Vier je leven.

Een tijdje geleden kreeg ik van een kennis een link voor BVN-tv waarmee Nederlanders en Vlamingen televisie-uitzendingen van de publieke omroepen in het buitenland kunnen kijken. Nou dat was aardig maar ik kijk hier eigenlijk helemaal geen tv. Vorige week waagde ik het er een keer op.

Zo kwam ik onder andere terecht op een uitzending van Koefnoen. Een kerstspecial over de strass en de stress van de kerst. Sketches en liedjes met Nick en Simon waarbij ik heel wat typetjes vanuit mijn toneel cursus eigenlijk zo kon neer zetten maar vooral ook herkende. De samenhang tussen vieren, stress en vooral juist ook helemaal niet verbonden zijn werd lachwekkend neer gezet. En vanuit de herkenning die ik er op veel punten mee had was het eigenlijk te triest voor woorden. Gezellig samen kerst vieren op de bank. Iedereen verbonden met zijn eigen tablet. Hoe vaak zal het de afgelopen kerst niet de waarheid zijn geweest?

Joris Linssen zag ik met zijn kerstboom. Natuurlijk een uitgelezen programma op het eind van het jaar. En eerlijk is eerlijk, petje af voor deze man wat mij betreft, die man die heeft iets met mensen. Het is me in heel veel van zijn programma’s al opgevallen. Zijn laagdrempeligheid zet bij en in mensen kranen open oom hun hart te luchten en emoties te delen. En vanuit mijn opleiding in de crisisbeheersing weet ik al dat bij veel televisieprogramma’s sensatie en emotie op nummer één staat om programma’s uit te zenden. Dit vond ik mooi, ik had het ook nog nooit eerder gezien terwijl het kennelijk al het vijfde jaar is dat hij dit presenteert.

Wat me ook in zijn programma aan sprak was ‘leven vieren’. Heel vaak ben je in A en verlang je enorm naar B. Je gaat er voor. Nog voor je B hebt bereikt komt er vaak al een ander lonkend perspectief C. Het verlangen naar C groeit en groeit en als je dan uiteindelijk B bereikt hebt dan vier je niet dat je ooit bij dat zo eerder lonkende perspectief überhaupt bent gekomen. Je schiet door naar C zonder jezelf een schouder klop te geven, zonder even te genieten, zonder eens in de spiegel van je eigen leven te kijken naar hoe ver je al gekomen bent. Door hollen.

In de uitzending vielen me een paar uitspraken van mensen op die weldegelijk gingen voor het vieren van hun leven. Iemand zei: “Probeer naar het leven te blijven lachen zodat het leven terug lacht.” Een mooie overdenking en natuurlijk is dat leven lang niet altijd alleen een lach maar soms ook een traan. En iemand gaf een mooie definitie van leven vieren: “Iemand die zijn leven viert is iemand die midden in zijn eigen leven staat en er vooral de tijd voor neemt.”

Vier het leven. Sta er af en toe even in stil, kijk in de spiegel, maak de balans op, vier, lach en probeer dat terug lachen toe te laten.

Een mooi begin van 2015.

Frans Captijn