Tijd is alles… elke minuut ben je een stap dichter bij het eind.

Boven de deur van het huis waarin ik hier in Thailand woon heb ik de tekst gezet; “The clock won’t find you here.” Het is een uitnodiging aan mensen die hier met mij willen werken dat er tijd en aandacht voor ze is. Steeds meer ben ik er achter dat mensen een basis behoefte aan aandacht en adem hebben. Daarnaast aan tijd om hun doelen en dromen te kunnen verwezenlijken en om te proberen om grip op het leven te houden.

In mijn functie van algemeen directeur van de Veiligheidsregio Zeeland die ik vervulde kreeg ik een paar jaar geleden van mijn Utrechtse collega Hans Wink ooit eens een boek met de titel “Tijd is alles…” Een eenvoudig en inspirerend boek dat ik als ik de kans krijg regelmatig op een willekeurige pagina open sla en in kijk. Iedere keer weer iets nieuws en iedere keer weer iets waardevols dat je er in tegemoet komt. We organiseren hier zelfs over dit thema een programma.

Tijd is ook alles. We staan er nauwelijks bij stil. Ja heel af en toe en meestal ook kortstondig als iemand uit onze directe vrienden of kennissen kring plotseling overlijdt. Of als we zelf of een van onze gezinsleden ineens een super nare boodschap te horen krijgt in relatie tot bijvoorbeeld onze gezondheid. Alles krijgt dan ineens een totaal andere waarde. Prioriteiten veranderen, gedachten veranderen. Wat zou je doen als je hoorde dat je nog maar één week te leven hebt…?

In het Thaise dorpje waar ik woon - en ik denk eigenlijk overal hier op het platte land - heeft tijd een andere betekenis. Die betekenis heeft heel veel te maken met de plaats die de dood hier in neemt. Een normaal en volledig geaccepteerd deel van het leven. Het is een markeerpunt van een einde en zeker ook van een nieuw begin dat gevierd wordt. Als een soort doorstart.  Afgelopen week werd me dat tijdens een beschouwing over de dood nog weer eens heel duidelijk.

Geen enkele persoon of situatie in je leven kan je eigenlijk meer leren dan dat de dood zo werd gesteld. De dood toont je bijvoorbeeld dat alles wat je denkt te bezitten uiteindelijk maar schijn is. Je raakt het, op dat ene meestal onbekende moment, in één seconde allemaal kwijt. Er is geen verschil is tussen rijk en arm, man of vrouw, status of positie, huidskleur of wat dan ook. Voor de dood zijn we allemaal het zelfde.

Wat kun je leren van de dood? De vraag kwam of je tot het allerlaatste moment blijft wachten om je leven voluit te gaan leven. Hoe lang blijf je nog wachten totdat de dood je leraar wordt? Waarom wachten tot alles van je wordt afgenomen voordat je leert om dieper in en naar jezelf op zoek te gaan, je beste talenten en vermogens in te zetten, en je leven (nog) waardevoller te leven? Als met één (laatste) ademhaling, vroeg of later, alles in een flits kan veranderen, waarom dan leven met zoveel zaken die er op zo’n moment minder toe doen, ‘verspillen’? Wil je niet leven voordat de dood aanklopt? Een paar dingen die ik opschreef:

• Iets in ons houdt ons soms af van te genieten van leven. Het is het druk in de weer zijn om te proberen onze toekomst in te richten.
• We lopen maanden of zelfs jaren op onszelf vooruit. Daardoor hebben we nog nauwelijks tijd voor het hier en nu en genieten - laat staan vieren - vaak helemaal niet van dat wat we al lang hebben bereikt. 
• Als je je leven voluit leeft dan heb je eigenlijk ook helemaal geen laatste wensen. Je zou ze elk moment leven. 
• Als je zou weten dat je nog maar één week te leven hebt en je die week gaat gebruiken om je leven toch nog even snel ‘goed’ te maken dan kun je jezelf afvragen wat je al die andere weken, maanden jaren ervoor dan met je leven gedaan hebt.
• Het mooie is, dat je je leven helemaal niet hoeft te veranderen. Het draait er alleen maar om hoe je je leven leeft. 
• Het gaat er niet om wat je doet, maar om hoe bewust je die dingen doet en of je er bewust plezier aan beleeft.
• Je leven is je carrière en niet andersom. 
• Je interactie met het leven is je meest waardevolle relatie. 
• Wat zin aan je leven geeft is je persoonlijke wil en het lef hebben, om je leven ten volle te leven. 
• Leven is niet iets dat je krijgt, het is iets dat je be-leeft. 
• Het leven gaat met maar ook zonder jou gewoon door. 
• Je leeft je leven niet, je leeft je gedachten.
• Gebruik elke dag om de angst die je tegen houdt om ten volle te leven los te laten.

Hoe ga je om met je leven? Dat is wat de dood van je vraagt. Laat de dood je niet angstig maken maar gebruik de kennis om je leven volop te leven omdat elk moment er toe doet. 

Voel je uitgenodigd om vanuit dat bewustzijn je leven met misschien nog meer plezier te leven. Tijd is alles...

Frans Captijn