Als je zonder labels kijkt ontdek je meer!

Deze week begeef ik me echt op glad ijs maar waarom ook niet eens zo’n inzicht delen?

Het inzicht ontstond tijdens een workshop in één van onze programma’s die door iemand die hier in de buurt woont werd gegeven.

Ze merkte op enig moment op om eens niet te labelen maar kennis te nemen van het hele orkest…

Toen we dat dieper gingen uitwerken kwamen we (nou zeg maar kwam in ieder geval ik) tot de conclusie dat ik (en ik denk met mij wel heel erg veel anderen) zo enorm hechten aan de zogenaamde ‘eerste indruk’ van iets of iemand. Jaren lang heb ik er ook geen geheim van gemaakt dat  die eerste indruk voor mij haast altijd doorslaggevend is. Het is een gevoel en lang niet altijd verkeerd. Het geeft iets aan van ‘klik’. Mijn ervaring is dat heel veel in deze wereld, zo niet alles, draait om 'klik' en 'gun-factor'.

Ik, we, plakken wel heel snel ‘stickers’ met ons ‘OK’ of ‘Not-OK’. Voorkomen kun je het niet maar je er bewust van zijn kan nog wel eens iets heel moois opleveren.

Het labelen van mensen en situaties doe je slechts vanuit JOUW 'waarheid', levenservaring, inzichten en/of ontwikkelde wijsheid. Het plakken van een label zegt dus eigenlijk veel meer over jou dan over die of het andere. Het is JOUW visie, jouw werkelijkheid, zicht op een persoon of zaak en niet ‘de’ visie of de realiteit zoals die werkelijk totaal is.

Labelen beperkt je luisteren. Je staat immers alleen nog maar open voor signalen die jou, vanuit jouw beleving, invalshoeken, dat wat JIJ nodig hebt raken en/of bevredigen. Naar al het andere luister je al niet eens meer óf je gebruikt het om, vaak vanuit een negatieve invalshoek, je eigen stelling of stelligheid nog eens extra te onderbouwen. Het zegt niets over het totaal beeld van die ander maar slechts over jouw eigen, beperkte beeld.

Door al het eerste moment te labelen kruip je in de rol van ‘rechter’ in plaats van ‘getuige’. Je sluit je af om een totaalbeeld van iets of iemand te krijgen. Wij kwamen er achter dat je jezelf daardoor wel eens ernstig te kort kunt doen. Als je zonder te labelen kijkt zie je zo enorm veel meer! Wie weet wel het hele orkest. Daarna pas oordelen... zo gek misschien nog niet.

Of ik, als aardige labelplakker, dat nu niet meer zal doen betwijfel ik. Er toch eens wat meer bij stil staan en het plakken van die stikker wat uitstellen of jezelf afvragen waar die drang om te plakken bij jou vandaan komt…

Een aardige ervaring

Frans Captijn