Tenminste een maandje nieuws-geheelonthouding als goed voornemen.

Wikipedia omschrijft nieuws onder andere als: “Nieuws omvat alle informatie van een zeker algemeen belang die tot dusver aan publieke waarneming was onttrokken. Het gaat doorgaans over een recent feit, een actualiteit, waar collectieve belangstelling voor bestaat. Nieuws kan echter ook betrekking hebben op een 'inlichting' uit het verleden die niet eerder als zodanig is ontsloten voor een brede kring van belangstellenden…”
 
Ik heb het niet zo op die altijd weer populaire ‘goede voornemens’ die mensen stellen aan het begin van een nieuw jaar. Zelf heb ik er ook nooit aan meegedaan. Toch schoot me een paar weken geleden door mijn hoofd om het er eens een keer op te wagen. Voor tenminste een maandje persoonlijke ‘nieuws-geheelonthouding’.
 
Hoewel ik denk aardig ‘vrij’ te zijn, doordat ik al jaren niet meer over sociale media beschik, denk ik toch dat het een pittige uitdaging wordt. Even het nieuws checken is toch een soort verslaving.
 
Waarom dan juist deze uitdaging met mezelf aan gaan? Het heeft een aantal redenen.
 
Allereerst krijgen we al meer dan twee jaar dagelijks niets anders te horen en te zien dan virusgedoe. Geen dag zonder een foto van weer een of andere injectiespuit. En als we een beetje nuchter nadenken dan is dit gedoe er al sinds mensenheugenis (toen het echter nog niet of nauwelijks door andere mutaties aandacht kreeg) en zal dit ook deel van ons leven blijven. Er worden niet voor niets op diverse plekken in de wereld voor miljoenen dollars nieuwe vaccin fabrieken gebouwd om de vaccinboosterstrippenkaart te blijven vullen.

Geen nieuws, eigenlijk ‘ouds’ dus, dat inmiddels een wereldwijde massapsychose heeft veroorzaakt. Over een maand is dat zeker weten niet anders, laat staan weg.
 
Een andere reden is dat juist slecht en negatief nieuws de overkill aan informatie is die dag in dag uit over ons wordt uitgestort. Het blijft de wereld overheersen. Het zaait onrust, vaak angst en paniek en geeft stress. Al die negatieve energie kan je humeur en zelfs je gezondheid pittig beïnvloeden.

Als ik die uitleg van Wikipedia lees dan vraag ik me ook af welk belang er voor mij mee wordt gediend. Tenminste 98% van al die informatie is voor mij niet interessant of ik heb er geen belangstelling voor. Laat staan dat het voor mij persoonlijk belangrijk is. En ik vraag me ook af wat van veel tot de tot dan toe aan de publieke waarneming onttrokken informatie de werkelijke nieuws'waarde' is. Dient het werkelijk het algemeen belang?  

Een goeie vriend deelde een verhaal dat hij ooit gehoord had met me. 

"Stel dat een goeie bekende dagelijks bij jullie thuis aan komt. Hij of zij gaat midden in de kamer staan en vertelt je kinderen elke dag over enge ziektes, moorden & overvallen, rampen, mensen die met elkaar ruzie hebben of smerige (macht) spelletjes met elkaar spelen, corruptie, onveiligheid, bedrog, demonstraties, oorlogen, crises, vluchtelingen, natuur en milieu in vernieling, rampspoed en ga zo maar door. Wat zeg je dan tegen die dagelijkse bezoeker? 

Waarschijnlijk dat hij of zij op moet hoepelen en nooit meer terug moet komen. Je kinderen worden er immers bang en ziek van. Het speelt in op en raakt hun emotie. Wegwezen dus. Een redelijk normale reactie zo zou je toch mogen verwachten. 

Onze televisies, die met het nieuws exact hetzelfde doen, zetten we dagelijks uit gewoonte en zonder er bij na te denken maar al te graag steeds weer aan..."  
 
Nog een reden. We kunnen de wereld niet veranderen. Hoe meer dan triest vele verhalen uit de hele wereld ook zijn, we kunnen er daar, op die plekken, bijna nooit iets aan veranderen. Is doneren de structurele oplossing? Met acties worden we er door humanitaire organisaties onder bedolven. En ja, hulp is zeker nodig. 

Ooit bij stilgestaan dat we ieder op een plek in de wereld leven waar we uitgenodigd zijn om op wat voor manier ook lokaal met onze talenten te helpen? En meestal bestaat dat uit aandacht en tijd voor elkaar. Iets dat in de tegenwoordige tijd met onze 'nieuwe normaal' inzet volledig de nek wordt omgedraaid. 
 
Hoewel het op zich niet met nieuws te maken heeft word ik meer en meer gek van de ziekte die Marketing heet. 

Tussen het nieuws word je er onder bedolven. Werkelijk overal word je er op de meest creatieve en schreeuwerige manieren aan herinnerd dat je toch zeker moet kopen. Een proces dat moet doorgaan omdat dat wat je koopt misschien een minuut je geluksgevoel een beetje opkrikt. Een andere vriend van me noemde het onlangs marketering.
Ik heb helemaal niets nodig anders dan dat wat ik al heb en zit er dan ook niet op te wachten. Er staan al genoeg schreeuwende reclameborden op elke hoek van de straat. Bijna altijd met promotions die ook nog eens helemaal geen aanbiedingen zijn maar meestal slechts de boodschap dat het product de komende weken wederom in prijs zal gaan stijgen.
Onlangs las ik dat in december veel mensen last hadden van ‘cadeaustress’. Ik had nog nooit van het woord gehoord en op dezelfde Wikipedia is het tot nu toe ook nog niet te vinden. Het zal vermoedelijk te maken hebben met van gekkigheid niet meer weten waaruit je moet kiezen om anderen heel kort blij te maken zonder op je keuze voor de rest van je leven negatief te worden aangekeken. Ook van deze nieuwe vorm van stress gelukkig geen last. 
 
En ja, geen nieuws sluit je van dat ‘zekere algemene belang’ zoals in de omschrijving van het woord ‘nieuws’ wordt gesteld dus uit. Wat aan mijn ogen en oren onttrokken was blijft het dus ook. Vraag is of ik er überhaupt belangstelling voor had of heb. Misschien vereenzaamt het. Zeker weten dat ik niet meer kan meepraten over alles wat er in de wereld gebeurt. Ik neem het op de koop toe. Het zit immers opgesloten in mijn voornemen.  

Het positieve is dat er een grote kans dat is dat het ons thuis, op onze fantastisch mooie plek, echter nog dichter en dieper bij elkaar brengt.
 
Zonder de dagelijkse negatieve nieuwsverstoring sta je volgens mij meer open voor dingen die er in je leven echt toe doen. Je krijgt nog meer tijd om mooie dingen op te merken en mee te maken dicht bij huis. En, als je positiever in het leven staat geniet je directe omgeving van die energie die je uitstraalt mee. Die houding verbindt immers weer. Verbinding, wat was dat ook alweer? 

Er is een gezegde: “Geen nieuws is goed nieuws”. Wie weet is het waarheid. Ik ga het ervaren.

Nb: Tot op heden gaat het nog steeds goed met me. Na het op 20 december jl. in concept schrijven van dit blog ben ik gelijk maar met mijn 'nieuws-geheelonthouding' begonnen. Waarom nog langer wachten? 

Op 25 februari, als ik het dan nog heb volgehouden, zal ik proberen wat ervaringen te delen van mijn nieuws geheelonthouding reis. 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com