Groeien door te delen

Veel planten/bomen groeien beter in kleine groepjes met elkaar. Papaja's zijn daar een voorbeeld van. Ze zorgen en delen schaduw en regen (via hun bladeren) met elkaar en dragen slechts vrucht (kruisbestuiving) in en door aanwezigheid van elkaar. Het principe van groeien door te delen.

In mijn beleving is dat een ultieme manier van groeien. Deel je kennis en vaardigheden met elkaar en ontplooi je talenten en kwaliteiten. Dat is in mijn ogen absoluut géén concurrentie of misbruik maken van anderen. Mits je jouw groei ook weer deelt en daar waar mogelijk samenwerkt om betere resultaten te bereiken.

Ieder mens heeft een unieke set en combinatie van talenten. Er loopt echt niemand met een zelfde combinatie rond. Als talenteer ervaar ik dat, door met talenten en levensmissies van mensen te werken, steeds meer. Door te ontwikkelen waar je goed in bent, in plaats van je suf te werken aan dingen die je van nature minder goed kunt, groei je op een natuurlijke manier. Als je dat met anderen durft te delen is de som van de prestatie meer dan de optelsom van de individuele delen. Je hoeft er ook nog eens ‘minder’ voor te doen. Je zit immers in ‘flow’ doordat je met dingen bezig bent die jou helemaal liggen. Dat geeft energie in plaats van dat het je energie kost.

Als je je ‘geboortegift’ aan talenten wilt ontplooien dan heb je daar voeding, aandacht, ruimte en vaak ook vrijheid voor nodig. Je kunt jouw groei en kansen op ontwikkeling vergelijken met het opkweken van zaden.

Misschien ken je, al dan niet uit je jeugd, dat proces nog wel van een kweekbakje. Je vult dat met vruchtbare grond, stopt daar de zaden in, zorgt voor voldoende water, licht en energie. Warmte die onder de bescherming van de glazen of kunststof kap over de kweekbak, door de zon wordt opgebouwd. Vanaf dat moment geef je het proces enerzijds rust en anderzijds aandacht.

Als je aandacht verslapt, je geen voeding of water meer geeft, zie je de zaden opkomen en droogt het geheel uit. Niet bevorderlijk om tot groei, laat staan uiteindelijk tot bloei te komen.

Ook ga je niet op die zaden staan. Mocht je dat wél doen dan zal, als je al uiteindelijk al resultaat ziet, de beschadiging die opgelopen is waarnemen.

Nadat de zaden ontkiemd zijn en de plantjes gaan groeien gaat dat in een gelijkmatig tempo. Totdat dat op enig moment andere vormen gaat aannemen. Als de ruimte te klein is gaan de planten met elkaar concurreren. Ze ‘pikken’ elkaars licht en trekken voedingsstoffen van elkaar weg. De ene zal beter gaan groeien dan de ander maar … optimaal groeit er geen een meer. Tijd dus om te gaan verpotten. Meer ruimte geven om te groeien. Een tuinder kent als geen ander het juiste moment om dat verpotten in te zetten om zo elke plant optimaal de mogelijkheid tot groei te geven.Dat proces moet een aantal keren achtereen plaats vinden.

Uiteindelijk, als de planten soms al kleine bomen worden, is het goed om ze, met voldoende tussenruimte in de ‘volle grond’ te zetten.

Als je je eigen proces van groei en ontwikkeling bekijkt in het licht van het bovenstaande verhaal, kun je misschien eens tijd nemen om antwoorden te geven op de vragen die ik hieronder heb opgeschreven.

Werk of leef jij in een omgeving die uitnodigt om te groeien en je persoonlijk te ontwikkelen? 

• Werk of leef je in een sfeer waarin jouw fase van groei overeenkomt met die van de organisatie of je omgeving? 
• Krijg je voldoende ruimte om te groeien?  
• Wordt je voldoende gevoed?
• Krijg je voldoende adem en aandacht?  
• Moet je met anderen concurreren?
• Is er voldoende uitdaging? 
• Kun je groeien door met anderen te delen?

In sommige programma’s van villa-asia zetten we op dit soort vragen diep in. Inzicht en oplossingsrichtingen worden op een natuurlijke manier uit mensen geboren. Een openbaring om nadien de ‘winst’ van gasten te mogen en kunnen ervaren.  

Frans Captijn