De stroom van verandering manipuleer je niet

Zonder er erg in te hebben maken we het onszelf vaak onnodig moeilijk. We piekeren wat af, gaan gebukt onder onze zorgen en problemen. We kwellen ons zelf in mijn beleving te vaak.

Leven is je gewaar zijn van de stroom van veranderingen, zo las ik. Die stroom is een samenhang van zaken. Het is één geheel. Het boeddhisme leert dat je jezelf heel snel in (je eigen) problemen kan brengen als je die hele stroom in stukjes knipt. Als je die stukjes allemaal individueel bekijkt en er mee aan de slag gaat. Je bent het zicht over het geheel dan kwijt. Met dat ene in het geheel en het geheel in het ene zien, doorbreek je de barrière die de perceptie van de totale realiteit beperkt. Het boeddhisme noemt dat:  ‘De hechting aan een onwaar en onvolledig beeld van dat wat werkelijk is.’.

Aardig en best moeilijk verhaal dacht ik toen ik dat las. Ik had er even tijd voor nodig om die woorden dieper in me te laten landen. Ook ik piekerde (en eerlijk is eerlijk, hoewel al stukken minder, pieker nog steeds) wat af.

Als ik terug kijk op mijn leven tot nu toe dan bestaat dat uit hoogtepunten en uit dieptepunten. Bij wie is dat niet zo? Ze kunnen niet zonder elkaar bestaan. Het vreemde is dat ik me over die hoogtepunten (waarvan ik er overigens gelukkig heel veel ken) nooit echt druk maakte. Ik genoot er van. Over de dieptepunten daarentegen lag ik soms nachten wakker.

Ze brachten me aardig uit balans of, achteraf gezien, brachten ze me weer in balans. Diverse gevechten ging ik met mezelf en mijn omgeving aan. Ik leed er onder en ging er gebukt onder. Ze maakten me zelfs soms ziek. Ik probeerde die dieptepunten eigenlijk te manipuleren. Ik probeerde vast te houden aan mijn zekerheden die ik dacht te hebben. Putte mezelf in een soort strijd innerlijke en uiterlijk strijd uit en kwam er eigenlijk, nu ik er op terug kijk, achter dat alles te maken heeft met veerkracht, acceptatie en mee gaan met de stroom van verandering die leven heet.

Als we er met z’n allen de laatste jaren nog steeds niet achter zijn gekomen dat zekerheden, met uitzondering van de zekerheid dat je lichaam er op enig moment en door wat voor reden dan ook een keer mee stopt, niet bestaan dan weet ik het niet meer.

Als ik mijn leven tot nu toe beschouw, mijn levensschouw aan ga, terug kijk, dan heb ik me zo vaak zo enorm druk gemaakt over zaken in mijn werk, over zaken in mijn privé en relaties en toch… ze hebben me gewoon allemaal gebracht tot waar ik inmiddels nu ben.

In heel veel negatieve dingen kun je blijven hangen. Ze maken jezelf en je omgeving ziek. Vaak blijken die op het eerste gezicht negatieve zaken achteraf de prikkel tot fantastisch mooie en nieuwe ontdekkingen en kansen. Ze openen je de ogen voor dat waar leven écht om draait bij jou en wat je hier eigenlijk gewoon te doen staat.

Als je je hecht aan een onvolledig beeld van dat wat er werkelijk in totaliteit is, geloof je in onveranderlijke eenheden die uitsluitend op zichzelf bestaan. Als je dat anders kunt zien, en beter nog ervaren, neem je steeds meer afstand van hoe je nog met angst, pijn, twijfel, vrees en kwelling om gaat.

We leven niet op onszelf maar maken deel uit van een veel groter, veranderend, geheel. En ja, wij hebben de rijkdom om in veel gevallen keuzes te kunnen maken. En als je één deur sluit, opent zich een ander en ontstaat je levensweg verder onder je voeten. Dat is in mijn beleving iets anders dan manipuleren. Als je je open stelt om met al je talenten en kwaliteiten dat bij te dragen én dat te leren waarvoor je hier bent… dan kun je meer vertrouwen en hoef je minder te piekeren.

De laatste anderhalf jaar al slaap ik eigenlijk altijd perfect.

Frans Captijn