Afgelopen week waren de pakken sinasappelsap bij de Makro hier in Surin op. Niet getreurd. Er zijn talloze andere sap keuzes (en wat schieten de prijzen absurd steeds verder door de grote zakkenvullers omhoog).
Voor de afwisseling nam ik een keer appelsap mee.
Twee dagen later dronk ik er van. En na de eerste slok begon zich een film in mijn hoofd af te draaien. Deze smaak appelsap was de trigger. Exact hetzelfde als de appelsap die ik als jong broekie, zo'n kleine zestig jaar geleden, tijdens onze vakantie met ons gezin op het terras van kasteel Schaloen in Oud-Valkenburg dronk.
We gingen niet vaak op vakantie. Mijn moeder hield er niet van en ze wilde de kat niet alleen laten. Mijn pa echter genoot altijd van eropuit gaan. Dus soms ging ik alleen met mijn vader. In een caravan en tent kamperen in Zandvoort en zelfs een keer samen naar Auffach in Oostenrijk. Ook een ervaring met vele herinneringen op zich trouwens.
Oud-Valkenburg was bij mijn pa favoriet. Steevast gingen we naar een eenvoudig familie (Willems-Diederen) pension (met de naam Oud-Valkenburg) in Oud-Valkenburg, en mijn ouders boekte dan half-pension. In de ochtend zalige broodjes met jam die ze daar zelf gemaakt hadden. Vers eitje van eigen kippen. In de achtertuin veel dieren, het leek wel een kinderboerderij. Ik bracht er uren door.
Mijn pa maakte altijd vroeg een wandeling de berg op en het bos in achter het pension. Boven op de berg zwaaide hij met zijn wandelstok waar ieder jaar een metalen plaatje bij kwam. Ik zie het voor me.
Na het avondeten in het pension gingen we bijna altijd er met z'n allen op uit. Regelmatig naar Valkenburg zelf om bij de poort wat te drinken en in de speelgoed winkel rond te kijken. Ik hield er diverse teddyberen aan over.
Ook staken we soms schuin de provinciale weg voor het pension over en liepen dan naar kasteel Schaloen. Mijn ouders huurde dan een metalen roeiboot waarmee ik door de slotgracht kon roeien. Regelmatig verstopte ik me voor de grap met die boot in de ronde gaten onder de toegangsbrug en wachtte er stilletjes tot de lichte paniek bij mijn moeder opkwam omdat ze me niet meer zag.
En steevast, voor mij, dat koude flesje (B3) appelsap op het terrasje. Zalig en dus oprecht een smaak om nooit meer te vergeten.
Afgelopen 20 januari schreef ik mijn blog over de herinneringen aan geur. Toeval dat nu deze film weer even terug kwam maar dan door smaak.
Fijne en eigenlijk super eenvoudige vakanties. Heerlijk even tijd met en voor elkaar. Mijn pa werkte eigenlijk altijd.
En wellicht was dit ook wel de basis dat ik me zo geweldig thuis voelde in mijn baan als brandweercommandant in Zuid-Limburg.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
wat een mooie herinneringen die je samen met je vader hebt gemaakt! Ik kan me voorstellen, dat wanneer je dit schrijft, de beelden vanzelf weer komen, superleuk!
BeantwoordenVerwijderenWij hebben trouwens altijd een alcoholvrije periode...... geen behoefte aan, allebei niet..... Wel zo goedkoop en wel zo gezond denk ik dan maar en helemaal niet saai....... Gelukkig hoef ik niet gezellig te worden door een drankje en ik ben heel blij dat mijn kinderen ook heel 'nuchter' zijn en het beperken tot speciale gelegenheden.
Gezelligheid door een drankje? Dat zegt genoeg. Dan hou je je kennelijk immers zonder drankje in en is dat drankje nodig om 'los' te komen of je los te voelen. Ook Carlien en Rik hebben, net als jullie kids het zelfde 'nuchtere' principe en daar ben ik best blij mee en trots op. En wat die beelden, die film, betreft. Ik heb dat zo vaak. Zeker door de invloed en opvoeding van tante Cily ).
BeantwoordenVerwijderen