Afgelopen
week vertelde mijn oudste zus me dat ze na haar hartinfarct nu hartrevalidatie
kreeg en zich een stuk beter voelde. Ik had nog nooit van hartrevalidatie
gehoord en ze legde me uit wat het was. Na haar uitleg vatte ze de behandeling
samen met; “Pa zou zeggen, in beweging blijven.”
“Blijven
bewegen” en “Een gezonde geest in een gezond lichaam” waren en zijn nog steeds
gevleugelde uitspraken van hem. Zijn? Jawel, omdat ik ze nog steeds regelmatig
in mijn hoofd hoor nagalmen.
Ons
lichaam is de tijdelijke tempel van onze ziel zo leert het Boeddhisme. En voor
die tempel moet je dus ook gewoon goed zorgen. En dat doe je niet door de hele dag
te hangen. Makkelijk praten voor mij die vaak in de weer is met zijn ADHD-bevrediging.
Geen pilletjes voor nodig voor mij. Gewoon lekker bezig blijven. Op dit moment is dat wat
pittig met temperaturen hier overdag van rond de veertig graden Celsius maar goed.
Die “blijven bewegen” en “een gezonde geest in een gezond lichaam” uitspraken van mijn pa, samen met
een totaal andere levensstijl dan die ik in Nederland had aangeleerd, zorgen ervoor dat ik super lekker in mijn vel zit. En volgens mij, hoewel mijn hele leven lang
metertjes aangeven dat ik wat hoge bloeddruk heb, ben en voel ik mij tot
op de dag van vandaag gezond. Een bewijs daarvan vind ik bijvoorbeeld in de schrammen en builen die ik in onze bouw soms oploop. Veiligheidsschoenen, heupgordels, brillen en handschoenen
dekken niet alle ‘onveiligheid’ af. Shit can happen. Ik verbaas me erover hoe
vlug mijn lichaam van een ‘beschadiging’ heelt. Weinig, of maar heel kort,
pleisters of een verbandje nodig. Afkloppen natuurlijk want "een ongeluk blijft in een klein hoekje zitten". En ook spierpijn, ondanks best zwaar lichamelijk werk, blijft goed achterwege. En ja, je bent geen twintig meer... Dat voel ik ook.
Laatst
vroeg een vriend in Nederland tijdens een Skypegesprek wat ik dan zoal at en
hoe mijn dag er uit zag. Dat is een aardig lang verhaal dat ik hier voor de
lengte van dit blog niet helemaal ga delen.
Mijn
eet- en drink patroon is in ieder geval anders dan toen ik nog in Nederland
woonde en werkte en, we nemen er onze tijd voor.
Elke
ochtend door mijn vriendin vers gemaakte gember/citroen thee met paars/blauwe bloemetjes (zo noem ik ze altijd maar) bijvoorbeeld.
Geen
dag zonder veel fruit uit onze eigen tuin of van de lokale markt. Mango’s,
druiven, watermeloenen, appels, een soort van peren, allerhande soorten
bananen, sinaasappeltjes, papaja’s, kiwi’s, frambozen en noem maar op. Soms
samen met yoghurt.
Aardappelen
zijn ingeruild door allerhande kleuren en smaken rijst. Groenten meest uit
eigen tuin.
Kip,
vlees en vis die, jawel, bij het grillen of bakken in de pan, hun
oorspronkelijke vorm en afmeting behouden en niet krimpen. Het loopt en zwemt hier in onze
landelijke omgeving ook allemaal vrijelijk rond en het hoeft niet binnen een
paar weken te ‘ploffen’ tijdens de groei om de economie zo snel mogelijk te spekken.
En…
niet te vergeten elke dag die boterham(men) met pindakaas. Vanaf de paplepel
gaat die traditie nu ook al bijna vijfenzestig jaar dagelijks met me mee.
Bewegen
en die geest? Mijn dag start al jaren inmiddels rond zes uur op onze veranda of
in het labyrint met dagelijks een uur yoga en meditatie en daarna met hond
Kadhow het bos in. Geen geslenter met de hond aan een lijn. Gewoon lekker doorstappen.
En Kadhow legt denk ik, met zijn gehol en gesnuffel overal, drie tot vier keer
de afstand af die ik loop. Ook gezond. En ja, ook hij wordt grijzer maar hij doet het, met
bijna tien jaar, nog steeds super goed.
Geen
‘sociale’ media, niet actief het nieuws volgen, geen stress en geen SMART projecten, geen
‘deadlines’. Het is af als het af is. Voldoende lekkere slaap. Rusten als je wilt rusten (of door de
hitte gewoon even niet door kan) en, niet te vergeten, van elkaar genieten.
En of het met die
geest van mij ooit goed komt? Ik leef er mijn hele leven al mee en moet er vaak
erg door lachen. Ook goed voor een 'je lekker voelen' leerde mijn moeder me.
Die
uitspraken van mijn vader? Inderdaad, die werken om lekker in je vel te zitten!
Eigenlijk een soort van Zwitserleven gevoel als ik het allemaal nu zo eens opschrijf. Ik bof en ook dat is goed om me te realiseren.
Frans Captijn (Gangey Gruma)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten