Afgelopen
woensdag begeleidde ik de wekelijkse mindful communicatie klas. Een van onze
gasten die hier een gezondheidsprogramma volgt is een boek aan het lezen met de
titel; “De moed van imperfectie”. In de bijeenkomst
brachten we juist dat woord “imperfectie” in om eens nader te onderzoeken.
We
merkten op dat imperfectie niet bestaat. Het zijn alleen gedachten er over die
het woord laten bestaan. Gedachten die je van de wereld om je heen aangeboden
hebt gekregen. Wat anderen er wel niet van vinden en hoe ze er, meestal in
negatieve zin, over praten.
Voor
mij is de Australiër, Nick Vujicic – de man zonder armen en benen -, één van de
beste voorbeelden in dit kader. Hij vertelt niet alleen maar laat je zien hoe
uniek en prachtig mensen zijn als ze zichzelf zijn. “Ik geloof niet in fouten.
En als de wereld zegt dat je niet goed genoeg bent… vraag dan eens een second opinion”.
De
zakenwereld, de wereld van marketing, van ego en jaloezie maken ons wijs dat
imperfectie bestaat. Bedrijven bieden je, tijdelijke, ‘oplossingen’ aan en
marketing helpt je er in te geloven dat je dat werkelijk moet doen om van je
(eerst door hen aangeprate) ‘probleem’ af te kunnen komen. Je hoeft er alleen
maar voor te betalen.
Ook
hier in Azië mag ik met geweldige en mooie mensen werken. Ik begin elke ochtend
heel erg vroeg met mijn eerste lessen. Als ik na die lessen soms het kantoor
bezoek komen de eerste collega’s meestal net op hun werk. Het eerste dat dan
gebeurt is dat ze aan de slag gaan met make-up. Geen foto’s, soms - op een
leuke manier - zelfs verstoppertje met me spelen tot ze vinden dat ze
‘toonbaar’ zijn. Naar mijn mening – maar wie ben ik – zien ze er vaak beter en veel
natuurlijker uit in hun ‘imperfecte’ staat zonder (veel) make-up. Wat is er toch
te verbergen?
Het is
precies hetzelfde met de dingen die we in ons leven doen. We proberen perfect
te zijn in hoe we slechts denken dat anderen naar ons kijken. Vaak doen we, of
proberen we dingen te doen, die ons helemaal niet liggen om daarmee terug te
geven aan de wereld waarin we leven. We vergeten onze grootste gift van
perfectie en hebben de moed vaak niet om te accepteren dat we al lang perfect
zijn.
Als je
die dingen doet die, vanuit je hart en uniekheid, jouw dingen zijn dan dien je
jezelf en de wereld om je heen op de allerbeste manier. Als je gaat proberen om
perfect (in de ogen van anderen) te worden, dan zet je jezelf onder druk,
verbruik je nodeloos heel veel energie en ben je uit het oog verloren dat je ‘foutloos’
bent en dat de wereld juist zit te wachten op jou als die unieke
persoonlijkheid (en je hoeft er ook niet eens extra voor te betalen).
De Boeddha
was geïnspireerd door de natuur. De natuur toont ons heel eenvoudig hoe het
werkt. Op de plek waar ik woon groeien talloze soorten van vruchten en kruiden.
Het mango seizoen is begonnen. Zalige verse toetjes (mango met
kleefrijst) worden weer geserveerd.
Heb je
ooit gedacht aan een appelboom die mango’s voort brengt? Of een Lychees boom waaraan
kersen groeien? Of een banaan waaraan tomaten komen? Ik geloof dat je je dan
direct bewust bent van het woord imperfectie. Maar het bestaat niet.
De
natuur toont je hoe het werkt, met bomen, met dieren, etc.. De natuur toont ons
de seizoenen en één daarvan is oogst tijd.
Oogst
gewoon wat JIJ bent en geniet van juist die perfectie om niet allen jezelf maar
ook de wereld om je heen op de beste manier te dienen.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten