Afgelopen zaterdagavond toen we in het praathuis hier in het dorp wat aan het eten waren, kwam er ineens een Thaise man van een jaar of vijftig binnen lopen. In de bijna drie jaar dat ik nu over het algemeen in dit deel van Thailand woon had ik hem nog niet eerder gezien. De eigenaar vertelde dat hij in het dorp woonde maar eigenlijk altijd in Bangkok werkte.
Al wachelend vertelde hij in het Thais dat hij elke ochtend om elf uur al bier begon te drinken en dat hij nu op de vlucht was voor zijn dochter. Ongeloofwaardige blikken en gezichten van de gasten waarop een glimlach verscheen.
Hij ging aan een tafeltje achterin, vlak naast ons, zitten. Hij legde het boek open op tafel, sloot zijn i-phone aan op een muziekbox, nam de gitaar van zijn schouder op schoot en wilde gaan zingen. Dat ging eerst met wat storingen en gekraak van de geluidbox gepaard waarvoor hij zijn excuses aanbood. Het eerste biertje werd hem, ter geruststelling denk ik, door de Thaise vrouw van onze Australische kennis aangeboden.
Even later bleek dat hij eigenlijk helemaal geen gitaar kon spelen, de songteksten niet of nauwelijks kon lezen, erbarmelijk zong en vertrouwde op karaoke nummers op zijn mobiele telefoon. Hilarisch.
Iedereen begon te lachen en, niet om aan te horen, het lied 'Yellow River' mee te zingen en elk verzoeknummer was bij hem voorhanden. Het duurde soms even om op te zoeken maar snel daarna ging hij weer gitaar 'spelen' en uit volle borst mee 'zingen'.
Hij kreeg meer bier, heerlijk eten en aardige tips aangeboden.
Wij kwamen allemaal niet meer bij van het lachen en het werd een groot feest.
Phatsamon en ik zijn om ongeveer half tien naar huis gegaan en ik heb nog dik een uur na zitten lachen. Dit doet deze man dus in Bangkok, en deze avond een keer bij ons omdat hij even thuis was maar op de vlucht voor zijn dochter hier.
Zo komt Jan Splinter dus heel eenvoudig door de winter. Van zijn leven maakt hij op zijn manier niet alleen voor zichzelf een feest. Hij laat ook anderen er van meegenieten en ontspannen.
Ik stuurde twee filmpjes die Phatsamon maakte naar een hele goeie bekende in Nederland die nog maar kort op late leeftijd gepensioneerd is en zich dag en nacht voor de gemeenschap heeft ingezet. Zijn fijne reactie was: " Dit ziet er zeer ontspannen uit Frans. Jaloersmakend. En ruimte om te leven. In Nederland is het klimaat steeds stressmakender. Fijn om te zien dat jullie het zo naar jullie zin hebben."
En zo is het. Genieten van het leven.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten