Vermoorden en verwoesten. De meest ‘normale’ spelletjes in deze wereld.

Na nog geen maandje uitproberen ben ik er alweer mee gestopt. Het begon me stevig te irriteren en ik werd er opstandig van.
 
Afgelopen week heb ik een dag of vier ziek op bed gelegen. Niet echt mijn ding. In de stad heb ik vorige week vrijdag in een restaurant een hardnekkige voedselvergiftiging opgelopen. Hardnekkig want ik ben er nog steeds niet helemaal vanaf. Balen, maar kan gebeuren. Niet klagen. Hoewel ik van alles en nog wat wilde doen liet mijn lichaam het gewoon niet toe. 

Prachtig eigenlijk hoe de natuur werkt en hoe je lichaam die ‘strijd’ zelf aan kan om weer gezond te worden. Je hoeft je er maar aan over te geven. En ja, dat voelt niet altijd lekker en duurt vaak langer dan je wilt. 

Lezen of een spelletje spelen zat er ook niet in. Te duizelig en moe. En het turen op een scherm deed pijn aan mijn ogen en gaf me nog meer hoofdpijn.
 
Over spelletjes gesproken…
Ongeveer een maand geleden heb ik via Google Playstore, voor het eerst van mijn leven, eens drie spelletjes gedownload. Een blok puzzel, iets met gekleurde balletjes en boogschieten. Eigenlijk een beetje tijdverdrijf en ‘ontspannen’ zo dacht ik. Elke dag speelde ik een kwartiertje tot twintig minuten na het eten in de avond. Die spelletjes lijken ‘gratis’ omdat er ‘wat’ marketing aan gekoppeld zit. Feitelijk betaal je door die reclames zelf of tenminste vele anderen voor het ‘genot’ van die ontspanning in dat spel die je zoekt.
 
En hoe verder je je ‘bekwaamt’ in het spel hoe meer reclame je naar je toegeslingerd krijgt zo lijkt het mij althans. En niet alleen reclame. Na elk ‘potje’, en ook steeds vaker tussendoor of zelfs irritant creatief onder in het scherm tijdens het spelen, krijg je een aanbod van een ander spel dat mogelijk ook iets voor je is en dat je vooral moet downloaden. Diverse trucks, ook een soort spel, moet je je eigen maken om steeds maar weer van die shit af te komen om met je oorspronkelijke spel door te kunnen.
 
“Vermoord de helikopterpiloot”, “Schiet de tasjesdief dood”, “Versla het leger”, “Schiet de rendieren die zich verstoppen dood”, “breng de zilveren ridders om zeep”, “Vernietig de stad”.  enzovoort, enzovoort. Alsof het de dood normaalste zaken in het leven zijn om te doen. Allemaal zeer opwekkend en miljoenen mensen op de wereld spelen kennelijk die spelletjes zo geven de apps aan.
Jong en oud. Het is kennelijk geweldige ontspanning, je kunt er lekker veilig voor achter je schermpje blijven zitten en hoeft vooral geen contact of verbinding te hebben met anderen. Ach toch allemaal heel gewoon vermoorden en verwoesten. En je kunt er ook nog punten mee scoren. Kun je aan je digitale vrienden of vriendinnen laten zien dat jij er nog beter en koelbloediger in bent dan zij. Top!
 
Ontspanning en rust zocht ik, verstoring en stress kreeg ik er feitelijk voor terug. Je moet jezelf hiermee toch ziek in je hoofd maken? Afmaken die ander, heel gewoon...??? En… in de ‘echte’ wereld speelt dagelijks hetzelfde. Moord, verderf en ellende als je de media allemaal zou volgen. En daar wordt dan op afgegeven…
 
En toen ik me na die vier dagen bedrust door die voedselvergiftiging, net voor het Thaise Nieuwjaar hier, weer een beetje beter voelde om zo’n spelletje te spelen werd dit me steeds duidelijker. Dit aanbod is gewoon te zot en mensen genieten er kennelijk van. Met het spelen werd ik verplicht om meer bezig te zijn met het skippen van reclames en nieuwe aanbiedingen van “vermoord” spelletjes dan dat ik nog een spel kon spelen. Niet meer normaal. Het was voor mij de druppel. 

Vrije keuze, WEG ermee!! Ik besloot om al die zooi dan ook te verwijderen. Weer rust aan mijn kop.
 
De nieuwe koers? Op mijn laptop (met Adblocker) voor mij interessante en/of leuke dingen op YouTube kijken of naar muziek luisteren en, tijden niet meer gedaan, Nederlandstalige boeken lezen. Mijn Nederlands gaat na tien jaar Thailand best achteruit. Niet verkeerd dus.
 
Met dank voor het aanbod maar ga mijn deur maar lekker voorbij. Aan die spelletjes doe ik niet meer mee. 

 

Frans Captijn (Gangey Gruma) 

email: captijninsight@gmail.com  

Bouw blog: https://pyramidhousethailand.blogspot.com