vrijdag 30 september 2016

Hoe vind je je “Zelf”? Een schitterende reflectie expeditie.

Onlangs werkte ik met een gast over het thema: “Hoe vind je je Zelf?”. Wat is dit “Zelf”? Eigenlijk best een belangrijke vraag. Veel mensen zijn naar zichzelf, hun “Zelf” op zoek. Wees je je er op voorhand van bewust dat dit niet een eenmalige zoektocht is. Het is een levenslange prachtige expeditie.

Elke ochtend voor we naar ons werk gaan, voor we naar school gaan of waar we ook maar naar toe willen gaan, kijken de meeste mensen in de spiegel. Ze poetsen hun tanden en natuurlijk, misschien niet eens bewust, kijken ze in de spiegel. Als we in de spiegel kijken dan kijken we naar… ons Zelf!

‘Zelf’ komen we in veel woorden tegen. Mijzelf, zichzelf, hemzelf, haarzelf, hunzelf. Sommige mensen noemen dit zelf het EGO. Anderen de gewone of gewoonte geest. Dit omdat we op een bepaalde manier altijd vanuit gewoonte denken. Of sommigen noemen het de ‘ego-geest’. Niet de echte geest, het is de ego-geest, ons egoïsme.

Het boeddhisme geeft in diverse Sutra’s aan dat het Zelf vijf Kandha’s, groepen van bestaan (vijf groepen waaraan gehecht wordt. Complexen van elementen die de individuele persoonlijkheid samenstellen) zijn. Deze vijf groepen van bestaan zijn:
  • Lichaam / vorm / stoffelijkheid
  • Gevoelens of sensaties
  • Perceptie / voorstelling
  • Mentale formaties / wilsactiviteiten
  • Bewustzijn of het je bewust worden van fysieke of subtiele voorwerpen

De vijf groepen van bestaan zijn onze last, ze veroorzaken piekeren omdat we er ons aan vasthouden. Ze leveren ons aan de andere kant ook de onmisbare voedingsbodem voor het opbouwen van wijsheid. Om ons lijden en piekeren te stoppen moeten we onze aandacht en gedachten omkeren en de natuur, de oorzaak van de groepen van bestaan onderzoeken.

Lichaam is lichaam (huid, skelet, organen, etc.)
Gevoel, perceptie, wil, bewustzijn is het spirituele deel, onze geest.

“Zelf” is dan ook een combinatie van Lichaam en Geest.

Wie zijn we? Wat is het Zelf? Het is onze persoonlijke unieke combinatie van lichaam en geest. Dat houdt alles in. Je fysieke lichaam, het materiele gedeelte, de moleculen, de lichaamscellen. Anders dan dat materiele deel kent dat Zelf ook een spiritueel deel. Dat zijn je gevoel, perceptie, wil en bewustzijn.

Het spirituele deel van het Zelf is een belangrijk concept. Sommige mensen zien het als de verbinding met de ziel. Met het voortdurende concept (cirkel van Samsara) van (weder)geboorte, groei en talenten delen, overlijden en weer opnieuw geboren worden voor verdere groei.

Begrijp jij je Zelf? Kun jij je Zelf beheersen?
Als mensen zeggen dat ze controle over zichzelf, over hun leven hebben… hoe kunnen ze dan nijdig worden? Hoe zijn ze jaloers geworden? Hoe hebzuchtig? Hoe kunnen ze misdaden begaan? Hoe kunnen ze andere mensen of dieren fysiek of mentaal kwetsen? Hoe kunnen ze andere mensen of dieren martelen...

Alles wordt zo persoonlijk als we ons vastklampen aan ons Zelf. Het Zelf niet kunnen loslaten veroorzaakt ons piekeren, boosheid, onze ingebeelde tekortkomingen, jaloersheid, haat, angst, twijfel, egoïstische gevoelens, obstinaatheid, etc..

Deze dingen martelen ons in ons dagelijks leven. Je geeft er anderen de schuld voor. Je broers en zussen, je ouders, je vrienden, je collega’s, je werk. De maatschappij is de schuld en veroorzaker maar niet jij. Je geeft je Zelf nooit de schuld.

We nemen onze gedachten, emoties en ervaringen zo persoonlijk dat ons Zelf de voortdurende onderliggende verbinding met alles is geworden. Onafhankelijk of die dingen waaraan we ons verbinden materieel of spiritueel van aard zijn. We houden vast aan een sterk verbindend element in Zelf in alles wat we ook maar denken.

Alles draait om mij, mijn, ik. In onze dagelijks communicatie zijn de woorden die het meest worden gebruikt: “Ik”, ‘Mij” en “Mijn”. Dit “Ik”, ‘Mij” en “Mijn” zijn allemaal egoïstisch. Zal ik winnen? Zal ik verliezen? Is het eerlijk tegenover mij? Is het goed voor mij? Dit is van mij. Ik heb het recht. Ik heb mijn privacy.
Je probeert jezelf altijd wat toe te eigenen en te beschermen.

Deze voortdurende pogingen om ons Zelf te ‘bevredigen’ maken ons erg kwetsbaar. Het kwetsbare Zelf roept altijd om een muur van bescherming en om het verzamelen van energie om die bescherming en beveiliging in stand te houden. Het resultaat is dat we steeds angstiger worden om dingen te verliezen en steeds onzekerder of dingen voor ons wel goed zullen uitpakken.
We zijn bang. “Als ik mijn studie af heb zal ik dan wel een baan kunnen vinden?”, “Als ik ga trouwen, zal ik dan ook bij diegenen gaan horen die gaan scheiden?”, “Nu ik getrouwd ben, zal ik dan uiteindelijk ook ongelukkig worden?”. Al deze angsten, al deze kwetsbaarheid, is lijden. Ze martelen ons. Waarom? De Boeddha heeft de oplossingen meer dan 2500 jaar geleden al aan ons ontvouwd.

Hij leerde ons om naar ons Zelf te kijken. Naar de situatie waarin we ons bevinden. Jezelf leren kennen noemen we Zelf-reflectie. Het vergt moed en wijsheid om het mysterie van het Zelf te leren kennen en er achter te kijken om te ontdekken wie we eigenlijk zijn. Om de Ego te verminderen en ruimte te maken om na te denken over de daadwerkelijke waarheid van onszelf. Deze zelfreflectie noemen we meditatie. Deze zelfreflectie stelt ons in staat om een houding aan te nemen om de verbinding met ons Ego los te laten en er zonder oordelen en zonder misleiding naar te kijken.

Dus we moeten op zoek naar het Zelf. Verder kijken dan het Zelf. Maar de ironie in dit proces is dat wanneer je op zoek gaat naar het Zelf, je het nergens kunt vinden! Je kan niet zeggen of laten zien waar je Zelf is, zoals je de plaats waar je ziel is niet kunt laten zien. Maar zoals iedereen weet als een persoon overleden is blijft er een zielloos lichaam (vorm) achter. De ziel is verdwenen ...

Kun je je Zelf vinden? Is het een kleur? Is het een vorm? Is het een driehoek? Is het een rechthoek? Waar is je Zelf? Als je op zoek gaat naar je Zelf ... waar is het? Als je op speurtocht gaat zal je reactie zijn... "Ik kan het niet vinden!"
Het is een ironie, het is net een spook. Het is als een geest die je huis domineert. Je kunt de geest niet te vinden. Maar je huis is opgeruimd en netjes ... Dus het moet mogelijk zijn om hem/haar te vinden. Maar je kunt die geest niet vinden. Die geest is op jacht naar jou. Die geest van egoïsme. Dat spook van je vervuilde Zelf. Hij/zij is op jacht naar jou en je bent je er niet eens van bewust.

Als we mediteren, mediteren we soms ook op levens vragen. Vragen als "Wie is aan het mediteren? “Wie is aan het chanten?", "Wie ben ik, voordat ik geboren werd?", "Wat is echt in mij in alle veranderingen waar ik deel van uit maak?", "Is er iets constant, dat niet wijzigt wanneer de omstandigheden waarin ik ben veranderen? Je gewicht, huidskleur, lengte, land van herkomst, baan? Wat is het onveranderlijke daarvan in je Zelf? "
We gebruiken dit soort vragen als technieken, om naar ons Zelf op zoek te gaan. Om te proberen om het Zelf te gaan begrijpen.

Maar het Zelf is niet echt. Het is slechts een emotionele gehechtheid. Het is hebzucht, ongerustheid, angst, depressie, onwetendheid. Ze zijn niet feitelijk, ze zijn zwak. Ze zijn allemaal ontstaan vanuit onze interactie met de buitenwereld. Als we mediteren kunnen we dit schijnbaar deugdelijke Zelf doorzien. Maar met wat blijven we achter na de meditatie? We houden er een open en intelligent bewustzijn aan over.

Als we ons Zelf onderzoeken; "Wie ben ik?" Wat er over blijft is dit bewustzijn. Met andere woorden we weten dat er een Zelf is, maar dat Zelf kan niet worden gevonden. Dat Zelf is verantwoordelijk voor alles wat je tot nu toe gedaan hebt.

Als je het 'probleem' van je Zelf vinden wilt op lossen kijk er dan slechts naar. Kijk dieper naar de wortel van het probleem.
Wil je weten waarom mensen moorden, waarom mensen stelen, waarom mensen seksueel wangedrag begaan, waarom mensen roken, waarom mensen drinken of drugs nemen?
Kijk dan niet naar de oppervlakkige acties die ze doen. Ga op zoek naar de reden waarom ze dat doen. Kijk naar de oorzaak, de bron.
Je gaat dieper, Je zoekt dieper. Hoe kan ik dat veranderen? Hoe kan ik afstand nemen van hier langer aan vast te klampen? Ik wil niet langer in mijn leven mijn tijd en energie verspillen om nog langer kwetsbaar, ongerust, bang te zijn. Om hier aan te lijden en mezelf te martelen.

Denk na over je Zelf en bevrijd je Zelf. De basisvoorwaarde voor geluk.

(credits: Buddhist University Wat Suan Dok, The International Buddhist Temple, The Manual of Peace)   
   
Frans Captijn

www.captijninsight.com

Geen opmerkingen:

Een reactie posten