Wat is je lichaam toch een fantastisch tijdelijk instrument

Afgelopen week ben ik geveld geweest door griep en na bijna 7 dagen ben ik er nog niet helemaal van af. Nou heb ik wel eens vaker een griepje gehad maar zoals deze heb ik nog nooit mee gemaakt. Bijna was ik er mee in het ziekenhuis beland. Gelukkig bleef me dat gespaard. En jawel, wel aan en in het bed gekluisterd. Kadhow, onze hond, als trouwe waakhond naast me. Hij bleef me maar voor doen hoe je nu eigenlijk moest rusten en ontspannen.

Bij zo´n zware griep doet van alles ineens pijn. Pijn achter je ogen, in je rug, bij mij mijn darmen, een super zwaar en kloppend hoofd en een hart dat regelmatig, bij de geringste inspanning op hol sloeg als ik toch weer het lef had om mijn bed uit te gaan. Duizeligheid ten top. 

Mijn vrouw zei me; “Mét het gebruik van medicijnen duurt het zeven dagen en zonder ook dus wat wil je?”. Ik koos voor een middenweg maar die zeven dagen die bleven en worden denk ik zelfs nog iets langer. 

Vroeger werkte ik altijd door. Nu ik dit heb mee gemaakt denk ik dat dat eigenlijk een beetje bezopen was om te doen. Een beetje doorgeslagen plichts- en onmisbaarheid besef achteraf gezien én spotten met je gezondheid. Maar ja, je moest je naam "Captijn" toch eer aan blijven doen was het stemmetje in mijn hoofd. Wat een kwats! Mijn pa zei vroeger altijd al; “Luister naar de signalen van je lichaam en geef er aan toe”. Hij was al wijs, ik leer het steeds beter. Hij had gelijk geef ik nu toe.

En als je dan ineens voor een lange periode  ‘uit het veld’ geslagen bent dan heb je nog meer tijd om te denken. Wat een fantastisch instrument is dat lichaam toch…! 

Als je helemaal gezond bent dan besef je niet eens dat je een lichaam hebt. Je voelt je als het ware lichaamsvrij. Als je hoofdpijn hebt dan lijkt je hoofd ineens los van je lichaam. En als je hoofdpijn weer verdwijnt dan verdwijnt ook je hoofd weer. Je voelt hem niet meer, je bent je er niet meer van bewust. Met je geest is het eigenlijk overigens niet veel anders. Je bent je bewust van je geest, met name van je piekeren, omdat op een of andere manier je leven niet in balans voor je is. Als alles in evenwicht en harmonie is dan is alle gevoel van verdeeldheid ook ineens voorbij.

Je lichaam kun je soms vergelijken met een sok of met ondergoed. Die zijn er wel maar je bent je er niet van bewust. Zonder dat je er ’s ochtends bij stil staat trek je die zaken aan om ze de rest van de dag helemaal niet meer te voelen tot je er aandacht aan besteed of er door externe invloed de aandacht op gericht wordt. Als ik je nu vraag om je aandacht even op je sok te richten dan voel je die sok direct.

Het gevoel van lichaamsloosheid (in feite dus geen gevoel) is dus eigenlijk een signaal dat je op en top gezond bent. Als iets je pijn doet ben je je direct bewust van die plaats of dat lichaamsdeel dat zich niet lekker voelt. 

Een lichaam heeft een super eigen herstel mechanisme. Ooit ging ik eens met een oud collega naar het museum Corpus in Oegstgeest om een reis door het lichaam te maken. Daar wordt je over al die herstelmechanismen heel erg veel duidelijk. Heel erg snel lopen we vaak al bij het minste lichaamsalarm naar de apotheek of naar de dokter om dat signaal te onderdrukken. We moeten er niet te veel last van hebben want we moeten vooral door. Sneller herstellen, tegen wil en dank dan maar een paardenmiddel met mogelijke bijwerkingen die ons lichaam weer op een andere plek overhoop halen, terwijl in heel erg veel situaties het lichaam dat helemaal zelf kan. Je moet er alleen de tijd voor nemen en toe laten dat je lichaam je iets te vertellen heeft. Mijn vrouw heeft in mijn ogen in veel gevallen dan ook gelijk met haar uitspraak over de griep die gewoon zo'n zeven dagen met en/of zonder medicijnen rust vergt. 

Het lichaam is toch een groot wonder? En als je je beseft hoe we vaak onbewust met dat lichaam, dat huis waar we tijdelijk gebruik van mogen maken, omgaan dan moet je je soms toch voor jezelf aardig schamen met wat je eet, drinkt en vooral vaak niet beweegt en te weinig rust neemt. 

Om maar weer een uitspraak van mijn pa aan te halen: “Een gezonde geest in een gezond lichaam”. En moeilijk om dat lichaam gezond te houden door er iets bewuster mee om te springen is, uitzonderingen daar gelaten, eigenlijk helemaal niet zo moeilijk. 

Mijn pa had het al lang door. Luister naar de signalen van je lichaam en geef er aan toe. Het lichaam heeft je gewoon iets te vertellen en heeft meestal alleen maar nodig dat je daar in alle rust de tijd voor neemt om naar die boodschap(pen) te luisteren, gevolg aan die oproep te geven en er in sommige gevallen van te leren.

Wat geweldig dat we van zo’n fantastisch instrument tijdelijk gebruik kunnen en mogen maken.

Frans Captijn