vrijdag 31 januari 2014

Stop met zoeken. Kom in actie



Stop met zoeken. Kom in actie en zet stappen!
Een ontdekking die een Amerikaanse gast hier onlangs deed. Voor mij een reden om er dit blog aan te besteden.

Sommige mensen blijven maar zoeken naar die dingen waarvan ze blijer zouden kunnen worden of naar die dingen die bij hen passen. Naar richting in hun leven.
Boek na boek wordt er, om verdieping van ‘het probleem’ te vinden of om zelfhulp te krijgen, op nageslagen. Cursus na cursus gevolgd. Externe begeleider na externe begeleider en soms zelfs dokter na dokter versleten.

Het is een zoeken dat verwordt tot een soort ‘zoeken om te zoeken’. Een overal en vooral in de buitenwereld speuren. Zelden of nooit levert het een bevredigend resultaat op en daarom blijft het een zoeken zonder ooit te vinden.

Dat maakt zuur, ongeduldig, kritisch, negatief, onrustig, ontevreden en zelfs uiteindelijk ziek (of nog zieker). Het is  gillen om aandacht en een soms zielig gevonden (willen) worden. Misschien zijn ze dat eigenlijk ook wel omdat ze medelijden over zich af roepen. Het is een continue strijd. Een zoeken zonder in de gaten te hebben dat de oplossing er meestal al lang is. Een oplossing die het alleen maar nodig heeft om ont-dekt te worden. Dat lukt niet als je zelf, zonder het in de gaten te hebben, op je eigen schat blijft staan.

De buitenwereld en anderen moeten het je ‘wijs’ maken. Daarvoor moet je contact leggen met die buitenwereld en om dat gemakkelijker te kunnen zetten heel veel mensen in op de verzorging van hun buitenkant. Op aandacht en verzorging van en voor een meer dan acceptabel uiterlijk vertoon. Het organiseren van aantrekkingskracht. Als je dan contact met ze hebt dan merk je heel snel dat hun ‘probleem’ voor in de mond en op de tong ligt en haast onbevredigbaar blijkt. Ze klampen zich aan je vast en zuigen energie van je weg.

Wat is in vredesnaam het nut om je van buiten zo mooi mogelijk voor te doen terwijl het van binnen eigenlijk een janboel is? Waar ben je bang voor? Wat wil je? Waarom vlucht je in de buitenwereld en durf je de confrontatie niet aan om jezelf te ontmoeten en daar de antwoorden te vinden op je vragen.

De gast waar ik mee mocht sparren ontdekte dat stoppen met zoeken en open gaan voor voelen en je intuïtie en inspiratie toe laten een handvat is. En als je altijd voor jezelf op de vlucht bent geweest dan is dat best even onwennig. Doe zoiets stapje voor stapje en geniet steeds weer van de ervaring die je in elke stap op doet.

Als je tijd neemt om van zoeken naar voelen te gaan en het lef toont om enkel naar beneden, naar ín en onder je te kijken, dan vind je antwoorden. Je bent immers al lang onderweg en de richting in je leven dient zich vanzelf aan als je je aan leven over geeft.   

Je wordt milder, mooier, oprecht toegankelijker en hoeft de schijn niet meer op te houden. Door stappen te zetten, na iedere stap even halt te houden, de ervaring te vieren en te stoppen met zoeken, merk je dat je pad onder je voeten ontstaat.

Een verlichting door te stoppen met wensen en tevreden te zijn met dat wat is en ontstaat.

Een fantastische ont-dekking.

Frans Captijn






vrijdag 24 januari 2014

Angst hoort altijd bij het verleden



Angst hoort altijd bij het verleden.

(Shri H.W.L. Poonja)




In ons laatste programma kreeg het thema 'Angst' kort aandacht.

Angst kún je zien als zand in de motor van het leven. Maar het hoort er wel bij voor ons bewustzijn. We worden geboren met angst voor het onbekende. Voor bijna alles wat bijvoorbeeld onbekend is zijn we vaak angstig. Het hele proces van ‘wat de boer niet kent dan vreet hij niet’ kun je zien als een cirkel. Je kunt ook uit dat proces stappen en naar die cirkel kijken. Hoe meer je uit die cirkel stapt hoe meer je angst kunt plaatsen. Je zult zien en ervaren dat angst een heel normaal ingrediënt in het leven is. 

Misschien geldt wel dat hoe meer angst je in je leven krijgt, hoe boeiender het leven aan het worden is. Angst heeft te maken met onverwerkte zaken uit het verleden. Je hebt daar een keuze bij. Ga je ervoor vluchten of ga je vechten, ga je de confrontatie aan. 

Angst heb je nodig om te kunnen groeien (tenminste als je angst aanvaardt). Als je het verzet loslaat tegen dat wat is, ontstaat er heel veel ruimte. Als je je bewust van bent van angst, het principe stap voor stap hanteert van; ‘Face the bull’ brengt angst je verder op je pad. Stop het niet in een laatje, maak van het onbekende het bekende waardoor je angst en negativiteit langzaam op zullen lossen.

Een van de Dalai Lama’s zei eens: ‘Pijn is onvermijdelijk maar het lijden dat je er van hebt is een keuze’.

Frans Captijn


vrijdag 10 januari 2014

Leven is simpel. We maken het onszelf alleen steeds moeilijker.



Is het eigenlijk niet raar? Het lijkt wel of we steeds meer twijfelen aan dingen die in ons leven gewoon heel simpel zijn. 

Confusius zei eens: “Leven is eenvoudig, maar we willen het steeds maar moeilijker maken.” 

De wereld wordt alleen maar complexer ondanks alle zogenaamde hulpmiddelen waarover we tegenwoordig  de beschikking hebben. 

De hang naar complexiteit is ons handvat geworden om dingen te doen. Het lijkt wel of er tegenwoordig helemaal niets meer eenvoudig kan of mag. Een beslissing nemen, plannen maken, een vergadering – ze gaan allemaal gepaard met complexe en tijd vretende processen. Iets wat vroeger soms zo eenvoudig was is inmiddels verworden tot een “Techniek” en wordt vanuit een 'SMART' aanpak benaderd. 

We bediscussiëren zaken en gaan voor overtuigen in plaats van door middel van een dialoog eens oprecht naar elkaar te luisteren. Je wordt hondsmoe van het werken volgens de door onszelf verzonnen moeilijke regels en technieken om zaken nog op te kunnen lossen, te beheersen. Daarnaast raak je ook nog eens gefrustreerd door de uiteindelijk beperkte productiviteit en kwaliteit van je werk.

Zodra iets dat simpel is op een technische wijze wordt aangepakt wordt het juist alleen maar moeilijker. Meestal gaat dat ten koste van je bezieling en creativiteit. Het wordt nooit meer simpeler. We vergeten dat we al lang, of nog steeds, weten hoe we dingen eenvoudig kunnen doen maar hebben zo langzamerhand het lef niet meer om ze op een gemakkelijke manier eenvoudigweg ‘zomaar’ op te lossen. We zijn onderdanige studenten van moeilijke processen geworden. In een tijd van zoveel techniek om dingen simpel te houden wantrouwen we iedere simpele oplossing. We verspillen vaak liever onze tijd. Waarom hebben we in vredesnaam voor dingen die simpel zijn en waren zoveel tijd en geld gestoken om er processen voor te ontwikkelen?

Eenvoud kent krachtige partners: gezond verstand, creativiteit en bezieling tussen mensen. Vaak lachen mensen als ze, achteraf, zien hoe makkelijk een oplossing was door hun gezonde verstand te gebruiken bij een ‘probleem’. Een opluchting en teken van herkenning. 

Echte veranderingen beginnen met zo iets simpels als oprechte verbinding tussen mensen. Met elkaar praten over dat wat hun bezig houdt. Gesprekken waarin je je angsten en dromen deelt zijn de bakermat voor zinvolle stappen die je leven zinvol kunnen veranderen en de hoop voor je toekomst herstellen. 

Frans Captijn

vrijdag 3 januari 2014

Is jouw wereld de realiteit...?

Een paar weken geleden mocht ik twee zakenmensen, zowel privé als zakelijk een koppel, uit Dubai begeleiden. Mensen die op en top de ratrace die ze leven noemen kennen.

Na een fantastische fijne en inspirerende korte tijd met elkaar bedankten ze me allerhartelijkst voor de inzichten die ze hadden gekregen door rust, ontspanning en spiegels die ik ze voor mocht houden. Zichtbaar had en heeft het wat opgeleverd, zakelijk, in hun gezin en als koppel. Zowel zij als ik hebben er niet alleen een fijn gevoel aan over gehouden maar zijn zeker gegroeid door te delen. En... ze hebben het helemaal zelf ontdekt. 

Het bedanken gaf misschien wel het mooiste inzicht. Toen ze afscheid van me wilde nemen zeiden ze dat ze na de intensieve dagen nu 'de échte wereld' en 'de realiteit' weer in stapte. Van die opmerking werd ik even stil en vragend keek ik ze aan. Dat stilte moment bracht ook hen aan het denken. Ik bedankte hen door te zeggen dat ik dus in hun ogen kennelijk niet in een échte wereld en in de realiteit leefde... Ze schrokken er een beetje van, een vage lach. Een die ik vanuit mijn trainingen die ik volgde voor acteur kende en waarachter een hele ervaringswereld van eigen keuzes schuil ging. 

De grootste ontdekking van hun programma was dan eigenlijk ook dat je zelf verantwoordelijk bent en blijft voor je keuzes en daarmee jouw realiteit als wereld om je heen creëert. En dat is bijna altijd nou eens niet gemakkelijker gezegd dan gedaan als je je generale excuses eens echt onder de loep neemt. Je perceptie is je realiteit.

Frans Captijn