Elke dag gratis in de sauna

Ik ben gisterenmiddag maar van het dak af gekomen. Ik moest er een staalconstructie lassen om een sandwich dak te kunnen maken maar mijn werkschoenen plakte aan het dak van de container en ik verbrandde haast mijn achterste toen ik even wilde gaan zitten om een las goed te kunnen leggen. 

En ook heel apart... geen schaduw. 

De temperaturen overdag zijn hoog, heel hoog en eigenlijk is het niet echt verantwoord om rond het middaguur aan de slag te zijn. 

Overdag zijn de temperaturen rond, en vaak boven, de veertig graden Celsius. In de nacht wordt nauwelijks onder de dertig gehaald. 

Nee, gelukkig geen hitteplan of nog meer andere regeltjes. En een advies om gemiddeld tussen de anderhalf tot twee liter water per dag te drinken kun je ook in de wind slaan. Je lichaam geeft het zelf wel aan. Ik denk dat ik gemiddeld op zo'n zes tot zeven liter zit zo niet meer. Het stroomt lekker door om het maar zo te zeggen. 

In 1980 deed ik ooit de ervaring in Saoedi Arabie op waar ik uitvoerder in de bouw in de woestijn was. Ik werkte er met een groepje van, jawel, 35 Thaise werklui en een paar Koreanen. Veel van die herinneringen komen tijdens het werken nu hier terug. 

Het lukt allemaal nog steeds en een wolkje voor de zon is overdag aardig welkom. En ondertussen regelmatig in de schaduw even rust en genieten van dat wat weer gemaakt is. 

En al die drukte om dat virus brengt met zich mee dat de lucht hier, maar eigenlijk haast overal nu ter wereld, zalig schoon is. 

Niets te klagen. Het is momenteel elke dag gratis in de sauna. 


Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

We zijn inmiddels allemaal wel genoeg ziek gemaakt. Tijd voor een Antivirus.

Rond het jaar 2000 ging ik vanuit mijn werk, samen met brandweer collega's uit het Duitse Herzogenrath, regelmatig naar de provincie Bistrita in Roemenie. Jaren lang deden we een uitwisselingsprogramma met elkaar. Groeien door te delen. Vele vriendschappen onstonden en... bestaan nog steeds. 

Een vast punt in onze bezoeken naar Bistrita was dat we altijd werden onthaald met wat de Roemenen hun 'Antivirus' noemden. Hier een plaatje van een soortgelijk drankje. De Roemeense snaps zat echter in een soort van Cola fles, had bijna 80% alcohol en ja... inderdaad deed welk virus dan ook geen plezier. Goeie en blije herinneringen. 

Ik moest er even aan denken toen ik dit blog begon te schrijven. De kermis aan maatregelen tegen een mogelijke virus verspreiding zijn vele malen erger dan de (erge) griep die je er van kunt krijgen zelf. Zijn we inmiddels allemaal niet meer dan genoeg ziek van alle doorgedraaide maatregelen in verband met een virus? Ben je fysiek niet ziek van deze erge griep dan wordt je het wel door alle maatregelen en regeltjes die je op een andere manier krijgt voorgeschoteld en opgelegd en inmiddels meer dan ziek maken. De 'neven effecten' ervan zijn niet niets. 

Onvoorstelbare schade wordt aangericht. Werk kwijt, zaak failliet, geen face-to-face contacten, eenzaamheid, toeristensector en horeca plat, economie (op enkelen na) nagenoeg stil, paniek en bovenal... de creatie van angst. En we praten alleen nog slechts over een virus en de 'moeilijke tijden' waarin we beland zijn (of die ons wordt aangedaan?). 
Alsof we in een soort van goedkope horror film zijn beland (en waar we voorlopig als het zo door gaat ook nog niet uit zijn).
Zijn de verhoudingen en maatregelen om, prima bedoeld, een nieuw virus onder de duim te krijgen, niet bij elkaar opgeteld een beetje erg overtrokken en vooral volkomen doorgeslagen?

Ik hoorde dat in Nederland zelfs het leger met drones wordt ingezet om te controleren of je niet met meer dan twee personen in het bos loopt. Bizar en nogal angstaanjagend. Het moet niet gekker worden en wat gaat er allemaal nog verzonnen worden voor de toekomst. Is er nu werkelijk niemand die dit doorgeschoten beleid een halt toe kan roepen of die het lef heeft om op te staan en deze kermis te stoppen? 

En ja, er moet gewerkt worden aan een Europees (misschien wel wereldwijd) plan om de lockdowns op te heffen. Triest te zien hoe de Europarlementariers betrokken zijn. Het zal vast een lifestream presentatie geweest zijn. Moeilijk om voor een lege zaal te spreken overigens. 

Sociale media, sentiment (de nadruk ligt op mensen die dood gaan) en politiek meebewegen doen het allemaal 'goed' en de burger volgt als lammetjes in mijn ogen. Klagen over de situatie en 'steun' bij elkaar proberen te vinden door de triestheid nog eens te delen.  

En natuurlijk wordt er ook stevig door sommigen aan verdiend. Mensen die bijvoorbeeld bij 3M werken kunnen zeker rekenen op een stevige eindejaarsbonus na de overproductie van mondkapjes (die overigens niet veel doen). En de online besteldiensten doen vast en zeker ook goede zaken. Nieuwe mogelijkheden en kansen worden gezien en benut.

Benzineprijzen zijn ineens laag, huurprijzen van een Airbnb soms tot 50% gedaald en er zijn meer dan zat andere voorbeelden te noemen. 

En thuiswerken, waar in de tijd dat ik directeur was erg veel gedoe over was, is inmiddels al niet meer dan de normaalste zaak van de wereld. 

Gisteren schreef iemand me dat hij besloten heeft om het nieuws over deze virus gekte inmiddels te negeren. Dat zal moeilijk zijn hoewel het mij tot nu toe aardig lukt.

[Aanvulling 19 en 20 April:
Goed te zien dat duizenden Amerikanen (niet het minst getroffen land) inmiddels tot protest over gaan. Zij zien in dat het middel erger is dan de kwaal en willen weer aan de slag ondanks de beperkte risico's die er zijn.

En een proefkermis in Apeldoorn om te kijken hoe we in de 'anderhalve meter maatschappij' toch misschien nog wat geld kunnen verdienen. Meer dan triest. Eigenlijk een soort van scenario waar 'Van Kooten en De Bie' zeker raad mee zouden weten. Inderdaad, het is steeds meer kermis. En alle deskundigen die overheden adviseren worden meer en meer creatief in het bedenken van maatregelen waarmee ze wellicht in de geschiedenis e-boeken kunnen komen.

Het griepseizoen loopt tegen het einde en zeker weten dat de cijfers ook voor dit griepvirus snel naar beneden kunnen gaan. Stellig zal verkondigd worden dat 'de overheidsmaatregelen' gewerkt hebben. De schade die ze veroorzaakt hebben (doch eerlijk is eerlijk ook veel nieuwe initiatieven en ontwikkelingen) worden snel naar achteren geschoven.]

Het is werkelijk tijd voor een Roemeense Antivirus (helaas op dit moment hier even niet te krijgen) maar ook dat komt vast snel weer goed. Even de zinnen weer eens even wat verzetten en de focus op een vrijer leven richten. 
Wie weet in het besef dat we dus geen grip hebben op dat leven ondanks al onze wetenschappelijke inzichten, digitalisering en techniek. De natuur heeft er immers lak aan zo laat het steeds weer zien...

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Leven op het platteland in plaats van in de stad

Het is wel even iets anders. Vanaf eind februari leef ik in Surin. Een plaats in het noord-oosten van Thailand zo'n 80 km van de grens met Cambodja. 

We hebben een fantastisch fijn stuk grond waarop we ons bouwproces aan het uitvoeren zijn. Een klein, prive, spiritueel centrum met piramides. Hoewel het land van ca. 9000 m2 nog net tot de stad Surin hoort kun je daar waar we wonen nauwelijks stad noemen. Van het 'centrum' van het dorp zitten we zo'n 400 meter vandaan. 

Veel bekenden vroegen zich af of dit voor mij wel de juiste plek zou zijn. Wat ga je er in vredesnaam doen? Het is er te warm. Je zit ver van alles vandaan. Er wonen bijna geen 'Farang' (buitenlanders) en Chiang Mai (waar ik ook nog steeds woon) biedt alles... Er was zelfs een kennis die voorspelde dat het mijn dood wel eens kon worden om hier te werken. En... wie weet. Alles is mogelijk en een ongeluk zit (overigens overal) in een klein hoekje. 

Tot nu toe zijn we meer dan zalig bezig. Ooit schreef ik al dat we ons bouwproces zien als meditatie. Geen, of zo min mogelijk, stress en genieten van alles wat we creeeren. Stilzitten, mensen die me kennen weten het, is niets voor mij en mijn jarenlange meditatie en inmiddels ook yoga en tantra geven een totaal andere invulling aan de waarde van mijn leven. Leven met de dag en leven met de natuur. 

Ik mis de 'Farang' tot op heden niet en jawel, het is pittig warm (april is ook nog eens de allerheetste maand). Het belangrijkste is dat we elke dag plezier en vooral ook vrijheid ervaren. 

Elke ochtend zalig buiten ontbijten, wandelmeditatie in een bos van rubberbomen samen met Kadhow, genieten van prachtige vogels (jawel, weer anders dan in Chiang Mai), koeien en waterbuffels, af en toe een brommer. Blij dat onze oude boom die we cadeau hebben gekregen lijkt aan te slaan. En weinig last van dat wat er in de wereld, zeker nu, om ons heen allemaal gebeurt. 

Eigen watervoorziening, als het nodig is onze eigen stroom. Meer en meer zelf supporting met een vriendin die vooral ook van tuinieren houdt en letterlijk haast elk plantje of zaadje weet groot te trekken. Ze heeft het van huis uit mee gekregen. We zitten niet op een eiland maar zien een klein paradijsje onder onze voeten ontstaan. 

Kluizenaar geworden Frans? Nee hoor, en dat zal ik ook nooit. Het is weer een verandering en tot nu toe bevalt die meer dan goed.  

Even iets anders inderdaad. Fijn om het tot nu toe in ieder geval mee te mogen en kunnen maken.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com

Geweldige energie ervaren

Hoewel we het nieuws en de sociale media niet volgen weten we natuurlijk dat de wereld aardig in crisis is. Daar waar we er niet aan kunnen ontkomen zijn we cooperatief. Op de plek waar we aan het creeren zijn doen we zoals we altijd gewend waren. 

Vorige week kregen we van de oudste broer van mijn vriendin een meer dan 200 jaar oude boom aangeboden. We vonden een gespecialiseerd bedrijf om de verhuis operatie uit te voeren. Dat was even zoeken om het juiste gevoel te krijgen en we hebben aardig wat bedrijven jl. zondag en maandag bezocht. Een kwestie van voelen. 

In Prasat (zo'n 30 km van onze bouw locatie) vonden we het voor ons juiste bedrijf. Ik kreeg er de rillingen toen we er het erf op reden. Meer dan 300 bomen die super verzorgd stonden te wachten op nieuwe eigenaren. Vijf dames die ze continue aandacht en verzorging gaven. Het was alsof je een dierenasiel bezocht waar je je nieuwe hond of kat ging uitzoeken.

Mijn rillingen kwamen door de energie die er heerst. Iets dat ik ook ervaar als ik in de ochtend met de hond hier in het bos met rubberbomen wandel. Het resoneert. 

Geweldig om de energie van de natuur te ervaren en... om op onze nieuwe plek die meer dan 200 jaar oude energie te kunnen en mogen tanken. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Foto blog: http://franscaptijnhisworld.blogspot.com

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com