Excuus aanbieden is ballen tonen en… maakt super blij!

Bijna had ik grote ruzie met iemand om een zwerfhond. Wat gebeurde er?

Dinsdag in de namiddag kwam een stel, dat hier een stuk verderop op de residences een huis bezit, door de straat waar ik aan woon lopen. Ze waren al een hele tijd niet meer ´thuis´ geweest door het werk dat ze meestal in het buitenland doen. Nu waren ze er weer even.

Eigenlijk ligt in de straat, vaak ook voor mijn huis een witte hond. Nou ja, wit, alleen als hij schoon is. Het is een hond van een voormalige tuinman die altijd dronken was en die werd ontslagen. De tuinman ging weg. De hond bleef. De hond is van niemand maar een Amerikaan die hier een paar huizen verderop woont geeft de hond elke avond eten en drinken doet hij bij mij uit de vijvertjes in de voortuin. Als mijn buurman weg moet dan geeft hij mij een seintje en dan neem ik het voeren ´s avonds even over. De hond, Whitey is zijn naam,  voelt zich buiten op zijn gemak en hangt hier altijd rond. Hij is van niemand.

De wat oudere man van het stel, geen echte hondenliefhebber, sprak me op een zeer agressieve en negatieve manier over het dier aan. Zelfs zijn vriendin schrok er van. Bijna ontaarde het gesprek in een fikse ruzie. Ik bedankte hem voor het gesprek en ging naar binnen. Luid schreeuwend volgde de man de aanwijzingen van zijn vriendin om ook maar naar huis te gaan. Eerlijk is eerlijk, waar dit over ging wist ik werkelijk niet en ik was heel even wat van de leg. Waarom die stoot van negatieve energie om niets. Blij dat ik naar binnen was gegaan. Maar lekker zitten deed het me allerminst.

Woensdagmorgen stond ik er niet meer bij stil, na mijn ochtendklas was ik aan het ontbijten toen mijn eigen hond, Kadhow, even blafte om aan te geven dat er iemand voor mijn open deur stond. Het was de ´boze buurman´.  Eerst schrok ik eigenlijk een beetje maar ik opende de vliegendeur waarop de man oprecht zijn excuses aan mij aanbood voor dat wat er gisteren door hem gebeurd was…

Eerlijk is eerlijk, dat voelde bij mij zo verdomde goed. Voor mij is dat gewoonweg ´ballen tonen´. We omhelsden elkaar zelfs en ineens kwamen er allerhande oprechte verhalen en gedachtewisselingen los. Direct een super verbinding en waarom niet in dit fantastische paradijs waar ik mag wonen. Dat is dus het gevoel van iets oplossen en gelijk dat ‘verleden’ ook los laten. Wat kan het toch simpel zijn om een keer te buigen voor dat wat verkeerd ging. Zeker weten dat er bij hem (of misschien wel tussen het stel) heel wat aan vooraf gegaan is. De stap zetten als volwassen mensen was en is voor mij petje af.

Direct geef je een nieuwe kans. En dat heet volgens mij met een misschien wat spiritueel woord ‘vergeven’. Niet een tweede kans maar zonder verdere condities een nieuwe kans.

We zijn allemaal mensen met ook ieder zijn eigen stemmingen en ja in contact kan wel eens wat mis gaan. Het nadien op deze manier oplossen…alles gaat weer stromen.
"Excuus aanbieden is ballen tonen en... maakt super blij!

Frans Captijn
www.captijninsight.com