het niet verkeerd om verlangens te hebben. Ze zijn tot op zekere hoogte niet meer dan normaal en ook gezond.
Zaken veranderen als ze ons negatief gaan beïnvloeden, ons beschadigen of ons zelfs gaan vergiftigen en door dit proces ook de wereld om ons heen besmetten en ziek maken. Het Boeddhisme leert ons om er slim(mer) mee om te gaan en ons bewust te zijn van onze verlangens. Om alert te zijn.

Laat je verlangens je dienen. Niet van buiten, de wereld van hebzucht en nooit genoeg, maar juist bij je van binnen om je gezond te houden, je beter te kunnen ontwikkelen. Om (meer) compassie te tonen en wijsheid op te bouwen. Om meer blijvend plezier te hebben en open te zijn in en voor de wereld om je heen. Een blijvende manier van lang geluk. Meer tevredenheid.


Frans Captijn
www.captijninsight.com


vrijdag 6 november 2015

Ben je écht 'impossible', 'onmogelijk'?

Soms zakt de moed mensen in de schoenen. Het lukt met niemand en het lukt ook nooit. Niet in vriendschappen, niet in relaties, niet in werk. Vanuit hun hele omgeving voelen ze dat ze onmogelijk zijn. Dat gevoel slijt in als een geloof en het geloven wordt steeds meer de negatieve gedachte van waaruit nieuwe zaken worden aan gegaan. En dan breekt de negatieve spiraal aan. 

Wij kunnen anderen verdriet doen en andere mensen en onze omgeving kan ons verdriet doen. Er gebeurt veel in ons leven dat ons kan beschadigen. Zelfs de keuzes die anderen voor ons ooit maakten of die we zelf ooit maakten en waar we nu nog steeds last van hebben. Je kunt geraakt zijn door wat anderen je hebben aangedaan. 

Maar mensen zijn mensen en maken fouten. Misschien stonden ze bij hun beslissingen over jou - of in relatie tot jou - onder stress en kreeg je scherpe kritiek. En als jouw hart op dat moment open stond dan kun je daar, nog steeds, heel veel last van hebben. 

Meestal is er eigenlijk geen kwade opzet in het spel. Is het niet de bedoeling om je persoonlijk te raken. Mensen zijn feilbaar, handelen soms overhaast en maken fouten.  
Het is heel gemakkelijk om jezelf in zo'n situatie verongelijkt neer te zetten met een opstelling en houding van: ' Dit gebeurt mij dus altijd...', 'Iedereen is tegen mij...'.

Mensen zijn niet onmogelijk. Impossible kun je zien als 'I am possible', 'Ik ben mogelijk'. Geloof het niet, vertrouw er op. En als je jezelf al niet meer vertrouwt wie kun je dan nog vertrouwen?
Als je het vanuit jou innerlijke kracht, jouw vertrouwen, bekijkt kun je misschien denken: 'Ze proberen een succes van mij te maken'. We zijn, gelukkig, niet altijd perfect. 

Ieder mens is uniek en heeft een missie. En soms moet je leren dat de omgeving waarin je probeert die missie inhoud te geven niet de juiste voor jou is. Dat betekent dan nog steeds niet dan je onmogelijk bent. 

Net als een plant heeft ook ieder mens, vanuit zijn of haar persoonlijke eigenschappen, de juiste hoeveelheid zonlicht, de juiste voedingsbodem, de juiste hoeveelheid water, voldoende ruimte en aandacht (inclusief een gunfactor) nodig om optimaal te kunnen groeien en periodiek te kunnen bloeien. Dat maakt van de plant niet een onmogelijkheid maar vraagt iets van de omgevingsfactoren. 

Verander je geloof in 'onmoggelijk' zijn en vertrouw op: " I am possible!"


Frans Captijn
www.captijninsight.com