Ik
herinner me vanuit mijn jeugd dat mijn vader altijd geïnspireerd geweest is in bergen.
Tijdens onze vakanties gingen we regelmatig naar pension Willems-Diederen in
het plaatsje Oud Valkenburg – deel van de gemeente Schin op Geul - in Limburg. Hij
voelde zich er thuis en wandelde elke dag alleen een aantal uren in het bos en
op de heuvels. Toen ik ouder was ben ik regelmatig met hem naar Oostenrijk
geweest. Het was zijn land en alweer… door de bergen.
In Thailand, waar ik inmiddels nu al een tijdje verblijf, werk en leef ik dagelijks met de natuur. Natuur inspireert me, ik heb er een nieuwe verbinding mee gekregen. En, nu ik meer en meer ontdek over het boeddhisme, ben ik er achter dat ook de Boeddha zich liet inspireren door de natuur en er aardig wat lessen aan wijdt. Het enige dat hij eigenlijk deed was er de tijd voor te nemen. De tijd om te kijken, te voelen, te ruiken, te proeven en te luisteren naar de natuur en om de energie ervan te voelen. Als je geïnspireerd raakt door de natuur, kan de natuur een eenvoudig voorbeeld en een spiegel zijn hoe je het leven kunt leven.
Met een paar gasten namen we eens de tijd om van een berg / heuvel te genieten (zie de foto) en te wachten tot we zouden worden geraakt door inspiratie. Een geweldige ervaring die ik graag wil delen met de hulp van een zogenaamde ‘Dhama talk’ die we er bij gebruikten.
We noemden dat bergen stil, standvastig en duurzaam zijn. Dat ze puur en solide zijn. Van minuut tot minuut tonen ze zich in hun natuur. Ze zijn geaard. Ze zijn stabiel. Ze leven door. Ze zijn een uiting van voortdurende natuur. En ook tonen ze van dag tot dag hun aanwezigheid. Van het ene seizoen naar het volgende verandert hun verschijning eigenlijk op dezelfde manier zoals iemand die achtereenvolgende stappen zet verandert. De wolken die de bergtoppen beroeren doen dat in harmonie. Precies zoals de voetstappen als wij onze weg gaan.
Bergen zijn aanwezig in het landschap. Ze accepteren alles. Ze verbergen zich niet als er sneeuw valt of ijs ontstaat. Als het regent of de hitte van de zon ze raakt. En als mensen over ze heen lopen of vuil droppen, accepteert de berg dat. Dat wil niet zeggen dat je geen respect moet tonen voor de natuur. Maar een berg, zonder enig pardon, accepteert het leven helemaal zoals het is.
Wij kregen het in-zicht van; Probeer jezelf niet te verstoppen voor hoe situaties gewoonweg zijn. Reageer op de voor jou juiste manier. Accepteer het feit dat je een vrije keuze hebt om te doen wat de juiste, goede oplossing is. Je zou zonder angst moeten zijn als je de juiste gevoelsmatige keuze maakt. Net zoals een berg geen angst kent. Wees bergen voor elkaar. Wees puur, prettig, zonnig en zeker voor elkaar.
En natuurlijk. Er zijn altijd twee kanten aan een verhaal. Er is altijd licht en donker in dingen. Bergen zijn niet alleen maar ‘pluizig’ en zacht. Ze kennen niet alleen liefde en licht. Ze kunnen gevaarlijke plekken hebben. Er kunnen lawines zijn, aardverschuivingen en hele lage temperaturen. En die kent het leven op een zelfde wijze natuurlijk ook. Leven kan gevaarlijk zijn. En dat zullen we, hoewel niet altijd gemakkelijk, moeten respecteren.
Dus…, misschien, als je weer eens een keer een berg of heuvel ziet… sta eens stil en laat je inspireren.
Frans Captijn
In Thailand, waar ik inmiddels nu al een tijdje verblijf, werk en leef ik dagelijks met de natuur. Natuur inspireert me, ik heb er een nieuwe verbinding mee gekregen. En, nu ik meer en meer ontdek over het boeddhisme, ben ik er achter dat ook de Boeddha zich liet inspireren door de natuur en er aardig wat lessen aan wijdt. Het enige dat hij eigenlijk deed was er de tijd voor te nemen. De tijd om te kijken, te voelen, te ruiken, te proeven en te luisteren naar de natuur en om de energie ervan te voelen. Als je geïnspireerd raakt door de natuur, kan de natuur een eenvoudig voorbeeld en een spiegel zijn hoe je het leven kunt leven.
Met een paar gasten namen we eens de tijd om van een berg / heuvel te genieten (zie de foto) en te wachten tot we zouden worden geraakt door inspiratie. Een geweldige ervaring die ik graag wil delen met de hulp van een zogenaamde ‘Dhama talk’ die we er bij gebruikten.
We noemden dat bergen stil, standvastig en duurzaam zijn. Dat ze puur en solide zijn. Van minuut tot minuut tonen ze zich in hun natuur. Ze zijn geaard. Ze zijn stabiel. Ze leven door. Ze zijn een uiting van voortdurende natuur. En ook tonen ze van dag tot dag hun aanwezigheid. Van het ene seizoen naar het volgende verandert hun verschijning eigenlijk op dezelfde manier zoals iemand die achtereenvolgende stappen zet verandert. De wolken die de bergtoppen beroeren doen dat in harmonie. Precies zoals de voetstappen als wij onze weg gaan.
Bergen zijn aanwezig in het landschap. Ze accepteren alles. Ze verbergen zich niet als er sneeuw valt of ijs ontstaat. Als het regent of de hitte van de zon ze raakt. En als mensen over ze heen lopen of vuil droppen, accepteert de berg dat. Dat wil niet zeggen dat je geen respect moet tonen voor de natuur. Maar een berg, zonder enig pardon, accepteert het leven helemaal zoals het is.
Wij kregen het in-zicht van; Probeer jezelf niet te verstoppen voor hoe situaties gewoonweg zijn. Reageer op de voor jou juiste manier. Accepteer het feit dat je een vrije keuze hebt om te doen wat de juiste, goede oplossing is. Je zou zonder angst moeten zijn als je de juiste gevoelsmatige keuze maakt. Net zoals een berg geen angst kent. Wees bergen voor elkaar. Wees puur, prettig, zonnig en zeker voor elkaar.
En natuurlijk. Er zijn altijd twee kanten aan een verhaal. Er is altijd licht en donker in dingen. Bergen zijn niet alleen maar ‘pluizig’ en zacht. Ze kennen niet alleen liefde en licht. Ze kunnen gevaarlijke plekken hebben. Er kunnen lawines zijn, aardverschuivingen en hele lage temperaturen. En die kent het leven op een zelfde wijze natuurlijk ook. Leven kan gevaarlijk zijn. En dat zullen we, hoewel niet altijd gemakkelijk, moeten respecteren.
Dus…, misschien, als je weer eens een keer een berg of heuvel ziet… sta eens stil en laat je inspireren.
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten