Frans Captijn: De waarde en het plezier van toneel spelen

Mijn moeder had als vak Huisvrouw. En ja, als ik daar nu op terug kijk, dan was en is dat echt een vak. Het wordt nu door velen als 'ouderwets' bestempeld. Al die taken besteed je 'gewoon' even uit, kinderen naar de dagopvang en je betaalt voor een 'interieur verzorger', een Nanny, etc.. Een kwestie van even 'goed' managen.

Onze ouders leefden nog volgens die zogenaamde 'oude stempel', ze hadden de taken goed verdeeld en namen er ook hun volledige verantwoordelijkheid voor.

Voor mijn moeder betekende dat een wel zeer pittige baan van bijna 24 uur per dag en 7 dagen in de week. En een groot deel van die tijd was 'gewoon' om er voor de kinderen zo goed als altijd te zijn. Dat verse kopje thee als je thuis kwam van school, weten wat er in ze om gaat, warmte, verbinding en aandacht.

's Ochtends zorg voor het ontbijt en je lunchbox voor op school en 's avonds met het hele gezin samen aan tafel voor het avondeten. En toen er 'aanhang' kwam van mijn broers en zussen of van mij, dan waren dat geen gasten maar gewoon gezinsleden die er bij hoorden.

Dat avond eten met elkaar was, als ik er nu op terug kijk, best een spil in ons gezin. Geen televisie daarbij aan en vanzelfsprekend geen mobiel. Face-to-face contact en communicatie. Voelen wat er in het gezin speelde, spanningen soms ook ervaren, en gelukkig ook heel veel lachen en plezier.

Ik schreef al, bijna 24 uur per dag en zeven dagen per week want... mijn moeder had een passie voor toneel. Het zat haar in het bloed en ze ging altijd voor rollen met de nodige humor er in (Ik schreef er in november 2018 al eens een blog over). Regelmatig was ze in de Haarlemse Schouwburg te zien en tijdens de repetities ging ik als klein joch regematig voor- of achterop de fiets met haar mee.

Ook kwamen collega spelers bij ons vaak hun rollen instuderen. Ik herinner me dat vaak politie agent Henk van Muchert haar tegenspeler was en in zijn pauzes in zijn voor mij toen imponerende uniform bij ons in de voorkamer uit het toneelboek zich zijn tekst samen met mijn moeder inprentte. Geweldige herinneringen.

En als ik terugkijk dan speelde ik van jongs af aan ook al toneel (de foto bij dit blog geeft er al een impressie van) en ik vind het nog steeds zalig om te doen. Geweldig, op de lagere school in Bloemendaal die 'Aulamiddagen' waar we met alle klassen eens per maand op de vrijdagmiddag allerhande expressieve zaken deden.

Die sfeer van toneel snoof ik dan ook van alle kanten op en ik voelde me er prima bij. Reden dat ik, misschien ook wel als een soort eerbetoon aan mijn moeder, aan het eind van mijn loopbaan in Middelburg ook toneellessen ben gaan volgen.

Veel mensen spelen in hun leven toneel en hoewel ze dat zelf niet in de gaten hebben prik je daar meestal heel snel doorheen. Het is niet echt, nee, nog niet eens een goeie poging. Het is het verbergen en vooral beveiligen van hun ware aard. Maar laat ik daar maar niet over beginnen.

Toneel spelen heeft in mijn ogen super waarden en geeft ook heel veel plezier.

Om eens wat te noemen:

Je leert jezelf beter kennen,
Je kunt je snel in een situatie en het gevoel daarbij van een ander inleven,
Je leert sneller om zaken en emoties los te laten,
Je gaat op een natuurlijke manier professioneel improviseren,
Hoewel inspanning is het toch pure ontspanning,
Omgang met en vertrouwen in team genoten (medespelers),
Op een natuurlijke manier op dingen anticiperen,
Flexibiliteit,
Contact en communicatie,
Gespreksvormen en de meerwaarde en het gebruik van intonatie,
Luisteren,
Lichaamstaal en mimiek,
Aanpassingsvermogen,
Je sneller of beter 'thuis' voelen in nieuwe omstandigheden,
Feedback op jezelf weten te accepteren en waarderen,
Je vrijer in omgang bewegen,
Ontwikkelen van en werken met verbindingsenergie met je publiek,
Energie van het publiek oppikken (dat is elke keer toch net weer anders),
Smoel geven aan iets,
Samen scoren,
Eens in de schijnwerpers durven te staan,
Leren applaus in ontvangst te nemen.

Ik kan van alles voorbeelden geven maar dat zou het wel een heel erg lang blog maken. Maar mocht je er interesse in hebben dan vind je mijn email hieronder.

En met die toneellessen heb ik al heel veel mensen kunnen helpen door een beter inlevingsvermogen en de spiegel van hun levensspel voor te mogen houden.

Kortom, in mijn ogen, een waardevolle en speelse aanvulling in je persoonlijke ontwikkeling.

Wie weet spoort mijn blog aan om er ook eens over na te denken.

Succes, in mijn ogen, verzekerd.

Frans Captijn (Gangey Gruma)