Afscheid nemen bestaat niet. Het is de start van een nieuw weer-'zien'.

Van huis uit heb ik mijn emotie van weerzien en afscheid nemen mee gekregen. Een vreemde sensatie die je blij maakt bij weer-zien, opnieuw contact maken en die best pijn doet bij afscheid nemen, loslaten.

Marco Borsato zingt in één van zijn songs: “Afscheid nemen bestaat niet. Ik ga wel weg maar verlaat je niet.” Toen ik vanmorgen met onze hond door het bos liep terwijl de kinderen weer aan het inpakken zijn om voor een best lange tijd, verwacht ik, wederom afscheid te nemen spookte deze tekst door mijn hoofd.

Marco Borsato heeft hartstikke gelijk. Ook het Boeddhisme onderstreept dat eigenlijk. Afscheid nemen en, op 

welke manier dan ook, weer-zien is een heel normaal dagelijks fenomeen. Adem in en adem uit is er al zo een leren we in de meditatie. Een loslaten en opnieuw ontmoeten. En als je ’s avonds je bed in stapt neem je zonder er erg in te hebben ook, je hoopt voor even, ‘afscheid’ van jezelf.Dagelijks zeg je misschien wel ‘goeie morgen’, tot straks, en welterusten. En zo draait de cyclus dus gewoon door.

Zeker door hier in Thailand te wonen, je te verdiepen in het wel en wee van gasten en er een band mee op te bouwen, je kinderen gelukkig regelmatig te treffen, etc… is weer-zien en afscheid nemen een thema dat voor mij, in vergelijk met vroeger thuis in Nederland, sterker en bewuster leeft.

Die sensatie, die emotie, die blijdschap en die pijn die er bij horen zeggen feitelijk iets heel moois over de band die je met anderen heb. En als Marco Borsato aan geeft dat afscheid nemen niet bestaat dan werpt dat een fantastisch mooi licht op dit fenomeen.

Het is een loslaten in de wetenschap dat de relatie, vaak zelfs nog veel en veel steviger, die onder dat fysieke loslaten ligt voor altijd blijft. Nee, sterker nog er altijd IS.  En daar helpen gedachten, energie, ether verbinding en herinneringen als dragers enorm bij.

Afscheid nemen, ook al doet het misschien wat pijn, is slechts een topje van de berg dat je aandacht geeft. En dit terwijl de berg zelf geworteld en verbonden blijft met dat wat blijft en is. Als je oprecht afscheid neemt dan stel je je open voor opnieuw weer-‘zien’ terwijl je mag vertrouwen dat de verbinding, op welke manier dan ook, altijd blijft.

Afscheid nemen bestaat niet.

Frans Captijn