Ik weet
niet meer precies van waaruit ik de tip kreeg maar ongeveer een maand geleden
las ik ergens dat er iemand was die elke dag vlak voor het slapen gaan over de
afgelopen dag iets positiefs op schreef. Ze gaf aan dat hoe slecht de dag
misschien ook geweest was er toch altijd wel iets positiefs, ook in die
negatieve ervaring, te melden was.
Een
paar weken geleden ben ik er maar eens mee gestart. Heel veel ervaring heb ik
er dus nog niet mee en toch werkt het al een beetje. Positieve momenten vallen
me ineens nog meer op. Ik heb zelfs een aantal dagen gehad dat ik een keuze
moest maken. De insteek is om slechts één ding kort te vermelden. Ook had ik al
een dag dat ik het totaal niet wist omdat eigenlijk alles tegen leek te zitten.
En toch, vlak voordat ik in slaap viel (en dat gaat bij mij super snel) plopte
er toch nog iets op.
Soms laat
het je ook lachen en lachen is ontspannen. Geweldig toch voor het slapen gaan?
Gisteren
gelijk bij het begin van de dag al een super positief moment.
In het
dorpje waar ik woon kennen inmiddels de meeste dorpsbewoners de kale man op de
Yamaha Tricity die ’s ochtends vroeg met zijn hond op de scooter voorbij komt
op weg naar het bos. De dorpsbewoners proberen een paar woorden Engels en ik
blijf hangen in een paar woorden Thai. De gebruikelijke onderlinge begroetingsrituelen.
Vlak
bij een water opslagbekken voor de drainage van de rijstvelden van onze vallei
kwam een brommertje van de berg naar beneden rijden. Achterop een oudere man die
ik nog niet eerder had gezien met een klein grijs baardje. Vast de vader van de
bestuurder van de brommer die ik wel vanuit onze buurt een beetje kende. Als
mensen me met mijn hond zien dan lachen ze me altijd toe, gaan hun handen bij
elkaar voor hun hart en maken ze een zogenaamde ‘Wai’ een kleine buiging. De
oudere man hoorde onderweg al van de bestuurder dat de persoon die ze nu tegen
kwamen de vriendelijke farang (buitenlander) van het dorp was. Hij groette
beleefd met een Sawadee Krab (goeie dag). De oudere man gooide er een tandje
bovenop. Hij begon te lachen en zei toen als luide begroeting. “I thank you so
very much’ en maakte achterop de scooter een buiging waarbij hij er bijna
afkukelde. Nou alle drie volop lachen en zelfs hond Kadhow stond even stil en
draaide zich om om te kijken wat er te lachen viel.
Soms
hoef je helemaal niet op de vol bepakte op scooters rijdende postbodes van
Thailand Post te wachten op een positief bericht. Als je er voor open staat
komt er elke dag tenminste wel iets op je pad. Je hoeft het maar te zien en te
glimlachen.
En, o,
ja, zo’n schriftje op je nachtkastje vind ik eigenlijk wel wat. Ik ga er maar
eens even mee door.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten