13
April Wan Sangkhan Lohng. Mensen maken hier hun huizen schoon en bereiden zich voorop
het festival van het nieuwe jaar dat op deze dag begint. In de Song Kran parade
in Chiang mai worden Boeddha beelden uit de tempels van de stad op praalwagens meegevoerd.
Groepen uit de diverse districten van de provincie, muziekanten en mensen in traditionele
klederdracht lopen mee. Ze worden langs de route door de toeschouwers royaal
met water besprenkeld.
Waar wij wonen vieren we Rod Nam Dam Hua. Lanna (Noord-Thaise mensen) vieren
de Su Ma Karawa. Ze bieden aan ouderen hun excuses aan voor hun ‘slechte daden’
uit opzet of per ongeluk. Ze tonen dan hun dankbaarheid en respect. Aan de
monniken in ons dorp wordt vroeg eten aan geboden. Ook bij ons worden kleine
zand Chedis gemaakt (zie verder en zie foto.
14
April Wan Nao. Mensen bereiden en
gebruiken op Wan Nao gekookt en bewaard voedsel om voor de volgende dag te
kunnen offeren. Op deze dag gaan mensen ook naar de Ping Rivier om zand op te
halen om Chedis te kunnen bouwen (zie foto). Ze versieren ze met papier
slingers en bloemen, binnen de tempel compound. Wanneer ze gesloopt worden verhoogt
het zand van de chedis het niveau van de binnenplaats van de tempel.
15
April Wan Payawan. Op deze, feitelijk eerste dag van het nieuwe jaar, komen de Taaien
vroeg samen bij de tempel. Ze bieden het eten dat ze de dag tevoor hebben klaar
gemaakt, fruit en nieuwe gewaden en andere goederen aan de monniken aan. Dit
was traditioneel de dag waarop traditioneel (gematigd) het waterspel begonnen
is (momenteel lijkt het een beetje uit de hand gelopen).
16 April WAN-Park Bpee. Op deze dag vereren de mensen hier hun
voorouders, ouderen, of mensen die ze respecteren om hun gevorderde leeftijd of
positie. Ze gieten uit respect geparfumeerd water over de handen van deze
mensen, die op hun beurt de deelnemers aan deze ceremonie zegenen.
Het feest in de grote steden (waaronder Chiang
Mai) duurt tenminste drie dagen tot een
week. In deze periode gaan de bewoners uit de grote steden terug naar hun eigen
provincies om samen met hun families dit feest te beleven.
Het moderne Songkran wordt ook wel "het
feest van het water" genoemd omdat gedurende de drie dagen iedereen elkaar
nat mag gooien met water. Langs de weg staan hele families met emmers water,
tuinslangen en waterpistolen klaar om voorbijgangers nat te gooien. Pick-up
trucks rijden langzaam rond, vol met mensen die in hun midden een groot
watervat hebben. Met bakjes gooien ze iedereen nat die ze maar tegenkomen. Vaak
hebben ze ergens een groot blok ijs opgehaald om het water ijskoud te maken.
Vooral mensen met paraplu’s en nog droge mensen zijn het mikpunt.
Sommigen
hebben bakjes met wit mentholpoeder (soms ook vermengd met water) bij zich om
mensen vegen in hun gezicht te geven. Jonge mannen gebruiken het witte poeder
vooral om aantrekkelijke meisjes en jonge vrouwen aan te raken en witter te maken
(een witte huidskleur wordt in Thailand mooi gevonden, gewoonlijk gebruiken Thaise
vrouwen dagelijks talkpoeder om iets witter te lijken). Iedereen heeft veel lol
en doordat het zo warm is, is het vele water een welkome verkoeling.
In de
ochtend wassen de monniken de Boeddhabeelden (om genoeg regen voor de
rijstvelden af te smeken) en vaak worden kleine dieren uit hun kooi
vrijgelaten. Ook worden tijdens deze dagen de grootouders, oudere familieleden
en leraren geëerd door de jongere generatie. Met de handpalmen tegen elkaar
gieten de jongeren geparfumeerd water over de handen van de ouderen. In ruil
hiervoor krijgen ze wensen voor goede gezondheid, een lang leven en welvaart.
Happy Songkran dus!
Frans Captijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten