Tijdens één van de trainingen die ik ooit volgde was er een lezing `Belgen doen het beter´. Die lezing overtuigde me er van dat onze buren heel veel zaken dan weliswaar anders, maar toch uiteindelijk veel logischer en met elkaar in verband hadden georganiseerd. Daarbij deden ze er ook nog een Bourgondisch sausje overheen wat het geheel ook nog eens in een veel aangenamere setting bracht. Ik heb het bijna tien jaar vanuit de samenwerking met Zeeland, en met name het mooie Zeeuws-Vlaanderen, mogen en kunnen meemaken.
Afgelopen zaterdag woonde ik, als lid van de Chiang Mai Expats Club, een lezing bij over ‘Thailand and China’s return to the Global Stage. Je kunt de presentatie als pdf en veilig bestand nog tot en met zaterdag 7 februari 2015 downloaden (http://www.schurtenberger.biz/expatsclub.Jan2015.pdf ).Direct kwam de presentatie over ‘Belgen doen het beter’ weer in mijn geest ook terug.
China glimlacht Amerika en Europa toe als het gaat over economische crisis. Ze gaan stap voor stap deze economiën voorbij. En écht ik begin steeds meer te geloven dat ‘onze’ economische crisis voor een enorm groot deel tussen de oren zit. Economische crisis? Exponentiële continue economische groei! En Thailand, dit jaar partner in de zogenaamde ASEAN (Association of Southeast Asian Nations) groeit in hoog tempo mee. Eigenlijk houden ze de groei niet eens meer bij. Taalbarrière maar zeker ook het nog niet gereed hebben van noodzakelijke transportassen over de weg - naar de havens en voor doorvoer-, per spoor en door de lucht (grotere luchthavens). Het lijkt wel of zo’n beetje één op de drie vrachtauto’s die je hier ziet rijden een betonwagen is op weg naar een weg- en waterbouwkundig werk of een bouwproject.
Fijntjes kregen we een aantal redenen te horen waarom met name China het zo goed doet en in de slipstream de economie van de ASEAN deelnemers gewoon mee omhoog trekt. En we kunnen het er mee eens zijn of niet maar als je dit hoort dan denk ik dat we ‘onze’ crisis voor een heel groot deel vooral ook aan onszelf te danken hebben.
Om (slechts) een paar dingen te noemen die mij vooral aanspraken. Dusdanig dat ik ze nu nog steeds ook weet.
# Beslissingen worden in China genomen door de top, de elite. Die zijn er immers voor aangesteld, worden er (rijkelijk) voor betaald en hebben ook nog eens een hoog aanzien. Een pittige top-down benadering dus. Inspraak is er op een zekere manier best wel maar de besluiten worden, of je het er mee eens bent of niet, genomen door de topfunctionarissen.
Met
name in Europa denk ik dat inspraak, invloed van vakbonden en medezeggenschap
op een aantal punten is doorgeslagen. Daar waar gepredikt wordt dat die
inspraak moet gaan over met name de ‘gezondheid en continuïteit’ van het
bedrijf of de organisatie als óók de belangen van de medewerkers, ligt in mijn
beleving inmiddels de nadruk meer bij die medewerkers. Besluitvorming is
stroperig geworden en daarmee is het snel inspelen op de markt en het kansen
pakken die per direct voorbij komen verworden tot een ultiem lang voorspel wat
uiteindelijk zijn of haar hoogtepunt niet meer kan bereiken.
Let
wel, ik heb inspraak en medezeggenschap en zeker ook dat wat vakbonden hebben
betekend als verantwoordelijke namens de werkgever altijd super gewaardeerd.
Veel was daarbij afhankelijk van de omgang met elkaar en vooral het spel,
binnen de regels, van geven en nemen dat je met elkaar kon spelen. Nog steeds
heb ik met een aantal mensen uit die wereld een super fijn contact.
En een
leuk nieuwtje van mijn Chinese werkgever hier is dat hij vanaf half januari dit
jaar al zijn personeel (meer dan 100 personen inclusief mijn persoon) dagelijks
gratis een super gezond en verantwoord ontbijt, warme lunch en diner aan biedt.
Hoezo zorg voor je personeel. En over teambuilding gesproken… Van mijn dochter
begreep ik dat dit typisch de Chinese invloed is (en de zakelijke achtergrond
is dat mensen op hun werk beschikbaar en zichtbaar blijven in plaats van lange
tijd voor deze ‘pauzes’ afwezig te zijn’. Ik vind het tot nu toe top ;) en ook
nog eens super gemakkelijk.
# Besluitvorming in China gebeurt vanuit zicht op de gevolgen van dit besluit binnen het geheel aan zaken die spelen in relatie tot de ontwikkeling van dit geheel op de lange termijn en duurzame relaties. Hoe anders vaak in de westerse wereld. We gaan voornamelijk (helaas) voor ons zelf. Korte termijn, snel geld verdienen en wat die relaties betreft… dat zien we vaak dan wel weer.
# Mensen wordt een totaal andere wereld benadering voor gehouden dan Amerikanen en Europeanen. Nan Huai-chin (Dé spirituele leermeester en drijvende kracht binnen het Chineze Boeddhisme) zei daarover “The world is what we think off. We have started to think of it differently, so our life has changed significantly, and will continue to do so.” Imaginatie van hoe de wereld er uit zou moeten / kunnen zien en het aanleren, of liever gezegd kweken, van verlangens (je moet toch zeker elk half jaar de nieuwste mobiel hebben om mee te kunnen blijven tellen bijvoorbeeld) spelen een hele grote rol binnen de groei die China jaar na jaar door maakt.
# Een immense sociaal veiligheid- & controle systeem zorgt er voor dat iedereen in het land de regeltjes en afspraken goed blijft volgen. Een beetje eng toen ik dat hoorde (maar eigenlijk via de contacten die ik inmiddels hier heb en van mijn dochter die zowel in Nederland als in China Chinees studeert al lang wist). Dat is schrikken in Europa. Al wat minder in Amerika en toch. Kom op zeg, word wakker… In onze westerse wereld weten we het allemaal zo netjes te verbergen en in te pakken om ons te laten voelen dat we volledig ‘vrij’ zijn en een vrijheid van meningsuiting hebben. In Frankrijk gaan we er met z’n allen de barricades voor op. Maar is dit écht zo? Nagenoeg iedere beweging die we inmiddels maken kan worden gevolgd. Ons winkelgedrag wordt bij gehouden, geld transacties en telefoonverkeer evenzeer (of kan een lange tijd nadien nog worden getraceerd). Zelfs de media zijn in mijn beleving helemaal niet écht vrij. Ik heb er wat van mee gemaakt. Ook hier spelen, en eigenlijk is dat heel normaal belangen. Dagelijks krijg/kreeg ik berichten via het internationale Rode Kruis van wat er in de wereld aan catastrofes aan de hand was. In de krant of op internet las je ze niet tenzij er Nederlanders bij waren betrokken of wij in enige ‘invloedsfeer’ (meestal economisch) zaten.
# En als we het hebben over ‘SMART’ doelstellingen (Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden) in het werk of bij projecten, dan speelt het zicht houden op het ‘verbruik’ van grondstoffen (uitgedrukt in de benodigde consumptie per ‘gemiddeld’ mensenleven) een essentiële factor in dit meetsysteem.
Geen last van een economische crisis. Misschien wel veel meer last van hoe je nog wel om kunt gaan met deze explosieve groei. Een vraagstuk van een omgekeerde orde.
Leuk om te horen, mooi om te kunnen vergelijken. En nee, lang niet alles uit dit systeem apprecieer ik. Maar economisch gezien… Chinezen doen het anders en wellicht toch wel beter.
Ik denk dat mijn dochter Carlien een bijzondere ervaring en toekomst tegemoet gaat. Een uitdaging op zich om bij die groei van de partij te kunnen en mogen zijn.
Frans Captijn
# Besluitvorming in China gebeurt vanuit zicht op de gevolgen van dit besluit binnen het geheel aan zaken die spelen in relatie tot de ontwikkeling van dit geheel op de lange termijn en duurzame relaties. Hoe anders vaak in de westerse wereld. We gaan voornamelijk (helaas) voor ons zelf. Korte termijn, snel geld verdienen en wat die relaties betreft… dat zien we vaak dan wel weer.
# Mensen wordt een totaal andere wereld benadering voor gehouden dan Amerikanen en Europeanen. Nan Huai-chin (Dé spirituele leermeester en drijvende kracht binnen het Chineze Boeddhisme) zei daarover “The world is what we think off. We have started to think of it differently, so our life has changed significantly, and will continue to do so.” Imaginatie van hoe de wereld er uit zou moeten / kunnen zien en het aanleren, of liever gezegd kweken, van verlangens (je moet toch zeker elk half jaar de nieuwste mobiel hebben om mee te kunnen blijven tellen bijvoorbeeld) spelen een hele grote rol binnen de groei die China jaar na jaar door maakt.
# Een immense sociaal veiligheid- & controle systeem zorgt er voor dat iedereen in het land de regeltjes en afspraken goed blijft volgen. Een beetje eng toen ik dat hoorde (maar eigenlijk via de contacten die ik inmiddels hier heb en van mijn dochter die zowel in Nederland als in China Chinees studeert al lang wist). Dat is schrikken in Europa. Al wat minder in Amerika en toch. Kom op zeg, word wakker… In onze westerse wereld weten we het allemaal zo netjes te verbergen en in te pakken om ons te laten voelen dat we volledig ‘vrij’ zijn en een vrijheid van meningsuiting hebben. In Frankrijk gaan we er met z’n allen de barricades voor op. Maar is dit écht zo? Nagenoeg iedere beweging die we inmiddels maken kan worden gevolgd. Ons winkelgedrag wordt bij gehouden, geld transacties en telefoonverkeer evenzeer (of kan een lange tijd nadien nog worden getraceerd). Zelfs de media zijn in mijn beleving helemaal niet écht vrij. Ik heb er wat van mee gemaakt. Ook hier spelen, en eigenlijk is dat heel normaal belangen. Dagelijks krijg/kreeg ik berichten via het internationale Rode Kruis van wat er in de wereld aan catastrofes aan de hand was. In de krant of op internet las je ze niet tenzij er Nederlanders bij waren betrokken of wij in enige ‘invloedsfeer’ (meestal economisch) zaten.
# En als we het hebben over ‘SMART’ doelstellingen (Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden) in het werk of bij projecten, dan speelt het zicht houden op het ‘verbruik’ van grondstoffen (uitgedrukt in de benodigde consumptie per ‘gemiddeld’ mensenleven) een essentiële factor in dit meetsysteem.
Geen last van een economische crisis. Misschien wel veel meer last van hoe je nog wel om kunt gaan met deze explosieve groei. Een vraagstuk van een omgekeerde orde.
Leuk om te horen, mooi om te kunnen vergelijken. En nee, lang niet alles uit dit systeem apprecieer ik. Maar economisch gezien… Chinezen doen het anders en wellicht toch wel beter.
Ik denk dat mijn dochter Carlien een bijzondere ervaring en toekomst tegemoet gaat. Een uitdaging op zich om bij die groei van de partij te kunnen en mogen zijn.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten