Vertrouwen en Respect. Een koud kunstje.

Begin april wilde ik een paar uurtjes aan de rand van ons zwembad lezen. Het lukte me niet. Daar waar het hier eigenlijk altijd aardig rustig is waren er nu 6 Amerikanen (drie mannen en drie vrouwen) in het zwembad. Kennelijk collega’s en managers binnen een zelfde bedrijf. Ze werken aan een project en waren de leiders van ieder een eigen team. Eén van de zes bleek de project manager te zijn.

Het gesprek was vooral erg luid. In mijn beleving luisterde er niemand. Duidelijk kon je zien dat slechts twee of drie woorden van de een, het denken in gang zette bij de anderen om er gelijk met iets aanvullends of beters overheen te komen. Onrust en onderlinge strijd. Geen enkele dialoog maar uitsluitend debat over wie er gelijk had. Op zoek naar de winnaar die overigens die middag na een paar uur nog steeds niet in beeld kwam. Ik ben opgestapt en naar mijn huis terug gelopen en zelfs daar hoorde je de verheven stemmen schallen over het water. Ze bleven nog een tijdje alleen en met z’n zessen over…

Het team moet me gaan vertrouwen en respecteren...???

Een van de teamleiders gaf aan dat hij geen vertrouwen en respect van zijn teamleden kreeg. Het was een worsteling voor hem en hij vroeg zijn collega’s om advies en raad om het zo nodig eventueel af te dwingen. Het leek wel een toneelstukje te worden van oplossingen die in managementboekjes te vinden zijn. De ene ‘oplossing’ nog mooier dan de andere en als ze niet werkten dan lag het aan de teamleden zelf dus dan moest je daar wat aan doen. Ene Bianca in zijn team bijvoorbeeld had nog nooit enig respect en vertrouwen getoond in welke teamleider van de organisatie dan ook. Het lag dus niet aan de teamleider maar aan de negatieve grondhouding van Bianca. Het was beter als zij het bedrijf zou verlaten maar hoe doe je dat zo snel mogelijk en tegen de geringste kosten? En zo ging het maar door. Een echte en gevoelsmatige oplossing die zou werken kwam bij mij in ieder geval niet binnen. En… wie ben ik natuurlijk?

Vertrouwen en respect?. Een koud kunstje. Dat krijg je!

Soms wordt wel gezegd dat je dat moet verdienen. En ik ben het met dat gezegde maar ten dele eens. Als je het moet verdienen dan moet je er aan werken. Vertrouwen en respect hebben daar niet mee te maken. Het draait om de energie die mensen uitzenden en waarmee ze andere mensen aantrekken en enthousiasmeren en het voorbeeld dat ze geven. Je hoeft maar vanuit puurheid te zijn wie je bent en te doen wat je doet. Daaraan hoef je dus niet te werken met allerhande trucs.

Je geeft het voorbeeld en voelt je niet betrokken maar je bent betrokken en beschikbaar. Met het wel en wee van het project en met het welzijn en de groei van het team. Het geheel heeft betekenis en daarin kan en mag iedereen groeien door zijn of haar unieke bijdrage te leveren. Die meerwaarde is groter dan de som van de individuele delen. Narcistisch en dominant gedrag passen daar niet in en draaien de nek om van dat wat “teamgeest” heet.
Ooit over nagedacht wat respect eigenlijk betekent? Het Engels praat over "re" (steeds opnieuw) "spect" (kijken, en in dit kader naar het goede dat iemand anders doet). 

Als je vertrouwen moet opbouwen dan kun je je afvragen wanneer dat vertrouwen dan 100% is. En als het nooit 100% is maar bijvoorbeeld uiteindelijk maar 98% zou worden, hoe dat dan ook maar meetbaar zou zijn, dan is het vertrouwen nog steeds helemaal 0. Met vertrouwen draait het om alles of niets. Het is er of het is er niet. En als het vertrouwen in medewerkers of in hun bazen, of in het algemeen in een relatie, geschaad is… dan is het vertrouwen dus weg. Er zit niets tussenin.

Dat wil niet zeggen dat je het altijd met elkaar eens hoeft te zijn. Ook als de baas, die baas moet kunnen en mogen zijn (juist vanuit dat vertrouwen) een andere beslissing neemt dan gedacht of persoonlijk gewenst dan nog hoeft het vertrouwen absoluut niet beschadigd te zijn. Het draait om de verbinding en de uitleg die er (over het algemeen vooraf) aan gekoppeld wordt.

Respect toon je aan een ander. En als dat respect oprecht is, en dus geen show in het spel van netwerken om ‘vriendjes’ te worden, dan draait het primair om drie zaken. Respect tegenover zijn/haar wijsheid (dat meer is dan kennis), zijn/haar compassie (mee voelen en beschikbaar zijn) en zijn/haar puurheid (van gedachten en handelen) van de persoon.

Naar de groep Amerikanen toe… zie dat maar eens op te bouwen of zelfs af te dwingen…

Toon door jezelf te zijn dat je dat krijgt. Krijg je het niet… dan ligt het meestal niet aan de ander en misschien ook nog niet eens aan jezelf maar aan de ‘klik’. Het proberen af te dwingen is alvast een handtekening zetten onder je eigen ontslag. Misschien in zo’n situatie beter voor jezelf als ook voor het team. 


Frans Captijn

www.captijninsight.com