Het
wordt weer Kerst. De meeste mensen weten niet waar dat echt over gaat, maar het
wordt met veel marketing spektakel ‘verkocht’ als gezelligheid, verbinding, en
als hoofdmoot vooral veel en dure cadeaus. Bevrediging van tijdelijk geluk.
Geweldig voor de economie.
Ook
hier in Thailand is het in diverse winkels, zoals bijvoorbeeld de Makro’s,
Kerst wat de klok slaat.
Het huidige ritueel om binnen te komen is inmiddels: Eerst maskeren, dan registreren, daarna plastic handschoenen aan (er is nog niet genoeg plastic), daarna lichaamstemperatuur check (groen is mogen doorlopen, rood is terug naar buiten en in de wachtruimte met afstand blijven wachten). Ik mag nog steeds door ondanks mijn zeer lage lichaamstemperatuur.
Eenmaal binnen loop je tegen de ‘Kerstuitstalling’ aan en hoor je regelmatig “Let it snow” uit de speakers. Jawel, bij tropische temperaturen.
Die sneeuw komt dus helemaal nooit (zelfs voorlopig nog niet door de klimaatverandering).
Verbinding
is in de tegenwoordige ‘nieuw normaal’ tijd ver te zoeken. Smiles zijn, in ons mooie Aziatische land dat
gepromoot wordt als land van de smiles, als ze er nog zijn, onzichtbaar verborgen achter medische en niet medische gezichtsmaskers. Gezelligheid
en vooral spontaniteit zijn inmiddels door de afstand die we moeten houden helaas
stappen terug naar af.
Niet klagen en niet getreurd. Kopen kun én zul je. Het is toch immers Kerst???
Plastic
Kerstbomen, in allerhande maten, zijn hier nú, zo zie ik overal, in de
aanbieding. Echt een geluk ;). Vreemd
overigens want met Pasen of in de zomer kon ik ze hier tegen die genoemde
hogere prijs niet vinden of krijgen.
Nee, ik koop er geen. Voor mij ‘ruiken’ ze hier niet echt. Wie weet volgend jaar.
Het huidige ritueel om binnen te komen is inmiddels: Eerst maskeren, dan registreren, daarna plastic handschoenen aan (er is nog niet genoeg plastic), daarna lichaamstemperatuur check (groen is mogen doorlopen, rood is terug naar buiten en in de wachtruimte met afstand blijven wachten). Ik mag nog steeds door ondanks mijn zeer lage lichaamstemperatuur.
Eenmaal binnen loop je tegen de ‘Kerstuitstalling’ aan en hoor je regelmatig “Let it snow” uit de speakers. Jawel, bij tropische temperaturen.
Die sneeuw komt dus helemaal nooit (zelfs voorlopig nog niet door de klimaatverandering).
Niet klagen en niet getreurd. Kopen kun én zul je. Het is toch immers Kerst???
Nee, ik koop er geen. Voor mij ‘ruiken’ ze hier niet echt. Wie weet volgend jaar.
En mogelijk een lichtpuntje. Eergisteravond kreeg ik in ons vaste restaurant een tip van een bezoeker dat er
in de buurt toch ook kleine echte boompjes te koop zijn. Een uitdaging waar ik
naar opzoek ga.
Op een Nederlandse website las ik dat diverse mensen lijden aan 'Cadeaustress'. Ik had er nog nooit van gehoord. Volgens mij is het zoiets dat je van gekkigheid niet meer weet wat je moet kopen. Zijn mensen nu echt totaal doorgedraaid?
Aan
kerstcadeautjes doen wij niet. We hebben alles wat we verlangen en zeker
ook elkaar. Geen cadeaustress dus. Hoe zalig kan het niet zijn. En yep, we gaan wel naar de nachtmis en hebben nadien daar zeker
weten weer een gezellige party met bbq en karaoke. Toch een beetje kerstgevoel.
De
wereld is meer en meer opgefokt voor hebbedingen. Zaken en indrukken die snel vervagen
en die gillen om snel nog meer of weer iets anders. En toch zijn er dingen die
een onvergetelijke indruk achter laten. Vooral ook bij (klein)kinderen. Het
wordt misschien even slikken omdat ze tegenover anderen iets (waardevols)
hebben uit te leggen maar toch.
Mijn
jongste zus bracht me vorig jaar een voorbeeld. Hebbedingetjes vonden haar zoon
en schoondochter voor de kleinkinderen niet noodzakelijk. Ze koos voor iets
totaal anders en dat sloeg in als een bom.
Ze las
haar kleinkinderen een fantastisch mooi en voor de kinderen inspirerend
Kerstverhaal voor. Dat maakte indruk. Oma die bij de kerstboom een verhaal
voorlas. Ze praten over deze herinnering nog steeds. Over waardevol gesproken.
Voor
de economie niet geweldig en toch. Hoe eenvoudig en onvergetelijk kan het niet
zijn…? Het heet verbinding, interesse en aandacht.
Voor
het hele gezin biedt SBS6 dit jaar met eerste kerstdag iets nieuws aan. Hun zender
gaat die avond voor vier uur op een knappend haardvuur met kerstmuziek. Het
geeft families de mogelijkheid om elkaar weer eens te ontmoeten en vooral weer
eens face-to-face te communiceren met elkaar. Wie weet spoort het idee sommigen
aan om ook die mobiel dan eens uit te zetten en te gaan voor persoonlijk
contact in de huidige ‘afstand maatschappij’ die ons helaas steeds meer wordt aangedaan
en opgelegd. Toch denk ik dat de meeste mensen jammer genoeg de boodschap van
SBS 6 niet vatten en overschakelen op een ander kanaal. Contact kan immers nogal confronterend zijn en we zijn het niet meer gewend. Hoe dan ook, wat mij betreft een gemiste
kans en wie ben ik…?
Ik
wens je alvast een creatief en verbindend Zalig Kerstfeest en een nieuwjaar met
aandacht, nabijheid en liefde voor elkaar.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten