Kerst in Thailand? Een koud kunstje.

Elk voordeel, het mogen wonen in Thailand bijvoorbeeld, heeft ook zijn nadeel. Of laat ik het positiever zeggen; ‘heeft ook een andere kant van eenzelfde medaille’.

Dit blog een dag eerder dan lezers gewend zijn. Doodeenvoudig omdat het vandaag eerste kerst dag is en dit blog over kerstmis gaat.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Een best frisse start van de dag met zo’n 12°C. Toen ik de hond ging uitlaten zag ik de vuilniszakken van buurtbewoners bij het inzamelpunt staan. Ja, die worden hier natuurlijk gewoon met kerst opgehaald. Even later hoorde ik dat ook de basisschool naast het huis waar ik gehuurd woon alweer aan het opstarten was. Deze dag anders. Jingle Bell, We wish you a merry Christmas en allerhande andere kerstliedjes schalde door de luidsprekers nadat het Thaise volkslied was gespeeld. Op de hekken van de school lege ingepakte en met strikken versierde dozen die kerstcadeaus voor stellen.

En net zoals altijd komen de kinderen ook op ‘onze’ eerste kerstdag naar school. Wellicht blij van eindelijk eens een keer totaal andere muziek dan ze gewend zijn aan het begin van de schooldag. Verbazing over wat er nu weer gevierd wordt. Lekker die warme kerstmuts die bij binnenkomst op hun hoofd wordt gezet. Thailand viert wat af en dus vier je mee. Waar het om draait maakt eigenlijk niet uit. Geen enkele klacht. Gewoon mee doen.

En als de kinderen dan al Engels verstaan dan maakt “Hark! The herald angels sing, glory to the new born King” zeker indruk. De verering van de koning hier is diep geworteld in de Thaise cultuur. Dat het hier om een ‘andere’ koning gaat maakt toch niets uit?

Nee, het voelt niet om in een tropisch land kerst te vieren en dat heeft natuurlijk alles te maken met je eigen culturele achtergrond en opvoeding. En ook het bijwonen van de kerkdienst, ondanks alle goede bedoelingen, voelt met een grote kerstman, deuren open en 28 graden en een wat koele kerststal anders. Hoewel de priester wel weer een aardig staaltje overdenking stof mee gaf.

Kerst is hier een (commercieel) spelletje dat wordt opgevoerd waarbij geprobeerd wordt om een ‘kerstgevoel’ los te maken. In elke ‘shopping mall’ of grotere winkel hoor je kerstmuziek en voel je mensen een beetje verdwaald zijn. Thaise caissières met een Rudolf gewei als haarband op hun hoofd…??? Het voelt gewoon niet.

En eens buiten valt je het gewone Thaise leven weer op. Er wordt gewerkt. Crisis? Nee niet echt. Ik schat in dat een op de vier vrachtwagens, die ook op eerste kerstdag in grote getale rijden, een beton auto is op weg naar super snelle groei. Échte kerst is hier ver te zoeken en natuurlijk ligt dat ook aan mijn eigen cultuur en familie achtergrond die ik als spiegel gebruik.

En is Kerst in Nederland of Europa dan anders? Best wel en ook steeds minder, in mijn beleving. Spontaan vieren waar het eigenlijk allemaal ooit om draaide is in heel veel gevallen helemaal weg. Het móét met elkaar gezellig zijn. Als je Joep van het Hek de kans zou geven denk ik dat hele theater zalen dubbel van het lachen zouden liggen als ze op zijn manier te horen zouden krijgen van hoe dat dan gaat. Mensen wringen zich in aardig wat bochten. De eerste kerstdag bij de schoonfamilie vieren betekent dan meestal dús de tweede dag bij de eigen familie. En lukt dat niet dan zetten we als joker oudejaarsavond in. Je moet iedereen te vriend houden en dat betekent dus ook dat de commercie door moet draaien. Ook de woonboulevard in Heerlen is morgen dus gewoon open voor publiek voor het echte kerstgevoel.

Gelukkig zijn er natuurlijk heel veel plekken waar kerst van origine spontaan gevierd wordt of waar die super gezelligheid spontaan ontstaat. Een weerzien, een vieren, een spontane ontmoeting. En als daar dan ook nog een beetje kerstgedachte bij zit - een kind ter wereld brengen, loslaten, en zijn of haar missie vrij laten vervullen bijvoorbeeld - dan is het volgens mij toch een beetje echte kerst.

Voor mij is kerst in Thailand maar een erg kille belevenis. Een koud kunstje.

De andere kant van de medaille is dat er zo enorm veel andere dagen dan die twee zijn waar ik stukken meer van geniet. En dat is dan weer die andere kant van de medaille.

En toch… Vrolijk kerstmis ;)

Frans Captijn