Bemoedigingsbeleid. Stop eerder met werken. Het was de redding van mijn leven.

We groeien op met het idee dat we door moeten werken tot ons pensioen, of beter gezegd onze  pensioen gerechtigde leeftijd. We stellen ons niet eens de vraag waar dat zogenaamde moeten vandaan komt en of het ook wel zo is.

Nog niet eens totaal geld en een 'volledig-pensioen' gedreven sjokken we, vanuit dat wat als ‘gewoon’ wordt verondersteld, steeds langer door. Onze omgeving vertelt ons dat we dat moeten omdat we een steeds betere gezondheidszorg kennen, ‘gezonder’ leven (is dat eigenlijk wel zo in al onze stress?) en steeds later dood gaan. Wat velen zien als de periode van genieten, moet wat langer wachten. Je kunt je afvragen hoe lang en vooral ook in welke fase van je leven (en met welke gezondheid) dat genieten dan nog zou kunnen en/of mogen.

Ontmoedigingsbeleid.

Wil je eerder stoppen met werken dan wordt dat stevig ontmoedigt. Je levert aardig wat in op je pensioen kan ik je uit eigen ervaring vertellen. Vorige week nog kreeg ik bericht van mijn pensioenfonds dat de pensioenrekenleeftijd 68 jaar wordt. Jawel, omdat we steeds ouder worden...

Nu zeg ik dat dat eerder stoppen met werken de redding van mijn leven was, die korting van meer dan 60% op mijn pensioen neem ik op de koop van een totaal nieuw Leven (met een hoofdletter L) toe. En als morgen voor mij de zon niet meer op zou gaan dan ben ik meer dan blij en dankbaar dat mijn ongeluk me, nu en achteraf gezien, het inzicht heeft gegeven om te kiezen voor Leven, genieten, anders (dieper en breder) groeien en delen in plaats van (nog) meer stress, vechten tegen de bierkaai en haast zeker weten een hartinfarct op jongere leeftijd dan nu. 

Werk je om te leven of leef je om te werken. Is je werk nog steeds je passie? Hoe staat het met de werk – prive balans? Hoe lang duurt jouw leven eigenlijk nog? Hoe ‘rijk’ wil je zijn, blijven of misschien wel worden? Ben je je ervan bewust dat je niets, maar dan ook helemaal niets van die ‘rijkdom’ ooit mee kunt en zult nemen?

In 2010 kreeg ik een eenzijdig verkeersongeval waarover ik hiervoor sprak. Een blackout in de Westerschelde tunnel. In een periode van 13 maanden herstel, overigens is dat herstel feitelijk nog steeds bezig, werd een zeer stevige burn-out geconstateerd. 13 Maanden een gevecht met mezelf om terug te komen op het podium. Aan het roer van wat ik als ‘mijn’ organisatie en ‘mijn’ medewerkers zag, met het mooie werk dat ik deed weer door te gaan. Ik bleek echter totaal uit balans en uitgeput.

Mijn passie was om na het bereiken van mijn pensioen leeftijd in Azie te gaan wonen en mijn droom te gaan leven. Bij heel veel mensen was dat idee van mij ook bekend omdat ik er openlijk over sprak. Het maakte me blij. Van mijn vader leerde ik, als lid van de familie Captijn, dat je afmaakt waaraan je begint. Een prima gedachte en insteek. Ik bleek echter al lang klaar te zijn met dat wat me te doen stond op het pad van organisatieverandering en had dat zelf niet in de gaten.

13 Maanden herstel gaven me inzicht in wie ik eigenlijk echt ben en wat me in de volgende etappe van mijn leven te doen stond. Mijn toekomst zag ik al op jonge leeftijd niet voor me als oppas en taxichauffeur van en voor mijn kleinkinderen (die ik overigens tot op de dag van vandaag niet heb). Daar is overigens niets mis mee. Het is echter niets voor mij.

En al die zorgen over de toekomst, en of het wel kan, en over de verantwoordelijkheden die je hebt en al dat financiële ‘verlies’ dat je zou kunnen leiden ten spijt... Het was tijd en energie verspilling. Een niet of tenminste onvoldoende geloof en vertrouwen in jezelf hebben.

En ja, velen die me kennen of mijn naam op internet opzoeken zullen gelijk zeggen. 'Hij heeft makkelijk praten met zo'n 'gouden handdruk'. Alleen ik weet hoe het echt zit en na de inzet die ik geleverd heb is er voor mij niets om me voor te schamen. Meer dan een jaar heb ik hier op mijn balkon zitten kijken wanneer dat super bedrag van die gouden handdruk dan eindelijk hier aan kwam... Jammer maar helaas. Foutje, bedankt. Excuus briefje van mijn ex-werkgever voor de verkeerde publiciteit en nooit een rectificatie. 

Op enig moment in je leven stel je jezelf vragen als: Wie ben ik? Wat wil ik eigenlijk echt? Wat wil ik nog met de rest van mijn leven? Hoe zet ik de ervaringen uit mijn verleden om in lessen voor de toekomst? Wat is ‘rijk’ zijn voor mij? Hoe staat het met liefhebben en vooral met het liefhebben van mezelf? Heb ik wel goed (en dat bedoel ik niet in materiele zin) genoeg voor mezelf gezorgd?

Mijn bemoedigingsbeleid is geworden om mensen te laten inzien en ervaren om niet te lang te wachten om hun dromen te volgen, om te stoppen met het doen van dingen waarin hun passie niet langer ligt. Daarmee door gaan houdt je in een vicieuze cirkel en maakt je mentaal en vaak fysiek meer en meer ziek. De betere gezondheidszorg ten spijt.

Ik kreeg het inzicht om mijn leven 180 graden anders te gaan inrichten. Verder studeren. Afgelopen maand bijvoorbeeld mijn diploma voor Kundalini Awareness Yoga instructeur op zak gekregen. Heel iets anders dan directeur van een Veiligheidsregio kan ik je zeggen. 
Ik doe wat op dit moment in mijn leven bij me past. Dagelijks meditatie en yoga en mijn ervaringen en inzichten delen op internet en met mensen om me heen om zaken meer te laten stromen. 
Ga doen wat bij je past in de fase van je leven en blijf niet hangen in dat wat je verder ziek maakt. En eerlijk is eerlijk, als je dagelijks met super veel plezier naar je werk gaat en je werk/privé balans is lekker op orde... waarom dan niet doorgaan met dat wat je doet. Een aftellen tot je pensioen dat veel mensen doen komt dan niet eens in je op. 

Pensioen heb je over het algemeen in een late fase van je leven. Een fase waarvan je de lengte niet weet. Verdrink jezelf niet in generale excuses en ‘geaccepteerde waarden en normen” van je omgeving en kies voor jezelf (Once you become fearless, life becomes limitless). Met die keuze maak je niet alleen jezelf blij maar zeker weten ook die mensen die je dierbaar zijn.

Je zit immers dan nog goed in je vel, straalt weer, bent beter beschikbaar en verbindt je met dingen die in het leven echt voor jou belangrijk zijn. Het heet LEVEN, voordat het te laat is.

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

www.captijninsight.com 

captijninsight@gmail.com