De misdienaar van Godfried Bomans. Nog steeds blij met mijn geloof.

Twee dagen geleden vertelde ik mijn zoon met een lach dat ik in mijn middelbareschooltijd van mijn Nederlandse boekenlijst slechts één boek echt gelezen heb. Een boek van Godfried Bomans: “Erik, of het klein insectenboek”. Nog steeds is lezen niet echt mijn ding. Wie weet komt het ooit nog. Mijn vader en moeder hadden wat te stellen met mij als altijd erg druk kind.
 
Misschien las ik dat ene boek wel door een eerdere kennismaking met de schrijver. Op 24 december 1971, ik was toen 14 jaar, was ik misdienaar tijdens zijn begrafenis. Ik droeg het kruis. Gisteren zocht ik voor de gein eens op internet en kwam ik, met dank aan Het Nationaal Archief, foto’s van Joost Evers (twee bij dit blog) tegen. Wat een verbazing. Ik kwam mezelf weer tegen!
 
Wat een tijd was dat en wat een tijd is het voor mij nog steeds.
 
Ondanks alle negatieve verhalen en ervaringen over wat er in de kerk allemaal is misgegaan speelt religie en geloof in mijn leven van jongs af aan al een belangrijke rol.
En, yin-yang, er zijn juist ook gigantisch veel positieve verhalen en ervaringen. Het is maar waar je de klemtoon op legt. Helaas worden de negatieve kanten meestal uitvergroot. En ook over monniken in het Boeddhisme hier in Thailand wemelt het van soms de meest vreemde verhalen. Geen reden om daar dan allemaal gedag tegen te zeggen. Het is niet God maar het zijn juist mensen die er vaak een puinhoop van hebben gemaakt of nog steeds van maken. Voorbeelden van uitwassen helaas te over en absoluut niet goed te praten. 

 
Het verandert, in mijn beleving, echter niets aan de bron, de basis en boodschap van geloof. Iedere religie stelt dat het leven draait om het doen van goede dingen.  Hoe daar, weer slechts door mensen, vorm en uitleg aan wordt gegeven en hoe ook daarbij macht en positiespel een rol speelt zijn verhalen apart. Je hoeft elkaar daarvoor niet te haten, te pesten, te discrimineren of zelfs af te slachten. Helaas weer mensenwerk.   

Ik ben nog steeds blij met mijn geloof en met spiritualiteit in mijn leven. Het geeft me stabiliteit, houvast, richting, verdieping en vooral ook dankbaarheid om gezond te zijn en mijn set aan talenten die ik heb gekregen te kunnen delen en ermee te dienen. Jammer als die verhalen en ervaringen bij mensen ertoe leiden om er afstand van te nemen of van te hebben genomen. Ieder zijn vrije keuze en ook respect daarvoor. Wie ben ik om er over te oordelen?
 
Mijn naam heb ik van een persoonlijke vriend en mediator van mijn ouders, Frans Jacobs. Hij was priester van de congregatie “Missionarissen van het Heilig Hart”. Met mij had en heeft hij een enorm sterke band. Hij overleed op jonge leeftijd en in brieven aan mijn moeder komt die band en zijn missie met en in mij naar voren. Zie het als een soort van gids. Heel veel ervaringen die voor mij een extra impuls in dat geloof zijn. Ook mijn kinderen hebben, ter ere van hem, als tweede doopnaam zijn naam meegekregen.
 

Geloof speelde een belangrijke rol in het gezin waarin ik opgroeide. Zondags steevast naar de kerk. De “Allerheiligste Drie-eenheid” kerk in Bloemendaal. En nee, natuurlijk vond ik dat als kind niet altijd leuk. En toch had het wat. Elke zondag krijg ik er beelden van terug en de foto hiernaast, waar ik ook op het misdienaarsbankje zit, geeft me ook gigantisch veel herinneringen. Al snel, ja wat moet je met je ADHD, vond ik een rol als misdienaar. Iets te doen. Het gaf me ook regelmatig de mogelijkheid om van de Sint Josephschool vrijaf te krijgen tijdens begrafenissen en bruiloften of bij de voorbereidingen, uitvoering en afbouw van het jaarlijkse ziekentriduüm. Misdienaars waren nodig en ik deed het maar al te graag. En eigenlijk doe ik dat nog steeds. Zelfs hier in Thailand.
 
In Chiang Mai ben ik jaren ‘Eucharistic Minister” geweest en zong ik psalmen tijdens de drukke internationale vieringen. Afgelopen zondag werd ik voor het eerst in ons kleine kerkje hier in Surin gevraagd om de lezingen te verzorgen. Het maakt me blij. Het blijft een beetje dienen.
 
Ik las dat er dit jaar in Nederland wederom geen Kerstnachtdiensten gehouden worden. Kennelijk word je tot vijf uur in de middag in de kerk minder snel be-omicromt. Voor mij is dit een nog verdere uitholling van dat wat Kerst voor steeds minder mensen nog maar echt voorstelt.
 
Gelukkig gaat alles hier in Thailand tot nu toe lekker door en hebben we na de nachtmis, net als vorig jaar, een gezellige party. Wie weet kan ik nog een beetje dienen. Ik kijk er naar uit.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com