vrijdag 25 november 2016

De kracht van aanraking. Ontmoet de juwelen van levendigheid en energie in je bestaan.

"We onderschatten te vaak de kracht van een aanraking, een glimlach, een vriendelijk woord, een luisterend oor, een eerlijk compliment of een kleine daad van zorg, die het potentieel hebben een dag, een week, een maand zelfs een leven te veranderen."

(Quote die ik kort geleden van een goeie kennis, Arnaud Nilwik, uit Nederland kreeg)

Deze quote was voor mij een 'vonk' om deze week mijn blog over aanraken te schrijven.

Wikipedia stelt: “De tastzin (of aanrakingszin) is het vermogen van een organisme om aanraking of druk waar te nemen. Waarnemen met dit zintuig heet voelen. Gevoel is een innerlijke (positieve of negatieve) beleving van een bepaalde gebeurtenis. Dit kan een specifieke externe prikkel uit de omgeving zijn, maar ook een interne gebeurtenis zoals een gedachte of een beeld dat wij in ons oproepen. Een gevoel kan echter ook ‘spontaan’ optreden, zoals bij een bepaalde stemming. Men voelt zich dan bijvoorbeeld opgewekt of neerslachtig zonder duidelijke aanwijsbare aanleiding of invloed van buitenaf.”.

Heb je ooit stil gestaan bij het volgende idee? Je hoeft alleen maar even wat tijd te nemen om iets dieper te kijken. Kijken, ruiken, proeven en horen zijn allemaal aanraken/voelen.

Sta eens stil bijvoorbeeld bij de kunst van het luisteren. Horen is een gevoel van geluidsgolven die door de oorschelp naar binnen komen, ze beroeren het trommelvlies (raken het aan) en veroorzaken trillingen. Gemoduleerd door het middenoor wordt deze aanraking over gedragen naar de zenuwen die de informatie naar de hersenen sturen, waar ze worden waargenomen en geregistreerd als geluid. Je kunt horen dus zien als aanraken.
Aanraken is verbinding maken met de stroming van energie.

Zoals Wikipedia aan geeft, kun je fysiek en emotioneel (aan)geraakt / beroerd worden. Zowel in positieve als negatieve zin. De positieve of negatieve ervaring heeft grotendeels te maken met de onderliggende intentie of uitdrukking van iets (een persoon, dier, ding, situatie) in je buitenwereld op jou.

Toen Abraham Maslowgelukkige mensen’ bestudeerde, was één van de dingen waarover hij vastbesloten was dat ze allemaal dat wat hij noemde ‘een versterkt betrokken leven’ leefde. Ze konden diep genieten van de geur van de vers gezette koffie die in de vroege morgen hun kamer binnen stroomde, of het geluid van toast waarop boter werd gesmeerd. Wanneer ze een hand kregen van hun zoon of dochter was dat niet zomaar een gevoel, het vulde hun hele (wel) zijn. Gelukkige mensen hebben een "hoge porositeit aan levendigheid". Ze zuigen het leven als het ware op.

Ten onrechte denken we dat aanraken - dus ook kijken, luisteren, ruiken en ook proeven – van dingen in onze omgeving, iets oppervlakkigs is. De waarheid is echter dat elke oppervlakkige beroering tot ver in het meest verborgen interieur landschappen van ons zelf door dringt. Een samenvoeging van verschillende energiestromen in ons lichaam, onze geest en ziel, krijgt vorm.

Als we nog erg jong zijn lijkt de noodzaak (en de acceptatie) van het voeden en spelen met onze zintuigen - en daarmee het verzorgen en helen van onze energie balans - het meest duidelijk. Hoe ouder we worden, hoe meer methodes we vinden om juist afstand te houden. We gebruiken onze zintuigen nog slechts om een verbinding met het leven in stand te houden. Meer en meer vluchten we van onze zintuigelijke waarneming weg en bouwen we een relatie om met technische middelen die slechts lijken te verbinden. En dat terwijl we diep van binnen, het is niet meer dan onze natuur, diep blijven verlangen naar die sensatie, structuur en intensiteit van diep en rijk contact. Naar ware verbinding.

Hoe ouder we worden, hoe meer we dit banket van goed fysiek en emotioneel contact laten varen voor .... vaak heel weinig. We hollen onze "lichaam-geest-ziel" aansluiting en verbinding steeds meer uit. Drukken onze stemming nog slechts uit met emoticons. Zowel interne als externe factoren zijn er de oorzaak van.

Intern horen we de stemmen van onze - gewenste of ongewenste – leermeesters/gidsen in ons leven. Van onze programmering (die door anderen vanuit de beste intentie in ons is ingebracht). Of we beschermen / bewapenen onszelf uit angst of om niet (wederom) gekwetst te worden.

Extern hebben invloeden als cultuur, religie, leefomgeving, 'verwacht gedrag' door anderen, het leven van een onevenwichtige, chaotische levensstijl en een gebrek aan keuzes/verantwoordelijkheid in het gebruik van sociale media en het internet, hun invloed.

Deze oorzaken kunnen geleidelijk aan ons vermogen om bewust in het hier en nu te zijn en om de essentie te ervaren van waar het allemaal écht in het leven om draait, van wie wij - heel en vrij - echt zijn en wat we echt willen, beperken. Stap voor stap snijden we onszelf af van onze gevoelens en van de mogelijkheden die we in ons hebben om op een creatieve manier, verbinding, blijheid en liefdevolle energie in onszelf te laten stromen en te ervaren. En die energie met anderen te delen.

Voor de meeste mensen valt opgroeien samen met een vermindering van de omvang en kwaliteit van het leven nog kunnen, willen of durven te voelen. Ons dieet van fysiek, mentaal en emotioneel contact en het ervaren van de daarbij behorende energie versmalt en wordt dunner en dunner.

Vraag jezelf eens af; " Wat heb ik vandaag al bewust aangeraakt?" 

Aanraken (dus eigenlijk je bewust zijn van de invloed van al onze zintuigen) is het belangrijkste onderdeel van een van onze periodieke workshops (Tantra reis van de zintuigen en energie).
Het is verbazingwekkend m te zien en te ervaren hoe deelnemers een soort van bruisende levensenergie, vol van onverwachte potentie, vrij (durven te) laten komen en zich open stellen voor dat wat zich in hen en tussen hen manifesteert.

Het toont mij aan dat onze zintuigen en het ons bewustzijn van energie die er door vrij gemaakt kan worden in onszelf, oprecht kunnen worden beschouwd als instrumenten die we tot onze beschikking hebben om onszelf diep te verbinden, om te ontdekken, en als een vorm van voeding.

Je grenzen verleggen van het tot nu toe bekende, het jezelf toestaan om te ontdekken wat er allemaal aan gevoel mogelijk is… gaat verder dan dat wat je hoofd (je denkende geest) kan bevatten. Je brengt het onbewuste er mee in het bewuste en verhoogt de kwaliteit van je bewuste zijn (feitelijk van bewust(er) leven). Je kunt het zien als een vervlechting van veel energie niveaus van bewustzijn. Van het gewone tot de meest intense. Een pad van integratie van lichaam, geest en ziel. Het realiseren van je volledige potentieel als een vrij en uniek mens.

Raak meer – fysiek en mentaal - op een positieve manier en met de juiste bedoelingen aan.
Wees open en bereid om (weer) te worden aangeraakt en beroerd. Een verkenningstocht om (weer) meer van het leven te genieten. Wees je bewust van een caleidoscoop van (nieuwe) uitingen van intuïtief gevoel. Je krijgt er diepere en meer zinvolle verbindingen met jezelf en anderen door. Herdefinieer de beperkingen en blokkades in je hoofd, de sluiers of misschien wel het schild waarmee je je lichaam beschermt, en je barrières.

Verander iemands dag, week, maand of zelfs leven door het positieve gebruik van aanraking, een glimlach, een vriendelijk woord, een luisterend oor, een eerlijk compliment of een kleine daad van zorg.

Ontmoet de juwelen van levendigheid en energie in je bestaan. 


Frans Captijn

www.captijninsight.com



vrijdag 18 november 2016

Slapeloosheid door de uitkomst van verkiezingen??? Stop ermee! Wie heeft jou in zijn/haar macht?

De laatste paar dagen kwamen er twee gasten naar me toe om me een verklaring te geven waarom ze niet konden deelnemen aan mijn vroege ochtend klas en Dharma lezing. Nu is die klas vrij en je hoeft mij er dan ook geen soort verantwoording over af te leggen waarom je er niet was. Het is immers je vakantie hier bij ons weet je? Maar toch, ze voelde zich er niet goed onder omdat ze op zich graag van de partij hadden willen zijn.

Beiden vertelden me dat ze niet meer tot rust konden komen en niet meer konden slapen door de uitslag van de verkiezingen. Niet alleen deze twee gasten, maar ook als lid van de Chiang Mai Expatsclub, hoor ik veel mensen hierover aardig van de leg. Overigens misschien juist een reden om naar mijn les te komen denk ik zelf.

Mijn blog voor deze week was al klaar, maar ik zal dat blog volgende week publiceren om misschien met dit blog mensen wat meer rust in hun hoofd te geven.

Piekeren, je zorgen maken en slapeloosheid heeft te maken met de dingen die je jezelf in je hoofd haalt. Het gevoel, veroorzaakt door je onderbewustzijn, heeft alles te maken met je eerdere ervaringen vanuit het verleden in je leven. Een gevoel dat verband houdt met angst en met er aan denken dat je niet in staat bent om om te gaan met de nieuwe situatie die mogelijk gaat ontstaan.

Je creëert de verhalen en mogelijke situaties in je hoofd. Andere mensen zijn zeer bereid om je zelfs met dit proces te helpen en situaties misschien wel nog erger te maken. Jij begint naar wegen te zoeken hoe je daar eventueel allemaal wel niet me om moet of kunt gaan. Wees even alert. Vanuit je angst voor het onbekende verzin je plan ‘A’, ’B’ en ‘B +’ om jezelf alvast voor te bereiden op de dingen die heel vaak niet eens gaan gebeuren. En je bent slechts in staat om de angstige kant van de verandering te zien in plaats van benieuwd te zijn naar de wellicht uitdagende kanten die aan die angst ook vast kunnen zitten. Het hele proces zuigt de energie uit je weg en schept alleen maar nog meer angst. Het houdt je af om te genieten van het leven en veroorzaakt een verstoring van je gemoedsrust.

Als je jezelf niet kunt vertrouwen, wie anders kan je vertrouwen. Denk bijvoorbeeld eens aan oorlogen. Elk decennium of zelfs een kortere periode zijn ze wel ergens in de wereld en dat is al eeuwen zo. Nieuwe terreur aanslagen wachten slechts en je kunt er zeker van zijn dat ze weer gebeuren. Maar laat jij die dingen, die mogelijk in de toekomst kunnen gebeuren en slechts mogelijk in ‘jouw wereld’ plaats gaan vinden (of helemaal niet) jou in hun macht houden en – zeker daar waar het verkiezingsuitslagen aan gaat – van je (nacht)rust afhelpen?

Een tijd geleden las ik een prachtig verhaal verteld door Allen Wilson Watts (6 januari 1915 - 16 november 1973)

Het verhaal van de Chinese boer:

“ In een dorpje op het Chinese platteland, leefde een boer met zijn zoon.  Naast hun hut en het land was hun enige bezit van enige waarde het paard. Zo konden ze het land bewerken en in alle bescheidenheid rondkomen.

Op een dag brak het paard door de omheining en rende weg.
Die avond kwamen de dorpelingen bij de Chinese boer op bezoek om hun medelijden te betuigen.  "Wat vreselijk!" zeiden ze: "Hoe moet het nu met het land? Je paard verloren, wat een ongeluk!"
Maar de boer glimlachte rustig en zei: "Misschien".

De dag daarna gingen de boer en zijn zoon weer aan het werk op het land en voor enige tijd maakten ze er het beste van. Tot op een dag het paard weer kwam aangelopen. En in zijn kielzog nam hij een kudde van zeven wilde paarden mee!
Die avond kwamen de dorpelingen weer bijeen om hun gelukwensen te geven: "Wat een geluk! Wat geweldig! Je bezit zo maar verachtvoudigd!"
Maar de boer glimlachte rustig en zei: "Misschien”.

De volgende dag wilde de zoon proberen of hij de paarden kon temmen en klom op de rug van een wild paard. Deze was hier echter niet van gediend en bokte net zolang totdat de zoon met een flinke smak op de grond belandde en beide benen brak.
Die avond stonden de dorpelingen weer op de stoep: "Wat vreselijk! Je zoon! Beide benen gebroken! Nu kan hij niet helpen op het land! Wat een ongeluk! Hoe moet dat nu?"
Maar de boer glimlachte rustig en zei: "Misschien”.

De volgende dag kwam er bericht dat er een oorlog was uitgebroken en dat alle jongemannen die daartoe in staat waren zich onmiddellijk moesten melden om een leger te vormen. Zijn zoon werd afgewezen. De dorpelingen kwamen wederom op de stoep met hun verhaal dit keer: “Wat een geluk voor jullie!”
En de boer glimlachte rustig en dacht: “Misschien”.

"Het hele proces van de natuur is een proces van immense complexiteit en het is echt onmogelijk om te zeggen of iets dat gebeurt in het goed is of slecht. Want je weet maar nooit de gevolgen van het ongeluk. Of, je weet nooit de gevolgen van geluk. "

"Het hele proces van de natuur is een proces van immense complexiteit en het is echt onmogelijk om te zeggen of iets dat er in gebeurt  goed is of slecht. Je weet immers nooit de gevolgen van het ongeluk. Of, je weet nooit de gevolgen van geluk. "

Je kunt je afvragen: "Wie is eigenlijk de meester van mijn leven?" Zijn dit je gedachten of ben jij het?
Stop met het maken van allerhande verhalen in je hoofd die misschien nooit komen of er nog helemaal niet zijn.

Je mag en kunt volledig op jezelf vertrouwen. Immers, dat heb je tot dusver al lang in je leven aan getoond. Vertrouw op je veerkracht en creativiteit omdat je leven helemaal niet verkeerd kan gaan.

Leef en geniet van het leven. Heeft al dat zorgen maken in je leven je al ooit verder geholpen?

Stop ermee, ga slapen en… als je wilt… kom gewoon fijn naar mijn klas.


Frans Captijn

www.captijninsight.com





vrijdag 11 november 2016

De oogst van multitasking.

Ja, ik weet het, ik ben van een andere (misschien ouderwetse) generatie. Mijn twee kinderen zijn veel beter in multitasking dan ik. Ze zijn er aan gewend. En ja, in mijn vorige loopbaan als CEO deed ik mijn best om zo veel mogelijk taken of activiteiten in dezelfde tijd te doen. Met mijn andere levensstijl hier in Thailand ben ik het meer en meer verloren.
Ik voel me er een beetje schuldig door, omdat dat me in het zelfde tijdbestek wellicht nuttiger en waardevoller had kunnen maken ...

Nu ik steeds meer leer over mindfulness (de energie om ergens met 100% in het nu mee bezig te zijn) en bewustzijn (zintuiglijke waarneming) ben ik er achter dat die gedachte die ik ooit had helemaal niet klopt. Het is heel eenvoudig uit te leggen waarom niet.

Af en toe doe ik met gasten hier een oefening. In het algemeen wordt gesteld dat vrouwen er beter in zijn dan mannen en in de praktijk blijkt dat hier ook uit de resultaten.
Ik vraag mijn gasten om even een moment stil te zijn, hun ogen te sluiten en voor zichzelf waar te nemen aan hoeveel gedachten ze in dezelfde tijd kunnen denken.
Vrouwen komen soms zelfs uit op vier of vijf. Mannen blijven meestal hangen op drie of vier.
En de echte uitkomst? Ze vertellen geen van allen de waarheid. Het kan namelijk helemaal niet.

Onze geest, in optimale conditie, heeft 'slechts' de beschikking over een 100% bewustzijn. Als we gaan multitasken verdelen we die 100% in stukjes. We verdelen onze aandacht over de vele taken of activiteiten waarvan we denken dat we ze in een zelfde tijdsbestek kunnen handelen. We verbinden onze gedachten aan die taken en activiteiten. 

En zoals het niet mogelijk is om twee, drie of vier keer tegelijk in te ademen of uit te ademen zo is het ook niet mogelijk om aan twee, drie, vier of zelfs vijf dingen tegelijk te denken. Wat we feitelijk doen is dat we ons denkproces versnellen. Je kunt het zien als naar een film kijken en die filmband sneller laten draaien. De afzonderlijke plaatjes komen dan wel sneller voorbij, maar je bent het mooie en ontspannen kijken naar de film op deze manier kwijt. Het is een overkill aan prikkels en maakt snel(ler) moe.

Als we volledig bewust en verbonden met iets bezig zijn, maken we niet snel fouten. Door meer dingen in dezelfde tijd te doen neemt die kans heel snel toe en gebeurt dat dan ook juist wel. De fouten moeten gerepareerd worden maar daarvoor geven we onszelf niet of nauwelijks de tijd. Het moet allemaal toch nog in dezelfde tijd af. Zelfs in ons persoonlijke leven willen we dingen ook nog eens SMART (Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdgebonden) doen, waardoor ze steeds minder ruimte voor creativiteit en 'professionele improvisatie' een kans geven.
Dus in dezelfde tijd doen we onszelf nog een extra (reparatie) werkzaamheden aan en neemt onze stress toe. Aan het eind van de dag was je in ieder geval erg ‘druk’ met van alles en misschien vraag je jezelf moe wel af; 'Wat heb ik nu eigenlijk vandaag allemaal gedaan en wat heb ik bereikt?'

Als je denkt aan de kwaliteit van je werk en je betrokkenheid ermee kun je heel veel vraagtekens plaatsen. En dan praat ik nog niet eens over de vrijwel continue verslaving en afleiding waarmee we met onze digitale middelen ‘verbonden’ willen blijven met alles dat er in de wereld om ons heen gebeurt.

Onvolledig betrokken zijn met de taken of activiteiten die je doet vermindert de kwaliteit en de samenhang met die dingen die je juist wilt neer zetten of produceren.

Eigenlijk kun je de 'oogst' van multitasking in ieder geval zien als:
- Minder aandacht
- Meer kans op fouten
- Het creëren en opbouwen van meer en meer stress
- Lagere kwaliteit en verbinding
- Een gevoel van minder prestatie
- Minder genieten van het plezier dat je aan een activiteit kunt beleven.

De ervaring heeft in diverse onderzoeken inmiddels uitgewezen dat het niet alleen een gevoel van minder prestatie is, maar dat het minder prestatie is.

De 'oogst' van multitasking? Hoe raak je meer gestrest en word je minder productief en verbonden met leven?
Wordt rustiger, vertraag je ritme, be-leef meer plezier. Wees meer verbonden met de taken en activiteiten die je doet. Doe minder in dezelfde tijd. Als je eet bijvoorbeeld, wees je dan bewust van eten en proef wat je eet (je een meestal nog minder ook). Geniet daar van. Met een mobiel op tafel leid je je aandacht van dat wat je doet (en waar je van kunt genieten volkomen af. 
Maak weer kwaliteit, minder stress, betekenis en… op de lange termijn veel en veel meer productie en succes.

Ik ben blij en dankbaar dat ik nog van een ‘ouderwetse’ generatie ben en het leven ten volle kan en mag leven. 




Frans Captijn

www.captijninsight.com


vrijdag 4 november 2016

Olie!? Je kent de waarde niet van dat wat je kreeg! Je hoeft het niet te vinden. Het is er al lang... Wees gezonder.

Een paar weken geleden werd ik wakker met een enorme pijn in mijn linkerknie. Ik kon mijn been niet meer buigen. Het kostte me aardig wat moeite om naar beneden te komen omdat ik niet meer kon lopen. Een hele vreemde ervaring.
Het duurde een dag en eigenlijk wilde ik naar het ziekenhuis om een aantal röntgenfoto’s te laten maken om te zien wat er mis was. De stem van mijn vader in mijn hoofd vertelde me (zoals hij altijd zei tegen zijn patiënten in zijn massage praktijk); "Blijf bewegen. Doe het voorzichtig. Als het moeilijk is om te doen, probeer het dan onder een warme douche of probeer te gaan zwemmen."
Met een zwembad in mijn achtertuin is het niet moeilijk om te gaan zwemmen. En toch, gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het kostte me moeite om bij het zwembad te komen en om het water in te gaan. Heel, heel langzaam, ik voelde me gehandicapt, probeerde ik te bewegen, maar zwemmen lukte niet echt. Geloof het of niet. De volgende dag werd ik wakker en alles was weer helemaal goed en functioneerde prima. Afkloppen, tot nu toe is niet meer terug geweest.

Deze ervaring maakte me ervan bewust dat ik eigenlijk nauwelijks waardeer wat ik ooit kreeg. Me nooit bezorgd maakte over mijn vitaliteit. Maar eigenlijk is het een wonder, weet je? De meesten van ons nemen niet of nauwelijks de tijd om eens bij stil te staan. Tot je, zoals ik dus nu, eens op ‘hold’ wordt gezet. We nemen een goeie gezondheid gewoonweg als een soort garantie en vanzelfsprekendheid aan. Me maken ons er allerminst druk om en leven zoals altijd in een vaak onbewust ritme van; ontbijt, lunch, diner, werk enzovoort. Geen contact met dat waar het leven werkelijk om draait. Tot de dag van ‘zeezicht’, de laatste rust...

We gaan ons alleen zorgen maken als we die fase bereiken. Als we gezond zijn gaan we er van uit dat dat stadium nog heel ver weg is. Ik ben nog steeds OK. Ik loop nog steeds. 
Je kent de waarde van je ledematen niet tot je niet meer kunt lopen of iets niet meer kunt vasthouden. Je kent de waarde van je gezichtsvermogen niet totdat je ze verliest. Je waardeert niet wat je ooit hebt gekregen.

We vergeten dat gezondheid een holistische benadering nodig heeft en dat daar een persoonlijke balans in moet zijn. Fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel en causaal (je omgeving, de dingen die je energie geven en die energie weg laten lopen). Alle vijf dienen aandacht te krijgen om te kunnen zeggen dat je gezond bent.
Als we aan onze gezondheid werken dan besteden we meestal de meeste aandacht aan slechts dat fysieke deel. We gaan naar de sportschool, beginnen met joggen, beginnen bewuster te bewegen, doen aan fitness programma's mee, enz. Sommige mensen beweren zelfs dat die activiteiten hun helpen om ook geestelijk tot rust te komen… Dat kan wellicht zo zijn en toch is het voor velen slechts een tijdelijk verleggen van de gedachtestroom van het piekeren waarin ze continue zitten.

Als je ouder wordt ervaar je dat met name dat fysieke deel van je ouder wordt. Het is gewoon een accepteren van dat natuurlijke proces. Marketing laat je geloven dat je er de strijd tegen aan kunt gaan om voor altijd jong te kunnen blijven. En toch… je kunt heel veel geloven maar je moet reëel blijven… die strijd zal je altijd verliezen.
Je geest, daarentegen kan juist steeds vitaler worden. Aandacht voor spiritualiteit (en dat is een veel breder scala aan inzicht en verdieping dan de traditionele religieuze benadering) bijvoorbeeld, maakt gewoon deel uit van een goede gezondheid beleving. Het helpt je om verbinding te maken met de betekenis van het leven en met de waarde van alle dingen die in je zijn opgeslagen om te gebruiken.

Je kent de waarde van lucht niet totdat je je niet meer kunt ademhalen. Wanneer je je heel bewust van je ademhaling bent, bijvoorbeeld tijdens meditatie, volg je de moleculen van je inademing en je uitademing, voel je de lucht in en uit je gaan. Ooit stil gestaan bij de betekenis daarvan?
Die visualisatie toont je de vitaliteit van je leven. Het helpt je de vitaliteit van je leven te begrijpen. Wat is leven? Die in-en-uit ademing? Je neemt je adem voor lief. Het is immers gratis en overal voor handen. Als de overheid je per m³ begint aan te slaan, je elke maand de factuur voor het gebruik van je ademlucht stuurt, dan ga je je er zorgen om maken en klagen.

We gaan ons pas zorgen maken als iets niet meer werkt. Tijdens ons regelmatige "ontbijt, lunch, diner, werk leven" zijn we veel te druk met het opwaarderen van onze ego, onze hebzucht en ... het vergroten van onze problemen. We staan nauwelijks stil bij de waarde van leven. We kwellen onszelf zonder het te weten. We verliezen degene die we echt zijn.

Tijdens een van mijn lessen die onlangs volgde legde een docent uit:
Denk hier eens over na; Wanneer een persoon je erg blij komt vertellen: "Ik heb olie gevonden!", Wat komt hij je dan eigenlijk vertellen?
Het is de verkeerde expressie. Het is niet waar. Nog voordat hij het vond, was er al lang. De olie is altijd onder de grond. Het maakt niet uit of hij vond of niet. Het is eigenlijk verkeerd om ik vond olie te zeggen. Nee, die is er al heel lang. Je hebt het met andere middelen omhoog gehaald.

Met persoonlijke reflectie en meditatie, werk je aan je gezondheid. Het zijn middelen om die 'olie' in jezelf omhoog te halen. Die olie van betekenis. Die 'olie' van richting. Die 'olie' van uniekheid. Die 'olie' van antwoorden op al die persoonlijke vrage die in je leven. Die 'olie' van de spiritualiteit.

De vraag is bent je geïnteresseerd in het winning van die "olie", of kan het je helemaal niets schelen nu?

Mijn ervaring… Wacht niet tot 'zeezicht' om te leren, te gebruiken en te delen van de unieke waarden die je hebt.


Frans Captijn

www.captijninsight.com