Geen reclame levert je minimaal vijf weken extra vakantie op!

Ieder uur dat je in Nederland commerciële televisie kijkt word je verrast met zo’n 20 minuten reclame. Die reclametijd wordt, zonder dat je er erg in hebt of er om gevraagd hebt, gewoon van je gejat. Twee keer zoveel als op de foto hiernaast.

Onlangs hoorde ik de uitspraak: 'Marketing werkt in op de psyche van de mens door een behoefte te creëren voor een zogenaamd door anderen voor jou geconstateerd tekort.' Marketing is zo een overtuiging die anderen je voorhouden en die jij dan gelooft. Een gezochte behoefte, voor dingen die je feitelijk niet nodig hebt, je meestal ook niet (of maar heel kort) gelukkiger maken en die in heel veel gevallen ook nog eens enorm 'gefaked' is. De monden spreken nog niet eens de taal die je hoort en in de kleine, haast niet te lezen, lettertjes die juridisch gezien getoond moeten worden staat ook nog eens opgenomen dat het zo positief voorgestelde ‘resultaat’ slechts geconstateerd is bij een klein percentage van een kleine groep. Derhalve, statistisch gezien, niet echt representatief.

Eens even een denkbeeldig maar misschien toch niet onrealistisch rekensommetje opstellen. Stel dat iemand met een veertig-urige werkweek gemiddeld vier dagen in de week drie uur per dag/avond tv (met daarin dus in totaal zo'n een uur reclame) kijkt. Dan praat je overigens volgens mij in de meeste gevallen niet over een ‘groot gebruiker’. Maar toch, zo’n vier uur per week gestolen vrije tijd. Als je, gemakshalve voor het hoofdrekenen, dat maal vijftig weken neemt kom je op zo’n tweehonderd uur. Da’s toch snel vijf weken extra vakantie waar je bij je baas over het algemeen eerst aardig voor moet werken. En wij… het valt ons niet eens op. Het rolt, ongevraagd, over ons heen. Daarnaast creëert het een behoefte die er nooit was. 

‘Ja maar dat hoeft toch niet’ hoor ik dan vaak zeggen. Er zit toch een 'uit-knop' op?'. En inderdaad, helemaal geen verkeerd antwoord. Gun je jezelf eens wat meer tijd voor jezelf zonder dat je daar echt tijd voor hoeft vrij te maken, dan zou je die uit-knop eens vaker kunnen gebruiken. Alleen het geluid al afzetten is al een stap. Je laat stilte toe. 
Honderd uren stilte levert vaak meer op dan honderd uren stress.

Ons grootste goed en waarde in het leven is misschien wel tijd. We staan daar pas bij zeer ingrijpende gebeurtenissen, meestal kort, bij stil. Vanuit mijn werk in de fysieke veiligheid en hulpverlening heb ik echt talloze mensen gezien en helaas niet meer kunnen spreken, die ’s ochtends nog zeiden; ‘Tot vanavond’. Dat moment is echter nooit meer gekomen. Ook in mijn vrienden en kennissenkring ken ik te veel mensen die er ineens niet meer zijn. En dat, terwijl ze altijd de mond vol hadden dat ze als ze met pensioen gaan, pas echt gaan genieten…

Stel je eens voor. Als je weet dat je nog maar zes seconden te leven hebt, wat zou je dan nog doen? Geniet je dan bijvoorbeeld nog steeds zo van alles wat je tijdelijk als je ‘bezit’ hebt gehad? Misschien is juist dan arm zijn wel heel rijk en rijk heel arm.

Geniet van (tenminste) vijf weken extra vrije tijd. OK, die eventuele zichtbare 'witte streep' op je shirt door een 'verkeerd' wasmiddel en het zelf in de gaten moeten houden van de natuurlijke fysiologische balans van je vagina blijven dan wellicht een gigantisch probleem. Maar of je daardoor minder gelukkig bent... Je krijgt er ook wat voor jezelf voor terug.

Frans Captijn