Ga open. Als anderen je niet goed genoeg vinden, vraag dan eens een second opinion.

Onlangs had ik een mailwisseling met een hele goeie collega. Het ging over ´open zijn´ en ´recht uit je hart´ reageren. Ook hoe dat bij anderen over kan komen. Het inspireerde me om er dit blog over te schrijven.

Kennelijk wordt ik regelmatig als nogal open door anderen ervaren. Het gesprek op papier maakte me duidelijk dat ik me daarvan zelf eigenlijk nauwelijks bewust ben. Zo lang als ik me kan herinneren weet en ben ik niet anders. Misschien mag ik wel van geluk spreken…

De standaard vraag die ik in mijn leven dikwijls kreeg komt nu ineens weer in me op: "Ben jij met je openheid en het soms tonen van je emoties niet bang dat andere mensen daar misbruik van zullen maken?" Nu heb ik dat óf nooit gemerkt, wat me stug lijkt maar het zou theoretisch kunnen, óf het is in mijn ogen helemaal nog nooit gebeurd. Ik vertrouw dat laatste gelukkig.

En wat die emoties, uitingen van verdriet of juist plezier, betreft… Ik kan ze gewoon ook niet tegen houden. Mee gekregen van mijn moeder ga ik vanuit. Ik noem ze gekscherend maar 'gelieerde energetische uitingen van betrokkenheid'.
Een voorbeeld? Zelfs mijn voormalige bestuursvoorzitter haalde het in mijn periodieke functioneringsgesprekken wel eens aan. Enerzijds helemaal niet onterecht. Ze gaven mij anderzijds aan dat het menselijk kapitaal waarmee ik lang mocht samenwerken en onze taak en opdracht waar we voor stonden, als mijn club voelde. En als je betrokken én open bent dan ben je gevoelig voor alles wat er in de wereld om die organisatie heen gebeurt.

Standaard geloof ik dat je als je open bent ook transparant bent. En daarmee eigenlijk helemaal niet te raken of te misbruiken. Ik geloof er dan ook niet in dat je door open te zijn jezelf kwetsbaar op stelt. Wat zou er dan gekwetst moeten worden? Wat of wie je bent? In mijn beleving draagt openheid juist bij aan vrijheid in verbinding.

Open zijn heeft ook nog eens iets makkelijks. Je hoeft niet na te denken wat je die ene persoon nu ook al weer wel of niet verteld hebt en hoe dat zat bij die ander. En ja, dat lost niet altijd alles op. Interpretatieverschillen, omdat je altijd met een zender en een ontvanger werkt, blijven bestaan maar zijn heel gemakkelijk uit te leggen.

Ik ben niet trots op het verleden, dat overigens ook bij mij bestaat uit ups en downs, maar ben er wel blij en dankbaar mee. Ik heb me gelukkig ook nooit van mezelf ergens voor hoeven te schamen - wat ook de interpretatie en uitingen van anderen van mijn ervaringen mag zijn - en weet ook niet wat ik te verbergen heb. Ik ben dankbaar voor de inzichten die het verleden me tot dusver gebracht hebben. Die inzichten zijn de impuls geweest voor de beslissingen die ik in mijn leven nam en hebben me tot nu toe aardig op het pad van de verbinding met mezelf gehouden. En als daarbij dan ook de regelmatig in mijn hoofd opborrelende uitspraak van mijn moeder; “Jongens, laten we de lol er als het even kan ook nog een beetje in blijven houden.” bij op telt...

En toch… eens stil staan dat het ook allemaal een keerzijde heeft en je met een wereld om je heen te maken hebt is heel niet verkeerd. Die openheid kan als bedreigend worden ervaren, als te snel, als opschepperig misschien wel, als onveilig, als te extrovert. En moet dat je dan afhouden van ‘open zijn’, van “reageren vanuit je hart”?

Deel, mooi en uniek als je bent, jouw persoonlijkheid. In mijn beleving wordt daar wel degelijk in de wereld om je heen op gewacht. Misschien is alleen de plek waar je bent (nog) niet de juiste. Angst en onveiligheidsgevoel kunnen en mogen toch niet je raadgevers zijn om je af te houden van te mogen zijn wie je werkelijk bent? 

Wij kwamen er in onze mailwisseling op dat de wereld lang niet altijd veilig voelt. Als je puur authentiek en puur vanuit je hart werkt en leeft dan kun je gaan ervaren dat de veiligheid eigenlijk in jezelf zit. 

Als je de beslissing neemt om het pad te lopen dat uit komt bij jezelf en de wereld van die unieke persoon die jij bent te laten genieten, dan ga je bloeien en is er geen houden meer aan ‘open gaan’ aan. Het is kiezen voor de vrijheid om (weer) te leven.

En mogen smaken niet verschillen? Niet iedereen hoeft van je te houden. Daar waar ‘vrienden’ je ineens dan niet meer zien zitten komen op enig moment mensen op je pad waarmee je een werkelijke meerwaarde voor en met elkaar kunt gaan be-leven.

Een uitspraak die me altijd bij zal blijven van Nick Vujicic;

“Als de wereld om je heen je niet goed genoeg vindt…, vraag dan eens een second opinion.”

Frans Captijn