Zalig
weer hier op dit moment. Vanmorgen begon de dag met 22˚C en was het licht
bewolkt. Een dag om weer heerlijk aan onze bouw te kunnen werken.
Tijdens
de meditatie het geluid van een vogel en een kalf dat om zijn moeder roept en
het lopen van hond Kadhow door het grind, die de stilte af en toe doorbreken. Rust,
wat een geschenk en wat een vrijheid kwam in mijn gedachten op.
Met
meditatie sluit je het lawaai buiten, stijg je er bovenuit. Lawaai onderbreekt,
verbreekt en isoleert. Het is een afleiding van je bewust zijn. Je mist zoveel
moois en het beperkt je in je vrijheid.
Onze
wereld is vol lawaai. Niet alleen van daadwerkelijk geluid en geschreeuw. Ook van
de steeds snellere aanvoer van overkill aan lawaai van alle (vaak ook nog eens volstrekt onbelangrijke en onnodige) informatie. Een continue stroom die op
ons wordt afgevuurd en waar we ons maar al te graag, de hele dag door, voor
open stellen. Ik vraag me werkelijk soms af hoe het nog door mensen te
verwerken is. Lawaai lijkt een verslaving. En als je jong bent, en er mee bent opgegroeid, dan heb je dat niet eens in de gaten. Stilte is dan een 'geluid' waar je je ongemakkelijk of zelfs angstig bij voelt. Met de jaren (maar waarom zou je daar op wachten?) ga je de waarde voelen en waarderen van stilte en rust.
Vanmorgen
tijdens de wandeling met Kadhow liep ik langs de lelie op de foto bij dit blog. Ik ben na
onze wandeling teruggereden met de scooter om er een foto van te maken. Wat een
pracht en eenvoud. Geen verstoring, geen lawaai. Voor mij pure vrijheid.
En
misschien is eens even afzien van al dat lawaai om ons heen wel een mooi cadeau dat je jezelf kunt
geven voor Kerst. Een uitnodiging voor verbinding en een goed gesprek. Een
uitnodiging om weer eens even stil te staan bij waar leven eigenlijk echt om
draait. Voor mij gelukkig al tijden niet meer om al dat lawaai. Wat een zalige vrijheid.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten