vrijdag 16 januari 2015

Elke dag is er wel iets positiefs te melden.



Ik weet niet meer precies van waaruit ik de tip kreeg maar ongeveer een maand geleden las ik ergens dat er iemand was die elke dag vlak voor het slapen gaan over de afgelopen dag iets positiefs op schreef. Ze gaf aan dat hoe slecht de dag misschien ook geweest was er toch altijd wel iets positiefs, ook in die negatieve ervaring, te melden was.

Een paar weken geleden ben ik er maar eens mee gestart. Heel veel ervaring heb ik er dus nog niet mee en toch werkt het al een beetje. Positieve momenten vallen me ineens nog meer op. Ik heb zelfs een aantal dagen gehad dat ik een keuze moest maken. De insteek is om slechts één ding kort te vermelden. Ook had ik al een dag dat ik het totaal niet wist omdat eigenlijk alles tegen leek te zitten. En toch, vlak voordat ik in slaap viel (en dat gaat bij mij super snel) plopte er toch nog iets op.

Soms laat het je ook lachen en lachen is ontspannen. Geweldig toch voor het slapen gaan?
Gisteren gelijk bij het begin van de dag al een super positief moment.
In het dorpje waar ik woon kennen inmiddels de meeste dorpsbewoners de kale man op de Yamaha Tricity die ’s ochtends vroeg met zijn hond op de scooter voorbij komt op weg naar het bos. De dorpsbewoners proberen een paar woorden Engels en ik blijf hangen in een paar woorden Thai. De gebruikelijke onderlinge begroetingsrituelen.
Vlak bij een water opslagbekken voor de drainage van de rijstvelden van onze vallei kwam een brommertje van de berg naar beneden rijden. Achterop een oudere man die ik nog niet eerder had gezien met een klein grijs baardje. Vast de vader van de bestuurder van de brommer die ik wel vanuit onze buurt een beetje kende. Als mensen me met mijn hond zien dan lachen ze me altijd toe, gaan hun handen bij elkaar voor hun hart en maken ze een zogenaamde ‘Wai’ een kleine buiging. De oudere man hoorde onderweg al van de bestuurder dat de persoon die ze nu tegen kwamen de vriendelijke farang (buitenlander) van het dorp was. Hij groette beleefd met een Sawadee Krab (goeie dag). De oudere man gooide er een tandje bovenop. Hij begon te lachen en zei toen als luide begroeting. “I thank you so very much’ en maakte achterop de scooter een buiging waarbij hij er bijna afkukelde. Nou alle drie volop lachen en zelfs hond Kadhow stond even stil en draaide zich om om te kijken wat er te lachen viel.

Soms hoef je helemaal niet op de vol bepakte op scooters rijdende postbodes van Thailand Post te wachten op een positief bericht. Als je er voor open staat komt er elke dag tenminste wel iets op je pad. Je hoeft het maar te zien en te glimlachen.

En, o, ja, zo’n schriftje op je nachtkastje vind ik eigenlijk wel wat. Ik ga er maar eens even mee door.

Frans Captijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten