Een paar weken geleden had ik een Skype-gesprek met een koppel
dat ik een paar jaar geleden ontmoette. Ze zitten midden in een proces van
individuele transformatie en ook in een proces van verandering in (versterking
van) hun relatie. Het was een leuk en fijn gesprek over de noodzakelijke
verandering die nodig waren in de omstandigheden waarin ze beiden in hun leven
en werk zitten.
De dag na het inspirerende gesprek dat we hadden, na het
doorlezen van wat aantekeningen die ik had gemaakt, begon ik na te denken over
dingen die we elkaar vertelden.
Ik herinner me dat ik in mijn leven veel heb gewerkt aan
zelfverbetering. Eigenlijk met alles wat maar nodig was en aangeboden werd in
en voor de verschillende jobs die ik in het verleden heb gedaan. I dacht dat
dat allemaal nodig was om stappen vooruit te zetten in mijn loopbaan. Ook nodig
in en voor de persoonlijke relaties die ik had en de verschillende situaties waarin
ik in die relaties zat of terecht kwam. Bijvoorbeeld om met mijn nieuwe partner
een nieuw samengesteld gezin te runnen. Ik heb veel gestudeerd, veel cursussen
en trainingen gevolgd en ben overal voor ‘geslaagd’. Een beetje lachen als ik
er nu op terug kijk.
Ik begrijp inmiddels meer en meer en nu pas heel goed dat
ik erin geslaagd ben om mezelf te veranderen. Ik ben er van overtuigd dat er
met persoonlijke ontwikkeling niets mis is. Dat is voor mij anders dan
zelfverbetering.
Zelfverbetering heeft te maken met het stap voor stap jezelf,
en vaak zonder er erg in te hebben, veranderen om beter te 'passen' in een
situatie waar je mee te maken hebt of in zit. Gerelateerd aan je gezin, werk
en/of prive situatie.
In zelfverbetering leer je allerlei vaardigheden, tricks,
manieren, strategien en gedrag om je zogenaamde 'sterke en zwakke kanten' te
gebruiken om 'successen' of doelen te bereiken. Ook zo’n mooie uitdrukking. Hoezo
heb je zwakke kanten? Die zijn juist super sterk. Misschien een andere keer in
een blog meer daar over.
Nu achteraf gezien heb ik steeds meer het idee gekregen dat
ik eigenlijk niet tevreden was met mezelf. Misschien zelfs jaloers. Ik wil er
heel eerlijk over zijn dat ik zelfs wilde dat mijn ouders trots op me waren op alle
mogelijke posities (en letterlijk in mijn werk rangen en standen) die mogelijk
waren omin mijn carrière te bereiken.
Een continu proces van meer willen bereiken en bereid zijn
om mezelf daarvoor te veranderen. Misschien zelfs een omgaan met
zelf-intolerantie die alleen maar groter wordt bij elke inspanning die ik heb
gedaan om mezelf te veranderen.
Nu begrijp ik dat dit zelfs onderdeel werd van het proces
wat voor mijn burn-out zorgde. Elke verandering die je bereikt, gaat altijd
gepaard met innerlijk conflict. Dus, continu energie verbruik.
Ik ben heel blij en dankbaar dat ik de kans kreeg om in
Thailand te gaan wonen en werken om mijn Zelf terug te vinden. Niet gestoord
door wat de wereld om mij heen misschien wel van me denkt of over me op het
internet allemaal over me schrijft. Ik heb me zelf weer terug, ik ben mezelf en
uit dat mezelf zijn, deel ik.
Waarom volgde ik dat reguliere en met de paplepel
ingegoten 'systeem' van zelfverbetering? Was ik gedoemd om in slaap te vallen met
het passief accepteren van alles in mezelf en in mijn omgeving, als ik me
onthield van alle pogingen om mezelf te veranderen?
Ik weet nu dat er een heel andere weg is dan harde mezelf
pushen enerzijds en onbeweeglijke acceptatie aan de andere kant. Het is de weg
van zelfbegrip.
Dit is niet gemakkelijk, zeker niet in de wereld, cultuur
en omstandigheden waarin de meesten van ons leven, omdat om te begrijpen en
ontdekken wat en wie je bent totale vrijheid vereist. Totale vrijheid van alle
drang om wat en wie je bent te veranderen in iets anders.
Als je probeert jezelf juist niet te veranderen,
maar jezelf te observeren, al je reacties op mensen en dingen te bestuderen,
zonder oordeel, kritiek of de wens om jezelf te hervormen, dan is je waarneming
niet-selectief, wijdverspreid, nooit gefixeerd op harde conclusies, altijd open
en fris van moment tot moment.
Dan zul je merken dat er iets wonderbaarlijks in je
gebeurt. Je ordt overspoeld door het licht en het inzicht van het bewustzijn.
Je wordt transparant en past je aan veranderingen aan en dus verandert.
De grote verrassing ... Verandering openbaart zich heel
natuurlijk en zonder enige dwang in jezelf en daarmee ook in je omgeving. Maar dat
komt niet door je berekenende, rusteloze ego dat voor altijd concurreert,
vergelijkt, drukt, predikt, manipuleert in zijn onverdraagzaamheid en zijn
ambities. Dat spanning, weerstand en conflict creëet tussen jou en de Natuur
(een uitputtend en zelfvernietigend (burn-out voor mij) proces). Je geeft de
natuur de vrije hand om gracieus, niet zelfbewust, heel gezond en addaptief,
verandering teweeg te brengen. Niet gecorrumpeerd door innerlijke conflicten.
Iets wat ik een leven in flow zonder innerlijke
conflicten noem.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
www.captijninsight.com
captijninsight@gmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten