vrijdag 1 augustus 2014

Waar DENK je aan? Kies juist niet voor meer piek(-er)en.



Een paar weken geleden moest ik even heen en weer naar MaleisiĆ«. Toen ik, na een transfer in Bangkok, de toegangsslurf naar het vliegtuig in ging liep er een ouder echtpaar uit AustraliĆ« voor me. Ze werden aangetrokken door reclamefoto’s van een Thaise bank.

De man en de vrouw stonden foto voor foto heel even stil. Ze keken naar het beeld en spraken de tekst uit die over de foto heen was geprint. Het begon met de zin: “Waar DENK je aan?”

Daarna stopten ze steeds weer en spraken de navolgende teksten uit:

“Hij DENKT aan het beginnen van een eigen bedrijf.”,

“Zij DENKT aan het aanschaffen van een nieuwe auto”,

“Zij DENKEN aan het kopen van een groter huis.” (bij een foto van een tweepersoons bed waarin een echtpaar en een stuk of vier vijf kinderen),
"Hij DENKT aan een verre en lange vakantie",
“Zij DENKT aan de toekomst van haar baby.”,

En zo ging het nog wel even door. De man van het stel begon ineens heel erg hard te lachen toen hij de laatste zin zag? Die luidde: “DENK je hier aan? DENK dan aan onze bank!

Ik vroeg hem waarom hij eerst zo betrokken naar de foto’s keek en daarna zo enorm moest lachen. Met een smile op zijn gezicht zei hij? “Leuk gevonden deze reclame. Weet u wat er eigenlijk staat? Wij kweken als bank bij u het verlangen en helpen je wensen te vervullen zodat je, maar voor heel even, blijer kunt zijn. Wat er niet staat is dat je pas daarna, als je met die bank in zee bent gegaan, echt gaat nadenken. Vooral nadenken van hoe moet ik dit in vredesnaam allemaal gaan afbetalen en wat betaal ik toch uiteindelijk een hoop meer… Meneer, ze laten je geloven dat ze zo blij zijn om je gelukkiger te kunnen en willen maken. Waar het echt en alleen maar om draait is pure business. Om aan jou geld te verdienen. Absoluut dus NIET om jou gelukkiger te maken.”

“Ik heb van mijn ouders geleerd om pas iets te kopen als je er het geld voor hebt. Dat denkt een stuk gemakkelijker en uiteindelijk stukken minder of misschien wel helemaal niet. Dat is wat wij noemen niet in zee willen gaan met piekeren. Een leven met veel minder zorgen. Ik moet er niet aan denken.”

En met een lach liep hij met zijn vrouw die ook nog steeds aan het lachen was naar achter door om de zitplaatsen op te zoeken… 

Frans Captijn  


Geen opmerkingen:

Een reactie posten