Deze
week, in een gesprek met gasten uit Florida, kwam het er over dat ons lichaam
meestal aardig wat aandacht krijgt om gezond te blijven. Gezond zijn en blijven
heeft echter met veel meer dingen te maken dan alleen, fysiek, met ons lijf. Op
de plek waar ik in Thailand werk be-leven mensen dat heel bewust.
Onze
geest, onze met een mooi woord ‘mentale gesteldheid’, komt er in de meeste
gevallen maar bekaaid vanaf. En het mooie is dat zelfs (steeds luidere) signalen
van slecht slapen en/of wakker liggen, piekeren, geen antwoorden krijgen of creatieve
oplossingen kunnen zien, zorgen maken, verkramping of bijvoorbeeld stress ons
niet eens alert maken op dat er iets mis is. We maken ons er ziek mee en komen
niet eens meer op de gedachte dat we er iets tegen moeten gaan doen. We gaan
nog harder doordraven…
Dagelijks
worden we bedolven onder een dusdanige hoeveelheid informatie die onze geest
moet verwerken dat ons hoofd een soort ‘dumpplek’ wordt. Om de confrontatie met
onszelf niet aan te hoeven gaan vertellen we verhalen over hem of over haar.
Dat is veel gemakkelijker dan eens stil te staan en te reflecteren op ons eigen
verhaal (dat leven heet). En ook de indrukken van anderen, die wij vaak zelf
vorm en inhoud geven, dumpen we er nog even in ons hoofd bij.
Op de
boeddhistische universiteit hier vertelde een wat oudere monnik dat je de geest
kunt zien als een mentale tuin. Op een dag gaan er gemiddeld genomen zo’n
60.000 gedachten door ons hoofd. 95% daarvan zijn gedachten van gisteren. Onze
mentale tuin bedelven we met gedachten waarmee we voor een groot deel ook nog
eens onbewust aan de slag gaan. We maken er onze eigen, voor veronderstelde,
verhalen en plannen voor de toekomst bij en gooien die er op onze stortplek ook
nog eens bij. De geest is verworden tot een ongeorganiseerde dump plek van vanalles.
Een plek waaruit vergiftiging, stank, negatieve energie en afsluiting ontstaat.
Dat gif en die stank houden ons uit onze slaap en gunnen mooie en waardevolle dingen,
die er al lang voor ons klaar liggen, niet om te voorschijn te komen.
Een gepassioneerde
tuinman of vrouw draagt optimaal zorg voor de tuin. Begin vorig jaar had ik zo’n
vrouw, Marianne Folmer, in een van mijn groepen die er bezielend over kan
vertellen. Deze mensen verstaan de stem van de natuur en de roep die de natuur
regelmatig vanuit de kracht van haar seizoenen uit. Ze weten, en bewegen er in
mee, dat er een ongedwongen tijd nodig is om te rusten om stil te zijn, om lucht
toe te dienen, om de grond in optimale conditie te houden, om op te ruimen, om
te laten besterven, om te zaaien, om uit te dunnen waardoor planten optimaal en
zonder concurrentie gedrag in hun pracht tot bloei kunnen komen, en om te
oogsten.
En wat
ze ook weten is dat er als tuinman of vrouw vooral een optimaal genieten van élk
proces, niet alleen de lente of de zomer, is. Het is een spiegel van en voor
ons eigen verhaal dat leven heet.
Onze
geest is de basis en niet ons lichaam. De geest is een fantastisch en
wonderbaarlijk instrument.
Met
mijn gasten uit Florida kwamen we er achter dat het wat bewuster inzetten op de
verzorging (het reinigen) van onze geest, onze eigen ‘mentale tuin’ eens wat
opruimen, er aandacht aan geven en lucht geven, een wonderbaarlijke ont-dekking
(van iets wat er al lang voor ons ligt te wachten), kan geven.
En net
als bij een bezoek aan een bibliotheek en boekhandel… neem er eens je tijd voor
en geniet van de rust. Wellicht tijd voor een goeie en waardevolle
voorjaarsschoonmaak.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten