Geen wonder dat je hoofdpijn krijgt. We hebben onszelf een onmogelijke puzzel aan opdrachten gegeven.

Dat brein van ons krijgt nogal wat te verwerken in een leven. En als je er wat dieper naar kijkt is het eigenlijk een wonder dat we niet vaker hoofdpijn hebben. We hebben onszelf onmogelijke opdrachten gegeven. Je computer, je brein, het besturingssysteem van je leven, probeert aan al die opdrachten die je op de harde schijf en het werkgeheugen hebt gezet te voldoen. Zaken die je er meestal zelf in gebracht hebt. Zaken ook vanuit je cultuur en wellicht ook je religie. En dat zet je aan het denken vanuit een "Ik, mij, mijn" concept of gericht op het vinden van de juiste oplossing. Al die gedachten en dwalingen worden bij een Boeddha voorgesteld als de krullen op (en niet meer in) zijn hoofd.  

Je hebt je brein bijvoorbeeld gezegd; “Ik wil dat ik aardig gevonden word en in de smaak val. Ik wil niet dat er slecht over me gesproken wordt. Ik wil dat alles wat ik zeg en doe anderen aan staat. Ik wil geen "nee" zeggen. Ik wil niet gekwetst worden. Ik wil geen dingen op mijn pad die me niet bevallen. Ik wil positieve aandacht en bemind worden. En ook al heb ik een rot humeur dan wil ik dat dat in ieder geval voor de buitenwereld verborgen blijft. Ik moet wel opvallen en de clown uithangen (of juist vooral me rustig houden om niet te veel op te vallen). Ik moet bij bepaalde type mensen uit de buurt blijven. Ik wil van alles wat er om me heen en in de wereld gebeurt zo snel mogelijk op de hoogte zijn. En ik wil zoveel mogelijk leuke dingen doen. Ik wil dat anderen zien dat ik enorm mijn best doe en lange dagen maak. Ik wil me bewijzen. Hou die en die speciaal in de gaten want die spelen een spel met me of proberen de poten onder mijn stoel vandaan te zagen.” Enzovoort, enzovoort, vul maar aan zou ik zeggen...

En als je dit soort dingen dan allemaal in gebracht hebt dan zeg je tegen je brein; “Nou brein, zoek voor me uit hoe je al deze dingen voor mij kunt realiseren ook al moet je er dag en nacht mee aan de slag.” En natuurlijk heeft je brein gezegd; “Akkoord baas, ik ben al aan de slag. Ik zal er continue aan werken.”

Het idee voor dit blog komt voort uit een kort fragment dat ik in een boekje las dat in de boekenkast hier op het resort lag en dat me doodeenvoudig even riep. Het ging over de opdrachten die we onze brein geven en toen ik, zoals hierboven nu opgeschreven mijn gedachten een beetje de vrije loop liet moest ik er eigenlijk hartelijk om lachen. En nee, natuurlijk zal het niet voor iedereen zo gelden hoewel…

Maar bij mij kwam wel het beeld op dat het eigenlijk gek is dat we niet veel vaker hoofdpijn krijgen. We proberen ons in allerhande bochten te wringen, voor onze omgeving, vanuit onze eigen overtuigingen, onze levensstijl, onze religie, vanuit onze invalshoek en onze waarheid. En zie het repeterende ‘onze’ daar vooral in. We hebben nog nauwelijks vrijheid om zaken ‘open’ te kunnen observeren. We zetten ons leven vast. We zijn gefocust op (al weer) onze verstoringen die we niet meer als een soort evenement kunnen zien.  

Zelfs op onze vakantie slagen we er niet in. Ik merk het aan mensen hier. Het is volgens velen hier een paradijs maar, en natuurlijk is het mijn beleving, een serieuze klacht van een gast om dubbel glas in de hotelkamers te plaatsen omdat je ’s ochtends wakker wordt van het geluid (ze noemen het lawaai) van tropische vogels die ontwaken…??? het kan verkeren. Waarschijnlijk aan het brein opdracht gegeven om natuurgeluiden te weren en al zeker op vakantie.

Het is geen wonder dat onze gedachten niet tot rust komen. Ze zijn met veel te veel dingen tegelijk bezig en proberen je eigenlijk in een continue stroom te ‘beschermen’ vanuit angst. Het gevolg is dat je slecht slaapt, je moeilijk kunt concentreren en, jawel, er koppijn van krijgt.

Jezelf stapje voor stapje wat meer vrijheid en openheid geven kan helpen. Het heet volgens mij gewoon "leven". 
Als je immers aan jezelf vraagt van wie dit allemaal zo nodig moet dan kom je eigenlijk weer altijd bij jezelf uit. Wie weet werk aan de winkel om die cirkel te doorbreken. Degene die dat alleen maar kan dat ben je helemaal zelf.

Frans Captijn.