In
Chiang Mai heb ik mijn townhouse en, 900 kilometer verderop in het noord oosten
van Thailand in Surin, nabij de grens van Cambodja, zijn we ons kleine spirituele
privé centrum (Pyramid House Thailand) aan het bouwen.
Gemiddeld
zijn we in een half jaar vijf maanden aan het bouwen in Surin en genieten we
van, wat ik inmiddels mijn zomerhuis noem op deze zalige plek waar ik dit blog
nu schrijf, een maand in Chiang Mai.
Onze
intentie was om eind augustus een maandje ‘vakantie’ te nemen maar we besloten
toch om daar de maand juli voor te kiezen. Op mijn verjaardag vertrokken we om
na een rit van 15 uur in Chiang Mai te arriveren.
En
hoewel het huis permanent in de gaten wordt gehouden, het resort waarop het
staat wordt onderhouden en er elke maand wordt schoongemaakt is er altijd de
eerste dagen toch weer veel te doen. Mijn idee is dat een huis meer onderhoud
nodig heeft als je er niet permanent woont dan andersom. Zo ook dit keer. We
zijn er een beetje aan gewend. Een kraan moest worden vernieuwd. De airco en een
kastje hadden last van mieren, in de tuin moest gesnoeid worden en in het grote
Chartres labyrint moest het onkruid eruit. Gewoon omdat het me irriteerde. Het
is regentijd en al het groen, en dus ook het onkruid, groeit tegen de klippen
op.
Dag
twee na aankomst bedacht ik dat ik elke dag, in alle rust, een emmertje onkruid
kon verwijderen. In een paar dagen weer spik en span toonbaar en bruikbaar.
Jaren geleden heb ik bij de entree van het labyrint twee mooie coniferen geplant.
Die zijn nu aardig volwassen en supermooi.
Elke
keer als we er weer zijn volg ik het pad van het labyrint en verwijder ik,
letterlijk, stap voor stap het onkruid dat ik tegen kwam.
Toen
ik dit keer binnen stapte hoorde ik geritsel in de linkse conifeer en ik ontdekte
een, op dat moment in mijn ogen, wespen nest. Ik liet het zoals het was en ging
het onkruid met wortel en al met een soort van stalen spatel verwijderen. Toen
ik een emmer vol had verliet ik, volgens mijn plannetje, het labyrint. Pardoes
tikte de spatel het nest aan…
Eerst
had ik nog steeds niet in de gaten maar toen ik zo’n vijf meter onderweg was
naar mijn huis zoemde het om me heen. Op mijn voet en enkel zaten twee reusachtige
zwarte beesten, van een centimeter of vier vijf, met een oranje/rode band om
hun lijf. Er vlogen er meer om me heen. Twee steken en ik zette het op een
hollen en probeerde de anderen die om me heen vlogen van me weg te slaan.
Misschien een totaal verkeerde reactie maar wat doe je… Het had succes en ik kon op tijd de muskietengaasdeur
dicht doen om veilig te zijn.
Werkelijk
een meer dan gigantische stekende pijn en voor wespensteken ben ik meer dan
allergisch.
Gelukkig
had ik antihistaminica (prednison) in huis dat ik al eens eerder in Nederland
en ook in Thailand voorgeschreven heb gekregen. Die dag werden het in totaal
zeven tabletten om nog enigszins in balans en niet in shock te raken. Mijn
rechtervoet en enkel vulden zich met vocht en de hele dag voelde het alsof er
dikke injectienaalden mijn voet en enkel in gingen.
Maar
wat voor beesten waren dit eigenlijk? Ik had ze nooit eerder gezien.
Uit
onderzoek op internet en bij navraag bij de lokale bevolking blijken het Asian
Giant Hornets / Killer Hornets (Aziatische moordenaars wespen te zijn. De
grootste en meest gevaarlijke wespen die in Azië voorkomen en per jaar in Azië
zo’n drie duizend dodelijke slachtoffers, meest jonge kinderen en ouderen, op
hun naam zetten. Een steek in de borst bijvoorbeeld legt het zenuwstelsel plat
en zorgt dat hart en longspieren hun werk niet meer doen. Einde oefening dus.
National
Geographic Wild besteedde er eens een korte documentaire aan (interesse? Klik dan hier). Gewoon angstig om te
zien en te weten.
Dit
nest moest dus weg. Toen we het hier aan een Thai op maandag 4 juli vertelde
begonnen zijn ogen te glinsteren. De eieren van deze wespen zijn hier kennelijk
een delicatesse. Ze leveren zo’n 11 euro per kilo op. Hij ging een vriend
bellen om het nest in het donker op te halen. En zo geschiedde maandagnacht. Dit is weer echt 'amazing Thailand'.
Let wel, drie lagen kleding en
handshoenen, laarzen en een helm en alles afgetaped. Een ‘normaal’ imker tenue beschermt
niet. Deze gigantische beesten steken er dwars doorheen.
Ze
gingen er mee fokken. Liever zij dan ik en succes er mee.
Ik
heb super veel mazzel gehad aan het begin van mijn vakantie. Jl. zondag moest ik naar het ziekenhuis om, voor mijn pensioenfonds ABP, een 'Bewijs in leven' te halen. Gelukkig kon de arts er weer een handtekening onder zetten.
Ik heb er overigens nog steeds last van en dat kan kennelijk een paar weken duren.
Pffff effe aardig schrikken.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten