Afgelopen zaterdag woonde ik wederom de
maandelijkse bijeenkomst bij van de Chiang Mai Expats Club in het Le Meridien
hotel in de stad.
De rode draad van het programma ging
over wat je eigenlijk allemaal nog moest weten als je hier een tijdje woonde
maar waar vaak maar weinig over gesproken werd. Zaken zoals hoe kun je je als
buitenlander hier verzekeren, slimme tips over het invullen van een kaartje met
gegevens ‘In case of emergency’, wat moet er allemaal gebeuren als hier een dierbare
overlijdt, is een buitenlands testament hier wel geldig, etc., etc..
Er was ook een Thaise vrouw die een
lezing gaf over de achtergronden van de Thaise Cultuur. Stel je eens voor dat
je als Nederlander ineens in het Thais een lezing moet geven voor een grote
zaal goed gevuld met mensen. Zij, zeker vanuit haar Thaise cultuur en
achtergrond, deed het in het Engels. Een knap staaltje werk van laten zien dat
je er iets voor over hebt om jouw cultuur met andere culturen (het gezelschap
bestond uit mensen afkomstig van over de hele wereld) te delen.
In de zaal kon je een speld horen
vallen. Ze vertelde hoe ze als vijf jarig meisje van oma naar de tempel moest
gaan terwijl ze daar absoluut geen zin in had. Wat ze er van vond om voordat je de tempel binnen gaat uit respect je
schoenen buiten te moeten laten staan. Hoe ze met een hangslotje de slippers
van haar oma op slot deed zodat ze zelf niet de tempel in hoefde en haar oma
niet achter haar aan kon om haar terug te halen. De zaal moest er om lachen. En
vooral, hoe ze er nu, vanuit haar cultuur tegenaan kijkt. Er aan gewend is, er
steun aan heeft en er in mee gaat.
Drie hoofdzaken deelde ze over de Thaise
cultuur met het publiek in de zaal. Ze ondersteunde de uitspraken met mooie pakkende
voorbeelden. De hoofdzaken spraken me zo aan dat ik ze graag in dit blog wil
delen. Volgens mij kunnen we er in het westen nog wat van leren.
- Je bent hier op aarde om met alles wat je in je hebt goed dingen te doen en een positieve bijdrage te leveren.
- Wij geloven dat onze bestemming hier vooraf vast ligt. Je levensweg is om van te leren.
- We hebben geleerd in iedere situatie onze mond te houden. Dat biedt de mogelijkheid om twee keer na te denken en om er voor te zorgen dat we onszelf en de ander niet in de problemen brengen. We geven nooit andere mensen de schuld of nemen ze iets kwalijk.
Het zette mij en andere mensen in de
zaal aan het denken. Hoe anders kan het zijn, wat kunnen we veel van elkaar
leren en wat zou de wereld er dan misschien heel anders uit zien. In ieder geval een waardevolle andere invalshoek om eens over na te denken (deze paasdagen?) hoe het misschien ook kan...
Vrolijk Pasen!
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten